Alfavita Newsroom Δεν μπορεί κάπου το είχα ξανακούσει αυτό το «κράτος-επιτελείο», αυτή την λέξη-κλειδί στο νέο νομοσχέδιο για τον «μηχανισμό κινητικότητας στο δημόσιο» που κατεβάζει η κυβέρνηση της δεύτερης φοράς ξέρετε από αυτό πού καθώς έρχεσαι πάει να σου φανεί αριστερά αλλά καθώς φεύγεις σούρχεται πολύ… δεξιά. Και φυσικά μεγαλύτερη σημασία έχει όχι τόσο αν πας κάπου αλλά πως επιστρέφεις από εκεί που… πας.
Την είχα ξανακούσει την εποχή της κυβέρνησης Σημίτη αυτή την έκφραση με υπουργό την Βάσω Παπανδρέου. Ήταν η απάντηση στο λιγότερο ή περισσότερο κράτος της κλασσικής δεξιάς. Πάντα η σοσιαλδημοκρατία τύπου Μπλερ και Πρόντι ξεπερνούσε σφάζοντας με το βαμβάκι τέτοια διλήμματα. Λιγότερο έως καθόλου κράτος λοιπόν αλλά πολύ… κοινωνία όσον αφορά τα κοινωνικά δικαιώματα και υπηρεσίες που θα τα αναλάβουν οι πολίτες! Η νέα κυβερνητική πρόταση είναι να μεταφερθούν όλα αυτά τα περιττά βαρίδια στις περιφέρειες και αυτές με τη σειρά τους να βρουν τους τρόπους και τα μέσα (σας πηγαίνει κάπου το μυαλό;).
Όμως το κράτος ως κράτος… καλά θα κρατεί την επιτελική του λειτουργία (εδώ πολύ, πολύ κράτος) να κατανείμει δηλαδή ανά την επικράτεια αυτό το εργατικό δυναμικό. Τα κενά και τα πλεονάσματα θα εμφανίζονται κατά τον κυβερνητικό σχεδιαστή όπως οι κατανομές ρεύματος στους πίνακες της ΔΕΗ. Τέτοιος εκσυγχρονισμός!
Αλλά το ότι όλοι οι υπάλληλοι του δημοσίου θα θεωρούνται «κρατικοί υπάλληλοι» που θα κατανεύονται στην αρχή με την υποβολή ενός σχεδίου κενών προς επιλογή θέσεων και σε δεύτερο χρόνο υποχρεωτικά ανά την επικράτεια του… κράτους, και αυτό δεν μου ήταν διόλου ξένο. Το είχα ξανακούσει από την Υπουργό Παιδείας Διαμαντοπούλου την εποχή των πρώτων μνημονίων. Ποια δηλαδή η διαφορά δημόσιου από τον κρατικό υπάλληλο, κάτι σαν τη διαμάχη για το φύλλο των αγγέλων; Μάλιστα τότε κάποιοι θα θεώρησαν πως οι οργανικές θέσεις αφού είναι θέσεις του κράτους θα εξασφαλιστούν… αμ δε! Επειδή είναι θέσεις του κράτους το κράτος (πάλι εδώ το πολύ κράτος) μπορεί και να τις καταργεί, να τις συγχωνεύει. Τα δε «υπόλοιπα» που θα προκύπτουν θα αποφασίζουν εντελώς δημοκρατικά αν προτιμούν την απόλυση ή την εκτόπιση ίσως και σε κάποια εσχατιά της κραταιής… κρατικής επικράτειας. Με αυτό τον τρόπο θα κρατικοποιηθούν οι ελλείψεις και θα αποδίδονται στην «κοινωνία» ως… κοινωνικοποιημένα πλεονάσματα!
Διόλου ξένο δεν μου ήταν και πως τούτο το πράγμα αποτελεί τον πιο φιλόδοξο στόχο του δεύτερου μέρους του «Καλλικράτη» . Το είχαν διαλαλήσει οι υπουργοί του πρώτου μνημονίου, του πρώτου good job giorgakis.
Τότε έπεσα σε βαθιά περισυλλογή.
Υπάρχουν τελικά μεταφυσικές εμπειρίες και ζούμε ίσως καταστάσεις που τις έχουμε ξαναζήσει. Πολύ περισσότερο όταν μπερδεύονται τα πρόσωπα. Όταν δεν μπερδεύονται τα πράγματα είναι πιο εύκολα για ένα αμετάπειστα υλιστή σαν και μένα. Για παράδειγμα το «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ» δυο φορές σε μία εικοσαετία το είπε τόσο ο Σημίτης όσο και ο Δραγασάκης αλλά επρόκειτο ωστόσο για διαφορετικές κυβερνήσεις και διαφορετικά πρόσωπα. Αυτό μου ήταν σαφές.
Διαβάζοντας όμως τα πρόσωπα της» δεύτερης κυβέρνησης όπως μπαίνεις αριστερά όπως βγαίνεις- πολύ- δεξιά»: «Κουρουπλής», «Τζάκρη», «Σγουρίδης» άρχισα να πείθομαι. Ζω την εμπειρία ενός πολιτικού ντε ζαβού! Σίγουρα βέβαια δεν είναι ένα κακό όνειρο που θα περάσει όταν ξυπνήσουμε και πρέπει να κάνουμε κάτι γι αυτό.
Το ΠΑΣΟΚ όμως είναι εδώ μαζί με το «κράτος επιτελείο»…
Δημήτρης Μάνος εκπαιδευτικός.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
2ος Πανελλήνιος γραπτός διαγωνισμός: Βγήκε η προκήρυξη - Αιτήσεις από 29/4 έως 14/5
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 23/04
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
