ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΙΡΙΓΩΤΗΣ

Ακούστε μια ιστορία βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα και θα καταλάβετε τι εννοώ

Είναι λάθος η αντιμετώπιση του φαινομένου με καταγγελίες και καταστολή και όχι με παιδαγωγικό τρόπο

Ο εκπαιδευτικός εξαναγκάζεται να απενδυθεί το ρόλο του διδάσκοντος

Σχολείο: Μαθητές που κοιτούν αλλά δε βλέπουν. Τι συμβαίνει;

Για τους μαθητές εκείνους που η επίμονη σιωπή τους βγάζει εκκωφαντική κραυγή: «Είμαι και εγώ εδώ. Μη με ξεχνάτε!!!».

«Αν η μνήμη των μαθητών είναι σαθρή τότε τα υπόλοιπα υλικά της γνώσης αποκολλώνται και κατακρημνίζονται»

Τι μάθατε από μένα; (η σημαντικότερη ερώτηση ενός εκπαιδευτικού)

Η διδασκαλία ζωντανεύει όταν αντιμετωπίζεται ως τέχνη.

Μια φορά ρώτησα το μπαμπά γιατί διαβάζει κάθε μέρα το μάθημα που θα διδάξει την άλλη μέρα και πως γίνεται μετά από τόσα χρόνια να μη το έχει μάθει...

Είναι συνηθισμένη πλάνη να πιστεύουμε ότι η ησυχία μέσα στην τάξη συνεπάγεται και παρακολούθηση του μαθήματος αλλά και το αντίστροφο ότι κάθε φασαρία...

Είναι το σχολείο ο κατάλληλος χώρος για να καλλιεργηθούν τα συναισθήματα των παιδιών;

Αλήθεια, ποιους αναπληρώνουν οι αναπληρωτές;