Εισήγηση του Δ. Πολυχρονιάδη για την βιβλιοπαρουσίαση του Ευάγγελου Δούση

Για να τιμάμε το παρελθόν μας, την ιστορία μας και όσους τη διαμόρφωσαν!

Εισήγηση του Δ. Πολυχρονιάδη* για την παρουσίαση του βιβλίου: Ευάγγελος Δούσης – Η Ιστορία μου – Τα απομνημονεύματα ενός δραστήριου Μαρουσιώτη δάσκαλου (1888 – 1975), που έγινε την Παρασκεύη 5 – 2 – 2016 στο Δημαρχείο Αμαρουσίου υπό την αιγίδα του Δήμου Αμαρουσίου

         Η επαφή μου με τα απομνημονεύματα του Ευάγγελου Δούση έγινε για πρώτη φορά κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους 2011 – 2012 όταν στο πλαίσιο των επιστημονικών και παιδαγωγικών ενδιαφερόντων μου επιχείρησα μαζί με τη συνάδελφό μου (δασκάλα του 1^ου Δημ. Σχολείου, Μαρία Ματσάγγου)  του όμορου τμήματος της ΣΤ τάξης του 1^ου Δημοτικού Σχολείου, στο πλαίσιο της ανάπτυξης διδασκαλιών για την τοπική ιστορία της πόλης του Αμαρουσίου με έμφαση στην Ιστορία του Σχολείου μας, ν’ αναφερθούμε και ν’ αναδείξουμε την ιστορία του σχολείου  και του τόπου μας.

         Στο πλαίσιο των προσπαθειών μας αυτών με βάση ότι μαθήτριά μας ήταν και η δισέγγονη του Ευάγγελου Δούση (Βασιλική) μάθαμε ότι υπήρχαν αυτά τα απομνημονεύματα και αμέσως ζητήσαμε να τα δούμε και να τα μελετήσουμε.

         Η συγκλονιστική πρώτη επαφή με το σχολικό τετράδιο που είχαν γραφτεί τα απομνημονεύματα του Ευάγγελου Δούση από τον ίδιο, με έναν άψογο καλλιγραφικό χαρακτήρα και σε αυστηρή (αλλά απόλυτα κατανοητή) απλή καθαρεύουσα, μας έδωσε το έναυσμα και τη ζωηρή επιθυμία να κοινωνήσουμε το περιεχόμενο του σχολικού τετραδίου στους μαθητές μας και στη σχολική κοινότητα του 1^ου Δημοτικού Σχολείου Αμαρουσίου.

          Άλλωστε η ανέγερση, η ύπαρξη και η λειτουργία του 1^ου Δημοτικού Σχολείου οφείλει πολλά και ταυτίζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό με τη δραστηριότητα και τις προσπάθειες του Ευάγγελου Δούση όχι μόνο ως εκπαιδευτικού – δασκάλου και Διευθυντή του Δημοτικού Σχολείου Αμαρουσίου, αλλά και ως ενεργού πολιτικού υποκειμένου της εποχής του.

         Η έκδοση του συγκεκριμένου βιβλίου από τις εκδόσεις ΑΡΧΕΙΟ έρχεται να συμπληρώσει ένα μεγάλο κενό σε ότι αφορά τη διάσωση και την ανάδειξη τεκμηρίων και αρχειακού υλικού αναφορικά  με τα ερευνητικά – επιστημονικά ενδιαφέροντα δεκάδων νέων ιστορικών που ασχολούνται με τη νεότερη και σύγχρονη ιστορία της χώρας μας.

         Τα απομνημονεύματα του Μαρουσιώτη Δάσκαλου Ευάγγελου Δούση και ο τρόπος που καταθέτονται στο αναγνωστικό κοινό και στους ερευνητές της νεότερης και σύγχρονης ιστορίας αποτελούν υποδειγματική εκδοτική εργασία, αναδεικνύοντας χωρίς παρεμβάσεις, μέσα από τον άμεσο λόγο της προσωπικής μαρτυρίας του, το πολιτικό – ιδεολογικό κλίμα της εποχής του, αλλά και σημαντικότατες πληροφορίες – ιστορικά ντοκουμέντα – τόσο για την τοπική ιστορία της πόλης του Αμαρουσίου όσο και για την ιστορία της νεοελληνικής εκπαίδευσης.

        Ο Ευάγγελος Δούσης ζώντας στο περιβάλλον του τόπου του (το Μαρούσι) θα διατρέξει ως το τέλος της ζωής του τα ¾ του 20^ου αιώνα και θα συμμετάσχει ενεργά στην κοινωνική και πολιτική ζωή γινόμενος πρωταγωνιστής και μάρτυρας πολύ σημαντικών γεγονότων για την ιστορία και την εξέλιξη της πόλης του Αμαρουσίου αλλά και της Ελλάδας.  

       Στις αρχές του 20^ου αιώνα θα λάβει τις εγκύκλιες σπουδές του καταλήγοντας να επιλέξει το Μαράσλειο Διδασκαλείο για να σπουδάσει Δάσκαλος και όχι Ιατρός που ήταν το όνειρό του, εξαιτίας της βαθιάς οικονομικής κρίσης που ακολούθησε τη χρεοκοπία του Ελληνικού κράτους του 1893.

       Τα αποτελέσματα – συνέπειες της χρεοκοπίας αυτής και της επιβολής των σκληρών όρων των δανειστών μέσω του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου που θα επιβληθεί στη χώρα μετά τον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 και την ταπεινωτική ήττα της Ελλάδας περιγράφονται αδρά στα απομνημονεύματα του Ευάγγελου Δούση όταν γράφει: « Προ του 1905 υπήρχον εις την Ελλάδα 4 Διδασκαλεία. Το 1905, δι’ οικονομικούς λόγους κατηργήθησαν τα 3, δια πλεόνασμα διδασκάλων, οίτινες παρέμενον αδιόριστοι, παρέμεινε δε το Μαράσλειον Διδασκαλείον. Το 1907 εδώσαμεν εξετάσεις περί τους 300, διαταγή δε του Υπουργείου ήτο να εισαχθούν μόνο 40».

        Οι  σπουδές του στο Μαράσλειο Διδασκαλείο και οι επιφανείς για την εποχή και το μέγεθος της χώρας δάσκαλοί του (Λάμψας, Βορρέας κ.ά.) θα διαμορφώσουν την επιστημονική – παιδαγωγική του συγκρότηση, για την οποία αναφέρεται και στα απομνημονεύματά του καταλείποντας σε ειδικό κεφάλαιο τις απόψεις του περί παιδαγωγικής και διδακτικής (τρόπου διδασκαλίας) αποδεικνύοντας το ζωηρό ενδιαφέρον του για την επιστήμη του και τη δουλειά του ως δάσκαλος ακόμα και μέχρι τα βαθιά του γεράματα.

          Ο Ευάγγελος Δούσης έχει σαφή πολιτική και ιδεολογική τοποθέτηση την οποία δεν κρύβει ούτε για μια στιγμή της ζωής του, ενώ παράλληλα είναι ανυπότακτο και διεκδικητικό πνεύμα. Με βάση τα χαρακτηριστικά του αυτά θα ασχοληθεί ενεργά με τα κοινοτικά – Δημοτικά πράγματα της πόλης του παίζοντας καθοριστικό ρόλο σε αυτά τόσο εξαιτίας της γνώσης του (είναι από τους λίγους εγγράμματους Μαρουσιώτες στη διάρκεια του πρώτου τέταρτου του 20ου αιώνα) αλλά και της κοινωνικής του θέσης.

           Τα χρόνια που διατρέχει η ζωή και η δραστηριότητα του Ευάγγελου Δούση είναι καθοριστικά για την κοινωνική και πολιτική συγκρότηση της χώρας, αλλά και για την πορεία και τη φυσιογνωμία της ιδιαίτερης πατρίδας του (του Αμαρουσίου) που στη διάρκεια του 20ου αιώνα θα μεταβληθεί  σταδιακά από μια μικρή αγροτική κώμη της Αττικής σε ένα αστικό προάστιο της Αθήνας. 

        Οι Βαλκανικοί πόλεμοι, ο εθνικός διχασμός και ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος, η μικρασιατική εκστρατεία και καταστροφή αποτελούν σταθμούς και επεισόδια για τη ζωή του Μαρουσιώτη δάσκαλου που θα πολεμήσει και θα ματώσει μαζί με χιλιάδες Έλληνες της ίδιας εποχής, συμμετέχοντας ενεργά στην πολιτική και κοινωνική ζωή σταθερά προσηλωμένος σε αρχές και αξίες που συνθέτουν το όραμα του για κοινωνική πρόοδο της χώρας του και της ιδιαίτερης πατρίδας του.

      Βασικός πυλώνας των αρχών και αξιών του θα αποτελέσει η ακλόνητη πίστη του στην αξία και αναγκαιότητα της Παιδείας την οποία θα υπηρετήσει με αυτοθυσία και αυταπάρνηση ως το τέλος της ζωής του.

       Ο Ε. Δούσης ως δάσκαλος (διορίζεται το 1912) και αργότερα ως διευθυντής του Δημοτικού Σχολείου Αμαρουσίου θα αποτελέσει το βασικότερο φορέα διάδοσης και εμπέδωσης της Παιδείας στο χώρο του Αμαρουσίου και της ευρύτερης περιοχής προσπαθώντας κάτω από αντίξοες και ανυπέρβλητες πολλές φορές δυσκολίες να φέρει τα παιδιά των αγροτικών οικογενειών των συγχωριανών του στο σχολείο, να τους δείξει την αξία της Παιδείας και να προσπαθήσει να διευρύνει τους ορίζοντες χιλιάδων συμπολιτών του, καταπολεμώντας την αμάθεια και τον αναλφαβητισμό που μάστιζε την ελληνική κοινωνία και ιδιαίτερα τις αγροτικές περιοχές της χώρας, όπως ήταν το Μαρούσι ως τα μέσα του 20^ου αιώνα. 

     Η περίοδος της αστικής ανάπτυξης της Αττικής, ιδιαίτερα μετά την έλευση των προσφύγων της Μικρασιατικής Καταστροφής θα επιφέρει καθοριστικές αλλαγές στην κοινωνική και οικονομική συγκρότηση της χώρας οδηγώντας μοιραία και στην οικιστική ανάπτυξη της πρωτεύουσας Αθήνας αλλά και όλης της Αττικής συμπαρασύροντας και το Μαρούσι που θα γίνει ανεξάρτητη Κοινότητα στα 1925 κατόπιν εισηγήσεως του Ε. Δούση.

       Από το 1925 έως το 1940 θα παίξει καθοριστικό ρόλο τόσο από τη θέση του ως Δάσκαλος όσο και ως γραμματέας της Κοινότητας Αμαρουσίου, Πρόεδρος του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου του Ιερού Ναού Κοιμήσεως Θεοτόκου και Σύμβουλος του Δ. Σ. του Γυμναστικού Συλλόγου Αμαρουσίου.

       Από τις θέσεις αυτές θα συμβάλλει τα μέγιστα στην οργάνωση και ανάπτυξη της κοινωνικής ζωής του Αμαρουσιού οργανωμένης γύρω από τις δραστηριότητες της εκκλησίας, σύμφωνα με το πνεύμα της εποχής και την οικογενειακή του παράδοση (ήταν υιός ιερέα άλλωστε), διαμορφώνοντας παράλληλα τη φυσιογνωμία της πόλης, ενεργώντας διεκδικητικά και με διορατικότητα για το μέλλον του τόπου και των ανθρώπων του με γνώμονα πάντοτε το συμφέρον του κοινωνικού συνόλου.

    Υπερασπιζόμενος το συμφέρον των συμπολιτών του και της πόλης δε θα διστάσει ο Ευάγγελος Δούσης να στραφεί ακόμα και εναντίον της εκκλησίας διεκδικώντας δικαστικά ως εκπρόσωπος του Γ. Σ. Α. την έκταση του σημερινού γυμναστηρίου «Σπύρος Λούης» του Γ. Σ. Α. από τη μονή Πετράκη η οποία διεκδικούσε το χώρο.

        Το διεκδικητικό όμως και ανυπότακτο πνεύμα του θα αναδειχθεί πλήρως σε ότι έχει να κάνει με τις συνεχείς διεκδικήσεις του απέναντι στην Πολιτεία αναφορικά με τη λειτουργία των σχολείων του Αμαρουσίου.

   Είναι αυτός που θα αναλώσει χρόνο, κόπο και αμέτρητες προσπάθειες σε ολόκληρη τη διάρκεια της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας για την ίδρυση, ανέγερση και λειτουργία των σχολείων του Αμαρουσίου, όχι μόνο του Δημοτικού, αλλά και του Γυμνασίου Αμαρουσίου το οποίο θα ιδρυθεί και θα λειτουργήσει χάρη στις δικές του επίμονες ενέργειες και διεκδικήσεις.

       Η πίστη του Ευάγγελου Δούση στην αξία της Παιδείας και στο γεγονός ότι μέσω αυτής μπορεί να διεκδικηθεί ακόμα και η κοινωνική κινητικότητα φαίνεται ξεκάθαρα από τις καταγεγραμμένες απόψεις του στα απομνημονεύματά του, όταν μιλώντας για τους καθηγητές και δασκάλους του στο Διδασκαλείο θα γράψει: «……ήσαν (όλοι οι διδάσκοντες) εκ των αρίστων ……και θα τους μνημονεύωμεν, εφ’ όσον ζώμεν, διότι εις αυτούς οφείλωμεν την καλήν μας θέσιν εις την κοινωνίαν ».  

      Είναι χαρακτηριστικό ακόμα αυτό που θα πει στο κοινοτικό Συμβούλιο της Πόλης του Αμαρουσίου στην προσπάθεια του να πείσει τους κοινοτικούς Συμβούλους της πόλης και τον Πρόεδρο της Κοινότητας Αμαρουσίου Δ. Μόσχα να συμβάλλουν ενεργά στην ανέγερση του 1^ου Δημοτικού Σχολείου Αμαρουσίου ( 1928 – 1929): « Ο λαός ο έχων τα πρώτα σχολεία είναι ο πρώτος λαός και αν δεν είναι σήμερον,  θα είναι  αύριον. Το Μαρούσι με τα ωραία του σχολεία θα διαφημισθεί και θα προοδεύσει και σεις θα αποκτήσετε την αγάπη των αγαπητών μας συμπολιτών, οι δε μαθηταί θα σας ευγνωμονούν».

    Ο Ευάγγελος Δούσης θα δει το όραμά του να γίνεται πραγματικότητα όταν θα ολοκληρωθεί η ανέγερση του 1^ου Δημοτικού Σχολείου Αμαρουσίου, ένα πρωτοποριακό και  επαρκέστατο διδακτήριο για την  εποχή του χτισμένο την περίοδο της πρωθυπουργίας του Ελ. Βενιζέλου (1928 – 1932), ενταγμένο στην πρώτη ολοκληρωμένη και σχεδιασμένη προσπάθεια του νεότερου ελληνικού κράτους να μεταρρυθμίσει την ελληνική δημόσια εκπαίδευση καθιερώνοντας την υποχρεωτική εξάχρονη εκπαίδευση (Δημοτικό Σχολείο), εισάγοντας την παράλληλη διδασκαλία της Δημοτικής Γλώσσας (μαζί με την απλή καθαρεύουσα) στο Δημοτικό Σχολείο και χτίζοντας εκατοντάδες διδακτήρια σε ολόκληρη τη χώρα.

      Ο Μαρουσιώτης δάσκαλος παρά τη σαφή αντιβενιζελική πολιτική του τοποθέτηση δε θα διστάσει να σταθεί απέναντι στον υπουργό Παιδείας της κυβέρνησης Ελ. Βενιζέλου (Γ. Παπανδρέου) και να απαντήσει στην ερώτηση του τι θα προσφέρει η κοινότητα Αμαρουσίου για την ανέγερση των σχολείων που σχεδίαζε η κυβέρνηση, απαντώντας : « ότι λέγουν οι νόμοι ….(δηλ. τα οικόπεδα που θα ανεγερθούν τα σχολεία)», δε θα ακυρώσει όμως και τις προσπάθειες της κυβέρνησης Ελ. Βενιζέλου, αφού παραβλέποντας το γράμμα των νόμων και ερμηνεύοντας ορθά το πνεύμα τους είναι αυτός που θα πείσει το κοινοτικό συμβούλιο Αμαρουσίου να διαθέσει 1. 300. 000 δραχμές της εποχής (υποθηκεύοντας την ακίνητη περιουσία της κοινότητας) για την αγορά του οικοπέδου από τη Μονή Πετράκη, έναντι 300.000 δραχμών, και την ανέγερση του 1^ου Δημοτικού Σχολείου (και αργότερα του Γυμνασίου Αμαρουσίου), για το οποίο από τη στιγμή που θα χτιστεί δε θα σταματήσει να ενδιαφέρεται τόσο για την οργάνωση και την εύρυθμη λειτουργία του εξασφαλίζοντας έπιπλα, όργανα διδασκαλίας και εποπτικό υλικό, σε εποχές ιδιαίτερα δύσκολες, όσο και για την επαρκή στελέχωσή του με διδακτικό προσωπικό.

          Ο Ευάγγελος Δούσης ως γνήσιο τέκνο της εποχής του δε θα μπορούσε να μην υποστεί τις συνέπειες των πράξεων του και της αξιοπρεπούς και ανιδιοτελούς στάσης του ως πολίτης και δημόσιος λειτουργός.  

           Δε θα αναφερθώ καθόλου στις περιπέτειες της οικογένειας Δούση κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, διότι ότι υπέστη η οικογένειά του και ο ίδιος την περίοδο 1941 – 1944 είναι λίγο πολύ αντίστοιχο για όλους τους Έλληνες που αντιστάθηκαν, από οποιαδήποτε θέση, ενάντια στη φασιστική κατοχή της χώρας, άλλωστε ο ίδιος επέλεξε μάλλον (ή δεν πρόλαβε;) να μη γράψει γι’ αυτή την περίοδο της ζωής του προφανώς γιατί όταν γράφει τα απομνημονεύματα του έχει ήδη εγκαθιδρυθεί στη χώρα η επτάχρονη δικτατορία των συνταγματαρχών (1967 – 1974).

        Δεν πιστεύω ότι ο Ευάγγελος Δούσης φοβήθηκε να γράψει για την περίοδο της κατοχής και του εμφυλίου πολέμου που ακολούθησε, μάλλον έχοντας συναίσθηση των συνεπειών της βαθιάς διχαστικής τομής που είχε επιφέρει ο αδελφοκτόνος εμφύλιος πόλεμος και γνωρίζοντας από προσωπικές εμπειρίες τι σημαίνει διχασμός  και εμφύλιος σπαραγμός επιλέγει συνειδητά τη λήθη της σιωπής λέγοντας ότι για την περίοδο αυτή θα γράψει αργότερα.

        Η επαγγελματική σταδιοδρομία του Ευάγγελου Δούση ως δασκάλου – δημόσιου λειτουργού θα διακοπεί τρεις φορές: την πρώτη το 1917 όταν θα απολυθεί από την κυβέρνηση Ελ. Βενιζέλου ως αντιβενιζελικός στο πλαίσιο των αντιπαραθέσεων του «εθνικού διαχασμού» της περιόδου 1915 – 1935, τη δεύτερη φορά επί δικτατορίας Μεταξά, όταν θα στείλει επιστολή στο Νομάρχη Αττικής κατακεραυνώνοντας τη δράση της φασιστικής οργάνωσης νεολαίας του καθεστώτος Μεταξά (Ε.Ο.Ν.), η δράση της οποίας μέσα στα σχολεία οδηγούσε στη διάλυσή τους, και για την πράξη του αυτή θα εξαναγκαστεί σε παραίτηση προκειμένου να αποφύγει βασανιστήρια και εξορία και τρίτη φορά όταν, αφού επανέλθει στην υπηρεσία αμέσως μετά την απελευθέρωση (1945), θα εξαναγκασθεί να παραιτηθεί στα 1947 στο πλαίσιο ευρύτατων εκκαθαρίσεων που θα γίνουν στις Δημόσιες υπηρεσίες ύστερα από την έναρξη του εμφυλίου πολέμου (1946), οι οποίες αφορούν χιλιάδες δασκάλους και δημοσίους υπαλλήλους που χαρακτηρίζονται ως κομμουνιστές ή συμπαθούντες.

           Ο Ευάγγελος Δούσης σε καμία περίπτωση δεν είναι κομμουνιστής, όμως είναι ένας βαθιά δημοκρατικός και αξιοπρεπής άνθρωπος με βαθιά συναίσθηση της αποστολής και του ρόλου του ως δάσκαλος που οφείλει να είναι πρότυπο για τους μαθητές του και την κοινωνία που έζησε και υπηρέτησε, σε ηλικία 59 χρόνων θα σταθεί όρθιος απέναντι στον εγκάθετο επιθεωρητή του εμφυλιακού καθεστώτος που θα τον επισκεφθεί στο 1^ο Δημοτικό Σχολείο Αμαρουσίου για να τον ελέγξει  και θα καταθέσει: « Εις τας 3 Σεπετεμβρίου 1947 συνέβη δια την εκπαίδευσιν ένα λυπηρόν άγγελμα, ο θάνατος του Αειμνήστου Επιθεωρητού Η. Β., το οποίον συνεκίνησεν άπαντα τον διδασκαλικόν κόσμον, διότι υπήρξεν εις των αρίστων επιθεωρητών με έξοχα πνευματικά και ψυχικά χαρίσματα.

   Τον θαυμάσιον αυτόν επιθεωρητήν διεδέχθη εις Η. Β., προερχόμενος από ιερατικήν Σχολήν, στερούμενος παιδαγωγικής μορφώσεως, αλλά και κοινωνικής.

Αυτός, αρχής του Σχολικού έτους 1947 – 48 με επεσκέφθη εις το Σχολείον μου και χωρίς να μου είπη ποίος είναι, εκάθησεν εις το γραφείον μου και ήρχισε να διαβάζη το πρακτικόν, που μόλις είχε συνταχθεί και είχεν αποχωρήσει το προσωπικόν του Σχολείου.

Αφού το εδιάβασε μου λέγει: «Απορώ, πώς ένας τέτοιος διευθυντής, έπεσε τόσον έξω».

Τον ερωτώ ποίος είναι και μου είπεν:

«Επιθεωρητής Β.».

«Χαίρω πολύ κε Επιθεωρητά, αλλά δε σας εννοώ με αυτά που μου λέτε».

«Υπάρχει εδώ υπηρέτρια;» (καθαρίστρια εννοεί).

«Μάλιστα» και εκάλεσα την υπηρέτρια.

Όταν ήλθε, την ερώτα:

« Ποίοι συνεδριάζουν στο σχολείον αυτό την νύκτα;»

« Εδώ κανείς. Στο άλλο σχολείο (εννοεί το συστεγαζόμενο 2^ο Δημ. Σχ. Αμαρουσίου) έρχεται ένας παππάς και πολίται με κεράκια, αλλά δεν ξέρω τι λένε. Εδώ κανείς δεν έρχεται τις νύκτες».

   Εγώ του είπον:

« Το σχολείον μου είναι Εκκλησία και ουδείς διάβολος το πλησιάζει. Σας παρακαλώ είναι  δύο η ώρα και πρέπει να φύγω. Εάν θέλετε, όχι ως Επιθεωρητής, αλλά ως ξένος, να έλθετε να σας φιλοξενήσω».

« Όχι!», μου είπε.

« Τότε εξέλθετε να κλείσω το γραφείον».

Την επομένην λέγει εις τον βοηθόν του να μου είπη να υποβάλω την παραίτησίν μου.»

          Ο Ευάγγελος Δούσης, αφού παραιτηθεί θα επανέλθει στην υπηρεσία και θα αφυπηρετήσει στα 1954 χωρίς να πάψει να προσφέρει τις υπηρεσίες του στην εκπαίδευση, αφού θα συνεχίσει να διδάσκει και να διευθύνει το ιδιωτικό Δημοτικό Σχολείο «ΣΜΑΡΑΓΔΕΙΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΡΙΟ» - Σχολή Χρυσοβέργη που μόλις έχει ιδρυθεί τότε στο Μαρούσι. Η Αγάπη του και η προσήλωση του  στην αποστολή που έχει να φέρει σε πέρας ως δάσκαλος θα τον χαρακτηρίζει και θα τον καθορίζει ως το τέλος της ζωής του λέγοντας χαρακτηριστικά: «Τόσον το 1^ο Δημοτικόν Σχολείον όσο και το Σμαράγδειον Εκπαιδευτήριον, μου ήφησαν τας καλλιτέρας αναμνήσεις, που όταν διέρχωμαι απ’ αυτά, ετοιμάζομαι να κάμω τον σταυρόν μου, όπως και από τας εκκλησίας».

    Η αναγκαιότητα της μελέτης και της ανάδειξης τέτοιου είδους ιστορικών ντοκουμέντων, όπως είναι τα απομνημονεύματα του Μαρουσιώτη Δάσκαλου Ευάγγελου Δούση είναι απαραίτητη και επιβεβλημένη στις μέρες μας, όχι μόνο γιατί η μελέτη και η συγγραφή της ιστορίας έχει ιδεολογική χρήση, αλλά κυρίως γιατί την εποχή αυτή της πλήρους κατάρρευσης βεβαιοτήτων, παραδοχών, ιδεολογιών και πολιτικών οφείλουμε να γνωρίζουμε και να θυμόμαστε από πού ξεκινήσαμε, από ποιους καταγόμαστε, από ποιους αγώνες και κόπους δεκαετιών χαιρόμαστε και απολαμβάνουμε κατακτήσεις και δικαιώματα που σήμερα αμφισβητούνται και αναιρούνται, σε ποιους χρωστάμε και τι από τους προγόνους μας και τι θα κληροδοτήσουμε στους επιγόνους μας.

         Ο Ευάγγελος Δούσης αγαπήθηκε και τιμήθηκε εν ζωή από τους συμπολίτες του που τόσο πολύ υπηρέτησε και αγάπησε, όμως η ιστορία είναι τόσο περίεργη που 40 και πλέον χρόνια μετά το θάνατό του πολλά απ’ αυτά για τα οποία αγωνίστηκε και διεκδίκησε βρίσκονται πάλι υπό διεκδίκηση από τους επιγόνους του, από όλους εμάς και δεν είναι άλλα από το δικαίωμα όλων των παιδιών να έχουν δημόσια και δωρεάν ποιοτική εκπαίδευση, σε σχολεία με επαρκή κτιριακή υποδομή με δασκάλους στη θέση τους από την αρχή ως το τέλος της σχολικής χρονιάς, με δημοκρατικό πλαίσιο λειτουργίας που θα διασφαλίζει την παιδαγωγική ελευθερία και την αυτονομία των εκπαιδευτικών και των μαθητών έξω και πέρα από ασφυκτικά και απορριπτικά πλαίσια αξιολόγησης – χειραγώγησης και επιθεωρητισμού.

        Όσο για το αγαπημένο του 1^ο Δημοτικό Σχολείο Αμαρουσίου ακόμα και σήμερα υπάρχουν κάποιοι συνάδελφοι του Δάσκαλοι που μοιράζονται και συμμερίζονται το όνειρό του και το συνεχίζουν διεκδικώντας και σήμερα την ανακαίνιση του κτιρίου του σχολείου και την προσθήκη αίθουσας πολλαπλών χρήσεων, με σεβασμό στην ιστορικότητα του κτιρίου, την ψηφιοποίηση των αρχείων του 1^ου Δημοτικού Σχολείου Αμαρουσίου που χρονολογούνται από το 1915, αλλά και την εύρυθμη καθημερινή λειτουργία του σχολείου σε πλαίσιο  δημοκρατικού παιδαγωγικού κλίματος, ικανού να προάγει την ανάπτυξη των μαθητών του σχολείου σε μαθησιακό και συναισθηματικό επίπεδο με ενδιαφέρον και αγάπη για όλα τα παιδιά που κατοικούν (γεννήθηκαν ή ήρθαν)  στον τόπο και τη χώρα μας.

         Κλείνοντας θα τοποθετηθώ δημόσια, για άλλη μια φορά, επαναφέροντας το θέμα της ονομασίας του 1^ου Δημοτικού Σχολείου Αμαρουσίου στη βάση παλαιότερης εισήγησής μου προς το σύλλογο διδασκόντων του 1^ου Δημοτικού Σχολείου Αμαρουσίου (πριν μερικά χρόνια) του οποίου έχω την τιμή να είμαι μέλος ως δάσκαλος του σχολείου, ως 1^ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ – ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΔΟΥΣΗΣ,  όχι γιατί ο συνάδελφος μας Μαρουσιώτης δάσκαλος έχει ανάγκη περισσότερων τιμών, άλλωστε οι παλιοί Μαρουσιώτες το 1^ο Δημοτικό Σχολείο για πολλά χρόνια το ονόμαζαν «το Σχολείο του Δούση», αλλά γιατί αυτός ο τόπος η Ελλάδα και το Μαρούσι έχει ιστορία και μέλλον που αν θέλουμε να είναι λαμπρό – και θα είναι – οφείλουμε να γνωρίζουμε και να τιμάμε το παρελθόν μας και όσους το διαμόρφωσαν.

         * Δημήτρης Πολυχρονιάδης – Δάσκαλος του 1^ου Δημοτικού Σχολείου Αμαρουσίου (πτυχιούχος Παιδαγωγικής Ακαδημίας Μυτιλήνης – πτυχιούχος Τμήματος Ιστορίας Ιονίου Πανεπειστημίου – Μεταπτυχιακό δίπλωμα στη Νεότερη & Σύγχρονη ελληνική Ιστορία του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης & Ιστορίας του Πάντειου Πανεπιστημίου Πολιτικών και Κοινωνικών Επιστημών – Υποψήφιος Διδάκτορας Ιστορίας (Νεότερης και Σύγχρονης) του ιδίου τμήματος).

Πολιτικές – συνδικαλιστικές ιδιότητες: Πρόεδρος του Συλλόγου Εκπ/κών Πρωτοβάθμιας Εκπ/σης Αμαρουσίου, πρώην μέλος του Δ. Σ. της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας, Επικεφαλής της Αριστερής Ριζοσπαστικής Δημοτικής Κίνησης «Εκτός Των Τειχών» Αμαρουσίου εκλεγμένος δις  (2010 – 2014) Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Αμαρουσίου 

Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα

ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση

Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό

ΑΣΕΠ: Η πιο Εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών για μόρια σε 2 ημέρες (δίνεις από το σπίτι σου με 95 ευρώ)

Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 18/11

ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ

2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη

Ακολουθήστε το Alfavita στo Google News Ακολουθήστε το Alfavita στo Viber