Alfavita Newsroom Ενημερωτικό, αρ. φ. 39, Πειραιάς, Τρίτη 27 - 11 – 2012
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΜΕ ΠΕΙΡΑΙΑ
Πολλές φορές λέμε ότι ζούμε ιστορικές στιγμές. Κυβέρνηση – κεφάλαιο – ΕΕ και ΔΝΤ οδηγούν την Ελλάδα προς μια μεγάλη εθνική, κοινωνική και οικονομική καταστροφή. Μια χώρα προτεκτοράτο, με δικαιώματα και εργασιακές σχέσεις 19ου αιώνα, με μισθούς Κίνας ή και Πακιστάν. Βάζουν την αστική δημοκρατία στο γύψο με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και Πράξεις Υπουργικού Συμβουλίου, ποινικοποιούν τη συνδικαλιστική δράση και συλλαμβάνουν όσους αντιστέκονται διαμορφώνοντας ένα απολυταρχικό κράτος «εκτάκτου ανάγκης» με τη φασιστική δράση της Χρυσής Αυγής. Οι εξελίξεις στην Ελλάδα μπορούν να συγκριθούν με τους πολέμους, τις χούντες, τις καταστροφές που έζησε η χώρα από τις διάφορες «Μεγάλες Ιδέες» της αστικής τάξης. Δεν είμαστε σε συνηθισμένες μέρες. Θα ζήσουμε με αξιοπρέπεια ή σαν σκλάβοι για τις επόμενες 2-3 δεκαετίες;
Σίγουρα τα παραπάνω ξεπερνούν τα όρια δράσης μιας ΕΛΜΕ. Όμως δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε σε μια γυάλα ως εκπαιδευτικοί Πειραιά, έξω από τις κεντρικές εξελίξεις. Γίνεται καθημερινά σαφές ότι και η πιο μικρή αναχαίτιση της επίθεσης του κεφαλαίου, η υπεράσπιση της πιο μικρής κατάκτησης απαιτεί προσπάθεια για ανταπόκριση στα κεντρικά καθήκοντα.
Σήμερα ο λαός και οι εργαζόμενοι δεν είμαστε ενωμένοι, δεν είμαστε οργανωμένοι και δεν έχουμε σχέδιο απάντησης. Ο καθηγητής ψάχνει τον αντίπαλο στον εφοριακό, ο ιδιωτικός υπάλληλος στον δημόσιο, ο άνεργος σε όλους. Το έδαφος για τον κοινωνικό εκφασισμό υπάρχει. Από την άλλη στην Αριστερά κυριαρχεί ο κατακερματισμός και όχι η προσπάθεια για την κοινή δράση σε ένα μέτωπο αντίστασης και προοπτικής. Τα σωματεία αλλά και οι φορείς, τα κόμματα και οι παρατάξεις της αριστεράς, παρά τις σημαντικές διαφορές, είτε λιγότερο, είτε περισσότερο υπολειτουργούν ή λειτουργούν σαν εκλογικοί μηχανισμοί. Τέλος, 2,5 χρόνια μετά την κρίση δεν υπάρχει σαφές σχέδιο από την αριστερά για μια άλλη πορεία κόντρα σε δανειστές, Ε.Ε., κεφάλαιο, για μια διέξοδο από την κρίση προς όφελος των εργαζομένων.
Στην ΕΛΜΕ Πειραιά, σε μικρογραφία τα ζούμε αυτά. Σύγχυση και αμηχανία στους συναδέλφους για το πώς μπορούμε να απαντήσουμε, άμαζες προσπάθειες για συνελεύσεις και απόσταση της βάσης από το σωματείο, έλλειψη συντονισμού, ενδοαριστερή φαγωμάρα. Σε αυτό το τοπίο η προσπάθεια που έχουμε κάνει εδώ και δύο χρόνια με τους συναγωνιστές των Αγωνιστικών Κινήσεων (το κάλεσμα ήταν διαρκές προς όλους τους συναδέλφους και αριστερές δυνάμεις αλλά ΠΑΜΕ και Αγωνιστική Συνεργασία δεν ανταποκρίθηκαν) στα πλαίσια του Συντονισμού Δράσης Εκπαιδευτικών είναι χρήσιμη και είναι και θετική. Και πρέπει να βαθύνει.Δε θέλουμε μια ενότητα του κομματικού σωλήνα και της κάλπης, όπου οι ψήφοι θυμίζουν τη λαϊκή παροιμία «ανεμομαζώματα, διαβολοσκορπίσματα». Μέσα στην κρίση χρειαζόμαστε ένα σωματείο ζωντανό, με μαζικές διαδικασίες, με εκδηλώσεις για τα εκπαιδευτικά αλλά και κεντρικά πολιτικά θέματα που απασχολούν τους συναδέλφους, με δυναμικές κινητοποιήσεις για τα καθημερινά προβλήματα, με δράσεις αγωνιστικής αλληλεγγύης, με συντονισμό με άλλα σωματεία αλλά και με γονείς και με μαθητές, είναι όσο ποτέ αναγκαίο. Ένα νέο πλατύ αγωνιστικό σχήμα με αρχές στον Πειραιά μπορεί να εμπνεύσει κι άλλους συναδέλφους, να προχωρήσει, να εκφραστεί και κοινά στις εκλογές της ΕΛΜΕ στην κατεύθυνση να ζωντανέψει το σωματείο, να έχουμε ένα σωματείο αγωνιστικό που θα κάνει πράξη το «κανένας μόνος του στην κρίση».
Ένα τέτοιο σχήμα δεν μπορεί να έχει απαντήσεις στο σύνολο της στρατηγικής και τακτικής της αριστεράς μέσα στην κρίση και στις ιστορικές στιγμές που ζούμε. Όχι γιατί υπάρχουν διαφωνίες ανάμεσα στις Αγωνιστικές Κινήσεις και στις Παρεμβάσεις, αλλά γιατί όλοι οι χώροι διαπέρνιονται οριζόντια και κάθετα από ερωτήματα. Από αγωνιστές του ΚΚΕ, μέχρι τον ΣΥΡΙΖΑ και την επαναστατική αριστερά, μέσα σε όλους τους χώρους. Πώς θα συγκροτηθεί το κίνημα από την κατάσταση απομαζικοποίησης και διάλυσης; Πώς θα συγκρουστούμε με την λογική της ανάθεσης και πώς θα ζωντανέψουμε τις διαδικασίες βάσης; Τι στάση κρατάμε απέναντι στην Ε.Ε.; Πώς θα αντιμετωπίσουμε το δίπολο κινηματικός ακτιβισμός από την μία και κυβερνητισμός από την άλλη;
Μπορεί σήμερα η αριστερά να αναλάβει την ευθύνη για μια σύγκρουση με τα μνημόνια τους δανειστές και την αστική τάξη στην χώρα μας και να πρωτοστατήσει σε ένα μεγάλο λαϊκό κίνημα ανατροπής; Ένα τέτοιο κίνημα σημαίνει προσπάθεια πρώτα και κύρια μέσα στο μαζικό κίνημα, στα σωματεία, στις γειτονιές, σε νέους λαϊκούς θεσμούς και όργανα. Σημαίνει έναν λαό οργανωμένο σε ένα μεγάλο κοινωνικό μέτωπο σε κόντρα με την λογική της ανάθεσης και μιας «εύκολης» κυβερνητικής εναλλαγής και την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση. Ο ιός του κυβερνητισμού και της Αριστεράς της «ευθύνης» μεταλλάσσει την Αριστερά σε δύμαμη ενσωμάτωσης και διαχείρισης του καπιταλισμού
Η στάση κάθε δύναμης στα παραπάνω ερωτήματα σήμερα είναι κρίσιμη ακόμα και στα πλαίσια ενός σωματείου. Πρώτον αν κάθε δύναμη προσπαθεί στην πράξη για την ανάπτυξη κινήματος, για το ζωντάνεμα του σωματείου, για την ενεργοποίηση των εκπαιδευτικών, για να σπάσει η λογική της ανάθεσης ή τα αναθέτει όλα... σε μια μελλοντική εναλλαγή με τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση. Αυτό σημαίνει προσπάθεια των «ηγεσιών» να ακούσουν τις αγωνίες της βάσης (στην ΕΛΜΕ Πειραιά το χάσμα αυτό είναι προφανές), αλλά και προσπάθεια να πάρει τον αγώνα η «βάση» στα χέρια της. Αυτό δεν γίνεται ούτε μέσω εκλογών, ούτε σημαίνει απλά παρουσία σε ένα ΔΣ. Η κατάρρευση των ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ σε πολλές εκλογικές διαδικασίες και η αύξηση των ψήφων στην αριστερά μας ενθαρρύνει, αλλά πρέπει να μας θέσει σε κινηματική εγρήγορση αν αυτό δεν σημαίνει περισσότερους συναδέλφους στις συνελεύσεις, στις κινητοποιήσεις, στις διαδικασίες του σωματείου ή σε άλλες διαδικασίες οργάνωσης του λαού. Το δεύτερο κρίσιμο επίπεδο είναι η προσπάθεια για πολιτικοποίηση του κινήματος, για στοχοποίηση των αντιπάλων του, για απάντηση στα κρίσιμα κεντρικά ερωτήματα. Μπορούμε να ανατρέψουμε την πολιτική που κατεδαφίζει όσα κατακτήσαμε με αιματηρούς αγώνες και και τους εκφραστές της; Μπορούμε να ανατρέψουμε την λιτότητα και να ακυρώσουμε τα μνημόνια χωρίς μονομερείς ρήξεις με την Ε.Ε.; Το χρέος των τραπεζών, των Ολυμπιακών Αγώνων, των φοροαπαλλαγών προς τον κάθε Αλαφούζο και Λαμπράκη, των μνημονιακών δανείων, το αναγνωρίζουμε σαν χρέος του λαού;
Σε ό, τι μας αφορά πιστεύουμε ότι μπορεί να υπάρχει μια ελάχιστη απαραίτητη πολιτική βάση με τις Αγωνιστικές Κινήσεις αλλά και με όποια δύναμη συμφωνεί στις παραπάνω σκέψεις και σε ένα πλαίσιο. Μία πρόταση σε 4 άξονες:
Παλεύουμε για την ανατροπή των μνημονίων, να φύγει η τρόικα και το ΔΝΤ από τη χώρα. Δεν αναγνωρίζουμε το ληστρικό, τοκογλυφικό και ταξικό χρέος. Δε χρωστάμε – δεν πληρώνουμε! Την κρίση να πληρώσει το κεφάλαιο!
Παλεύουμε ενάντια στο ΔΝΤ και στην Ε.Ε. Σήμερα που έχει αποκαλυφθεί στον λαό η φύση και το που μας οδηγεί η Ε.Ε. δεν μπορούμε να έχουμε ακόμα ψευδαισθήσεις ότι μπορεί να υπάρξει ανατροπή της λιτότητας και των μνημονίων εντός Ε.Ε. και ευρωζώνης.
Αγωνιζόμαστε για μια ζωή με δικαιώματα και με αξιοπρέπεια. Καμία απόλυση, καμία συγχώνευση σε τμήματα και σχολεία, αυξήσεις στους μισθούς και στην χρηματοδότηση της παιδείας. Όχι στην αξιολόγηση – χειραγώγηση που κατηγοριοποιεί σχολεία, εκπαιδευτικούς και μαθητές. Να αντιπαλέψουμε το επόμενο διάστημα τις προσπάθειες αλληλοφαγώματος για το ποιος θα απολυθεί, ποιος θα έχει χρηματοδότηση, ποιος θα βγει «σε αργία». Ή όλοι ή κανένας.
Αγωνιζόμαστε για ένα λαϊκό κίνημα αντίστασης - ανατροπής και για έναν διαφορετικό συνδικαλισμό. Με οργάνωση στην βάση και όχι διαχείρριση στα ΔΣ. Ενάντια στην γραφειοκρατία και την ανάθεση. Σε κόντρα με τις γραφειοκρατικές συνδικαλιστικές ηγεσίες. Πολιτικό και όχι συντεχνιακό. Με οργάνωση της αγωνιστικής αλληλεγγύης ώστε να μην είναι κανείς μόνος του στην κρίση. Ενάντια στις λογικές της συνδιαχείρρισης και ότι ο καθένας θα καταφέρει κάτι σε συννενόηση με την διοίκηση, με τους αιρετούς, με τον τάδε «συνδικαλιστή». Αν δεν πράξουμε τώρα, αν δεν μοιραστούμε κοινούς αγώνες θα μοιραστούμε κοινές ήττες.
Η συμφωνία της Αγωνιστικής Παρεμβσσης και των Αγωνιστικών Κινήσεων σε βασικές θέσεις ανοίγει το δρόμο για την εκλογική συνεργασία στις εκλογές της ΕΛΜΕ Πειραιά στις 10 Δεκέμβρη.
Είναι ώρα αποφάσεων! Είναι ώρα μεγάλων πράξεων!
«Μην καταδέχεσαι να ρωτάς: «Θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε;» Πολέμα!»
Ν. Καζαντζάκης
Αγωνιστική ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ Πειραιά
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ - ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ – ΚΙΝΗΣΕΙΣ Δ.Ε.
Ενημερωτικό, αρ. φ. 39, Πειραιάς, Τρίτη 27 - 11 – 2012
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 12/8
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
