Ο χρόνος κυλάει σαν το νερό… τι μας έμεινε για φέτος; 17 και μία (που λέει ο λόγος) κι ήρθε το τέλος της σχολικής χρονιάς. Στο τέλος ξυρίζουν και τον γαμπρό-διευθυντή.
Σαν χθες μου φαίνεται, αλλά περάσανε κιόλας δύο χρόνια από το 2015 τότε που οι σύλλογοι διδασκόντων ψηφίζανε για διευθυντές πρώτη και τελευταία φορά. Καλέσματα, τραπέζια, πολύωρα τηλεφωνήματα, μυστικοσυνάξεις στήριξης υποψηφίων, υποσχέσεις και «δωράκια», σε κάποιες περιπτώσεις μακελειό και ανθρωποφαγία, αλλού χαρά χαιρέκακη κι αλλού αίσθημα ικανοποίησης σε αναμονή της ανταπόδοσης την ώρα της κρίσης. Όνειρο ή εφιάλτης ήταν και πέρασε. Δύο χρόνια μετά το έργο ξαναπαίζεται με νέο σενάριο: «Σήμερα κρίνεις εσύ, αύριο ποιος;». Ζούμε στην εποχή του «Survivor» που άδειασε μέχρι και η βουλή, ακόμα και στην ψηφοφορία της χρεοκοπίας… όπως εύστοχα μας θύμισε και ο Υπουργός!
Και ο χρόνος κυλούσε σαν το νερό… Όχι όμως της λησμονιάς. Δεν ξεχνάμε τη δικαίωση των θέσεων, όσων δεν συμμετείχαμε στην «εκλογή» των στελεχών της διοίκησης το 2015. Γιατί περί αυτού πρόκειται. Από πότε οι διευθυντές είναι αιρετοί, ως άλλοι δήμαρχοι ή βουλευτές, εκφραστές της θέλησης του συλλόγου διδασκόντων; Μήπως περάσαμε από τον καπιταλισμό στην άμεση δημοκρατία και δεν το καταλάβαμε; Πολλοί πίστεψαν στο όνειρο των εκλογών και τρέξανε να ψηφίσουν τον διευθυντή τους. Το σωματείο βεβαίως και τότε καλούσε σε αποχή, αλλά οι περισσότεροι δεν άντεξαν και τσίμπησαν το τυράκι-δόλωμα με την ελπίδα να έχουν λόγο και έργο στο σχολείο τους και στην εκπαίδευση γενικότερα. Αγνοούσαν ίσως ότι μικρά ξυσίματα γεύσης από το βαρέλι με το τυρί δεν το χαλάει ολόκληρο. Η τέχνη του τυροκόμου είναι να ανανεώνει την άρμη στον σωστό χρόνο και με τη σωστή δόση.
Η ελπίδα όμως πεθαίνει τελευταία. Έτσι όλοι προσπαθούσαν για το καλύτερο. Το σωματείο (ΕΛΜΕ) αποφάσισε σταθερά όπως το 2015 και το 2017 αποχή από την «αξιολόγηση» των διευθυντών. Όσοι από τους εκπαιδευτικούς απείχαν το 2015 δικαιώθηκαν από την εξέλιξη των γεγονότων. Δυστυχώς ήταν η μειοψηφία, το 17 υπέρ του διευθυντή από τη μία και από την άλλη η μία-δύο αποχές έλεγε από τότε πολλά. Με τούτα και με ‘κείνα, το 2015 εκλέχθηκαν από τους συλλόγους διδασκόντων οι ίδιοι διευθυντές σε ποσοστό 80-90%. Η δημοκρατία νίκησε!
Οι συμμετέχοντες και νικητές του 2015 ισχυρίζονταν ότι η απόφαση του σωματείου δεν είναι υποχρεωτική και ακολουθείται κατά περίπτωση. Η πρόταση του σωματείου για «αποχή» δεν πέρασε, ο Διευθυντής ανοιγόκλεινε το μάτι και οι σύλλογοι διδασκόντων βρέθηκαν υπηρέτες δύο Κυρίων.
Έπρεπε να αποφασίσουν και στα δύσκολα επικράτησε το λαϊκό: «Από ‘δω η γυναίκα μου και από ‘κει το αίσθημά μου». Επιστημονικά λέγεται ευέλικτη ζώνη σχέσεων. Εκεί που υπάρχουν αλληλεξαρτήσεις δημιουργούνται και πελατειακές σχέσεις. Δύο χρόνια φτάνουν να γίνει πιστευτό ότι ο διευθυντής εισηγείται και ο σύλλογος αποφασίζει. Κάπως έτσι φτάσαμε από τη μια να έχουμε τον Διευθυντή μας για τις καθημερινές μικροεξυπηρετήσεις και από την άλλη για τα δύσκολα να έχουμε το σωματείο. Στην ανάγκη φωνάζουμε την ΕΛΜΕ μας για να μας σώσει… Κοντά, κοντά οι ανάγκες και σε ισορροπία οι σχέσεις. Έτσι πέρασαν χαρούμενα και δημοκρατικά δύο υπέροχα χρόνια με τον Διευθυντή να τρίβει τα χέρια του και τον σύλλογο να «αποφασίζει» για τα πάντα. Οι μειοψηφίες, τάγματα ξυπόλυτα, εξακολουθούσαν να έχουν τις απόψεις τους. Οι ψηφίσαντες όμως υπολόγιζαν χωρίς τον ξενοδόχο (ΣτΕ) που όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου έκρινε αντισυνταγματική την εκλογή («μυστική ψηφοφορία») και έπεσε παγωμάρα. Ωστόσο δεν ήταν έκπληξη. Παράνομοι λοιπόν οι Διευθυντές; Από την νομιμότητα στην παρανομία μόλις μια δρασκελιά!
Οι αντισυνταγματικά εκλεγμένοι Διευθυντές στη συνέχεια αγωνιούσαν αν θα κρατήσουν τα οφέλη (μόρια) της «παράνομης» εκλογής τους. Όταν όμως τα πράγματα δυσκολεύουν ο νόμος απλοποιείται με προφορικές εντολές. Έτσι λύθηκε κι αυτό το πρόβλημα και οι Διευθυντές μας ανάσαναν. Δεν κράτησε ούτε ένα 24ωρο η ανακοίνωση του Υπουργείου Παιδείας για την «απαγόρευση» της υποψηφιότητας των Διευθυντών στο ίδιο σχολείο μετά από δύο συνεχείς θητείες. Πριν αλέκτωρ λαλήσει ο Υπουργός καθησύχασε τους παλιούς Διευθυντές ότι τίποτε δεν θα άλλαζε και το αύριο θα εξακολουθούσε να είναι ίδιο όπως το χθες.
Οι ανακοινώσεις τοιχοκολλημένες παντού ενημερώνουν για την ειδική συνεδρίαση στις 20 Ιουνίου 2017. Οι συνεκτιμήσεις από την αντισυνταγματικότητα του νόμου και τον διχασμό του 2015 έριξαν τη συμμετοχή του συλλόγου αθόρυβα εκτός. Σήμερα ο διευθυντής δεν ψηφίζεται από τον σύλλογο, αλλά η γνώμη του δεν είναι και για πέταμα. Τώρα ο σύλλογος δεν εκλέγει αλλά γνωμοδοτεί και ο λόγος του «μετράει» ακόμα, αλλά δεν μοριοδοτείται. Έτσι ο σύλλογος συμβολικά δεδικαίωται. Κάποιοι του κλείνουν το μάτι. Είναι κυρίαρχος ακόμη και κριτής του διευθυντή του; Ένα σκαλάκι, να πατήσει και να πιαστεί ο διευθυντής για την αξιολόγηση που έρχεται. Θα συμπληρωθούν ανώνυμα και ερωτηματολόγια (φύλλα αποτίμησης). Είναι καλός, είναι κακός, είναι χαριτωμένος; Τα έχει καλά με όλα τα μέλη του συλλόγου; Μπορείς να πεις τη γνώμη σου ελεύθερα και ανώνυμα, έτσι κι αλλιώς έχουν γνώση οι φύλακες. Έχουμε δημοκρατία από το 1974. Έχουμε και ελευθερία της έκφρασης στα σχολεία. Έχουμε;
Κάπου έχουμε, κάπου δεν έχουμε, σε κάποια σχολεία υπάρχει ειδική ελευθερία, ειδικής έκφρασης, η οποία περιφρουρείται με εξώδικα. Η αστική δημοκρατία εκφράζεται πολλαχώς. Έτσι θα γίνει ειδική συνεδρίαση μονίμων συνυπηρετούντων (οι αναπληρωτές, αχρείαστοι να ‘ναι, είναι για τα «έκτακτα περιστατικά»). Όλα θα γραφτούν σε ειδικό πρακτικό για να περπατήσει η εκπαίδευση σε ειδική διαδρομή.
Οι Σειρήνες, από δεξιά και αριστερά, σου μαγεύουν τ’ αυτιά. Η γνώμη σου μετράει. Συμμετέχω, συμμετέχεις, συμμετέχουμε και στο τέλος… αποφασίζουν! Το τυρί το βλέπουμε, τη φάκα της (αυτό-) αξιολόγησης που στήθηκε για το φθινόπωρο τη βλέπουμε; Προλαβαίνουμε για λίγα καλοκαιρινά μπάνια, λίγο μαύρισμα πριν ξανανοίξουν τα σχολεία με τους νέους αξιολογημένους διευθυντές έτοιμους για την αξιολόγηση της «αυτονομημένης» και «αυτοδιαχειριζόμενης» σχολικής μονάδας. Οι νέοι μάνατζερ διευθυντές θα είναι πλέον εκλεγμένοι και αξιολογημένοι από τη βάση με τη βούλα (γνωμοδότηση) του συλλόγου. Καθαρές δουλειές.
Με κρίνεις, σε κρίνω για να αποδώσω τα κρίματά σου. Σήμερα κρίνεις εσύ, αύριο Αυτός. Αλλά ποιος; Μήπως ο Διευθυντής των εξωδίκων; Για όσους πιστεύουν ας ακολουθήσουν την ευαγγελική ρήση: «Μη κρίνετε ίνα μη κριθείτε» (Μτθ, 7,1). Για τους άλλους ισχύει η απόφαση της ΑΔΕΔΥ για απεργία-αποχή από 15/3/2017, έχοντας στο νου και την καρδιά: «Κανένας εργαζόμενος δεν αξιολογεί ούτε τον προϊστάμενό του, ούτε τον υφιστάμενό του». Η αποχή είναι και σ’ αυτή τη «γνωμοδότηση» καθαρή στάση για τη μη εμπλοκή μας στη διαδικασία αξιολόγησης των νέων διευθυντών. Βεβαίως, ο φόβος φυλάει τα έρμα κι ο λύκος τα τρώει.
Δεν φοβόμαστε, απέχουμε και δεν ανεχόμαστε διευθυντές αξιολογούμενους και αξιολογητές.
Στις 20 Ιούνη 2017 θα επαναληφθούν τα ίδια αποτελέσματα της «εκλογής» των διευθυντών του 2015; Θα είναι φάρσα ή τραγωδία; Οψόμεθα.
Η ιστορία και τα πρόσωπα είναι απολύτως συμπτωματικά και ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα,( για να μη «φάμε» κανα εξώδικο).
Ανδριανή Στράνη
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Μισθοδοσία εκπαιδευτικών: Απαράδεκτη η απόφαση να μας πληρώσουν παραμονή Χριστουγέννων
Είσαι άνεργος στο κέντρο της Αθήνας; ΠΑΡΕ ΤΩΡΑ έκτακτο επίδομα 1000 ευρώ
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
