Το Καραβάνι Αλληλεγγύης και Ενημέρωσης από την Χαλκιδική σήμερα στο Βόλο και στη Λαμία

 

Σήμερα Κυριακή το Καραβάνι της Χαλκιδικής βρίσκεται στον Βόλο, ενώ το απόγευμα το καραβάνι θα πάει στην Λαμία, με τελικό προορισμό την Αθήνα, τους εργαζομένους της ΕΡΤ και το Σύνταγμα.

 

 

 

Κάτοικοι από την Ιερισσό, τα Νέα Ρόδα, την Ουρανόπουλη, την Μεγάλη Παναγιά, την Ορμύλια, το Σταυρό, την Αμουλιανή βρέθηκαν στα πούλμαν που ξεκίνησαν νωρίς το πρωί, σχεδόν ξημερώματα από τη Χαλκιδική, μαζί με αλληλέγγυους από άλλες περιοχές και έφτασαν περίπου στις 11 στην Κατερίνη, όπου τους υποδέχτηκαν αρχικά περίπου 20 άτομα και τους οδήγησαν στην κεντρική πλατεία. Ήδη ο κόσμος ήταν πολύς. Τα παγκάκια ήταν γεμάτα, τα περίπτερα της εθελοντικής ομάδας δράσης Πιερίας διαρκώς απασχολημένα, ενώ ξεχώριζαν δύο πανό στην πλατεία ελευθερίας, που έγραφαν "ενάντια στης γης την λεηλασία, αγώνας για τη γη και την ελευθερία" και "θέλουμε τα δάση τη γη και το νερό και όχι έναν τάφο φτιαγμένο από χρυσό". Πολλοί φορούσαν τα κλασσικά πλέον μπλουζάκια "SOS Χαλκιδική - Όχι στην εξόρυξη χρυσού".

 

Λίγο αφότου έφτασαν τα πούλμαν, ακούστηκαν και τα πρώτα συνθήματα. "Με ΜΑΤ, βία και καταστολή - χρυσάφι δεν θα πάρετε από τη Χαλκιδική", "Και στην Κατερίνη ήρθαν οι Γαλάτες - είμαστε αγωνιστές και όχι τρομοκράτες",  "Εξόρυξη δεν γίνεται μην τρέφετε ελπίδες - Αν θέλετε χρυσό ανοίξτε τις θυρίδες", "Είμαστε Γαλάτες κι είμαστε πολλοί τον Μπόμπολα θα διώξουμε απ' τη Χαλκιδική", ήταν μερικά απ' όσα ακούστηκαν από τα χείλη  των ανθρώπων που βιώνουν στο πετσί τους, την κρατική διαφθορά, την καταστολή και την αδικία. Κρατούσαν σημαίες ενάντια στην Ελληνικός Χρυσός, ενάντια στην Eldorado Gold, στον δήμαρχο Χρήστο Πάχτα, αλλά και στα συστημικά μέσα ενημέρωσης. Οι ντόπιοι συγκινήθηκαν, αισθάνθηκαν ρίγος και δεν μπορούσαν παρά να στηρίξουν κι αυτοί με τη φωνή τους.  Ακολούθησαν οι ομιλίες, όπου διατυπώθηκε σε αριθμούς η καταστροφή, αλλά κι εκφράστηκε μέσα από προσωπικά βιώματα.

 

"Μέρες Φύσσα", έζησε η Κατερίνη στη συνέχεια όπως μας έλεγαν οι κάτοικοι, καθώς ακολούθησε μαζική πορεία, ειρηνική, που κατά το "έθιμο" έκανε τον περίφημο κύκλο για να επιστρέψει και πάλι στην πλατεία και ν' αρχίσει η μουσική.  Οι Θανάσης και Κλέοπας, ένα μουσικό δίδυμο που μετρά λίγες βδομάδες ζωής με σύγχρονους παραδοσιακούς ήχους έβαλαν το κερασάκι στην τούρτα.

 

Οι γυναίκες στην πρώτη γραμμή

 

 "Άφησα πίσω τον άντρα μου να οργώνει τα χωράφια κι εγώ οργώνω τη χώρα", ήταν τα λόγια της Μελαχρινής Λιάκου, μητέρας, ανάμεσα στις πολλές που συμμετείχαν στο καραβάνι. Κάποτε μεταξύ τους δεν γνωρίζονταν, όμως πλέον έχουν γίνει μια παρέα. Μαζί με τα δακρυγόνα, τις συλλήψεις, τρύπωσε και η αλληλεγγύη. "Ο κίνδυνος, η καταστροφή που βλέπουμε να έρχεται μας έκανε να θυμηθούμε τ' απλά, τα μικρά που είχαμε ξεχάσει, αλλά είναι τόσο σημαντικά". Αυτά τ' απλά ξεκινούν από μια κοινή δράση κατά της εξόρυξης, αλλά δεν τελειώνουν εκεί. Στο χωριό πλέον όλοι χαιρετιούνται. Μαθαίνουν ο ένας τα νέα του άλλου. Και βέβαια δεν ξεχνούν να περνούν καλά. "Στις γιορτές κάνουμε το δικό μας χριστουγεννιάτικο χωριό". Πιτσιρίκια και μεγάλοι ξανανιώνουν. "Οι πατεράδες μας είδαν εικόνες που 'χαν να δουν χρόνια".

 

"Από την Ποταμιά μέχρι τις Σκουριές..."

 

Tα προβλήματα με την περιβαλλοντολογική μόλυνση που αντιμετωπίζουν στις περιοχές της Λάρισας και τη συγγένεια των αγώνων που δίνονται, υπογραμμίστηκε στην ομιλία που έγινε στην πρωτεύουσα της Θεσσαλίας. "Είναι παράδειγμα ο αγώνας των ανθρώπων στις Σκουριές", ήταν μια φράση που ακούστηκε πολλές φορές, με τους συγκεντρωμένους να φωνάζουν από κάτω: "Από τις Σκουριές ως την Ποταμιά - Καμία ειρήνη με τ' αφεντικά", "Αλληλεγγύη στις Σκουριές - Κάτω τα χέρια απ' τους αγωνιστές".

 

 

Η πορεία που ακολούθησε ήταν μαζική, ενώ κατέβηκε με δικό της μπλοκ η επιτροπή καθηγητών σε διαθεσιμότητα. Παρόντες ήταν ακόμα οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, Ηρώ Διώτη κι ο Δημήτρης Γελαλής, ενώ στο καραβάνι συμμετέχει η Κατερίνα Ιγγλέζη.

 

Φιλοξενία κι αλληλεγγύη από τους ντόπιους

 

Κιόσκια, φαγητά από τοπικούς συνεταιρισμούς και συλλογικότητες, αλλά κυρίως καλή διάθεση και χαμόγελο ήταν η εικόνα που αντίκρισαν οι αγωνιστές της Χαλκιδικής. Παρόμοια και στην Λάρισα, όπου τους κέρασαν τσίπουρο. Το κυριότερο όμως, ήταν "η αλληλεγγύη". Συγκινητική, αυθόρμητη, αληθινή και ελπιδοφόρα.

 

Δυο χρόνια αγώνες

Δύο χρόνια τώρα ο λαός της Χαλκιδικής, της Ιερισσού, της Μεγάλης Παναγιάς, της Ουρανούπολης, Ορμύλιας και όλων των άλλων χωριών βρίσκονται στους δρόμους του αγώνα αντιμετωπίζοντας την συνασπισμένη βία και τρομοκρατία της καναδικής εταιρείας και της κυβέρνησης.
Μιας κυβέρνησης που υπακούοντας και εκτελώντας τις δεσμεύσεις της απέναντι στους ιμπεριαλιστές (Ελντοράντο) και τους ντόπιους υπεργολάβους (Ελληνικός Χρυσός) παραδίνει τη χώρα και τον πλούτο της βορά στις άγριες και καταστροφικές -για τη ζωή και την υγεία του λαού και των παιδιών του- ορέξεις του ξένου και ελληνικού κεφαλαίου.
Η «χρυσοφόρα» -στην πραγματικότητα θανατηφόρα –επένδυση στην Χαλκιδική αποτελεί τον οδηγό για την ολοκληρωτική παράδοση του ορυκτού πλούτου της χώρας στις εταιρείες των ιμπεριαλιστικών κρατών (Ευρωπαίων και υπερατλαντικών). Σχέδια ήδη υπάρχουν και για άλλες περιοχές της χώρας που θέλουν να εξορύξουν χρυσό (Κιλκίς, Θράκη) και άλλες πρώτες ύλες (πχ παραγωγή αερίου από σχιστόλιθο) με μακροχρόνιες καταστροφικές επιδράσεις στην ζωή των κατοίκων και μη αναστρέψιμες επιπτώσεις στο περιβάλλον, τον υδροφόρο ορίζοντα κλπ που συνδέονται με την υγεία τους.
Πρόκειται για κομμάτι της ίδιας βάρβαρης επίθεσης που αφαιρεί στοιχειώδη εργασιακά, κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα από τον ελληνικό λαό και τη νεολαία και τον οδηγεί στην εξαθλίωση και τον εξανδραποδισμό (δημιουργία «ειδικών ζωνών επενδύσεων» όπως στο ηπειρώτικο Πωγώνι και στην Βορειοδυτική Μακεδονία).

 

Αναδημοσίευση στοιχείων και φωτογραφιών από την ΑΥΓΗ, 24/11/2013

 

alfavita.gr

με στοιχεία από antigeitonies.blogspot.gr, 

την ΑΥΓΗ,

la-aas.blogspot.gr,

aristerafthiotida.blogspot.gr