Περίπτωση Κώστα Σακκά: Μια υποσημείωση στα περιθώρια της ιστορίας

 

του Αντώνη Αντωνάκου

 

Η περίπτωση Σακκά είναι μια ακόμα ηθική μπλόφα του μηχανισμού καταστολής. Μια βουβή υπόθεση χρόνων μνημονίου και κοινωνικού αυτοματισμού. Ο Σακκάς είναι καταχωνιασμένος εδώ και τριάντα μήνες σʼ ένα μπουντρούμι και περιμένει να δικαστεί. Περιμένει έστω μια στημένη δίκη στην οποία θα μπορέσει να αρθρώσει το λόγο του και να παρουσιάσει τις απόψεις του. Περιμένει να βρει το δίκιο του ή να μάθει πως το δίκιο που περιμένει, εδώ, βαφτίζεται άδικο και πληρώνεται ακριβά. Ο Σακκάς οδηγήθηκε εσχάτως στην απεργία πείνας και στο ψυχορράγημα γιατί δεν είχε άλλη επιλογή. Γιατί πρέπει να ακουστεί και να διαλαλήσει τα τρία χρόνια του εγκλεισμού του χωρίς δίκη, αλλά και την πρόθεσή του να υπερασπιστεί τις όποιες επιλογές του, μπροστά στον κρατικό Ιαβέρη που τον χρησιμοποιεί ως πιόνι στην κοινωνική σκακιέρα των συγκρούσεων.

Ο Σακκάς δήλωσε και δηλώνει αναρχικός.

Πολέμιος του Κράτους και της τάξης που διαχειρίζεται κομβικά τις ζωές μας. Την εργασία, την υγεία, την εκπαίδευση, το δημόσιο χώρο, τον πολιτισμό. Ο Σακκάς αντιπροσωπεύει για τους κρατούντες την πάλλουσα νεανική ορμή που δεν δέχεται την εκμετάλλευση και δεν συμβιβάζεται με το υποκατάστατο ζωής που πλασάρει ο σπαρακτικά ανθρωποφαγικός ιμπεριαλισμός.

Έχει το δέρμα, τα χείλη και τα μάτια των νεολαίων που πατικώνει ο ανταγωνισμός και ο κερδοσκοπικός οίστρος του κεφαλαίου.

Έχει την καύλα να αλλάξει τον κόσμο, όχι από παραξενιά και υπερβάλλον ακτιβισμό, αλλά ως χρέος στον εαυτό του, στους συντρόφους του, αλλά και στους αδύναμους που περιφέρονται δίπλα του και δίπλα μας σα σκιές, παραδομένοι στα χέρια του ευσπλαχνικού παπαδαριού και των μη κυβερνητικών του οργανισμών.

Ο Σακκάς είναι η εύκολη λεία αφού δεν κρύφτηκε στο Σύριζα αμολώντας επαναστατικές πορδές μέσα στο κοινοβουλευτικό σελοφάν.

Ο Σακκάς είναι προορισμένος απʼ το σύστημα να λειτουργεί εκφοβιστικά για όσους σκέφτονται σαν κι αυτόν. Να ντροπιάζεται και να εξευτελίζεται απʼ τα καθεστωτικά μέσα που χορδίζουν τις μικροαστικές αυταπάτες και λοιδορούν κάθε ζωτική ικμάδα. Το αλυσόδεμα της ζωής του Σακκά και ο εγκλεισμός του είναι το αλυσόδεμα χιλιάδων υπάρξεων στο κατάρτι της ανάπτυξης και της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Είναι το προανάκρουσμα της βίαιης καταστολής κάθε επαναστατικής πράξης, που έχει στο κέντρο της την ανατροπή της οικονομίας της αγοράς και την ανάδειξη του ιστορικού ρόλου της τάξης που υφίσταται σήμερα την πιο βάρβαρη εκμετάλλευση.

Ο Σακκάς δεν σπούδασε στο Γέιλ οικονομικά και ξεπάστρεμα λαών. Δεν λογαριάζει με λογιστικό μολύβι τις ανθρώπινες ανάγκες, πετώντας όσους περισσεύουν απʼ την ανθρωποφαγική ανάπτυξη στον καιάδα του κοινωνικού περιθωρίου.

Ο Σακκάς δεν υπήρξε πορτιέρης κάποιας αστικής ιδεολογίας, ούτε γορίλας της Χρυσαυγής με επιτελικό ρόλο εκκαθάρισης ανθρώπινων υπάρξεων που ο πολιτικός ορθός αμοραλισμός βάφτισε λαθραίες.

Ο Σακκάς δεν βούλιαξε στην κόκα χορεύοντας τρανς στη Μύκονο ή στο Κωσταλέξη της μικροαστικής ενδοχώρας, αλλά, κάθε φορά που έβλεπε στα παράλια της Εύβοιας πνιγμένα γυναικόπαιδα που ξέβραζαν τα δουλεμπορικά, έβγαζε και μια κραυγή, έριχνε και μια @3!%$@@#! , έγραφε κι ένα σύνθημα, αφύπνιζε συνειδήσεις.

Ο Σακκάς δεν είναι ούτε ήρωας, ούτε οσιομάρτυρας.

Είναι ένας αιχμάλωτος που του αρνούνται τη δίκη.

Είναι ένας πολιτικός κρατούμενος στα κελιά που χτίστηκαν με δημοκρατικά φράγκα.

Είναι ένα παιδί που θέλει να ζήσει, να φάει, να ερωτευτεί και να κοιμηθεί χωρίς το δεσμοφύλακα στο προσκεφάλι του και χωρίς τη μπότα του πονηρού γραφειοκράτη και του στρατηγού της καταστολής, που τον πατάει στο λαιμό, στερώντας του τον αέρα της ελευθερίας και το νεράκι μιας δροσερής πηγής.