Κοινωνία 03.08.2017 - 08:25

Κράτα γερά Βενεζουέλα!

Τα κροκοδείλια δάκρυα της Δύσης για τη Βενεζουέλα

Σε μια εποχή σαν τη δική μας που αντί να επικρατεί η χαρά της ζωής , η δημοκρατία, η ειρήνη κι ο πολιτισμός παντού, εστίες πολέμου ανάβουν και φλέγονται κάθε τόσο λόγω της απληστίας και της αδηφαγίας των κεφαλαιοκρατών του πλανήτη, κατάφορη παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων γίνεται φανερή κάθε τόσο και μένουμε αδιάφοροι θεατές , βία και αδικία ανελέητη κατά μεγάλου μέρους των κατοίκων του πλανήτη που πάντα τυχαίνει να είναι οι φτωχοί και αδύναμοι- η μεγάλη πλειοψηφία - χωρίς να υπάρχει ίχνος ευαισθησίας γι αυτούς από τους «κρατούντες της Γης, έχουμε τον τελευταίο καιρό την «αγανάκτηση» και τις έντονες διαμαρτυρίες των αργυρώνητων δημοσιογράφων και των κρατούντων της Δύσης για τους πλούσιους «καταπιεσμένους» κατοίκους της Βενεζουέλας από τον «κακό» Μαδούρο και την νόμιμη κυβέρνηση της χώρας!

Τα μεγαλύτερα κανάλια της Ευρώπης αλλά και όλα σχεδόν της χώρας μας παρουσιάζουν κάθε τόσο κάτι ύποπτους κουκουλοφόρους πότε με ακριβά μπλουζάκια, πότε με πανάκριβα γυαλιά και σακίδια των 200 δολαρίων και πάνω, άλλοτε κάτι διαμαρτυρόμενους με ακριβά τζιπ και αυτοκίνητα ως δήθεν «λαό» της Βενεζουέλας, να τρέχουν στους δρόμους να πετάνε μολότοφ και πέτρες και να διαδηλώνουν για την καταπίεσή τους από την αριστερή κυβέρνηση του νόμιμα εκλεγμένου και επανεκλεγμένου προέδρου Μαδούρο, διαδόχου του αείμνηστου Τσάβες που πολύ είχε «κάτσει στο μάτι της Δύσης και των Αμερικανών και πολλά ψιθυρίζονται για την ασθένεια και τον θάνατό του που πολύ βόλεψε τους εχθρούς του.

Με πηχυαίους τίτλους και ψεύτικα περιεχόμενα όπως: «η Βενεζουέλα καίγεται , οργή λαού στη Βενεζουέλα, εντελώς έκρυθμη η κατάσταση στη Βενεζουέλα, αυθαιρετεί ο Μαδούρο, ο λαός πεινάει , στο χάος βυθίζεται η Βενεζουέλα», μας βομβαρδίζουν καθημερινά και κάθε τόσο και με ρεπορτάζ όπου τα ρόλεξ στο χέρι του ομιλούντος διαδηλωτή διακρίνεται κάποια στιγμή στο ξεσκέπασμα του μανικιού και η αγανάκτηση των κεκαλυμμένων με το προσωπείο « του λαού» των βορείων προαστίων της Βενεζουέλας ολοφάνερα «ξεχειλίζει».

Είναι τα μόδας φαίνεται τα τελευταία χρόνια –όπως συνέβη και στη χώρα ,μας με τον Άδωνη και τους υποστηρικτές των μεταλλείων της Χαλκιδικής, με την διαδήλωση των «παραιτηθείτε» κλπ, να χρησιμοποιούν οι πλούσιοι τους καθιερωμένους και μοναδικούς τρόπους αντίδρασης των φτωχών για να διεκδικήσουν το δίκιο τους ( πορείες, διαμαρτυρίες, διαδηλώσεις), με σκοπό ουσιαστικά των εμπαιγμό όσων έχουν πραγματικό δίκιο, την στάχτη στα μάτια της κοινωνίας και φυσικά την σύγχυση των πραγμάτων αλλά και την εξυπηρέτηση βέβαια των άνομων συμφερόντων τους που ανέρχονται πάντα σε τεράστια ποσά, απολαύσεις και καλοπέραση, πάντα εις βάρος της πλειοψηφίας των εργαζόμενων πολιτών και του κοινού καλού. Τι καλύτερο λοιπόν και ποιο συμφέρον για να το πετύχεις αυτό από το να παρουσιάζεσαι ως μέρος του λαού και μέσα από την σύγχυση που προκαλείς να προσπαθείς να τον στρέψεις κατά του ίδιου του εαυτού, του ίδιου του συμφέροντος που είναι να πολεμήσει εσένα; Καλύτερα να πολεμήσει αυτόν που σε βλάπτει. Έτσι κι αλλιώς η κοινή γνώμη σύρεται και φέρεται-πιστεύουν αυτοί- έτσι κι αλλιώς τα είπε και ο Ίψεν στον «εχθρό του λαού», έτσι κι αλλιώς «στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται.»

Ποιος είναι όμως ο ¨λύκος» στην περίπτωση της Βενεζουέλας και της Λατινικής Αμερικής γενικότερα;

Είναι γνωστό και αναμφισβήτητο πια ότι οι Αμερικάνικες κυβερνήσεις ως αυτόκλητοι κυρίαρχοι του πλανήτη αλλά και ως έτοιμοι πάντα να αιματοκυλήσουν τους λαούς για να κρατήσουν εδραιωμένη την κυριαρχία τους και να υφαρπάζουν φανερά η κεκαλυμμένα τον πλούτο του πλανήτη για λογαριασμό τους, έστησαν και εξέθρεψαν τον αιώνα που πέρασε στυγνές δικτατορίες σε όλες σχεδόν στις χώρες της Λατινικής Αμερικής, δικτατορίες που εξυπηρέτησαν τα συμφέροντά των Αμερικανών στο έπακρο, λεηλάτησαν τον πλούτο και κατάστρεψαν τους λαούς των χωρών . Είναι γνωστό πια και αποδεδειγμένο ότι δολοφόνησαν τον Τσε που ήθελε να σταματήσει αυτή την απάνθρωπη εκμετάλλευση και κατέπνιξαν στο αίμα κάθε προσπάθεια για απελευθέρωση, δικαιοσύνη και ισότητα. Ακόμη οι χώρες της Λατινικής Αμερικής γιατρεύουν τις πληγές τους από τη θανατηφόρα λαίλαπα των δικτατοριών που ξεπούλησαν τις χώρες τους , τα πετρέλαια και τον ορυκτό πλούτο χρέωσαν τους λαούς τους αμύθητα ποσά και υποθήκευσαν το μέλλον των πολιτών για εκατονταετίες, όσων πολιτών έμειναν ζωντανοί και δεν εκτέλεσαν εν ψυχρώ οι εγκάθετοι δικτάτορες με φρικτά βασανιστήρια ή εξαφάνισαν για πάντα. Είναι γνωστά και τεκμηριωμένα αυτά μέσα από την ιστορική έρευνα, τις μαρτυρίες, την τέχνη.

Η Βενεζουέλα μια χώρα «λουκούμι» για τους Αμερικάνους με τεράστιο πετρελαϊκό πλούτο και όχι μόνο που τροφοδοτεί την Αμερικάνικη οικονομία, δεν είναι δυνατόν να ξέφευγε από τις αδηφάγες ορέξεις τους.

Πόσο μάλλον που με την άνοδο του Τσάβες στην εξουσία, έπαθαν το μεγάλο πατατράκ ότι θα χάσουν τα αυγά και τα πασχάλια από το μεγάλο φαγοπότι του πετρελαίου αφού οι πετρελαϊκές πηγές κρατικοποιήθηκαν και ο Τσάβες αντί να τα βάζει στην τσέπη του σαν τους δικτάτορες παλιότερα και τους ιδιώτες επενδυτές στην συνέχεια και σαν τους άπληστους Σαουδάραβες πρίγκιπες από την άλλη πλευρά του πλανήτη, που παίζουν τον ίδιο ρόλο με τους δικτατορες στη Μεση Ανατολή, αποφάσισε να διαχειριστεί τα έσοδα υπέρ των πολιτών και του καλού της χώρας του και να φροντίσει το λαό του, έδιωξε τους ιδιώτες επενδυτές που κατατρώγουν το δημόσιο πλούτο, και έμειναν ανυποστήρικτα τα αμερικανικά συμφέροντα.

Ήταν δυνατόν οι Αμερικάνοι να το καταπιούν αμάσητο αυτό και να χάσουν στο μαλακό τους υπογάστριο τέτοια ερείσματα; Άρχισαν λοιπόν με τα γνωστά τους κόλπα της προδοσίας των λαών και των μυστικών τους υπηρεσιών- εφόσον η εποχή των δικτατοριών που ήξεραν πέρασε- να "χτίζουν" αυτή την ύποπτη αντιπολίτευση της Βενεζουέλας απ΄ όσους λιγουρεύονταν ή λυμαίνονταν κανονικότατα τον πλούτο της χώρας, ήταν ήδη ισχυροί οικονομικά από τους προγόνους τους που έδρασαν μαζί με τους δικτάτορες και κινδύνευαν τώρα από την αριστερή διακυβέρνηση Τσάβες!

Αχ αυτός ο μπολσεβικισμός που καταστρέφει τους καθώς πρέπει άρπαγες αστούς της κάθε κοινωνίας! Και τι θα γίνει τώρα με το παντεσπάνι τους; Μα υπάρχει λύση : Με την βοήθεια των φίλων των παππούδων τους Αμερικάνων, να ξαναπάρουν την εξουσία για να συνεχίσουν το μεγάλο φαγοπότι, όχι που θα τα μοιράσουν στην πεινασμένη πλέμπα του λαού! Αυτή είναι η μεγάλη προσπάθεια, αυτό το έργο τους εδώ και κάποια χρόνοια.

Αυτή είναι η αντιπολίτευση της Βενεζουέλας κι αυτός ο στόχος της , που από τα χρόνια του Τσάβες μέχρι και τώρα του διαδόχου του Μαδούρο, σκάβει το λάκκο της χώρας καθημερινά, υποκρίνεται ασύστολα, μηχανορραφεί, προδίδει τη χώρα της και τα συμφέροντά της, παρουσιάζεται σαν καταδιωκόμενη και αδικημένη και προσπαθεί να μπάσει τους Αμερικάνους απ΄ όποια πόρτα μπορεί στη χώρα.

Είναι ξεδιάντροπη εντελώς όσο και ολοφάνερη αυτή η προσπάθεια τόσο που είναι ακατανόητο - εκτός κι αν σκεφτούμε το ρόλο της Ευρωπαικής ελίτ - άρπαγες αστοί κι αυτοί, πρώην αποικιοκράτες και νυν επίδοξοι ανταγωνιστές των ΗΠΑ με κάθε κόστος ) πώς οι χρυσοπληρωμένοι δημοσιογράφοι (πρόσφατα είδαμε τις αμοιβές τους και φρυάξαμε ) και αναλυτές της Δύσης (BBC, DW κλπ) δεν βλέπουν και δεν ακούνε αυτά που βλέπουμε και ακούμε όλοι:

Την αντιπολίτευση της Βενεζουέλας, τον πρόεδρό της, την γυναίκα του κι όλο το ζάμπλουτο σόι τους –που κατά τα άλλα υποφέρει στα χέρια του Μαδούρο και χτυπάει κατσαρόλες - να καλεί αναίσχυντα τους Αμερικάνους να εισβάλουν στη χώρα, να τηλεφωνούν στον Αντιπρόεδρο των ΗΠΑ, όπως έγινε γνωστό- και αμέσως μετά να επιβάλλονται κυρώσεις από τις ΗΠΑ στη Βενεζουέλα, να αψηφούν τους νόμους της νόμιμης κυβέρνησης και των δικαστηρίων, να αυθαιρετούν και να παρανομούν κατάφορα και να παρουσιάζονται παγκόσμια ως οι κλαίουσες χήρες και οι αδικημένοι , και να ζητάνε οι καημένοι το δίκιο του παντεσπανιού τους.

Όλα αυτά βέβαια με την πρόφαση ότι είναι κι αυτοί κομμάτι του λαού και πραγματικά προσπαθούν να συμπαρασύρουν τον λαό σε αυτό το επικίνδυνο παιχνίδι,του λαού που ουδέποτε σκέφτηκαν τη θέση και το συμφέρον του, αλλά που τους ταιριάζει μια χαρά σαν προκάλυψη στον άνομο ρόλο και τις ορέξεις τους για εξουσία και για ακόμα μεγαλύτερη αρπαγή του πλουτοπαραγωγικού πλούτου της χώρας τους απ ΄όσο άρπαξαν στο παρελθόν οι φίλοι και συγγενείς τους .

Ας το πάρουμε είδηση μια και καλή: Αφού οι ειδήσεις των επίσημων καναλιών δεν μας βοηθούν και δεν είναι τυχαίο αυτό- να ξεχωρίσουμε και να διακρίνουμε το νόημα της είδησης, δεν μας βοηθούν στη συγκεκριμένη περίπτωση να καταλάβουμε ποιός είναι ο βρώμικος ρόλος της χωρίς ίχνος ντροπής κι αγάπης για την χώρα της «καταδιωγμένης» αντιπολίτευσης της Βενεζουέλας, αφού ηθελημένα η από ανικανότητα να αναλύσουν στοιχειωδώς σωστά την είδηση, τι υπάρχει πίσω από τις «ταραχές» στην Βενεζουέλα και ποιος τις δημιουργεί, ας το «πάρουμε είδηση» μόνοι μας τι συμβαίνει πραγματικά στη Βενεζουέλα και ας μην κυριευόμαστε από συμπόνια έντεχνα κατευθυνόμενη καταπάνω μας για την "αναξιοπαθούσα" αυτή αντιπολίτευση και την σύλληψη (επιτέλους -τί άλλο έπρεπε να κάνει για να συλληφθεί, όλα τα έκανε!) του προέδρου της.

Έλεος πιά για την πληροφόρησή που μας προσφέρετε! Αν πρέπει να κυριευτούμε από αγανάκτηση μπορούμε ελευθέρα να αγανακτήσουμε και επιβάλλεται να το κάνουμε για την κατάσταση στην Τουρκία: για τις φυλακίσεις των πανεπιστημιακών, για τις απολύσεις και τις φυλακίσεις χιλιάδων δασκάλων που τολμούν να σκεφτούν και να πουν την γνώμη τους , για τις φυλακίσεις χιλιάδων πολιτών που αυθαίρετα χαρακτηρίζονται αντιφρονούντες και αντιπολιτευόμενοι, για τις συλλήψεις των μελών της διεθνούς αμνηστίας. Για τις πάμπολλες καταπατήσεις των ανθρώπινων δικαιωμάτων στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στις φυλακές της «πολιτισμένης» Δύσης, για τις ανθρωποφάγες πολιτικές τους, για την δημιουργία και την κακομεταχείριση εκατοντάδων προσφύγων, για τους θανάτους αθώων παιδιών, για τα εγκλήματα στην φασιστική Ουκρανία κατά των φιλορώσων κατοίκων της, εγκλήματα που υποστηρίζονται ή γίνονται υπό την ανοχή των ευρωπαίων ηγετών, για τα εγκλήματα στην Παλαιστίνη, στην Υεμένη , στην Αφρική, για τις στρατιές των ανέργων κι εξαθλιωμένων του τρίτου, του δεύτερου και του πρώτου κόσμου του πλανήτη, για την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, για το δίκιο του ισχυρού που υποσκιάζει το δίκιο των πολιτών του πλανήτη, για την καταστροφή του περιβάλλοντος προς χάριν της κερδοφορίας και της ανθρώπινης απληστίας μιας απάνθρωπης ελίτ που κυβερνά την Γη .

Έχουμε πραγματικά πολλούς λόγους για να χύσουμε δάκρυα, να αγανακτήσουμε και να αντιδράσουμε προκειμένου να επιφέρουμε δικαιοσύνη, ακόμη και στην καθημερινή μας ζωή στις μικρές και μεγαλύτερες αδικίες που συμβαίνουν γύρω μας. Σε καμία περίπτωση όμως δεν θα υπερασπιστούμε την εγκάθετη ελίτ της Βραζιλίας που παρουσιάζεται ως αντιπολίτευση με το προσωπείο του αρνιού αλλά είναι η ίδια και θρέφει τους λύκους των εχθρών της χώρας της και των παγκόσμιων εχθρών της εργατικής τάξης του πλανήτη.

Ας αφήσουμε ήσυχο τον Μαδούρο λοιπόν να εφαρμόσει ελπίζουμε την πολιτική του Τσάβες, μια αριστερή αληθινά πολιτική με αναδιανομή του δημόσιου πλούτου στους πολίτες της χώρας που τους ανήκει και όχι στους λίγους και στους άρπαγες. Έχει κάνει για την νομιμοποίησή του ό,τι έπρεπε να κάνει και με το παραπάνω κι ας το παρουσιάζουν οι προδοτικοί του αντίπαλοι και οι υποστηρικτές τους ανά την υφήλιο ότι δεν είναι έτσι. Άλλωστε πέραν των όποιων εκλογών που στην Βενεζουέλα έγιναν νόμιμα και σωστά κι ό πραγματικός λαός ( κι όχι οι στημένες κάλπες της αντιπολίτευσης) ψήφισε Μαδούρο και λύσσαξαν οι αντίπαλοι, εκλεγμένος είναι όποιος σέβεται το δίκιο και τα συμφέροντα των πολιτών, όποιος υπερασπίζεται με κάθε τρόπο τα συμφέροντα των εργαζόμενων που παράγουν τον πλούτο, όποιος υπερασπίζεται την δημόσια υγεία, την δημόσια παιδεία κι όλα τα αγαθά υλικά και πνευματικά για όλους , όποιος διαχειρίζεται την εξουσία υπέρ των πολλών κι όχι μιας άπληστης και τεμπέλικης ελίτ όπως είναι η αντιπολίτευση της Βενεζουέλας.

Και να προσέχουμε τι ακούμε, να μαθαίνουμε και να κρίνουμε. Να είμαστε κάθε στιγμή σε θέση να ξεχωρίσουμε τις πραγματικές διαδηλώσεις από τις κατασκευασμένες των υποκριτών πλουτοκρατών που φοβούνται μήπως χάσουν τα άνομα κέρδη τους και μπορούν να χρησιμοποιήσουν όλες τις μεθόδους για να τα υπερασπιστούν, να είμαστε σε θέση να πούμε με ανυποχώρητη βεβαιότητα με ποιού το μέρος είμαστε όπως λένε και οι συγκινητικοί στίχοι του τραγουδιού , γιατί έχει μεγάλη σημασία…

Φ. Δ. εκαπιδευτικός

Which Side Are You On?

Come all you good workers

Good news to you I’ll tell

Of how the good old union

Has come in here to dwell

Ελάτε όλοι οι καλοί εργάτες,

Έχω καλά νέα να σας πω,

Πως το συνδικάτο

Είναι εδώ για να μείνει.

Which side are you on boys?

Which side are you on?

Σε ποιά πλευρά είστε, παιδιά;

Σε ποιά πλευρά είστε;

My daddy was a miner

He’s now in the air and sun

He’ll be with you fellow workers

Until the battle’s won

Ο πατέρας μου ήταν ανθρακωρύχος,

Τώρα είναι στον αέρα και τον ήλιο.

Θα είναι μαζί σας, εργάτες

μέχρι να κερδηθεί η μάχη.

Which side are you on boys?

Which side are you on?

Με ποιά πλευρά είστε, παιδιά;

Με ποιά πλευρά είστε;

They say in Harlan County

There are no neutrals there

You’ll either be a union man

Or a thug for J.H.Claire

Λένε ότι στην επαρχία Harlan

κανείς δεν είναι ουδέτερος.

Είτε θα είσαι του συνδικάτου

είτε φονιάς του J.H. Claire

Which side are you on boys?

Which side are you on?

Με ποια πλευρά είστε, παιδιά;

Με ποιά πλευρά είστε;

Oh workers can you stand it?

Oh tell me, how you can?

Will you be a lousy scab

Or will you be a man?

Εργάτες, μπορείτε να το ανεχτείτε;

Πείτε μου, πως μπορείτε;

Θα είστε άθλιοι απεργοσπάστες,

Ή θα είστε άντρες;

Which side are you on boys?

Which side are you on?

Με ποια πλευρά είστε, παιδιά;

Με ποιά πλευρά είστε;

Don’t scab for the bosses

Don’t listen to their lies

Poor folks ain’t got a chance

Unless they organize

Μην γίνεστε προδότες για τα αφεντικά,

Μην ακούτε τα ψέμματά τους.

Οι φτωχοί δεν έχουν ελπίδα

αν δεν οργανωθούν.

(Το Which Side Are You On? γράφτηκε από την γυναίκα του συνδικαλιστή Σαμ Ρης (Sam Reece), Φλόρενς (Florence), το 1931.

Ο Σαμ εργαζόταν στα ανθρακορυχεία του Χάρλαν Κάουντυ στο Κεντάκυ, και ήταν βασικό στέλεχος της συνδικαλιστικής οργάνωσης United Mine Workers. Το 1931, οι ανθρακωρύχοι της περιοχής, αγωνίζονταν σκληρά απέναντι στους ιδιοκτήτες των ορυχείων. Σε μια προσπάθεια να εκφοβίσει την οικογένεια Ρης, ο τοπικός σερίφης Τζ.Χ. Μπλερ (J.H. Blair) και οι άντρες του, οι οποίοι είχαν μισθωθεί από την εταιρία στην οποία άνηκαν τα ορυχεία, εισέβαλαν παράνομα στο σπίτι των Ρης, σε αναζήτηση του Σαμ. Ο Σαμ, είχε προειδοποιηθεί εγκαίρως και είχε διαφύγει, όμως η Φλόρενς και τα παιδιά τους έγιναν οι αποδέκτες της τρομοκρατίας των αφεντικών τους. Εκείνη τη νύχτα, όταν έφυγαν ο Μπλερ και οι υπόλοιποι από το σπίτι, η Φλόρενς έγραψε μερικούς στίχους στο ημερολόγιο της κουζίνας. Οι στίχοι αυτοί, είναι οι στίχοι του τραγουδιού.)

axi-zo.blogspot.gr