Alfavita Newsroom ΤΟ «ΝΑΙ» ΚΑΙ ΤΟ «ΟΧΙ» ΣΤΟ ΦΟΒΟ
Να ξεκαθαρίσω κάτι: εγώ είχα την τύχη να ανήκω σε μια γενιά που δεν γνώρισε ανέχεια και στέρηση ούτε πόλεμο ούτε χούντα. Μεγάλωσα στην άνεση μιας –επίπλαστης όπως αποδείχτηκε- οικονομικής ευημερίας, βασισμένης στα ξένα δανεικά, με τις εξόδους μας στις ντισκοτέκ, τον τακτικό παραθερισμό σε κάποιο παραθαλάσσιο χωριό, τον αγώνα μιας ζωής στέρησης των γονιών μου να ανταμείβεται με την πραγματοποίηση του ονείρου τους, «να βοηθήσω το παιδί να σπουδάσει» και «να του αφήσω ένα κεραμίδι πάνω στο κεφάλι του, να ζήσει καλύτερα από μας». Ήμουν από τους τυχερούς της ζωής που δεν βρέθηκα ποτέ σε ουρές για να εισπράξω το επίδομα ανεργίας, πόσο μάλλον το συσσίτιο της ημέρας. Δεν μου έβαλε ποτέ κανείς το πιστόλι στον κρόταφο για το τι θα ψηφίσω ούτε σύρθηκα σε εξορίες για τα πολιτικά μου «πιστεύω». Οι ιστορίες της κατοχής και της αντίστασης ήταν γοητευτικές ιστορίες από τα χείλη όσων τα έζησαν, που ανήκαν σε ένα μακρινό παρελθόν, ενώ οι αγώνες για δημοκρατία είχαν τη μαγεία και τη συγκίνηση των θεατρικών σκετς και των τραγουδιών στις σχολικές γιορτές. Όταν το μπαλόνι της δανεικής ευτυχίας ξεφούσκωσε, πάλι ήμουν από τους τυχερούς που –με τη μάνα μου να «τσοντάρει» από την σύνταξή της- κατάφερα να επιβιώσω χωρίς να καταφύγω στο εξωτερικό, στα συσσίτια ή στην αυτοκτονία. Μπορεί να μην ανήκω σε όσους κατασπάραξαν ευρωπαϊκές επιδοτήσεις, σε όσους έχουν παχιά βιβλιάρια τραπέζης εντός ή εκτός Ελλάδος, ωστόσο θεωρητικά έχω όλες τις προϋποθέσεις να γίνω εύκολο θύμα της προπαγάνδας τύπου «ναι σε όλα, και σε όσα ζήσαμε τα τελευταία χρόνια και στα ακόμα χειρότερα που θα έρθουν, προκειμένου να πληρώσουμε το αιματηρό μα αναγκαίο τίμημα μιας «κανονικότητας» ζωής και να αποφύγουμε τον «Αρμαγεδώνα» που ελλοχεύει σε πιθανή μας άρνηση».
Και θα’ μουν εύκολο θύμα, γιατί μεγάλωσα με τα δελτία των οκτώ, γιατί όλη μου η ύπαρξη αναπτύχθηκε και συντηρήθηκε με ξένο δανεισμό που πάντοτε συνοδεύεται από παροχή ανταλλαγμάτων. Με καλούν, λοιπόν, σήμερα με τρόπο άκρως τρομοκρατικό, φασιστικό και λυσσαλέο να επιλέξω την ίδια ρότα που οδήγησε στην πρόσκρουση του πλοίου μας και σε μια τρύπα στα ύφαλα, που έπνιξε ήδη τους μισούς και βάλε ναύτες σε μια βαθιά υφεσιακή πολιτική. Το ξέρουν οι τεχνοκράτες, το ομολογούν: το «σχέδιο διάσωσης» της Ελλάδας με την ασφυκτική λιτότητα και την ανατροπή όλων των εργασιακών δεδομένων για τα οποία άλλες γενιές αγωνίστηκαν, με τη συρρίκνωση της εθνικής ανεξαρτησίας, των κοινωνικών και πολιτικών ελευθεριών, με τους «πλεονασματικούς» αριθμούς να ευημερούν και τους ανθρώπους να πεθαίνουν έχει αποτύχει παταγωδώς και οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην ολοκληρωτική βύθιση του πλοίου. Από την άλλη, η εναλλακτική που έχω χαρακτηρίζεται από τους πιο μετριοπαθείς ως «αχαρτογράφητα νερά» και από τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ και τα οικονομικά καρτέλ που υποστηρίζουν ως «η απόλυτη καταστροφή» με ένα τεράστιο ρολόι που μέτραγε ανάποδα τις ώρες και τα λεπτά να κυριαρχεί εχτές σε όλα τα δελτία, δίνοντας την εντύπωση ότι, όταν τελειώσει ο χρόνος έρχεται η πρόσκρουση της γης με τον κομήτη και η συντέλεια του κόσμου.
«Αυτός που ανταλλάσσει την ελευθερία του με την ασφάλεια, στο τέλος δεν έχει ούτε ελευθερία ούτε ασφάλεια» είχε διαπιστώσει ο Αριστοτέλης. Ακόμα και οι ρομαντικοί υπέρμαχοι της ευρωπαϊκής ιδέας, της Ευρώπης της αλληλεγγύης, του κράτους πρόνοιας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της προάσπισης των δημοκρατικών και ανθρωπιστικών ιδεωδών της Δύσης (στους οποίους ανήκα κι εγώ) δεν μπορεί παρά να έχουν διαπιστώσει πως αυτή η λυκοσυμμαχία των ισχυρών, που στραγγαλίζουν μία-μία τις χώρες του νότου για να ευημερεί ο Βοράς και οι διεθνείς τοκογλύφοι και καπιταλιστές, που αντικατέστησαν τους δημοκρατικούς θεσμούς με τεχνοκράτες και τσαλαπάτησαν εθνικά συντάγματα και εθνική ανεξαρτησία, , που παθαίνει αναφυλαξία με μια εκλεγμένη κυβέρνηση που –για να είμαστε αντικειμενικοί- δεν κάνει και καμιά σπουδαία επανάσταση, απλώς συζητά τα αυτονότητα περί βιωσιμότητας του χρέους και μάλιστα με συμβιβασμούς, προσπαθώντας –αποτυχημένα, κρίνοντας από την τελευταία πρόταση που ελάχιστα διέφερε από τα προηγούμενα μνημόνια- να μοιράσει ισομερώς τα κοινωνικά βάρη αρκεί να υπάρξει ένα φως στο τούνελ για μελλοντική ανάπτυξη και ελάφρυνση του χρέους, που τρέμουν την πιθανότητα διεξαγωγής ενός δημοψηφίσματος γιατί απλά τρέμουν την αντίδραση των λαών, που μπορεί να εξαπλωθεί σαν «ιός» και να μολύνει το οικοδόμημά τους, ΑΥΤΗ η Ευρώπη δεν είναι η Ευρώπη στην οποία θέλουμε να ανήκουμε ως υποτελείς, με προδιαγεγραμμένη την πτώχευση των πολιτών και το ξεπούλημα της χώρας.
Όχι, δεν αισθάνθηκα αναξιοπρεπής (όπως μου λένε ότι πρέπει να νιώθω) που περίμενα 2 ώρες στην ουρά του ΑΤΜ για 60 ευρώ. Αισθάνθηκα αναξιοπρεπής όταν έβλεπα την τρόϊκα μέσα στα ελληνικά υπουργεία να χαράζει την εθνική μας πολιτική και τους υπουργούς μας να υποκλίνονται με δουλοπρέπεια και πλήρη υποταγή υπογράφοντας μνημόνια που δεν είχαν καν τον χρόνο να διαβάσουν, χαρίζοντας τις εθνικές πηγές πλούτου και τις υποδομές μία-μία (αγροτική παραγωγή, ναυτιλία, αλιεία, τουρισμός, λιμάνια, αεροδρόμια, ενέργεια) με αντάλλαγμα ένα κομμάτι ψωμί από το οποίο μας έμενε μόνο η κόρα, αφού τα 2/3 πηγαίναν πάλι πίσω στις τσέπες των δανειστών με τη μορφή τοκοχρεολυτικών δόσεων. Αισθάνθηκα αναξιοπρεπής όταν έβλεπα ηλικιωμένους και άνεργους να απλώνουν με απόγνωση τα χέρια για μια σακούλα δωρεάν κρεμμύδια στις λαϊκές, αισθάνθηκα αναξιοπρεπής όταν έβλεπα μαθητές να λιποθυμούν από την πείνα και πτυχιούχους νέους μαζί με άνεργους μεροκαματιάρηδες να εγκαταλείπουν άτακτα τη χώρα κι όλες αυτές οι «θυσίες» στο όνομα ενός χρέους που αντί να μειωθεί τριπλασιάστηκε! Στην ουσία η δύσκολη απόφαση δεν είναι τι θα ψηφίσουμε στο δημοψήφισμα αλλά πόσο είμαστε έτοιμοι και αποφασισμένοι να το στηρίξουμε.
Μάλλον έφτασε η ώρα να θυμηθούμε τι πραγματικά σημαίνει δημοκρατία και πόσο δύσκολο είναι όχι απλώς να παίρνεις με δημοκρατικό τρόπο τις αποφάσεις αλλά να είσαι έτοιμος και με κάθε τίμημα να τις στηρίξεις: δυστυχώς τα προβλήματα δε λύνονται με λογικές «αναθέσεως» στις βουλευτικές εκλογές ούτε με μαγικά ραβδιά. Εμείς έχουμε τη δύναμη να φέρουμε τις αλλαγές, έτοιμοι για κάθε στέρηση, για κάθε πίεση και εκβιασμό (από κλειστές τράπεζες και δελτία τροφίμων μέχρι και τούρκικα αεροσκάφη να παραβιάζουν απειλητικά τον εναέριο χώρο) για κάθε θυσία, που θα εξασφαλίσει τουλάχιστον ένα καλύτερο μέλλον για τις επόμενες γενιές. Είχαμε πάντα ως δεδομένο και αυτονόητο πως θα έχουμε συντάξεις και μισθούς κάθε μήνα, πως θα καλύπτουμε με άνεση τις ανάγκες μας, πως θα ζούμε σε ένα δημοκρατικό και ελεύθερο καθεστώς, πως θα παραδώσουμε τη χώρα στα παιδιά μας όχι μικρότερη από ό,τι την παραλάβαμε. Ναι, με φοβίζουν οι κλειστές τράπεζες, Ναι, με φοβίζουν οι ουρές για αγορά τροφίμων με δελτία, Ναι, με φοβίζουν οι δύσκολες και πρωτόγνωρες καταστάσεις στέρησης που έρχονται, μα περισσότερο από όλα με φοβίζει η ανελευθερία, η εθνική υποταγή και ένα μέλλον χωρίς ελπίδα για φως που διαγράφει το «Ναι» στους φόβους μας. Γι αυτό λέω κατηγορηματικά ΟΧΙ.
Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι
να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει
έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα
πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του.
Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Aν ρωτιούνταν πάλι,
όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει
εκείνο τ’ όχι — το σωστό — εις όλην την ζωή του.
Κ. Καβάφης
Της Φλωριανού Ελένη, εκπαιδευτικός, Κάλυμνος
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
ΑΣΕΠ: Η πιο Εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών για μόρια σε 2 ημέρες (δίνεις από το σπίτι σου με 95 ευρώ)
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 25/11
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
