Alfavita Newsroom «Εκείνο που κρίνεται, (στην απόφαση για διαγραφές «λιμναζόντων» φοιτητών χωρίς εξαιρέσεις), είναι η επαφή της κυβέρνησης με την πραγματικότητα, επειδή δεν λίγοι - ελάχιστοι, αλλά δεκάδες χιλιάδες οι ενεργοί φοιτητές που ξεπερνούν το ν+2.
Αυτό τονίζει η Κίνηση Πανεπιστημιακής Αναβάθμισης (ΚΙΠΑΝ) σε ανακοίνωσή της για το φλέγον ζήτημα, και προσθέτει:
«Εκείνο που κρίνεται είναι η λογική. Δεν είναι λογικό να διαγράφονται φοιτητές με εφαρμογή χρονικού ορίου χωρίς να εξετάζεται αν είναι ενεργοί ή όχι. Όπως δεν είναι λογικό να διαγράφεται η προσπάθειά τους, καθώς δεν υπάρχει πρόβλεψη στο νόμο για το τι αντίκρισμα έχουν οι έως τη διαγραφή σπουδές τους και τα 30, 40 ή 50 μαθήματα που έχουν περάσει. Κρίνεται επίσης η αυτοδιοίκηση των πανεπιστημίων, καθώς ο νόμος θα έπρεπε να ορίζει δυνατότητα διαγραφής, αλλά να αφήνει στα αυτοδιοικούμενα πανεπιστημιακά ιδρύματα να καθορίσουν τους όρους φοίτησης στον εσωτερικό κανονισμό τους»
Σημειώνουμε εδώ ότι με βάση τα στοιχεία του υπουργείου Παιδείας το σύνολο των εγγεγραμμένων φοιτητών , σύμφωνα με στοιχεία του ακαδημαϊκού έτους 2022-23, στα Προπτυχιακά Προγράμματα είναι 695.678 , ενώ οι ενεργοί φοιτητές είναι 349.888.
Η ΚΙΠΑΝ υποστηρίζει πλήρως τις προτάσεις της ΠΟΣΔΕΠ, η οποία έχει προτείνει ο νόμος να ορίζει μεν ανώτατη διάρκεια σπουδών και να δίνει τη δυνατότητα διαγραφής ανενεργών φοιτητών, αλλά να είναι τα πανεπιστήμια που θα αποφασίζουν, στο πλαίσιο του πανεπιστημιακού αυτοδιοίκητου, για τους όρους συνέχισης της φοίτησης πέραν της ανώτατης διάρκειας, δίνοντας περισσότερες ευκαιρίες στους ενεργούς φοιτητές
Να παρέχεται στις Συγκλήτους των ΑΕΙ δυνατότητα να καθορίσουν όρους και διαδικασίες επανεγγραφής των φοιτητών που θα διαγράφονται
Αναλυτικά η ανακοίνωση της Κίνησης Πανεπιστημιακής Αναβάθμισης
Η εγκατάλειψη και η καθυστέρηση ολοκλήρωσης των πανεπιστημιακών σπουδών αποτελούν δείκτες ποιότητας της παρεχόμενης εκπαίδευσης και απασχολούν διεθνώς όσους εμπλέκονται με το σχεδιασμό και την εφαρμογή εκπαιδευτικής πολιτικής.
Η Ελλάδα έχει από τα χειρότερα ποσοστά καθυστέρησης αποφοίτησης, επειδή δεν διαγράφονται ούτε εκείνοι που έχουν εγκαταλείψει οριστικά τις σπουδές.
Η έλλειψη μακρόπνοης και συναινετικής εκπαιδευτικής πολιτικής, με διαχρονική ευθύνη των πολιτικών δυνάμεων, αντικατοπτρίζεται και στο θέμα αυτό, που έχει πάρει τον παραπλανητικό τίτλο «αιώνιοι φοιτητές», ενώ η αντιμετώπισή του παρουσιάζεται σαν δήθεν μεγάλη τομή και από την άλλη σαν αιτία πολέμου.
Έχουν νομοθετηθεί τρεις φορές όρια φοίτησης με διαγραφές για νέους φοιτητές και με μεταβατική περίοδο για τους παλαιούς (νόμοι «Γιαννάκου», «Διαμαντοπούλου», «Κεραμέως»). Όμως νομοθετήθηκαν όρια χωρίς να υπάρχουν αναλυτικά στοιχεία (πέρα από τον συνολικό αριθμό όσων έχουν ξεπεράσει το όριο σπουδών ν+2/ν+3), όπως στοιχεία για την χρονική κατανομή των λιμναζόντων και για τα ποσοστά ενεργών ή ανενεργών. Τα στοιχεία αυτά μόλις τώρα τα ζήτησε το υπουργείο από τους πρυτάνεις.
Νομοθετήθηκαν όρια φοίτησης χωρίς προηγουμένως να εξετάζονται και να αντιμετωπίζονται οι λόγοι που οδηγούν σε μη έγκαιρη αποφοίτηση ή σε εγκατάλειψη των σπουδών - λόγοι που ανάγονται όχι τόσο στη χαλαρή «φοιτητική ζωή», αλλά στην εισαγωγή αρχικά (επαγγελματικός προσανατολισμός, εισαγωγή σε σχολή χαμηλά στην επιλογή ή υψηλών απαιτήσεων σε σχέση με το γνωστικό υπόβαθρο του Λυκείου), στις ατομικές συνθήκες φοίτησης (οικονομική δυνατότητα, φοιτητική μέριμνα, προσωπικά προβλήματα, εργασία παράλληλα με τις σπουδές), ή στους όρους σπουδών (εκπαιδευτικός φόρτος, σχεδιασμός του προγράμματος σπουδών, αναλογία διδασκόντων-φοιτητών, διδακτικές προσεγγίσεις, εκπαιδευτικές υποδομές κλπ) που συντελούν σε έγκαιρη αποφοίτηση.
Νομοθετήθηκαν διαγραφές χωρίς να υπάρχει πρόβλεψη στο νόμο για το τι αντίκρισμα έχουν οι έως τη διαγραφή σπουδές, ακόμη και αν στο όριο (ν+2/ν+3) υπολείπονται λίγα μαθήματα για την ολοκλήρωσή τους. Δηλαδή νομοθετήθηκαν όρια φοίτησης και διαγραφές χωρίς καμία μελέτη των αιτιών του προβλήματος και των συνεπειών της νομοθέτησης. Χωρίς πραγματικό ενδιαφέρον για το επίπεδο σπουδών και την πορεία των νέων, αλλά μάλλον σαν απειλή και πίεση να μην καθυστερούν - αλλιώς κόποι, χρόνος, έξοδα θα πάνε χαμένα.
Σε αντίθεση με το ν.4009/2011, που όριζε «περίοδο κανονικής φοίτησης» το ν+2 και παρέπεμπε στον οργανισμό κάθε πανεπιστημίου για τους όρους συνέχισης της φοίτησης, ο ισχύων ν.4957/2021 προβλέπει οριστική διαγραφή με τη συμπλήρωση της «ανώτατης διάρκειας φοίτησης» (ν+2/ν+3) για τους εισαχθέντες το 2021-22 και μετά. Για δε τους παλαιότερους φοιτητές, που ανέρχονται σε 300.000 περίπου, με την πλειοψηφία να είναι ανενεργοί, εξαντλείται η μεταβατική περίοδος και διαγράφονται από τον Σεπτέμβριο του τρέχοντος έτους μέχρι και το 2030. Ο ν.4957 μάλιστα ορίζει πειθαρχικό παράπτωμα την παράλειψη των διοικήσεων να διαγράψουν τους φοιτητές και προβλέπει περιορισμό της χρηματοδότησης σε πανεπιστήμια που δεν συμμορφώνονται.
Όμως δεν είναι εύλογη ανώτατη διάρκεια το ν+2 όταν υπάρχουν σχολές όπου στα ν+2 έτη αποφοιτούν οι μισοί. Ούτε είναι λογικό να διαγράφονται φοιτητές αδιακρίτως, και με βάση ένα χρονικό όριο και μόνο, ανεξάρτητα από το αν οφείλουν 1 μάθημα ή 40, ανεξάρτητα από το αν έχουν εγκαταλείψει τις σπουδές ή αν ασχολούνται και προσπαθούν να τις ολοκληρώσουν.
Η ΚΙΠΑΝ υποστηρίζει πλήρως τις προτάσεις της ΠΟΣΔΕΠ, τις οποίες άλλωστε έχουμε συνδιαμορφώσει και υπερψηφίσει. Δεν θεωρούμε ότι οι διαγραφές αφορούν ένα ζήτημα ανύπαρκτο, ούτε ότι η απάντηση είναι λογιστική και διοικητική. Θέτουμε το ζήτημα των λιμναζόντων φοιτητών ως πρόβλημα φοιτητικής αποτυχίας, αλλά και διδακτικής ανεπάρκειας, επισημαίνοντας την ανάγκη για παρακολούθηση της πορείας των σπουδών των φοιτητών, για μελέτη και αντιμετώπιση των αιτιών της καθυστέρησης, για επανεξέταση και βελτίωση των σχετιζόμενων πλευρών του εκπαιδευτικού συστήματος (γνωστικό επίπεδο Λυκείου, επαγγελματικός προσανατολισμός, εισακτέοι, οριζόντια κινητικότητα, πρόγραμμα σπουδών με πραγματική βαρύτητα ECTS, πόροι εκπαιδευτικών ιδρυμάτων).
Με τις συγκεκριμένες προτάσεις για τροποποίηση του νόμου ζητάμε να διαχωρίζεται η αντιμετώπιση των ανενεργών φοιτητών, οι οποίοι και να διαγράφονται, από τους ενεργούς, που ασχολούνται με τις σπουδές και προσπαθούν να τις ολοκληρώσουν, για τους οποίους πρέπει να προβλέπονται εύλογοι χρόνοι ολοκλήρωσης. Το κυριότερο, ζητάμε η ευθύνη για την αντιμετώπιση των λιμναζόντων να μεταφερθεί εκεί που ανήκει, στις Σχολές και στα Πανεπιστήμια. Η προσέγγισή μας αυτή είναι φοιτητοκεντρική και μαθησιοκεντρική.
Αντίθετα, η άποψη που, πατώντας πάνω στο δικαιολογημένο άγχος των φοιτητών, λέει «όχι στις διαγραφές - τελεία!», χωρίς να εξετάζει, ούτε καν να αναφέρει, άλλες αιτίες για τη λιμνάζουσα φοίτηση πέρα από τις οικονομικές δυσχέρειες, είναι φοιτητοπατερική. Αξιοποιεί και υποδαυλίζει τη φοιτητική δυσαρέσκεια στην προοπτική μιας ρήξης με την κυβέρνηση, χωρίς να δίνει κάποια διέξοδο, και εθελοτυφλεί μπροστά στο πρόβλημα, χωρίς να το αντιμετωπίζει («ποιο πρόβλημα; οι ‘’αιώνιοι φοιτητές’’ δεν είναι πρόβλημα»).
Από την άλλη η κυβέρνηση, με την επιμονή της για το ανώτατο όριο του νόμου 4957/2023 και τις διαγραφές φοιτητών, επιχειρεί να κάνει επίδειξη ευνομίας και αποφασιστικότητας στην εφαρμογή των νόμων με μια ρύθμιση που αποτελεί δείγμα κακής νομοθέτησης και πρέπει οπωσδήποτε να τροποποιηθεί. Η απαρέγκλιτη εφαρμογή της διάταξης δεν θα κρίνει την αξιοπιστία της κυβέρνησης. Εκείνο που κρίνεται είναι η επαφή της με την πραγματικότητα, επειδή δεν λίγοι - ελάχιστοι, αλλά δεκάδες χιλιάδες οι ενεργοί φοιτητές που ξεπερνούν το ν+2. Εκείνο που κρίνεται είναι η λογική. Δεν είναι λογικό να διαγράφονται φοιτητές με εφαρμογή χρονικού ορίου χωρίς να εξετάζεται αν είναι ενεργοί ή όχι. Όπως δεν είναι λογικό να διαγράφεται η προσπάθειά τους, καθώς δεν υπάρχει πρόβλεψη στο νόμο για το τι αντίκρισμα έχουν οι έως τη διαγραφή σπουδές τους και τα 30, 40 ή 50 μαθήματα που έχουν περάσει.
Κρίνεται επίσης η αυτοδιοίκηση των πανεπιστημίων, καθώς ο νόμος θα έπρεπε να ορίζει δυνατότητα διαγραφής, αλλά να αφήνει στα αυτοδιοικούμενα πανεπιστημιακά ιδρύματα να καθορίσουν τους όρους φοίτησης στον εσωτερικό κανονισμό τους.
Αν η κυβέρνηση κάνει τις τροποποιήσεις που προτείνουμε έγκαιρα, πριν ξεσπάσει μια αναμενόμενη αναταραχή στα πανεπιστήμια, θα επιδείξει σωφροσύνη. Τη σωφροσύνη ενός νομοθέτη που αναγνωρίζει ένα λάθος και το διορθώνει. Άλλωστε δεν θα είναι η μόνη τροποποίηση στο νόμο Κεραμέως, έχουν προηγηθεί πάνω από 100 τροπολογίες.
Αν το κάνει καθυστερημένα, θα έχει μεν επιδείξει αποφασιστικότητα, και θα έχει πρόσκαιρα επικοινωνιακά οφέλη, αφού όπως δήλωσε ο κ. Πιερρακάκης η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων είναι υπέρ του μέτρου. Φαίνεται πως υπάρχουν κάποιοι που θέλουν να δουν αίμα στην επικοινωνιακή αρένα, και κάποιοι θέλουν να το προσφέρουν. Ο υπουργός όμως πρέπει να λάβει υπόψη ότι αυτά τα οφέλη έχουν κόστος, πέρα από το άγχος των υποψηφίων προς διαγραφή. Θα πλήξουν, για άλλη μια φορά από κυβερνητική επιλογή, την ηρεμία της πανεπιστημιακής ζωής και την ευταξία την οποία υποτίθεται ότι επικαλείται για την αδιάλλακτη εφαρμογή των διαγραφών.
Η επιμονή σε άδικες και ανεδαφικές ρυθμίσεις, η καθυστέρηση στην αναγκαία διόρθωση του νόμου και η παράταση της αβεβαιότητας, θα προκαλέσουν για άλλη μια φορά αναταραχή στα πανεπιστήμια και άγονες εντάσεις, που μπορούν και πρέπει να αποφευχθούν.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 12/02
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
