Alfavita Newsroom Πρακτικές διαδικασίες απαλλαγής από την εμπλοκή ιδιωτικών εταιρειών μέσω της τηλεκπαίδευσης προτείνει η ΕΠΕΚΕ και το τμήμα Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ, μετά το σκάνδαλο με τη Cisco.
Κορυφαία πολιτική αναμέτρηση διαρκείας είναι η μάχη απέναντι στην αντιδημοκρατική και αντιεκπαιδευτική κυβερνητική πολιτική, όπως αναφέρουν σε κοινή ανακοίνωσή τους η ΕΠΕΚΕ και το Τμήμα Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ.
«Απαιτείται να πρωταγωνιστήσουν οι δυνάμεις της Αριστεράς στη συνεργασία όλων των μερών της κοινότητας, ώστε να διασφαλισθεί η Δημοκρατική υπεράσπιση της Δημοκρατίας. Ειδικά οι διατάξεις που προβλέπουν την προσωπική ευθύνη αιρετών της πανεπιστημιακής διοίκησης οφείλουν να αδρανοποιηθούν τόσο με τη θεσμική αναστολή τους όσο και κυρίως με ένα ισχυρό δίκτυο αλληλεγγύης στους "ανυπάκουους"» επισημαίνουν.
«Με την επεξεργασία μέτρων για το ασφαλές άνοιγμα των σχολών από τα ίδια τα ΑΕΙ, όπως υποδειγματικά προτείνεται από τη Συσπείρωση Πανεπιστημιακών [τα 33 σημεία…] Με το άνοιγμα με ασφάλεια, όλων των εκπαιδευτικών βαθμίδων, Με τον μαζικό εμβολιασμό των εκπαιδευτικών, με δωρεάν τεστ και συνεχή επιδημιολογική επιτήρηση της εκπαιδευτικής κοινότητας» τονίζουν.
«Σ’ αυτό το πλαίσιο και υπό το φως των αποκαλύψεων για το σκάνδαλο Cisco, μπορούν να αναπτυχθούν πρακτικές διαδικασίες απαλλαγής από την εμπλοκή ιδιωτικών εταιρειών μέσω της τηλεκπαίδευσης, μιας και σ’ αυτές τις νέες συνθήκες μπορεί να αποτελέσει τον δούρειο ίππο του πανοπτικού ελέγχου» προτείνουν.
«Η εισβολή αστυνομικών δυνάμεων και οι μαζικές συλλήψεις φοιτητών, ουσιαστικά μετά τη λήξη της κατάληψης, αποκάλυψαν τη πραγματική στόχευση του νέου νόμου: την καταδίωξη κάθε διαφορετικής φωνής και όχι την προστασία από καταστροφικές και παράνομες πράξεις».
Τέλος, χαρακτηρίζουν «ντροπιαστική» τη στάση των πρυτανικών αρχών του ΑΠΘ, η οποία «είναι ενδεικτική των κινδύνων που παράγει μια πρακτική συμμόρφωσης με τις αντιδραστικές και αυταρχικές μεθοδεύσεις της κυβέρνησης».
Η ανακοίνωση ΕΠΕΚΕ - ΣΥΡΙΖΑ
Αναλυτικά, η κοινή ανακοίνωση της ΕΠΕΚΕ και του Τμήματος Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ –ΠΣ:
1. Οι μάχες στη Παιδεία είναι κοινωνικής φύσης…
Μια μεγάλη μάχη, η μεγαλύτερη του χώρου μας απέναντι στην εκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησηςτης ΝΔ από τις εκλογές του 2019 και έπειτα, εξελίσσεται σε κορυφαία πολιτική αναμέτρηση διαρκείας. Η κυβέρνηση, μεθοδεύοντας τη μείωση του αριθμού των εισακτέων στα Πανεπιστήμια και θεσμοθετώντας την αστυνομοκρατία εντός των ΑΕΙ, επέλεξε να αναμετρηθεί με ένα πολύχρωμο και ευρύ κίνημα υπεράσπισης της Δημόσιας Παιδείας και της Δημοκρατίας, όπως και με τις δυνάμεις της Αριστεράς.
Η κάθε προσπάθεια εφαρμογής του αυταρχικού και νεο-συντηρητικού θεσμικού πλαισίου στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, πυροδοτεί πολιτικές και κοινωνικές διαμάχες σε όλα τα επίπεδα· από το φοιτητικό αμφιθέατρο και το εργαστήριο μέχρι τους κορυφαίους πανεπιστημιακούς θεσμούς. Όπως επίσης στις γειτονιές και τους δρόμους των μεγάλων πόλων, όπου ένα μεγάλο ποτάμια νεολαιίστικης αμφισβήτησης δίνει μάχη απέναντι στην αστυνομοκρατία, τη βίαια καταστολή και τη συρρίκνωση της δημόσιας εκπαίδευσης σε όλες τις βαθμίδες.
Η κοινωνική και θεσμική αυτή διαμάχη αποτελεί το κατεξοχήν πεδίο σύγκρουσης ιδεών και πολιτικών προγραμμάτων. Είναι το πεδίο του πολιτικού ανταγωνισμού μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς. Η υπεράσπιση της δημόσιας εκπαίδευσης, η μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων και η διαφύλαξη των δημοκρατικών δικαιωμάτων σηματοδοτούν τα τρέχοντα καθήκοντα της Αριστεράς και υπογραμμίζουν την ανάγκη ανανέωσης στοιχείων της εναλλακτικής προγραμματικής πολιτικής της.
Η πρόσφατη κινηματική και πολιτική έξαρση δεν προέκυψε εν μια νυκτί. Είναι αποτελέσματα της οργανωμένης πολιτικής αναμέτρησης που αναπτύσσεται στο χώρο της Παιδείας εδώ και μήνες. Το ίδιο και η πρόσφατη μεγάλη ήττα της κυβέρνησης σχετικά με την τηλεκπαίδευση και το σκάνδαλο Cisco. Συμπυκνώνει πολιτικές τάσεις και συμπεριφορές που δεν εξαντλούνται στα ειδικά ζητήματα της Παιδείας εν μέσω πανδημίας και καραντίνας, αλλά αναφέρονται στις γενικές αντιθέσεις που παράγει η κυβερνητική πολιτική και τα δομικής φύσης κρισιακά φαινόμενα στο χώρο της Παιδείας, της Υγείας, του κοινωνικού κράτους και της έντασης των ανισοτήτων.
2. Τα νομοσχέδια ψηφίζονται αλλά δεν παράγουν πολιτικές νίκες…
Η κυβέρνηση, στις αρχές Φεβρουαρίου, επέλεξε να μετατρέψει ένα μικρής έκτασης νομοσχέδιο για την Πανεπιστημιακή Αστυνομία και τη μείωση των εισακτέων σε τριήμερη αναμέτρηση εφ’ όλης της ύλης με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Μια συμβολική επιλογή αναμέτρησης με το Δημοκρατικό κόσμο, με ότι ζωντανό και προοδευτικό φέρει η μεταπολιτευτική πολιτική κληρονομιά.
Στόχος της ΝΔ ήταν να πετύχει μια μεγάλη πολιτική και ιδεολογική νίκη επιλέγοντας το συμβολικό πεδίο των Πανεπιστημιακών θεσμών. Προκατασκευάστηκε το κατάλληλο σκηνικό καταστροφών, βανδαλισμών, βίας και ανομίας που δήθεν επικρατούν στα ελληνικά πανεπιστήμια. Το φλεγόμενο πανεπιστήμιο ως «πραγματικότητα» συνδυάστηκε με το ανυπόληπτο ακαδημαϊκά πανεπιστήμιο της «λευκής κόλλας» και των «αιώνιων φοιτητών» σε αντιδιαστολή με τα καθαρά γρασίδια της Οξφόρδης και τα ιδρύματα της σιωπής που αριστεύουν στα διεθνή rankings.
Θυμόμαστε την επένδυση της εξαγγελίας του σχετικού νομοθετήματος από τον ίδιο τον πρωθυπουργό , στις αρχές Νοέμβρη. Λίγες μέρες μετά την δικαστική καταδίκη της ΧΑ και την δυναμική παρέμβαση του δημοκρατικού αντιφασιστικού κινήματος, ο κ. Μητσοτάκης εξήγγειλε την επικήρυξη του παρακράτους με «αριστερό» προσωπείο. Τελικά, η ηγεσία της ΝΔ αρκέστηκε σε μια Πύρρειο κοινοβουλευτική νίκη, με τις ψήφους της ακροδεξιάς Ελληνικής Λύσης. Ο στόχος της απόλυτης ιδεολογικής και πολιτικής επικράτησης έπεσε στο κενό.
Σε συνδυασμό με τις αποτυχίες της στην αντιμετώπιση της πανδημίας, στην οικονομία και σε άλλους τομείς, η μάχη εναντίον του νόμου «Κεραμέως- Χρυσοχοΐδη», λειτούργησε ως σημείο καμπής. Αποκάλυψε τα όρια της κυβερνητικής πολιτικής, έσπασε το αήττητο και το σερί «επιτυχιών» της κυβέρνησης, υπήρξε σοβαρή αποσταθεροποίηση των θεσμικών και κοινωνικών ερεισμάτων που η Δεξιά διαθέτει στον πανεπιστημιακό χώρο.
3. «Λευτεριά απ’ τη Μεταπολίτευση»
Η ολόπλευρη επίθεση της κυβέρνησης στη Μεταπολίτευση και στις κατακτήσεις της, δείχνει την δυσανεξία της σημερινής ΝΔ απέναντι στα δημοκρατικά συστατικά του μεταπολιτευτικού πλαισίου κοινωνικής και πολιτικής οργάνωσης. Το γεγονός ότι η πολιτική - θεσμική οργάνωση της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας, δεν απέτρεψε την άνοδο της Αριστεράς στην εξουσία, είναι «κάρφος» στο μάτι της Δεξιάς.
Όλες οι «φυλές» της Δεξιάς, ανεξαρτήτως πολιτικών καταβολών συναντώνται στην προοπτική της τροποποίησης των θεσμικών κανόνων που διέπουν τον μεταπολιτευτικό πολιτικό ανταγωνισμό, ώστε, να καταστεί αδύνατη μια νέα εκλογική επικράτηση της Αριστεράς και των «ελαττωματικών» ιδεών της. Ο αντικομμουνισμός του «αριστερού παρακράτους» δεν αποτελεί ένα θεωρητικό σχήμα της alt right αλλά εφαρμοσμένη πολιτική, επικίνδυνη για τη Δημοκρατία.
Αυτή τη διάσταση του νομοσχεδίου αντιλήφθηκαν δυνάμεις και εντός του Πανεπιστημίου και στην κεντρική πολιτική σκηνή, αντίπαλες ή σε απόσταση από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Η αντίθεση ΚΚΕ και ΜεΡΑ 25 ήταν δεδομένη. Το ΚΙΝΑΛ, κατέθεσε δική του πρόταση νόμου, προσπάθησε να ισορροπήσει μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ και τελικά καταψήφισε το νομοσχέδιο. Ιδιαίτερη σημασία είχαν πάντως οι απόψεις παραγόντων της συντηρητικής παράταξης όπως οι Σουφλιάς, Φορτσάκης, Σπηλιωτόπουλος, Κύρτσος που διαφοροποιήθηκαν στο θέμα της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας. Ενώ, το ίδιο έκαναν και πρόσωπα από τον φιλελεύθερο και κεντροαριστερό χώρο, όπως ο πρώην πρύτανης και υπουργός Μιχάλης Σταθόπουλος.Αξίζει επίσης να σημειώσουμε την αντίδραση των αστυνομικών (ΠΟΑΣΥ) στην Πανεπιστημιακή Αστυνομία. Το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο αποδομήθηκε στο πεδίο που εχθρεύεται: στην υπεράσπιση της Δημοκρατίας.
4. Μόνο τα πανεπιστήμια κινητοποιούνται;
Αν ο πανεπιστημιακός χώρος διατηρεί στοιχεία ακαδημαϊκής ελευθερίας που διευκολύνει την ανάπτυξη πολιτικών ερωτημάτων, αμφισβητήσεων και αντιστάσεων, αντίστοιχα φαινόμενα πολιτικής συμπεριφοράς αναπτύσσονται σε μαζική κλίμακα στις άλλες εκπαιδευτικές βαθμίδες. Η ανάδειξη αιρετών των υπηρεσιακών συμβουλίων στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, κατέληξε στη μαζική ακύρωση της διαδικασίας από το 93% των εκπαιδευτικών. Το κοινωνικό σώμα των εκπαιδευτικών που κλήθηκε στις κάλπες δεν είναι αμελητέο. Αποτελούν περίπου το 50% του συνόλου των δημοσίων υπαλλήλων (όσων δεν είναι ένστολοι). Παράλληλα, πάνω από το 85% των σχολικών μονάδων απορρίπτουν την διαδικασία της ψευδεπίγραφης αξιολόγησης με συντριπτικά ποσοστά και αρνούνται εμπράκτως την εφαρμογή του σχετικού νόμου.
Στη διαμόρφωση του αποτελέσματος κυρίαρχο ρόλο διαδραμάτισαν τα συνδικάτα των εκπαιδευτικών. Παρά τα γενικά και ειδικά προβλήματα που γεννά η κρίση εκπροσώπησης και η συστημική υπονόμευση του κύρους του συνδικαλισμού, ο προσανατολισμός στο κοινωνικά αναγκαίο και τις δημοκρατικές αρχές, λειτουργούν αντίρροπα στην καλλιεργούμενη απαξίωσή τους.
Πρόκειται για τις πρώτες νίκες του οργανωμένου κινήματος έναντι της κυβέρνησης ΝΔ. Αποτελούν πολιτικό πλήγμα στη συστημική κανονικότητα που καλλιεργεί η αντίπερα όχθη. Οι συντηρητικές συμπεριφορές που πολιτικά αποτυπώθηκαν με την παλινόρθωση της νεοφιλελεύθερης ΝΔ δεν είναι μη αναστρέψιμες.
5. Τα ΜΜΕ, το δημοσκοπικό αήττητο της Δεξιάς και η ανατροπή του μύθου
Η γενική ιδέα περί του αήττητου της ΝΔ στις παρούσες συνθήκες καλλιεργείται από ΜΜΕ και κυβέρνηση. Υπό προϋποθέσεις, το «αήττητο» των κυβερνώντων αποδεικνύεται μύθος. Η γενική «δημοσκοπική» πολιτική υπεροχή της ΝΔ, καταρρέει στο πεδίο των ειδικών αντιθέσεων που έχουν κοινωνικό περιεχόμενο και πολιτική σήμανση. Στα δυναμικά μικροαστικά στρώματα της εκπαίδευσης, στη νεολαία η επιρροή μιας συνεκτικής, ριζοσπαστικής Αριστερής πολιτικής παρέμβασης, με ρεαλιστικό μέτρο τις κοινωνικές ανάγκες και δικαιώματα, παρήγαγε ριζοσπαστικές συμπεριφορές και νικηφόρα αποτελέσματα.
Στα Πανεπιστήμια η ανάκαμψη του φοιτητικού κινήματος, η αγωνιστική ανασύσταση της έννοιας της Πανεπιστημιακής Κοινότητας πραγματοποιήθηκαν στο έδαφος της υπεράσπισης της Δημοκρατίας και του μορφωτικού δικαιώματος, του αιτήματος να αρθεί με αυστηρούς όρους υγειονομικής ασφάλειας το καθεστώς των κλειστών ΑΕΙ, που διατηρείται επί ένα συνεχές έτος. Η ενεργοποίηση ενός σημαντικού αριθμού μελών της πανεπιστημιακής κοινότητας στην Πρωτοβουλία «Όχι Αστυνομία στα Πανεπιστήμια», υπερβαίνει τα όρια της επιρροής της Αριστεράς, παρά τον πρωταγωνιστικό της ρόλο. Δεν είναι αξιοσημείωτες μόνο οι 1.200 υπογραφές Ελλήνων και οι εκατοντάδες ξένων πανεπιστημιακών. Είναι η συμμετοχή στις κινητοποιήσεις, η πετυχημένη καμπάνια στα social media, οι πολιτικές παρεμβάσεις, οι κερδισμένες γενικές συνελεύσεις σε όλους τους συλλόγους εργαζομένων στα ΑΕΙ (διδάσκοντες όλων των κατηγοριών, διοικητικοί), που στηρίχθηκαν στο δυναμικό ρεύμα δημόσιων παρεμβάσεων μας. Η επανενεργοποίηση των συλλόγων ΔΕΠ παρά τη πολιτική αδράνεια της ΠΟΣΔΕΠ, αποτελεί ιδιαίτερο φαινόμενο.
Αυτή ακριβώς η νέα πολιτική κινητικότητα στον χώρο των ΑΕΙ διαμόρφωσε τους όρους ώστε να αποτυπωθεί στις αποφάσεις των συλλογικών θεσμικών οργάνων των πανεπιστήμιων. Οι Σύγκλητοι αντιστάθηκαν σθεναρά στην Πανεπιστημιακή Αστυνομία, επηρεάζοντας και τους Πρυτάνεις (συντηρητικών προσανατολισμού οι περισσότεροι). Ειδικά ο άτυπος θεσμός της Συνόδου Πρυτάνεων δοκιμάσθηκε σοβαρά στο πεδίο της αντιπροσωπευτικότητας του και της διαμεσολαβητικής του σχέσης. Υπό τη πίεση του κινήματος τελικά η στάση της συνόδου δεν συνέδραμε τις κυβερνητικές στοχεύσεις. Ιδιαίτερη σημασία έχει η γενική αναβάθμιση της παρέμβασης των ΓΣ των Τμημάτων που απέδειξαν πως αποτελούν τα κύτταρα του Δημοκρατικού πανεπιστημίου.
Αναδείχθηκε και η οργανική σχέση μιας μειοψηφικής μερίδας της πανεπιστημιακής κοινότητας με την εκπόνηση και εφαρμογή του νεοφιλελεύθερου σχεδίου της κυβέρνησης. Η αντιπαράθεση που αναπτύχθηκε εντός των τειχών απομόνωσε σχετικά τη στρατευμένη συντηρητική μερίδα των πανεπιστημιακών, υπενθύμισε ωστόσο πως η πάλη των ιδεών, η πολιτική διαμάχη είναι μια υπόθεση κοινωνική. Η εξέλιξη αυτής της διαρκούς διαμάχης θα είναι κρίσιμη για τη διατήρηση και ενίσχυση του Δημοκρατικού και Δημόσιου Πανεπιστημίου. Οι θιασώτες του πανεπιστημίου υβριδίου επιχείρησης και στρατοπέδου δεν κατοικοεδρεύουν αποκλειστικά σε υπουργικά η κομματικά γραφεία…
Αποδείχθηκε η πολιτική αξία της ύπαρξης θεσμικών πεδίων με χαρακτηριστικά δημοκρατικής συγκρότησης και λειτουργίας, συλλογικής και αντιπροσωπευτικής σύστασης. Σε δημοκρατικούς εν γένει θεσμούς η δυναμική της πολιτικής παρέμβασης της Αριστεράς μπορεί να υπερβαίνει τα όρια της οργανωτικής της δύναμης, διαμορφώνοντας συγκλίσεις προοδευτικού και δημοκρατικού προσανατολισμού.
Η εμπειρία αυτή, που επιβεβαιώνει θεωρητικές αρχές τις Αριστεράς, πρέπει να αξιοποιηθεί στην επερχόμενη κυβερνητική απόπειρα ολιγαρχικής συγκρότησης των Πανεπιστημιακών οργάνων, που εμπεριέχεται εν σπέρματι στις διατάξεις ποινικού χαρακτήρα του νέου νόμου (μονοπρόσωπα όργανα, απουσία λογοδοσίας και ελέγχου).
Παρά την συστηματικά οργανωμένη εχθρική στάση των ΜΜΕ, την αξιοποίηση ποικίλων μέσων πολιτικής χειραγώγησης και εκφοβισμού οι δρόμοι γέμισαν διαδηλωτές. Ο αντίπαλος δεν είναι απρόσβλητος, δεν είναι ανίκητος. Η ανατροπή της νεοφιλελεύθερης διακυβέρνησης φάνηκε πως μπορεί να υπερβεί το «κλίμα» που διαμορφώνουν τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ. Η αλλαγή των συσχετισμών δεν θα γίνει στο πεδίο των ΜΜΕ, αλλά διαμορφώνεται δυναμικά στη κοινωνία με αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ με τη συμμετοχή του στο μεγάλο μέτωπο για τη Δημοκρατία και τη Δημόσια Παιδεία ανιχνεύει τη πολιτική τροχιά για μια νέα αριστερή προοδευτική διακυβέρνηση. Δεν είναι μια υπόθεση ψηφοσυλλεκτικής συγκομιδής αλλά μια εν κινήσει διαδικασία, σύνταξης ενός προγράμματος προοδευτικού μετασχηματισμού που θα μπορεί να κινητοποιεί γιατί θα πολιτικοποιεί κοινωνικές ανάγκες και αιτήματα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ εντός της μάχης
Οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ δεν παρακολούθησαν την εξέλιξη των πραγμάτων. Δεν αιφνιδιάστηκαν. Είχαν προηγηθεί οι μάχες κατά της νεοφιλελεύθερης ακολουθίας νομοσχεδίων και ρυθμίσεων[1]. Η πυκνή και συγκροτημένη παρέμβασή μας την περίοδο της πανδημίας[2] έκανε τις θέσεις μας σημείο αναφοράς για τα κινήματα που αναπτύχθηκαν με στόχο την υγειονομική θωράκιση της εκπαίδευσης. Τα αιτήματα που θέσαμε, υιοθετήθηκαν από τις μαθητικές κινητοποιήσεις του φθινοπώρου, τις συνδικαλιστικές Ομοσπονδίες και το γονεϊκό κίνημα. Συνέβαλαν στις πολιτικές νίκες ακύρωσης της κυβερνητικής πολιτικής.
Στην οργάνωση του πολιτικού μας λόγου, ιεραρχήσαμε σωστά τα ζητήματα του νέου μηχανισμού εισαγωγής στα ΑΕΙ ως εκείνα που το κοινωνικό αποτύπωμα τους επιτείνει τις ταξικές ανισότητες στη Παιδεία και τροφοδοτεί τη κρίση φυσιογνωμίας του Λυκείου. Τα μέτρα που μεταφέρουν την ευθύνη των βάσεων εισαγωγής στα ΑΕΙ στα ίδια τα Πανεπιστήμια λειτουργούν ως καταλύτης στον θεσμικό καθαγιασμό του ανταγωνισμού επιβίωσης Τμημάτων και Σχολών, διαμορφώνοντας τους όρους μιας εθελούσιας κατηγοριοποίησης με όλες τις σχετικές συναρμογές με το γενικό πλαίσιο της αναδιάρθρωσης του ακαδημαϊκού χώρου.
Το επόμενο διάστημα θα είναι οι γονείς, οι λαϊκές οικογένειες, μεγάλα τμήματα της μεσαίας τάξης και πολλές τοπικές κοινωνίες που θα νιώσουν τις συνέπειες από τη μείωση του αριθμού των εισακτέων και τη συνεπαγόμενη αποδυνάμωση δεκάδων πανεπιστημιακών Τμημάτων. Ο κίνδυνος να κλείσουν Πανεπιστήμια ολόκληρα είναι υπαρκτός για τα επόμενα χρόνια, όπως αποδείξαμε με τη μελέτη της ΕΠΕΚΕ και του Τμήματος Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ που κατατέθηκε στη Βουλή.
Στο πεδίο των «αντιπροτάσεων» έναντι της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας επιλέξαμε να μην εμπλακούμε σε μια ανταλλαγή τεχνικών επιτήρησης αποδεχόμενοι τη ταύτιση των ΑΕΙ με εκτεταμένες ζώνες ανομίας. Οι θέσεις που συντάχθηκαν από τις ΟΜ Αθήνας των Πανεπιστημίων – «ΟΧΙ στην αστυνόμευση των πανεπιστημίων» - συνέβαλαν στη συγκρότηση μιας άλλης δημοκρατικής προσέγγισης [βλ. Εποχή 08.12.2020].
Οι προσπάθειες μας για συντονισμό των πολιτικών δυνάμεων της Αριστεράς δεν ολοκληρώθηκε με κάποιον επίσημο τρόπο. Ωστόσο στη πράξη υπήρξαν σημαντικά βήματα στο διάλογο, τον συντονισμό και τον κοινό σχεδιασμό στα πλαίσια της κινηματικής δράσης, τόσο στο χώρο των πανεπιστημιακών όσο και ειδικά της νεολαίας. Στη πράξη φαίνεται πως οι πρακτικές της κοινής δράσης έχουν καταστεί αναγκαίες, στη βάση αυτή οφείλουμε να καλλιεργήσουμε τη λογική μιας ανοικτής πολιτικής συνεργασίας των αριστερών δυνάμεων για την ανασυγκρότηση των κινημάτων.
Δημοκρατικό μέτωπο Πολιτικής Ανυπακοής
Τίποτα δεν τελείωσε με την ψήφιση του νομοσχεδίου, η μάχη σε κοινοβουλευτικό, νομικό και κινηματικό επίπεδο συνεχίζεται. Η πρόσφατη αστυνομική επιχείρηση βίας και καταστολής στο ΑΠΘ δεν αφήνει καμιά αμφιβολία η περιθώρια καθυστερήσεων. Η ανάπτυξη φοιτητικών κινητοποιήσεων με μορφές μη προσχεδιασμένες, δεν έδωσαν την αφορμή για έναν εσωτερικό ανταγωνισμό ηγεμονίας ούτε τροφοδότησαν αντιπαραθέσεις περί του «ορθού» σχεδίου.
Αντιθέτως αποτέλεσαν την αφορμή για την εμφάνιση ενός μαχητικού και μαζικού κινήματος υπέρ του ανοίγματος των σχολών με υγειονομική ασφάλεια και κατά της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας και της επιτήρησης. Η πολιτική συνδρομή του ΣΥΡΙΖΑ και της ΚΟ του στην αποτροπή αστυνομικής επέμβασης υπήρξε καθοριστική. Η εισβολή αστυνομικών δυνάμεων και οι μαζικές συλλήψεις φοιτητών, ουσιαστικά μετά τη λήξη της κατάληψης, αποκάλυψαν τη πραγματική στόχευση του νέου νόμου: την καταδίωξη κάθε διαφορετικής φωνής και όχι την προστασία από καταστροφικές και παράνομες πράξεις.
Η ντροπιαστική στάση των πρυτανικών αρχών του ΑΠΘ είναι ενδεικτική των κινδύνων που παράγει μια πρακτική συμμόρφωσης με τις αντιδραστικές και αυταρχικές μεθοδεύσεις της κυβέρνησης. Στον αντίποδα η στάση των πρυτανικών αρχών και της Συγκλήτου του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων αποτέλεσε τη θετικό επιβεβαίωση της αποτελεσματικότητας του δημοκρατικού υποδείγματος: κινητοποιήσεις και με κατάληψη αλλά και διάλογος και κοινή διεκδίκηση, προστασία του δημόσιου χώρου και των υποδομών χωρίς ίχνος αστυνομικής βίας και καταστολής.
Ανοιχτά σχολεία και Πανεπιστήμια με ασφάλεια- Μαζική, δημοκρατική κινητοποίηση «ανυπακοής»
Είναι πολιτικά ώριμο και αναγκαίο, οι δυνάμεις της Αριστεράς να συμβάλλουν στη διαμόρφωση μιας μαζικής διαρκούς Δημοκρατικής κινητοποίησης «ανυπακοής». Από την ακύρωση εγκατάστασης και λειτουργίας μηχανισμών και πρωτοκόλλων ελέγχου και πειθάρχησης, την απόρριψη της συμβίωσης εγκατεστημένων συστημάτων παρακολούθησης με τις διδακτικές, ερευνητικές και κοινωνικές δραστηριότητες εντός των ΑΕΙ, μέχρι την αποφασιστική αποτροπή της εγκατάστασης ΟΠΠΙ στα ιδρύματα.
Απαιτείται να πρωταγωνιστήσουν οι δυνάμεις της Αριστεράς στη συνεργασία όλων των μερών της κοινότητας, ώστε να διασφαλισθεί η Δημοκρατική υπεράσπιση της Δημοκρατίας. Ειδικά οι διατάξεις που προβλέπουν την προσωπική ευθύνη αιρετών της πανεπιστημιακής διοίκησης οφείλουν να αδρανοποιηθούν τόσο με τη θεσμική αναστολή τους όσο και κυρίως με ένα ισχυρό δίκτυο αλληλεγγύης στους «ανυπάκουους».
Με την επεξεργασία μέτρων για το ασφαλές άνοιγμα των σχολών από τα ίδια τα ΑΕΙ, όπως υποδειγματικά προτείνεται από τη Συσπείρωση Πανεπιστημιακών [τα 33 σημεία…] Με το άνοιγμα με ασφάλεια, όλων των εκπαιδευτικών βαθμίδων, Με τον μαζικό εμβολιασμό των εκπαιδευτικών, με δωρεάν τεστ και συνεχή επιδημιολογική επιτήρηση της εκπαιδευτικής κοινότητας.
Σ’ αυτό το πλαίσιο και υπό το φως των αποκαλύψεων για το σκάνδαλο Cisco, μπορούν να αναπτυχθούν πρακτικές διαδικασίες απαλλαγής από την εμπλοκή ιδιωτικών εταιρειών μέσω της τηλεκπαίδευσης, μιας και σ’ αυτές τις νέες συνθήκες μπορεί να αποτελέσει τον δούρειο ίππο του πανοπτικού ελέγχου. Η εξειδίκευση αυτών των πολιτικών συμπερασμάτων συνολικά στο χώρο της εκπαίδευσης και η συμβολή του ΣΥΡΙΖΑ στην ανάπτυξη των εκπαιδευτικών κινημάτων και των πολύμορφων κινημάτων της νεολαίας θα αποτελέσει διαρκές μέλημα και καθήκον της ΕΠΕΚΕ και του Τμήματος Παιδείας την επόμενη περίοδο.
Για την απόκρουση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, της αστυνομοκρατίας, της βίας και των αποκλεισμών.
Για την υπεράσπιση της Δημοκρατίας, της κοινωνίας και των μορφωτικών δικαιωμάτων της νεολαίας.
Για να γίνει η σημερινή αγωνιστική έξαρση σημείο καμπής και αφετηρία πολιτικών εξελίξεων και μιας νέας προοδευτικής-δημοκρατικής αλλαγής στη διακυβέρνηση του τόπου.
[1]Όπως για την κατάργηση του Ασύλου, την κατάργηση των Διετών και των Τμημάτων Ελεύθερης Ένταξης, το άρθρο 50 για τα Κολλέγια, τα Μεταπτυχιακά, τα Πρότυπα σχολεία, τις κάμερες στις σχολικές τάξεις, την αναγραφή της διαγωγής των μαθητών στα απολυτήρια, την κατάργηση των νέων Αναλυτικών Προγραμμάτων της Ιστορίας, την υποβάθμιση της Κοινωνιολογίας και των Πολιτικών Επιστημών στη Β΄ Βάθμια εκπαίδευση, την υποβάθμιση στην ιδιωτική εκπαίδευση, την τεχνική εκπαίδευση, την επαγγελματική ισοτίμηση των πτυχίων των Κολεγίων με τα Πανεπιστήμια, τους Προϋπολογισμούς του 2020 και του 2021.
[2]κάμερες, "10 σημεία", κοινή συνεδρίαση Επιτροπών Μορφωτικών και Κοινωνικών Υποθέσεων μετά από πρωτοβουλία Φίλη-Ξανθού, αντιπαράθεση για την τηλεκπαίδευση μέσω Cisco, «αραίωση» των μαθητών στις αίθουσες.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
ΑΣΕΠ: Η πιο Εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών για μόρια σε 2 ημέρες (δίνεις από το σπίτι σου με 95 ευρώ)
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 3/11
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
