6 Μάη ανοίγουν τα σχολεία. Οι καθηγητές επιστρέφουμε, ώστε να τα προετοιμάσουμε για την επάνοδο των μαθητών μας, στις 11 και 18 Μάη αντίστοιχα. Αξίζει να κάνουμε μια αναδρομή σε όσα ζήσαμε όλο το προηγούμενο διάστημα, μια απόπειρα απολογισμού των πεπραγμένων μας και παράλληλα, με βάση το βίωμά μας, να κάνουμε μια απόπειρα προβολής στο μέλλον μας.
ΦΑΣΗ 1η:Η καθημερινότητά μας πριν το lock down.
Καθηγητές, περιφερόμενοι θίασοι σε δύο και τρία σχολεία. Προγραμματιστές-εκπαιδευτικοί σε έξαλλη κατάσταση, αφού χρειάζεται να αναπροσαρμόζουν το πρόγραμμα κάθε τρεις και λίγο, μιας και πολλοί από εμάς αναλαμβάνουν υπηρεσία ακόμη και το μήνα Φεβρουάριο. Αλλαγές επί αλλαγών στο σχολικό πρόγραμμα, το οποίο οφείλει να «τρέχει» παράλληλα με τους καθηγητές, που τρέχουν και δεν προλαβαίνουν.
Εξοπλισμός στο ελληνικό Δημόσιο σχολείο: το πιο σύντομο ανέκδοτο της ελληνικής εκπαίδευσης.
Τρεις ( το πολύ) απαραχαιωμένοι ΗΥ στη διάθεση ενός Συλλόγου 25-40 ατόμων, ένα το πολύ δύο φωτοτυπικά, για τα οποία χρειάζεται να «κόψεις χαρτάκι» αλά τράπεζα, προκειμένου να φωτοτυπήσεις, ένα εργαστήριο Πληροφορικής, στο οποίο, υπό κανονικές συνθήκες, στριμώχνονται τρία τέσσερα παιδιά για να παρακολουθήσουν μάθημα.
Εύλογα συμπεραίνει κανείς, πως ένας εκπαιδευτικός, εν έτει 2020, σε ένα ελληνικό σχολείο, για να κάνει χρήση των μέσων, που του «παρέχονται», πρέπει να είναι ένας... μαθητευόμενος μάγος εξαιρετικά ευέλικτος, διπλωμάτης, ευγενής, διαλλακτικός, γρήγορος, να αιφνιδιάζει τους συναδέλφους, να παρακολουθεί το....πρόγραμμά τους, ώστε να γνωρίζει ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΣΤΙΓΜΗ, για να χρησιμοποιήσει τον Υπολογιστή. Αυτονόητο, πως όταν εκτυπώνεις πολλές σημειώσεις στοχοποιείσαι, καθώς σπαταλάς τα χρήματα, που διαθέτει η Σχολική Επιτροπή για μελάνι και χαρτί! Άρα όλο το προηγούμενο διάστημα, σαν τα παιδάκια, παίζουμε τις ...μουσικές καρέκλες. Ο πιο γρήγορος, ο πιο ετοιμοπόλεμος θα....κάτσει στην καρέκλα του Υπολογιστή!
Για αναζήτηση στο διαδίκτυο, ούτε λόγος βέβαια. Αυτά υποχρεούμαστε να τα κάνουμε σπίτια μας, μαζί με διορθώσεις τετραδίων, διαγωνισμάτων, τεστ, εργασιών, projects καθώς... περιμένει ο επόμενος. «Μην καθυστερείτε παρακαλώ!», «Συνάδελφε έχεις πολλά να εκτυπώσεις;» «Σήκω λίγο, δυο σελιδούλες έχω και τρέχω για εφημερία!» «Πάλι στον Υπολογιστή εσύ;» «Συγγνώμη αλλά αυτή είναι η θέση μου!» «Εεε.... έρχομαι τρέχοντας από Περιστέρι από το 52 μπορώ να εκτυπώσω κάτι γιατί μπαίνω για μάθημα» .
Η καθημερινότητά μας στα σχολεία, ναι σε αυτά τα σχολεία, με αυτό το ωράριο, για το οποίο μας μέμφονται. «Γιατί δεν κάθεστε οκτάωρο κύριοι»; Αναρωτιούνται εν εξάλλω οι τηλεδικαστές της εργασιακής μας πραγματικότητας. ”Μα πώς να κάτσω οκτάωρο, αφού δεν έχω ούτε καρέκλα» Κάτσε όρθιος και κοίτα το ταβάνι! Πώς να δουλέψω χωρίς Υπολογιστή; Ας πάω σπίτι να κάνω τη δουλειά μου με την ησυχία μου!». ΚΑΙ ΠΗΓΑΜΕ ΣΠΙΤΙΑ ΜΑΣ.
ΦΑΣΗ 2η: Η καθημερινότητά μας κατά το lock down
Στις 11 Μάρτη πήγαμε όλοι σπίτια μας. Μόνο, που μαζί με εμάς πήγαν και οι σύζυγοι, οι σύντροφοι, τα παιδιά μας. Και μείναμε μέσα με εκείνον τον ένα υπολογιστή (στον οποίο θα δουλεύαμε ήσυχοι), να τον μοιραζόμαστε πάλι δύο, τρία, τέσσερα, πέντε ενδεχομένως έξι και επτά άτομα (υπάρχουν και αυτές οι οικογένειες ξέρετε). Μεταφέραμε, λοιπόν, τις μουσικές μας καρέκλες από το σχολείο στο σπίτι. Κληθήκαμε οι εκπαιδευτικοί, πάλι ως μαθητευόμενοι μάγοι, να συνεχίσουμε το εκπαιδευτικό και παιδαγωγικό μας (υπάρχει και αυτό) έργο σε μια εικονική πραγματικότητα, σε ένα παράλληλο σύμπαν.
Μόνο που αυτό, το παράλληλο σύμπαν περιελάμβανε μαθήματα εξ αποστάσεως των παιδιών μας στο Δημοτικό, στο Γυμνάσιο, στο Λύκειο και στο Πανεπιστήμιο. Μαθήματα δικά μας, τα οποία για να πραγματοποιηθούν έπρεπε να ρωτήσουμε, τους συναδέλφους μας στο σχολείο, τους μαθητές μας, τα παιδιά μας και τους συντρόφους μας, ώστε σε ένα λογικό πλαίσιο να καταφέρουμε ΟΟΟΟΟΟΟΟΛΟΙ ΜΑΖΙ να κάνουμε μάθημα και να εργαστούμε. Περιέργως τα καταφέραμε! Τουλάχιστον αυτό μας είπε η Υπουργός Παιδείας. Οι αριθμοί είναι πάντα αμείλικτοι, επομένως οι χιλιάδες τάξεις στο myschool και τα εκατομμύρια ωρών στο WEBEX αυτό αποδεικνύουν.
Αφού, λοιπόν, καταφέραμε οι μαθητευόμενοι μάγοι να παίξουμε με επιτυχία τις μουσικές καρέκλες και στα σπίτια μας, το Υπουργείο μας καλεί να επιστρέψουμε, ώστε να συνδυάσουμε όλη αυτή την εμπειρία, που έχουμε αποκομίσει μέ ένα νέο project, που λέγεται «αναμετάδοση του μαθήματος!».
ΦΑΣΗ 3η: Η καθημερινότητά μας μετά το lock down.
Στην τρίτη αυτή φάση, καλούμαστε να... παραδίδουμε μάθημα σε αίθουσες των 20 τ.μ., στις οποίες θα πρέπει να τηρούνται αποστάσεις 1, 5 μέτρων και που όλως περιέργως, ακόμη και για έναν μη μαθηματικό, θα πρέπει να «χωρέσουν» 15 άτομα! Σε αυτές τις αίθουσες, λοιπόν, εαν, απουσιάζουν μαθητές μας, κατά απλή δήλωση γονέων, εμείς οι ... μαθητευόμενοι μάγοι, αφού με ένα απλό ...ταρατατζούμ θα έχουμε εξασφαλίσει από ένα tablet ή laptop ο καθένας θα ... κάνουμε live αναμετάδοση του μαθήματος, ώστε οι εξ αποστάσεως μαθητές μας, να μη χάσουν ούτε κιχ, ούτε γκουχ, ούτε σουτ, ούτε ξουτ, από την αίθουσα!
Στο ένα χέρι το τάμπλετ, στο άλλο την κιμωλία, λοιπόν, οι μαθητευόμενοι μάγοι και προσοχή στα σαρδάμ... γιατί αν σου ξεφύγει κανένα σαρδάμ οι τηλεδικαστές καραδοκούν να σε δικάσουν και να σε καταδικάσουν για ανεπάρκεια, ελλείψεις, ασχετοσύνη! Προσοχή, επομένως, σε καθηγητές και μαθητές γιατί... η κάμερα γράφει και ό,τι γράφει δεν ξεγράφει!
Αν μη τί άλλο όλο αυτό είναι μια δυστοπία. Είναι μια ζοφερή προοπτική της επαγγελματικής μας ζωής. Εμείς με τα λάθη, τα στραβά και τις ελλείψεις μας, έχουμε αναπτύξει μια σχέση με τους μαθητές μας. Μια σχέση ανθρώπινη, ζεστή, αληθινή. Δε στέκομαι καν στο ζήτημα των προσωπικών δεδομένων. Μιλάω για την ουσία των πραγμάτων. Για τη σχέση, για την αλυσίδα της εμπιστοσύνης. Μιλάω για την αλήθεια μας. Μιλάω για την έννοια. Την έννοια να μην προσβάλεις το μαθητή, που δυσκολεύεται, να μην επιτρέψεις τη μείωσή του από τους συμμαθητές του, την έννοια να μην πληγωθεί, να μην απογοητευθεί, να τον ενισχύσεις. Να του δώσεις φτερά, κουράγιο, ώθηση με μια κουβέντα «Μπράβο αστέρι μου!», να του κλείσεις το μάτι, να γνέψεις, να χαιδέψεις ένα κεφάλι.
Χρόνια τώρα, αγόγγυστα, παίζουμε τις μουσικές καρέκλες. Χρόνια τώρα, κάνουμε μαγικά, ώστε να ανταποκριθούμε σε ένα σύστημα, που μας μειώνει, μας αποκαρδιώνει, μας στύβει και μας πετάει στα σκουπίδια. Αυτό, που μας κρατάει, προφανώς δεν είναι οι αμοιβές μας, ούτε βέβαια η αναγνώριση των τηλεδικαστών. Αυτό που μας κρατάει είναι τα παιδιά, το χαμόγελό τους, το «γεια σας κυρία!» στο δρόμο μετά από χρόνια, το «σας ευχαριστώ».
Για όλα αυτά, που μας κρατάνε όρθιους, τζουτζέδες και μαριονέτες δε θα γίνουμε.
Αφροδίτη Ζέππου
Εκπαιδευτικός-Νομικός ΠΕ78
Master II-Bordeaux
ΜΔΕ Εξειδικευμένο Δημόσιο Δίκαιο
Δικαίωμα της Εκπαίδευσης
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 03/7
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
