Alfavita Newsroom ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ-ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ
Ομάδα υποστήριξης προσφύγων στην περιοχή της Ειδομένης/ Supporting refugees
Αποστολή στην Ειδομένη
Κυριακή, ώρα: 16.30
Σημείο συνάντησης: Πολυτεχνείου 75, Πυλαία
Στο σημείο συνάντησης υπάρχουν σταματημένα αυτοκίνητα, ενώ καμιά δεκαριά εθελοντές ξεφορτώνουν από τα αυτοκίνητά τους μερίδες συσσίτια. Το υπόγειο του σπιτιού είναι γεμάτο κούτες με ρούχα, τρόφιμα και άλλα είδη ανάγκης.
- Γεια σας, παιδιά, ήρθαμε να βοηθήσουμε.
- Φτιάχνουμε σακούλες-κιτ, για τις γυναίκες, η απάντηση.
Στο υπόγειο, αν και χωρίς ρεύμα, κανείς δεν παραπονιέται. Προσπαθούν να ετοιμάσουν όσες περισσότερες σακούλες μπορούν. Θα δοθούν στις γυναίκες για τις πρώτες τους ανάγκες. Μέσα έχουν μπισκότα, χυμό, σερβιέτες, χαρτί υγείας, υγρά μωρομάντιλα ή σαπούνι. Αντίστοιχα ετοιμάζονται σακούλες για τους άνδρες και τα παιδιά. Η συνεργασία μεταξύ των εθελοντών άψογη. Άνθρωποι που βλέπονται για πρώτη φορά επικοινωνούν με τα μάτια, συμπληρώνουν ο ένας τις σακούλες του άλλου και ενδιάμεσα ακούγονται τα ονόματα τους. Είναι η πρώτη φορά που το όνομα δεν έχει σημασία, λέγονται όλοι εθελοντές. Την ώρα της μεταφοράς στα αυτοκίνητα δημιουργείται μια ανθρώπινη αλυσίδα, για να ανέβουν οι σακούλες στο φορτηγό και τα αυτοκίνητα.
Aξίζει να σημειωθεί πως όλα τα είδη είναι από προσφορές απλών ανθρώπων, οι εθελοντές έχουν απλά μια ομάδα συντονισμού, δεν υποστηρίζονται από κανέναν φορέα και όσοι μεταβαίνουν με αποστολές στην Ειδομένη το κάνουν με δικά τους έξοδα.
Συντονιστής της αποστολής είναι ο Δημήτρης. Συγκεντρώνει τους οδηγούς, για να τους ενημερώσει για τον δρόμο, και η αποστολή ξεκινάει.
Αναχώρηση: 18.30
Κατά τη διαδρομή σε ένα αυτοκίνητο η Μαριλένα, εθελόντρια εδώ και δύο μήνες στην ομάδα, προσπαθεί να προετοιμάσει τους νέους εθελοντές για όσα θα δουν.
- Δεν μπορούμε να τους σώσουμε όλους. Είναι δύσκολο να έχετε ένα μπουφάν και να βλέπετε απλωμένα 10 χέρια, για να το πάρουν. Έχετε μια τραγική μορφή εξουσίας εκείνη τη στιγμή που πρέπει να αποφασίσετε ποιον θα βοηθήσετε.
Περιγράφει στιγμές που έζησε δύο μήνες με τις αποστολές στην Ειδομένη. Η κρατική απουσία εκκωφαντικά σιωπηλή. Η PRAKSIS - Ανεξάρτητη Μη Κυβερνητική Οργάνωση - με όσα μέσα διαθέτει και με τη βοήθεια της ομάδας που δημιουργήθηκε από πολίτες της Ειδομένης και συνέχεια του Κιλκίς και της Θεσσαλονίκης προσπαθεί να ανακουφίσει όσους περισσότερους πρόσφυγες μπορεί.
Φτάνοντας στα σύνορα, στην Ειδομένη, είναι σαν να μπαίνεις ξαφνικά σε ένα παράλληλο σύμπαν. Περνάς μέσα στην οθόνη της τηλεόρασής σου, που όσο κι αν σε συνταράζει με τις εικόνες, η στιγμή που έρχεσαι πρόσωπο με πρόσωπο με αυτές, όταν τα γυμνά παιδιά σε ακουμπάνε, όταν προσπερνάς τους ταλαιπωρημένους, βρεγμένους και φορτωμένους με σακίδια πρόσφυγες, για να πας στο πόστο που σου υπέδειξε ο συντονιστής, σε κάνει να παγώνεις!
Πρώτη εικόνα μέσα στη νύχτα, ξεχωρίζουν μεγάλες, τεράστιες, άσπρες σκηνές σε ένα μεγάλο πλάτωμα. Δίπλα μικρότερες ανάμεσα στις οποίες στεγάζονται οι «Γιατροί δίχως σύνορα», ο «Ερυθρός Σταυρός» και η «Ύπατη Αρμοστεία προσφύγων». Ανάμεσα στις σκηνές πολλά σκουπίδια, ρούχα πεταμένα. Οι πρόσφυγες αλλάζουν ρούχα και πετάνε τα παλιά. Οι εθελοντές κατάφεραν να πάρουν από τον Δήμο κάδους απορριμμάτων, αλλά δεν φτάνουν. Κάποιες σκηνές έχουν ρεύμα, κάποιες είναι με φακούς. Ζήτησαν ρεύμα από τον Δήμο, αλλά η ανταπόκριση ήταν προβληματική. Δύο - τρία λεωφορεία φτάνουν εκείνη τη στιγμή φορτωμένα με πρόσφυγες.
Ένα παιδάκι 3 χρονών κλαίει, έχει χάσει τους γονείς του. Το ανεβάζουν πάνω σε ένα πάγκο, για να φαίνετα,ι και σε λίγο πράγματι έρχεται ο μεγαλύτερος αδελφός (10 χρονών) και το παίρνει.
Οι εθελοντές χωρίζονται. Άλλοι στη διανομή των ρούχων, άλλοι στα συσσίτια, άλλοι στο grouping.
Στη σκηνή της διανομής των ρούχων δεν έχει ρεύμα παρά μόνο δύο γκαζόλαμπες. Δύσκολη η ταξινόμηση. Τελικά ένας εθελοντής, ο Στέφανος, βοηθάει τα παιδιά από την PRAKSIS και οι λάμπες ανάβουν.
Η σκηνή είναι γεμάτη κούτες και σακούλες απορριμμάτων με ρούχα. Ανάμεσα σε αυτά έχει πολλά καλοκαιρινά. Πριν προλάβουν οι εθελόντριες να ταξινομήσουν τα ρούχα, φέρνουν ένα μωράκι μέχρι 18 μηνών με βρεγμένα ρούχα. Είναι παγωμένο, αλλά κοιμάται ήρεμα. Μετά το πρώτο σοκ ακολουθούν παιδάκια τα οποία καταφτάνουν στην σκηνή από χέρι σε χέρι, για να τα ντύσουν οι εθελόντριες. Μπουφανάκια, καλτσάκια, σκουφάκια, γάντια, ό,τι υπάρχει μέσα στη σκηνή από παιδικά ρουχάκια κινείται από χέρι σε χέρι, για να ντυθούν τα παιδιά. Θαρρείς και είναι δεμένα σε αόρατη κλωστή. Κάποια στιγμή φτάνει ένας πατέρας με ένα μωράκι όχι πάνω από 6-7 μηνών. Κλαίει ασταμάτητα, είναι μούσκεμα και παγωμένο. Ψάχνουν να βρουν ρούχα να το ντύσουν. Δεν υπάρχει τίποτε. Κοιτάζονται μεταξύ τους. Ένα παιδικό μάλλινο καλσονάκι γίνεται σκουφάκι, ένα ζευγάρι παιδικά καλτσάκια γίνονται γάντια και οι μάλλινες εσάρπες της Χριστίνας και της Κικής γίνονται κουβερτούλα. Το κλάμα σταματάει και το μωρό κοιμάται στη στιγμή.
Ακολουθούν οι γυναίκες και οι άντρες που χρειάζονται ρούχα. Κάλτσες, παπούτσια, μπουφάν, κουβέρτες πάνε από χέρι σε χέρι. Κεφάλια κρεμασμένα στα μικρά παράθυρα της σκηνής φωνάζουν «forty two, forty three” - είναι το νούμερο των παπουτσιών τους. Ο Δημήτρης φωνάζει να κοιτάζουν οι εθελοντές αν φοράνε παπούτσια, πριν δώσουν. Κάποιοι είναι με σαγιονάρες. Κάποιες γυναίκες ξυπόλυτες. Κάποιοι δείχνουν τα παπούτσια τους που έχουν ανοίξει σαν τα παπούτσια - σπιτάκια στα παιδικά παραμύθια.
Φτάνει 03.00 ξημερώματα Δευτέρας. Οι κούτες έχουν αδειάσει. Έχουν μείνει μόνο κάποια καλοκαιρινά τα οποία οι εθελόντριες φοράνε το ένα πάνω στο άλλο, για να ζεστάνουν παγωμένα παιδάκια και γυναίκες. Ένα αδιόρατο «thank you” ακούγεται από τα στόματά τους. Όμως χαμογελάνε και αυτό μεταδίδεται και στους εθελοντές. Τόσα χαμόγελα καρδιάς δεν υπάρχουν συγκεντρωμένα πουθενά.
Η σκηνή κλείνει, τα ρούχα τελείωσαν. Στις σκηνές των συσσιτίων οι εθελοντές συνεχίζουν. Πενήντα λεωφορεία αφίχθησαν μέχρι εκείνη την ώρα, 2000 πρόσφυγες και συνέχιζαν να έρχονται.
Όσοι έρχονται τώρα «πού θα βρουν ρούχα», «τι θα φάνε», οι ερωτήσεις που στοιχειώνουν το μυαλό των εθελοντών.
Νέα παιδιά ρωτάνε τους εθελοντές στον καταυλισμό πού θα βρουν κουβέρτες, για να περάσουν το βράδυ. Η απάντηση: «no blankets, only boxes”. Παίρνουν τις κούτες που βρίσκονται πεταμένες, για να σκεπαστούν με αυτές.
Αναχώρηση: 03.15 ξημερώματα Δευτέρας
Κάποιοι εθελοντές που τελείωσαν από τα ρούχα ή κουράστηκαν και κρύωσαν αναχωρούν. Η καρδιά βαριά. Όχι από κούραση, αλλά από το αίσθημα πως δεν τελείωσε αυτό που ανέλαβαν. Σκέψεις, εικόνες συντροφεύουν τον γυρισμό. «Τι ελλείψεις έχουν», «πώς μπορούν να συγκεντρωθούν πιο οργανωμένα τα είδη», πώς μπορεί να κινητοποιηθεί περισσότερος κόσμος». Ερωτήματα που απασχολούν το μυαλό τους.
Τα συναισθήματα που δεν εκδηλώθηκαν κατά τη διάρκεια της αποστολής θα έρθουν να τους ξυπνήσουν μόλις τους πάρει ο ύπνος.
Όλοι όσοι κινούνταν στον καταυλισμό, πρόσφυγες, εθελοντές, είχαν ένα όνομα, ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Σε αυτό το μέρος η λέξη αυτή δεν είναι χαρακτηρισμός, αλλά τίτλος.
Πληροφορίες για το έργο των εθελοντών στο:
http://volunteers-thessaloniki.blogspot.gr/
Κική Αντικουλάνη
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
ΑΣΕΠ: Η πιο Εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών για μόρια σε 2 ημέρες (δίνεις από το σπίτι σου με 95 ευρώ)
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 18/11
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
