«Αυτόν τον τόπο εδώ που κατοικείτε, αν θα με εμπιστευτείτε αγνώριστο θα δείτε»

 

 

 

«Θα άρουμε τα γραφειοκρατικά εμπόδια για τους επενδυτές», είπε από τη συχνότητα μεγάλου ιδιωτικού καναλιού η υπουργός Τουρισμού κα. Όλγα Κεφαλογιάννη. Υπάρχει, λέει, «μεγάλο επενδυτικό ενδιαφέρον» για την Ελλάδα κι επομένως σύμφωνα με την κα Υπουργό πρέπει να ληφθούν όλες οι μέριμνες ώστε να μην εμποδίζεται η εκδίπλωση του. Το βίντεο που προβαλλόταν όση ώρα μιλούσε η κα. Κεφαλογιάννη έδειχνε εικόνες ελληνικού καλοκαιριού: ήλιο και θάλασσα και ανεμελιά. 

 

 

 

Σαν τη Μαίρη Χρονοπούλου στο μιούζικαλ του Γ.Δαλιανίδη «Γοργόνες και μάγκες» (1968) που υποδυόταν την ελβετίδα επενδύτρια στην Ύδρα, η κα. Κεφαλογιάννη δεσμευόταν ενώπιον του τηλεοπτικού κοινού για την πρόθεση της να διευρύνει με κάθε κόστος την εγχώρια τουριστική δραστηριότητα. Εξάλλου, όπως δεν ξέχασε να επισημάνει  με τη σειρά της, «ο τουρισμός είναι η βαριά βιομηχανία της Ελλάδας».

 

 

 

Λες κι έχουμε ανέβει στη μηχανή του χρόνου και με ιλιγγιώδεις ρυθμούς γυρίζουμε πίσω στη δεκαετία του εξήντα όταν ο Καραμανλής εγκαινίαζε το Χίλτον και οι γυναίκες έβαφαν τα μαλλιά τους ξανθό σαντρέ. Υπάρχει βέβαια και ο θρησκευτικός τουρισμός που πρέπει να προωθηθεί κι άλλο, όπως είπε η κα. Υπουργός. Ούζο, μεζές και μοναστήρια, με άλλα λόγια ο σύγχρονος υλικός πολιτισμός της Ελλάδας.

 

 

 

Όσα χρόνια και να περάσουν, το όραμα του «μέσου» δεξιού πολιτικού στην Ελλάδα παραμένει η ανάπτυξη με κάθε κόστος σε ό,τι αφορά την ανθρώπινη εργασία και το φυσικό περιβάλλον. All inclusive επίγειοι παράδεισοι που στην πραγματικότητα είναι Ειδικές Οικονομικές Ζώνες στο πλαίσιο των οποίων γίνονται αποδεκτές η ανασφάλιστη εργασία και η εκποίηση δημόσιας γης. Eιδικότερα για το τελευταίο υπάρχει πλέον και το ΤΑΙΠΕΔ, το οποίο σύμφωνα με τον ιδρυτικό του νόμο «αξιοποιεί την ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου, που του έχει ανατεθεί σύμφωνα με τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας και τις προβλέψεις των Μεσοπρόθεσμων Πλαισίων Δημοσιονομικής Στρατηγικής». 

 

 

 

Η τουριστική πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση Σαμαρά μοιάζει να είναι η συμπληρωματική όψη της πολιτικής για την οικονομική ανάκαμψη που εφαρμόζεται. Αντίστοιχα, ο λόγος που υπερασπίζεται το εν λόγω σχέδιο τουριστικής ανάπτυξης θυμίζει ανατριχιαστικά τους κυβερνητικούς λόγους υπεράσπισης των μνημονίων: προτροπή σε θυσίες που απαιτούνται για την αποφυγή ενός μεγαλύτερου κακού.

 

 

 

Αν λοιπόν κάποια χρόνια πριν τα μνημόνια η εγχώρια τουριστική πολιτική χαρακτηριζόταν ανορθολογική, μονόπλευρα προσανατολισμένη και με αρνητικές επιρροές στο φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον, σήμερα αναμφίβολα έχει εξελιχθεί σε μια συνθήκη αλόγιστης σπατάλης φυσικών πόρων και ανθρώπινης εργασίας και διαρκούς υποβάθμισης του σύγχρονου πολιτισμού.

 

 

 

Η αποδυνάμωση των θεσμών των τοπικών φεστιβάλ που έγινε αισθητή σε όλη τη διάρκεια της μνημονιακής περιόδου, με αποκορύφωμα το φετινό καλοκαίρι, επιβεβαιώνει ακόμη μία φορά τον χαρακτήρα των προτεραιοτήτων της σημερινής κυβέρνησης και σε αυτόν τον τομέα της πολιτικής. Η επένδυση στον πολιτισμό όχι μόνο δεν αποτελεί επιλογή, αλλά αντίθετα οι εναπομείναντες πυλώνες για την παρουσίαση σύγχρονων καλλιτεχνικών έργων υπονομεύονται για την εξυπηρέτηση βραχυπρόθεσμων οικονομικών οφέλων.

 

 

 

Μέσα σ΄ αυτό το πλαίσιο που διαμορφώνεται, την ίδια ώρα που η Υπουργός Τουρισμού μας καλεί να επισκεφτούμε τις δαντελένιες ελληνικές ακτές, διαφημίζει ανενδοίαστα και μάλλον περήφανα την θέσπιση σκανδαλωδών ευνοϊκών κινήτρων για τις μεγάλες τουριστικές επενδύσεις. Κρίμα που δεν υπάρχουν πια η Φίνος Φιλμς και ο δημοφιλής κινηματογράφος για να αναδείξουν το «ανερχόμενο» τουριστικό προφίλ της Ελλάδας και να τη συνδράμουν στα φιλόδοξα σχέδια της.

 

 

 

RedNotebook