Alfavita Newsroom Του Νίκου Τσούλια
Τα τελευταία χρόνια, που διαμορφώθηκε αριστερή πλειοψηφία στο Δ.Σ. της ΟΛΜΕ, υπάρχει ένα σοβαρό και συγκυριακά δομικό πρόβλημα, η αδυναμία λήψης αποφάσεων και η συνακόλουθη στόμωση στη δράση της ΟΛΜΕ. Το πρόβλημα έγινε οξύτερο στην περίοδο της σημερινής «αριστερής» κυβέρνησης για λόγους που θα αναλυθούν στη συνέχεια.
Για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας έχουμε αριστερή κυβέρνηση – όπως η ίδια αυτοπροσδιορίζεται – και αριστερή ΟΛΜΕ και εκείνο που βιώνει η δημόσια εκπαίδευση είναι η δραματική συρρίκνωσή της, η απαξίωση των εκπαιδευτικών και οι απολύσεις των αναπληρωτών, ενώ η ΟΛΜΕ αδυνατεί να συσπειρώσει και να εκφράσει τις αγωνίες των εκπαιδευτικών! Ποια ορθολογική ανάλυση μπορεί να ερμηνεύσει τη σημερινή κατάσταση με βάση αυτή την αριστερή συνύπαρξη σε διακυβέρνηση και σε συνδικαλιστικό επίπεδο;
Για έναν απλό γνώστη των συνδικαλιστικών πραγμάτων μας οι εξηγήσεις για τη φαινομενικά δύσκολη ερμηνεία είναι πολύ εύκολες. 1) Πάντα οι τρεις αριστερές παρατάξεις (ΣΥΝΕΚ, ΠΑΜΕ, Παρεμβάσεις) είχαν μεγάλες διαφορές μεταξύ τους και τις έκαναν και ηθελημένα ακόμα πιο μεγάλες για λόγους παραταξιακούς και οριοθέτησης του χώρου των. Εξαίρεση σ’ αυτό τον κανόνα υπήρξε στην προ της σημερινής σύνθεσης του Δ.Σ. περίοδο, στην οποία υπήρχαν άλλοι συσχετισμοί στο Δ.Σ. με την ισχυρή παρουσία της ΠΑΣΚ και εκεί για λόγους κοινής παραταξιακής εκλογικής σκοπιμότητας είχαμε ευρείες συνεργασίες μεταξύ ΣΥΝΕΚ και «Παρεμβάσεων» που έπαιρναν και τη μορφή κοινών ψηφοδελτίων. Τώρα βέβαια θέλουν να ξεχνούν και οι δύο πλευρές αυτή τη συνύπαρξη…
2) Υπήρχε και προφανώς υπάρχει ένας έντονος ανταγωνισμός μεταξύ αυτών των παρατάξεων στη βάση «του ποια είναι η πιο αριστερή / πιο αγωνιστική παράταξη». Αυτό έπαιρνε σημαντικές διαστάσεις στη διαμόρφωση του εκάστοτε «προγράμματος δράσης», γιατί γινόταν «διαγωνισμός» στο ποια παράταξη θα εισηγηθεί περισσότερες ημέρες απεργίες αλλά και στη σύνθεση πλειοψηφίας ιδιαίτερα σε επίμαχα θέματα, όπως στην αξιολόγηση, στους δείκτες του Ο.Ο.Σ.Α., στην αντικαπιταλιστική φρασεολογία, στην ευρωπαϊκή διάσταση της εκπαίδευσης κλπ. Τελικά και ως απόρροια αυτών των δύο ισχυρών λόγων η συνηθισμένη πλειοψηφία στην ΟΛΜΕ, που διαμορφωνόταν στα προηγούμενων συνθέσεων Διοικητικά Συμβούλια, ήταν πάντα με τη σύμπραξη κάποιας αριστερής παράταξης (κυρίως της ΣΥΝΕΚ – τότε Αγωνιστική Συνεργασία) και της ΠΑΣΚ ή και της ΔΑΚΕ ανάλογα και με το κυβερνητικό σχήμα. Πάντως σε κάθε περίπτωση, η ΟΛΜΕ δεν είχε αλαλία, δεν ήταν ανενεργή, δεν ήταν απούσα!
3) Στους παραπάνω λόγους προστέθηκε τώρα και η καινούργια εικόνα της ΣΥΝΕΚ, η οποία δεν επιδίδεται απλά και μόνο σ’ ό,τι ιστορικά έχει διατυπωθεί ως «κυβερνητικός ή ως κομματικός συνδικαλισμός» – αν και δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα, όμως δεν είναι το θέμα μας… – αλλά έχει αναλάβει και το ρόλο διαφύλαξης και προώθησης της δήθεν αριστερής ιδεολογίας και πολιτικής της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Και εδώ αντιμετωπίζει ένα υπαρξιακό πρόβλημα με δύο όψεις α) πώς να πείσει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «αλλάζει τον Κόσμο και την Ευρώπη» και ότι ασκεί προοδευτική πολιτική, όταν εφαρμόζει ένα επιπλέον και πιο σκληρό μνημόνιο που αποδομεί περαιτέρω τη δημόσια εκπαίδευση και β) υπήρξε ουσιαστική διάσπαση στους κόλπους της – με ένα τμήμα της να κινείται προς τη ΛΑ.Ε. – ανεξάρτητα από το ότι δεν έγινε σχηματοποίηση για λόγους παραταξιακούς μη απώλειας της εκλογικής της αναφοράς.
Και έτσι έχουμε σήμερα μια μαγική εικόνα. Στις πιο δύσκολες στιγμές της δημόσιας εκπαίδευσης και των εκπαιδευτικών, η ΟΛΜΕ είναι κατ’ ουσία και κυριολεκτικά ανενεργή και το πιο σοβαρό ζήτημα είναι ότι δεν φαίνεται να επιλύεται το πρόβλημα ούτε το επόμενο διάστημα. Εκείνο λοιπόν που προκαλεί εντύπωση είναι το γεγονός ότι η αριστερή πλειοψηφία του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ είναι απούσα, δεν παίρνει ουσιαστικές αποφάσεις παρά γενικόλογες και αόριστες θεωρήσεις και απλώς επιδίδεται σε κάποιας μορφής ακτιβισμούς για λόγους δημοσιότητας μήπως και σώσει τα προσχήματα. Στην ουσία δε η δράση του εκπαιδευτικού κινήματος όλα αυτά τα χρόνια συμπεριλαμβάνεται αποκλειστικά στη δράση της ΑΔΕΔΥ λόγω της πλήρους αδυναμίας της ΟΛΜΕ. Φυσικά κανένας δεν θέλει να σκεφτεί τι θα γινόταν, αν δεν υπήρχε η «ομπρέλα» της ΑΔΕΔΥ. Τελικά υπάρχει αριστερή ΟΛΜΕ για τον “κόσμο της πραγματικότητας”, δηλαδή προσφέρει τίποτα στο δημόσιο σχολείο και στους εκπαιδευτικούς ή είναι ένα “σχήμα” παραταξιακού αυτοσκοπού στην Κορνάρου;
Προφανώς δεν εννοώ γιατί το Δ.Σ. δεν εισηγείται απεργίες διαρκείας και “λαϊκούς ξεσηκωμούς” – σε τόσο δύσκολες και για τα συνδικάτα εποχές – , αλλά γιατί έχει αποκοπεί από τα προβλήματα και από τις ανάγκες των εκπαιδευτικών, δεν έχει ενημερώσει την κοινωνία για το τι ακριβώς συμβαίνει στη δημόσια εκπαίδευση και για τις επιπτώσεις που θα υπάρχουν στη μόρφωση της νέας γενιάς. Γιατί δεν συσπειρώνει στοιχειωδώς τον κλάδο των εκπαιδευτικών, και δυστυχώς οι εκπαιδευτικοί βλέποντας την όλη κατάσταση δεν περιμένουν από το Διοικητικό Συμβούλιο να ανταποκριθεί στις ανάγκες των καιρών.
Παλιότερα οι εκπαιδευτικοί ασκούσαν σκληρή κριτική στην ΟΛΜΕ – κατά τη γνώμη μου άλλοτε δικαιολογημένα και άλλοτε όχι και δεν αναφέρομαι μόνο στην περίοδο (1996-2003) που ήμουνα πρόεδρός της -, αλλά είχαν κοινό πεδίο αναφοράς με την ΟΛΜΕ. Υπήρχαν Γενικές Συνελεύσεις, αντιπαραθέσεις ιδεών και θέσεων, πλειοψηφικές συνθέσεις, συλλογικές αποφάσεις και πρόγραμμα δράσης πάντοτε! Τώρα δεν υπάρχει τίποτα απ’ αυτά. Και το πιο οδυνηρό είναι ότι οι εκπαιδευτικοί δεν την αναζητούν ούτε ασχολούνται με την ΟΛΜΕ. Αλλά κάτι τέτοιο δεν συνιστά την απαρχή της αμφισβήτησης της έννοιας και της αξίας της συλλογικής δράσης και του συνδικαλισμού;
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
ΑΣΕΠ: Η πιο Εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών για μόρια σε 2 ημέρες (δίνεις από το σπίτι σου με 95 ευρώ)
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 25/11
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
