Πολύ μεγάλη συζήτηση, και δικαίως, άνοιξε επί του νομοσχεδίου με τίτλο «Εθνικό Σύστημα Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, Κατάρτισης και Διά Βίου Μάθησης και άλλες διατάξεις».
Απόψεις εκφράστηκαν πολλές και διάφορες και μέσα από πληθώρα σχολίων στην ιστοσελίδα της διαβούλευσης αλλά και γενικότερα με ανακοινώσεις ειδικών και μη φορέων, εκπροσώπων του πολιτικού κόσμου, των τομέων παιδείας των κομμάτων κλπ. Τα σχόλια πολλά και διάφορα από καθαρά τεχνικά έως πολιτικο-ιδεολογικά.
Θα προσπαθήσω να προσεγγίσω από όλες τις πλευρές και να αναδείξω μια άλλη διάσταση πάνω στο φιλόδοξο αυτό νομοσχέδιο.
Το παρόν νομοσχέδιο του υπουργείου φιλοδοξεί σύμφωνα με τις εξαγγελίες της κυβέρνησης να θεραπεύσει χρόνιες παθογένειες και να επιχειρήσει μια μεγάλη και ριζική αλλαγή στην Επαγγελματική Εκπαίδευση και Κατάρτιση προσπαθώντας να την καταστήσει «Συνειδητή» επιλογή για τους νέους και Εργαλείο για την οικονομική ανάταξη της χώρας.
Επιχειρεί να εμπλέξει τους κοινωνικούς εταίρους στον σχεδιασμό της ΕΕΚ και να «παντρέψει» την Παιδεία με την Αγορά γεγονός που θα συζητηθεί πολύ, από πολλούς αφού αυτός ο «γάμος» δημιουργεί και «τεχνικά» αλλά και «ιδεολογικά» ζητήματα.
Προσωπικά δεν έχω ιδεολογικά ταμπού και κωλύματα για ένα τέτοιο πάντρεμα, γι αυτό δεν θα ασχοληθώ με τα ιδεολογικά ζητήματα που τίθενται.
Με αυτά έχει ασχοληθεί και θα ασχοληθεί και στο μέλλον η αντιπολίτευση. Θα με απασχολήσουν τα τεχνικά θέματα, μιας και έχω επιφυλάξεις για πολλά ζητήματα, που αναδύονται και που σίγουρα δεν λύνονται με ένα νόμο κι κάποια άρθρα!
Ας ξεκινήσω με αυτά που επί της ουσίας θεωρώ θετικά:
Θετική είναι, κατά την ταπεινή μου άποψη, η προσπάθεια να υπάρξει σύνδεση της ΕΕΚ με την αγορά εργασίας με την συμμετοχή των κοινωνικών εταίρων.
Θετική είναι επίσης η προσπάθεια να αναβαθμιστούν τα ΕΠΑΛ και τα ΙΕΚ.
Θετική είναι δυνατότητα που δίνεται στην κινητικότητα και διαπερατότητα ανάμεσα στα επίπεδα του πλαισίου προσόντων ειδικότερα από το 5 στο 6.
Θετική είναι κάλυψη του κενού στο Επίπεδο 3 του εθνικού πλαισίου προσόντων με την δημιουργία των Ε.Σ.Κ.
Θετική είναι η θεσμοθέτηση Αγγλόφωνων τμημάτων στα ΙΕΚ, η θεσμοθέτηση και λειτουργία Γραφείων Σταδιοδρομίας (ΓΕΑΣ) σε κάθε ΙΕΚ, καθώς και η θεσμοθέτηση τμημάτων «Εξ αποστάσεως Κατάρτισης» στα ΙΕΚ.
Τέλος η θεσμοθέτηση συστήματος αποτίμησης του θεσμού των ΙΕΚ, ενός θεσμού από το 1992, που ποτέ και από καμιά κυβέρνηση δεν αξιολογήθηκε συστηματικά, θεωρώ ότι είναι θετικό αρκεί να υλοποιηθεί. Πολύ σημαντικό θα είναι το γεγονός της παρακολούθησης της πορείας των αποφοίτων ΙΕΚ και του βαθμού απορρόφησης τους στην αγορά εργασίας.
Πριν αναφερθώ στα αρνητικά ή κάποια που από θετικά εύκολα αποδεικνύονται αρνητικά θα ήθελα να θέσω κάποιους προβληματισμούς.
Όπως διαπιστώσαμε το πρώτο καλό κατά την άποψή μου ήταν η προσπάθεια να υπάρξει σύνδεση της ΕΕΚ με την αγορά εργασίας με την συμμετοχή των κοινωνικών εταίρων, με λίγα λόγια αυτό το πάντρεμα που είπαμε παραπάνω του σχολείου με την αγορά. Ξεκινάω από τη νύφη δηλαδή την αγορά. Ας ρίξουμε μια ματιά στην Ελληνική Αγορά και γενικά στη δομή της ελληνικής οικονομίας. Σύμφωνα με στοιχεία του ΚΑΝΕΠ ΓΣΕΕ (για το έτος 2019) αλλά και την πρόσφατη έκθεση της περίφημης επιτροπής Πισσαρίδη: η Ελλάδα εμφανίζει το υψηλότερο ποσοστό πολύ μικρών επιχειρήσεων (micro) μεταξύ των 28 κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με ποσοστό που αγγίζει το 97,8%.
Από αυτές τις πολύ μικρές επιχειρήσεις την πρώτη θέση καταλαμβάνουν οι επιχειρήσεις «Χονδρικής και λιανικού εμπορίου, επισκευής μηχανοκίνητων οχημάτων και μοτοσυκλετών», την δεύτερη θέση οι επιχειρήσεις «Επαγγελματικές, επιστημονικές και τεχνικές δραστηριότητες» και στην Τρίτη θέση έχουμε επιχειρήσεις «Παροχής υπηρεσιών καταλύματος & εστίασης».
Υπόψη ότι «πολύ μικρές επιχειρήσεις» χαρακτηρίζονται οι επιχειρήσεις, οι οποίες έχουν πολύ λίγο προσωπικό, 1 - 2 άτομα ανά επιχείρηση, η οποία είναι πολύ συχνά οικογενειακή, με τα μέλη της οικογένειας να βοηθούν πολλές φορές χωρίς αμοιβή. Αν τώρα συνυπολογίσουμε ότι η οικονομική κρίση έχει πλήξει με ιδιαίτερη σφοδρότητα όλες αυτές τις επιχειρήσεις, αλλά και το γεγονός ότι δεν έφτανε η οικονομική κρίση αλλά πλάκωσε και η πανδημία λόγω του κορονοϊού με όλα τα επακόλουθα, lockdown κλπ, εύκολα αντιλαμβανόμαστε ότι η νύφη είναι, όχι μόνο χωρίς προίκα, αλλά εντελώς απένταρη για να μη πούμε τίποτα πιο λαϊκό.
Αμφιβάλλω αν σε μια οικογενειακή επιχείρηση απασχολείται προσωπικό εκτός οικογενειακού περιβάλλοντος αλλά και αν παρ’ ελπίδα απασχολείται κάποιος, δεν υπάρχει κατά την ταπεινή μου άποψη καμιά περίπτωση να ανελιχθεί και να σταδιοδρομήσει.
Συμπερασματικά η μακροχρόνια οικονομική ύφεση και το αβέβαιο μέλλον των micro επιχειρήσεων, δυστυχώς δεν ξέρω κατά πόσο θα είναι σε θέση να προσφέρουν έστω και ελάχιστες θέσεις απασχόλησης και πόσο θα ενδιαφερθούν να στηρίξουν την, αμειβόμενη πλέον με τον καινούργιο νόμο, πρακτική άσκηση και το σύστημα της μαθητείας. Ακόμα και για τις ελάχιστες μικρές ή μεσαίες και μεγάλες επιχειρήσεις έχω τις επιφυλάξεις μου. Είναι λογικό και δικαιολογεί τον εργοδότη, ότι σε τέτοιες εποχές οικονομικής κρίσης προσπαθεί στην καλύτερη περίπτωση να διατηρήσει, το υπάρχον ανθρώπινο δυναμικό του παρά να το επεκτείνει. Ειδικότερα όσον αφορά τη Συνεχιζόμενη Επαγγελματική Κατάρτιση, αλλά και ενδοεπιχειρησιακή κατάρτιση έχει διαπιστωθεί τεράστιο έλλειμμα «κουλτούρας» επαγγελματικής κατάρτισης και διά βίου μάθησης. Δυστυχώς οι ίδιοι οι επιχειρηματίες δεν ενδιαφέρονται και δεν προωθούν την κατάρτιση ως αποτελεσματικό και χρήσιμο εργαλείο για τον εκσυγχρονισμό της επιχείρησης και την ανέλιξη του προσωπικού τους.
Η μέχρι σήμερα εμπειρία μου ως διευθυντής ΙΕΚ, μου έχει δείξει ότι πολλές φορές δεν είναι πρόθυμοι να προσφέρουν θέσεις πρακτικής άσκησης, ακόμα και μη αμειβόμενης. Θεωρώ ότι θα δυσκολευτούν να αναλάβουν οποιασδήποτε δαπάνη τώρα που η πρακτική πλέον θα είναι αμειβόμενη. Μακάρι να διαψευστώ.
Είναι προς την σωστή κατεύθυνση το γεγονός ότι οι κοινωνικοί εταίροι και οι τοπικές αρμόδιες αρχές αναλαμβάνουν, με το νέο νόμο, καθοριστικό ρόλο στον προσδιορισμό των ειδικοτήτων και τμημάτων που θα συστήνονται στα ΕΠΑ.Λ και πολύ περισσότερο στις Σ.Ε.Κ και στα ΙΕΚ. Βέβαια και με το νόμο 4186/2013 θεσμοθετήθηκε η μετα-δευτεροβάθμια, μονοετούς φοίτησης, «τάξη μαθητείας», όπως και η συνέργεια των κοινωνικών εταίρων, ειδικότερα στη διαμόρφωση των ειδικοτήτων που παρέχονται στις Σ.Ε.Κ. (που καταργήθηκαν) και στα ΙΕΚ, χωρίς όμως θεαματικά αποτελέσματα.
Είναι γεγονός ότι η Ελληνική Αγορά και γενικά η δομή της ελληνικής οικονομίας απέχει παρασάγγας από την αντίστοιχη Γερμανική, Σουηδική κλπ. Στη Γερμανία υπάρχει «κουλτούρα» αναγνώρισης της επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης, η δε αποδοχή του συστήματος οφείλεται, κατά ένα μεγάλο μέρος στη δομή της αγοράς, κυρίως στις βιομηχανίες και στις μεγάλες επιχειρήσεις, οι οποίες αφενός έχουν ανάγκες σε καταρτισμένο προσωπικό, αφετέρου έχουν τη δυνατότητα και την διάθεση να πληρώσουν. Εκτός αυτού για τους Γερμανούς είναι εξόχως τιμητικό να συνεργάζονται με τις δομές εκπαίδευσης της πατρίδας τους.
Εδώ στη πατρίδα μας δυστυχώς δεν υπάρχει τέτοια κουλτούρα. Φανταστείτε ότι σε μια Πειραϊκή κοινωνία και αγορά με την πληθώρα ναυτιλιακών εταιριών, με το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας, με μεγάλες ανάγκες στον τομέα της εφοδιαστικής αλυσίδας και γενικότερα με μια αγορά που «διψάει» για στελέχη «οικονομίας και διοίκησης στον τομέα της Ναυτιλίας» καθώς και για στελέχη «Εφοδιαστικής Αλυσίδας- Logistics», η διεύθυνση αλλά και όλο δυναμικό (εκπαιδευτές, καταρτιζόμενοι, απόφοιτοι) του ΙΕΚ Πειραιά κάναμε μεγάλο αγώνα για να πείσουμε τις αντίστοιχες εταιρίες να εμπιστευτούν την κατάρτιση και να διαθέσουν θέσεις ακόμα και για πρακτική. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι τα ΙΕΚ είναι πάντα ανοιχτά στα κελεύσματα της αγοράς είναι το γεγονός ότι: μετά από επίσημο έγγραφο της Πανελλήνιας Ένωσης Κυβερνητών Σκαφών Αναψυχής, το οποίο μας πληροφορούσε για έλλειψη ελλήνων κυβερνητών – skippers, με αποτέλεσμα να αναγκάζονται τα σκάφη να επανδρώνονται με αλλοδαπούς skippers, το ΙΕΚ Πειραιά ανέλαβε να λειτουργήσει την ειδικότητα, ύστερα και από την υπόσχεση της υποστήριξης εκ μέρους της Ένωσης.
Δυστυχώς στην πορεία δεν υπήρχε καμιά συνέχεια στην υποστήριξη από την μεριά των εταίρων μας.
Επίσης για αρκετά χρόνια λειτουργήσαμε ειδικότητα Δημοσιογραφίας και Αθλητικής Δημοσιογραφίας και στο ΙΕΚ Πειραιά και σε άλλα δημόσια ΙΕΚ της Αττικής. Οι απόφοιτοί μας αντιμετώπιζαν πρόβλημα να βρουν θέσεις πρακτικής άσκησης ακόμα και εντελώς μη αμειβόμενης. Αποτέλεσμα αυτού ήταν φέτος να μη λειτουργήσουν οι εν λόγω ειδικότητες και από την ΕΣΗΕΑ και τον ΠΣΑΤ λάβαμε διαμαρτυρία για το γεγονός ότι δεν προσφέρονται οι συγκεκριμένες ειδικότητες από τα δημόσια ΙΕΚ. Τους εξηγήσαμε λοιπόν ότι εάν θέλουν να λειτουργούν οι ειδικότητες της Δημοσιογραφίας να μεριμνήσουν ώστε να ανοίξουν θέσεις πρακτικής άσκησης οι εφημερίδες, τα περιοδικά καθώς και τα έντυπα και τα ηλεκτρονικά μέσα.
Όπως φαίνεται από τα παραπάνω παραδείγματα η σύνδεση μεταξύ εκπαίδευσης και εργασίας είναι πολύ σημαντικό θέμα και θα πρέπει σίγουρα να επιδιωχτεί στη βάση της αμοιβαίας και ειλικρινούς συνεργασίας, έτσι ώστε να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε ως χώρα, στις νέες προκλήσεις. Αλλά αυτό δεν ρυθμίζεται μόνο με νόμο, αλλά με αλλαγή νοοτροπίας και γενικότερης κουλτούρας της Ελληνικής κοινωνίας. Αυτό είναι το ζητούμενο και από αυτό το «γάμο» της εκπαίδευσης με την αγορά εξαρτάται και η επιτυχία του εγχειρήματος. Αυτή είναι και η πεποίθηση του Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου κ. Βούτσινου, ο οποίος είναι ο στρατηγός του νομοσχεδίου και δικαίως αντιλαμβάνομαι την βούληση του, για να μη πω αγωνία του, να ανοιχτεί το ΙΕΚ στην αγορά εργασίας και γενικότερα στην κοινωνία, να πάψει να είναι εσωστρεφές σχολείο, ίσως γι αυτό θέλει να ανοίξει το παιχνίδι σε κάθε προσοντούχο δημόσιο υπάλληλο. Κάτι για το οποίο διαφωνώ κάθετα, γιατί δεν παύει σε κάθε περίπτωση το ΙΕΚ να είναι εκπαιδευτική μονάδα που μάλιστα με την ίδρυση Θεματικών και Πειραματικών ΙΕΚ θα κληθεί ο διευθυντής του Πειραματικού ΙΕΚ ή του ΙΕΚ με Πειραματικά τμήματα να εφαρμόσει καινοτόμες λειτουργίες εκπαιδευτικής μεθοδολογίας, εκπαιδευτικού προσωπικού, στοχευμένων ειδικοτήτων, προχωρημένων εποπτικών μέσων διδασκαλίας, υποδομών και εναλλακτικού εργαστηριακού εξοπλισμού. Σας πληροφορώ ότι μόνο εκπαιδευτικός και μάλιστα με αυξημένα προσόντα, έχει τη γνώση, την εμπειρία και εντέλει την δυνατότητα να ανταποκριθεί σ’ αυτή την πρόκληση. Επίσης θα έλεγα ότι η «Αξιολόγηση μονάδων», είναι θετική, αλλά δυστυχώς το γεγονός και μόνο ότι με το άρθρο 31 ανοίγει η πόρτα να γίνουν διευθυντές των εκπαιδευτικών μονάδων ΕΣΚ και ΙΕΚ, απλά μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι και όχι ρητά εκπαιδευτικοί, θεωρώ ότι υπονομεύεται κάθε Αξιολόγηση.
Και μόνο το γεγονός ότι ένας μη εκπαιδευτικός διευθυντής θα κληθεί να αξιολογήσει εκπαιδευτικούς, θα απαξιώνει και θα υπονομεύει την όλη διαδικασία. Παγκοσμίως η Διοίκηση Εκπαιδευτικής Μονάδας ασκείται ΜΟΝΟ από εκπαιδευτικούς κι όχι διοικητικούς υπαλλήλους για πολλούς και διαφόρους λόγους. Εκτός αυτού η ενέργεια αυτή, να επιτρέπεται δηλαδή σε οποιονδήποτε δημόσιο υπάλληλο (!) από οπουδήποτε και να προέρχεται (δήμους, ταχυδρομεία, στρατό, σώματα ασφαλείας, διάφορα υπουργεία κά) να γίνεται διευθυντής εκπαιδευτικής μονάδας, άνοιξε την όρεξη, όπως διαπίστωσα στη διαβούλευση, να ζητάνε πολλοί και διάφοροι ιδιώτες, που έχουν ένα πτυχίο να γίνουν διευθυντές ΙΕΚ!!! Έτσι είναι ο Έλληνας! «Μωρέ με κάνεις εμένα πρωθυπουργό….» Αφήστε ότι υπάρχουν και κάποιοι που πιστεύουν ότι «ένας λοχίας θα μας σώσει»! Ά ρε μωροφιλοδοξία…
Συμπερασματικά θεωρώ ότι άρθρο 31 δεν είναι αυτό που θα επιλύσει τα προβλήματα της ΕΕΚ. Εκατό χιλιάδες μάνατζερ να βρείτε και να βάλετε διευθυντές στα ΙΕΚ με τα σημερινά όπλα δεν πρόκειται να φέρετε διαφορετικά αποτελέσματα. Μάλλον θα αποτύχετε οικτρά αφού το ΙΕΚ όπως κάθε εκπαιδευτική μονάδα θέλει διευθυντές εκπαιδευτικούς ηγέτες και όχι μάνατζερ. Και διαθέτει πολλούς υψηλόβαθμους και προσοντούχους εκπαιδευτικούς από το σύνολο των 150.000 εκπαιδευτικών όλων των βαθμίδων της δημόσιας εκπαίδευσης. Με τέτοια τυπικά και ουσιαστικά προσόντα που σπανίως βρίσκεις σε άλλα υπουργεία. Το ΙΕΚ χρειάζεται διευθυντή εκπαιδευτικό, που θα εμπνέει, θα παρακινεί, θα υποστηρίζει, θα επιβραβεύει το διδακτικό προσωπικό ώστε να δίνει τον καλύτερο του εαυτό, που θα σχεδιάζει, θα εισάγει και θα εφαρμόζει καινοτομίες στο ΙΕΚ για την ανάπτυξη των καταρτιζομένων και των εκπαιδευτών του. Ξέρει κι ο εκπαιδευτικός να είναι μάνατζερ όταν έχει πλήρως εξοπλισμένα εργαστήρια, όταν δεν εκλιπαρεί για να αναβαθμίσει τα δίκτυα και τους Η/Υ του ΙΕΚ, όταν δεν παρακαλάει για πετρέλαιο θέρμανσης, όταν μπορεί να πληρώσει για αναβάθμιση της εκπαιδευτικής πλατφόρμας μαθημάτων, όταν έχει χρήματα και δεν ζητιανεύει για υλικά κατάρτισης, όταν έχει πόρους και προσωπικό να ασχοληθεί με σημαντικά θέματα όπως το Γραφείο διασύνδεσης με την Αγορά Εργασίας, με τα Ευρωπαϊκά προγράμματα και γενικά με τις πραγματικές ανάγκες των καταρτιζομένων και την ικανοποίηση των αναγκών της κοινωνίας.
Τέλος έχω να επισημάνω ότι:
Το νομοσχέδιο είναι αρκετά φιλόδοξο, αλλά για να θεωρηθεί πετυχημένη η μεταρρύθμιση και να υπάρξουν τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα θα πρέπει όντως να γίνει και να πετύχει ο «Γάμος» της Εκπαίδευσης με την Αγορά Εργασίας. Το ζητούμενο είναι η «εμπλοκή» και η «συνεργασία» της Αγοράς και των κοινωνικών εταίρων, η οποία δεν είναι, όπως είπαμε, μόνο θέμα νομοθεσίας, αλλά γενικότερης φιλοσοφίας και «κουλτούρας» αναγνώρισης της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης. Η επιτυχία ή όχι του εγχειρήματος εξαρτάται κατά ένα μεγάλο μέρος από την δομή της αγοράς, η οποία οφείλει να αλλάξει. Ειδικά σήμερα στους μήνες της πανδημίας φάνηκε με τραγικό τρόπο το παραγωγικό μας κενό. Θα μου πείτε εδώ κλονίστηκε ολόκληρη Ευρώπη με χώρες υπερδυνάμεις, παραγωγικές και εν πολλοίς αυτάρκεις. Αλλά βρε αδερφέ είναι απαράδεκτο να μην έχουμε ούτε τα απλούστερα των υγειονομικών για να αντιμετωπίσουμε τη κρίση της πανδημίας. Να εισάγουμε ακόμη και μάσκες! Ίσως τώρα είναι ευκαιρία να βάλουμε μυαλό και να επανακάμψει η παραγωγή αγαθών που άλλοτε παρήγαμε σωρηδόν ενώ σήμερα μόνο εισάγουμε. Αποδομήσαμε τη βιομηχανία μας. Που είναι τα ναυπηγεία; Απορώ πως έχει μαραζώσει έτσι η γενέτειρα πόλη μου, ο Πειραιάς. Η μεγαλύτερη εργατούπολη της Ελλάδας! Το Μάντσεστερ της Μεσογείου! Πού είναι η κλωστοϋφαντουργία του Πειραιά, τα μεγάλα καπνεργοστάσια, τα εκατοντάδες μηχανουργεία; Πού είναι η αμυντική μας βιομηχανία; Αλλά ξέχασα ότι είναι «αποδοτικότερες» οι μιζαδόρικες αγορές όπλων και λοιπών οπλικών συστημάτων, που εξυπηρετούν ιδιωτικά συμφέροντα αντί της ανάπτυξης της βιομηχανίας που υπηρετεί τα εθνικά συμφέροντα… ΟΚ καταλαβαίνω ότι η βαριά μας βιομηχανία είναι ο τουρισμός, αλλά έρχεται ένας κορωνοιός και σε ταρακουνάει και πρέπει να επαναπροσδιορίσεις κάποια πράγματα γιατί δεν μπορείς ως χώρα να εξαρτάσαι μόνο από τον τουρισμό. Δυστυχώς εδώ και κάποια χρόνια θες οι συγκυρίες, θες οι πολιτικές, θες τα συμφέροντα, θες το εύκολο χρήμα (μοντέλο χρηματιστηρίου, κά) τα διαλύσαμε όλα.
Με τις παραπάνω σκέψεις θεωρώ το νομοσχέδιο, που έφερε η κυβέρνηση σε μια πολύ δύσκολη συγκυρία για την παιδεία, για την οικονομία και την ελληνική κοινωνία, σε μια χρονιά λίγο πολύ χαμένη λόγω κορονοϊού και των συνεπειών του, είναι προς την σωστή κατεύθυνση. Ούτως ή άλλως έπρεπε κάτι να γίνει αφού η κατάσταση στην ΕΕΚ είχε πέσει πολύ χαμηλά. Ας ελπίσουμε ότι θα αποδώσει αυτή η τελευταία μεταρρυθμιστική προσπάθεια και να επιτευχθεί αν όχι άμεσα τουλάχιστον σε βάθος χρόνου η σύνδεση μεταξύ εκπαίδευσης και αγοράς εργασίας, ώστε επιτέλους ως χώρα να είμαστε αφενός αυτάρκης και αφετέρου να είμαστε πάντα έτοιμοι να ανταποκρινόμαστε, στις παγκόσμιες προκλήσεις. Αυτό που πρέπει να γνωρίζει όμως πάντα το υπουργείο παιδείας είναι ότι οι εκπαιδευτικοί ήταν πάντα αυτοί που στήριξαν κάθε μεταρρύθμιση και φυσικά τώρα πάλι θα στηρίξουν με όλες τους τις δυνάμεις, αρκεί και η πολιτεία να τους δώσει τα κατάλληλα όπλα. Ο εκπαιδευτικός αναφωνεί ως άλλος Αρχιμήδης «Δῶς μᾶ στῶ καὶ τὰν γᾶν κινάσω», δηλαδή «Δώσε μου πού να σταθώ κι ως και τη γη μπορώ να κινήσω»….
Γιώργος Διαμαντόπουλος
Μαθηματικός MEd
Διευθυντής του ΙΕΚ Πειραιά
Πρόεδρος ΠΑΝΕΔΔΙΕΚ (Πανελλήνιας Ένωσης Διευθυντών Δημοσίων Ινστιτούτων Επαγγελματικής Κατάρτισης)
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
ΑΣΕΠ: Η πιο Εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών για μόρια σε 2 ημέρες (δίνεις από το σπίτι σου με 95 ευρώ)
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 18/11
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
