Δημήτρης Τσιριγώτης Γι' αυτούς που νομίζουν ότι θα τη γλυτώσουν
Το τελευταίο διάστημα παρακολουθούμε το οργανωμένο σχέδιο καρατόμησης της οικογένειας των εκπαιδευτικών .Η κυβέρνηση προσπαθεί με κάθε τρόπο να αναπτύξει κοινωνικούς αυτοματισμούς ανάμεσα στους διάφορους κλάδους και με αυτό τον τρόπο να τους κάνει μικρά αδύναμα κομματάκια ώστε να περάσει τα πραγματικά της σχέδια που δεν είναι άλλα από τις υποχρεωτικές μεταθέσεις και την ελάττωση ,με οποιονδήποτε τρόπο, του αριθμού των εκπαιδευτικών . Είναι ένα σχέδιο ,ενταγμένο σε ένα ευρύτερο ,που αφορά την, με οποιοδήποτε τίμημα, ελάττωση των εξόδων του κράτους και την ταυτόχρονη επίσπευση του τέλους του κοινωνικού κράτους που προαλείφεται για τη χώρα μας .Σας αναφέρω μερικά ,μόνο ,παραδείγματα για να καταλάβετε τι εννοώ.
Φιλόλογοι εναντίον κοινωνιολόγων γιατί ενδεχομένως να δοθεί ως πρώτη ανάθεση το μάθημα της ιστορίας στους δεύτερους. Φιλόλογοι εναντίον ξενόγλωσσων καθηγητών για το ενδεχόμενο να δοθούν και σε αυτούς ως πρώτη ανάθεση κάποια άλλα από τα λεγόμενα φιλολογικά μαθήματα.
Διορισμένοι με ΑΣΕΠ (ασεπίτες) εναντίον αυτών που διορίστηκαν με επετηρίδα .Οι ασεπίτες μάλιστα ίδρυσαν και σύλλογο για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους και για να το πούμε πιο απλά για να εξαιρεθούν σε περίπτωση απολύσεων.
Νέοι διορισθέντες, εναντίον των παλαιών. Εδώ ο μαγικός αριθμός είναι το 12.Εάν κάποιος έχει πάνω από 12 έτη υπηρεσίας και 12 διδαχτικές ώρες δεν χάνει την οργανική του και γλυτώνει και την υποχρεωτική μετάθεση .
Οι καθηγητές πληροφορικής ΠΕ19 (πτυχιούχοι ΑΕΙ ) εναντίον ΠΕ20 (πτυχιούχοι ΤΕΙ) .Μαλώνουν μεταξύ τους για το ποιοι πρέπει να απολυθούν πρώτοι (αν φυσικά υπάρξει τέτοιος κίνδυνος) .
Στόχος μου που σας αναφέρω αυτές τις ενδεικτικές περιπτώσεις δεν είναι για να κρίνω ποιοί έχουν δίκιο ή άδικο από αυτούς που φωνάζουν. Θέλω να σας αποδείξω ότι με αυτές τις ενδοοικογενειακές διαμάχες ρίχνουμε νερό στο μύλο των δόλιων σχεδίων του κράτους. H τακτική του «διαίρει και βασίλευε» τείνει να γίνει πλέον τρόπος διακυβέρνησης της χώρας. Υπεύθυνοι ,όμως , είμαστε και εμείς που επιλέγουμε το ρόλο των διαιρεμένων.
Αλήθεια , ποιος είναι ο πραγματικός λόγος που οι φιλόλογοι αντιδρούν στην ανάθεση κάποιων από τα λεγόμενα φιλολογικά μαθήματα σε άλλες ειδικότητες ;Είναι η ελάττωση των αναγκών σε φιλολόγους ,που θα επιφέρει μια τέτοια ενέργεια , και ως εκ τούτου οι κίνδυνοι που προκύπτουν ,όπως της απώλειας οργανικών. Αυτό είναι για μένα το μόνο σεβαστό επιχείρημα που μπορώ να δεχτώ και ως αληθινό. Όλα τα υπόλοιπα επιχειρήματα που προβάλλουν είναι έωλα και εύκολα μπορούν να αποκρουσθούν. Κυρίως το επιχείρημα της διδαχτικής επάρκειας. Γιατί άμα όλοι οι καθηγητές βάλουμε κάτω τα μαθήματα που διδάσκουμε θα διαπιστώσουμε ότι πολλά από αυτά δεν τα έχουμε διδαχτεί ποτέ ,συμπεριλαμβανομένων και των φιλολόγων. Και τι κάνουν οι φιλόλογοι για αυτό το ,όντως , σοβαρό θέμα ; Αντί να καταδικάσουν τη πολιτική της κυβέρνησης που θέλει να εμφανίσει πλεονάζοντες από όλες τις ειδικότητες ,κατηγορεί τους κοινωνιολόγους και τους ξενόγλωσσους ότι αυτοί φταίνε και ότι είναι ανίκανοι να διδάξουν τα λεγόμενα φιλολογικά μαθήματα. Και οι κοινωνιολόγοι και οι ξενόγλωσσοι από την άλλη μεριά απαντάνε με άλλα ,εξίσου, αδύναμα επιχειρήματα θέλοντας να αποδείξουν ότι έχουν τα προσόντα να τα καταφέρουν εξίσου καλά με τους φιλολόγους. Κάνουν χάρη στη κυβέρνηση, και οι μεν και οι δε. Το πρόβλημα δεν είναι ποιος θα διδάξει την ιστορία αλλά να μην γίνει καμία απόλυση από κανέναν κλάδο.
Όσον αφορά την κίνηση των ‘’ασεπιτών’’ να δημιουργήσουν σύλλογο που θα εξυπηρετεί μόνο τα δικά τους συμφέροντα τη θεωρώ επίσης κίνηση που δεν ενισχύει την ενότητα των καθηγητών και ας έχω περάσει και εγώ με ΑΣΕΠ. Αλλοίμονο εάν ο τρόπος πρόσληψης στο δημόσιο σε κάνει να νιώθεις ότι υπερέχεις από κάποιον άλλο συνάδελφό σου και ότι δικαιούσαι μια άλλη αντιμετώπιση. Μα δεν καταλαβαίνουμε ότι όταν μόνοι μας βάζουμε κάποια κριτήρια μη απόλυσης είναι σαν καθιστούμε δεδομένες τις απολύσεις ;Σαν να λέμε ναι στις απολύσεις αλλά με αξιοκρατικά κριτήρια όμως.
Επίσης οι συνάδελφοι της πληροφορικής ας καταλάβουν ότι ο πραγματικός κίνδυνος που ελλοχεύει είναι η ίδια η κατάργηση του μαθήματος της πληροφορικής αφού από ότι φαίνεται υπάρχει η γραμμή του υπουργείου να απαξιωθεί. Να περάσει δηλαδή ότι η πληροφορική δεν είναι μάθημα αλλά μια δεξιότητα που μπορεί να καλλιεργηθεί από τη χρήση Η/Υ και σε άλλα μαθήματα. Θεωρώ ότι ο κλάδος των καθηγητών πληροφορικής θα έπρεπε να έχει δυναμική αντίδραση σε δηλώσεις δημοσιογράφων που τους παρουσιάζουν πλεονάζοντες και ότι δεν πατάνε συχνά στα σχολεία τους. Αισχρά ψέματα ,δηλαδή , που σκοπό έχουν να στοχοποιήσουν τον κλάδο τους. Προσωπικά πιστεύω ότι σήμερα την εποχή της σύγχρονης τεχνολογίας η πληροφορική έπρεπε να είναι ένα από τα βασικότερα μαθήματα σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Ας σταματήσουν λοιπόν οι συνάδελφοι της πληροφορικής τον εμφύλιο τους και ας συστρατευθούν με τους άλλους εκπαιδευτικούς.
Όσον αφορά τους παλιότερους συναδέλφους έχω να παρατηρήσω το εξής : στην αρχή μόλις βγήκε το Π.Δ που αφορά τις υποχρεωτικές μεταθέσεις και πριν αποσαφηνιστούν οι λεπτομέρειές του, ήτανε ‘’στα κάγκελα’’ ,μετά όμως ‘’ανέκρουσαν πρύμνα ‘’ μόλις είδαν ότι είχαν πιάσει τη βάση του 12 (έτη υπηρεσίας και ώρες πρώτης ανάθεσης ) και ξαναγύρισαν στην καθημερινότητά τους. Έτσι εξηγείται η διαφορά συμμετοχής στις δύο συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας της ΟΛΜΕ στο Σύνταγμα. Στη πρώτη ,που μόλις είχε σκάσει το Π.Δ, είχε πάρα πολύ κόσμο ενώ στη δεύτερη λίγο. Άλλη μια εξόφθαλμη απόδειξη της έλλειψης συλλογικότητας στο χώρο των εκπαιδευτικών.
Δύο λόγια θέλω να πω για το «Άγιο Δισκοπότηρο» των εκπαιδευτικών που είναι η οργανική θέση. Οι περισσότεροι κάτοχοι οργανικών θέσεων σε σχολείο είναι επαναπαυμένοι ότι τουλάχιστον δεν θα κινδυνέψουν με απόλυση ή μετάταξη αν "ό, μη γένοιτο" επαληθευτούν οι τελευταίες φήμες. Πρέπει όμως να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Άλλο είναι η οργανική θέση σε σχολείο που σου διασφαλίζει ότι δεν κινδυνεύεις με υποχρεωτική μετάθεση ,και άλλο η οργανική θέση στο δημόσιο . Οργανική θέση στο δημόσιο κατέχουν όλοι οι μόνιμοι υπάλληλοι του δημοσίου και είναι και συνταγματικά κατοχυρωμένη. Δηλαδή οργανική θέση στο δημόσιο έχουν και οι καθηγητές που είναι στη διάθεση του ΠΥΣΔΕ. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι την πραγματική διασφάλιση της μη απόλυσης μας την παρέχει σε όλους ανεξαιρέτως τους καθηγητές το ίδιο το Σύνταγμα ,και εκεί πρέπει να έχουμε στραμμένη τη προσοχή μας αν θέλουμε να υπερασπιστούμε την επαγγελματική μας συνέχεια. Πρέπει να καταγγέλλουμε ως αντισυνταγματική οποιαδήποτε απειλή της μονιμότητας. Είναι λάθος οι οργανικά ανήκοντες στα σχολεία να νομίζουν την έχουνε γλυτώσει και να μην αντιδρούν στα απειλητικά σχέδια των κυβερνώντων.
Από την άλλη μεριά η ΟΛΜΕ πρέπει να καταλάβει ότι ρόλος της πρέπει να είναι κυρίως ενωτικός. Ας αφήσει κατά μέρους την εσωστρέφεια και παραταξιακά μαχαιρώματα και ας δώσει με τη στάση της παράδειγμα ενότητας και αυτοπεποίθησης στο κλάδο . Ας ξεκινήσει τουλάχιστον από τα προφανή όπως ότι « τα εν οίκω μη εν δήμω». Δεν μας κολακεύει καθόλου να βγαίνουν στη φόρα οι λεπτομέρειες των διαφωνιών του Δ.Σ της ΟΛΜΕ. Και ας αναλάβει να καθορίσει τις εξελίξεις παρά να τρέχει πίσω τους.
Τέλος για όσους ,ενδόμυχα ,νιώθουν ανακούφιση που δεν ανήκουν στις ομάδες υψηλού κινδύνου που είναι προς απόλυση (σύμφωνα με τις διάφορες δημοσιεύσεις που τύπου )έχω να πω ότι εάν δεν αντιδράσουν τώρα για τους άτυχους συναδέλφους τους ,την επόμενη φορά θα είναι η σειρά τους. Εκτός αν έχουν την ψευδαίσθηση ότι θα σταματήσει εδώ το κακό.«Αν πιάσει φωτιά το σπίτι του γείτονα θα καεί και το δικό σου».
Για μένα κάνουν όλοι τους τεράστιο σφάλμα. Η λογική του ‘’ O σώζων εαυτόν σωθήτω “ είναι ότι χειρότερο αυτή τη στιγμή που δεχόμαστε ολομέτωπη επίθεση .Ο κοινός εχθρός μας δεν είναι ο συνάδελφος και καλά θα κάνουμε να κατεβάσουμε το δάχτυλο που δείχνει ποιοι θα είναι οι πρώτοι που θα πετάξουμε από το πλοίο. Γιατί αν σήμερα δείχνουμε με το δάχτυλο ,αύριο άμα σφίξουν τα πράγματα ,τι θα είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε ;Να φορέσουμε κουκούλα για να σώσουμε τον εαυτό μας; «Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος, όχι ζωντανός» ( George Orwell).
Το πραγματικό πρόβλημα είναι το ενδεχόμενο των απολύσεων και της γενικότερης ηθικής , οικονομικής και επαγγελματικής απαξίωσης που υφιστάμεθα .Αυτή τη στιγμή πρέπει να βροντοφωνάζουμε όλοι μαζί ενωμένοι ότι δεν θα δεχτούμε ούτε μια απόλυση εκπαιδευτικού και ότι θα μας βρουν απέναντι αν συμβεί έστω και μία. Γιατί όποιος νομίζει ότι το θηρίο θα χορτάσει άμα του πετάξει βορά κάποιους από εμάς να ξέρει ότι το μόνο που θα καταφέρει είναι να του ανοίξει την όρεξη. Και έτσι κομματάκια που θα μας βρει θα είμαστε έτοιμοι για να μας καταβροχθίσει.
Έτσι όπως είναι τώρα τα πράγματα ,είναι σίγουρο ότι ούτε ατομική ,ούτε κλαδική σωτηρία υπάρχει .Μόνο Συλλογική. Είμαστε εδώ ! Είμαστε θυμωμένοι ! Είμαστε χιλιάδες ! Φτάνει να ενωθούμε. Αν δεν το κάνουμε τότε τραβάμε στο βυθό ο ένας τον άλλον.
Δημήτρης Τσιριγώτης. Φυσικός
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Γιατί στη Θεσσαλονίκη χρησιμοποιούν τη φράση «με λες» αντί για «μου λες»
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
Είσαι άνεργος στο κέντρο της Αθήνας; ΠΑΡΕ ΤΩΡΑ έκτακτο επίδομα 1000 ευρώ
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
