Ας πρόσεχαν...

Η ανεκδοτολογικού χαρακτήρα καταγραφή του Ηροδότου -καταφανώς αναληθής γιατί δεν συνάδει με το επίπεδο του σπουδαίου περσικού πολιτισμού- ωστόσο αποτυπώνει την αρχαία ελληνική αντίληψη για την “Ύβριν”, ενώ αποτελεί μια έμμεση πλην σαφή κριτική στον αυταρχισμό και τη γελοιότητα της εξουσίας που, καθώς αισθάνεται παντοδύναμη απέναντι στους υπηκόους της, θεωρεί ότι με τα ίδια μέσα μπορεί να υποτάξει τα πάντα: ακόμη και τη φύση, ακόμη και την ζωή και τον θάνατο.

Τι αποτυπώνει άραγε η σημερινή στάση της εξουσίας απέναντι στην εκτός ελέγχου εξάπλωση της πανδημίας του Covid 19; Προφανώς εστιάζω στην Ελλάδα και στα γελοία και αποτρόπαια ανθρωποειδή που την εκπροσωπούν: στον νοητικά ανεπαρκή υπουργό υγείας που απειλεί περιοχές ότι, αν συνεχίσουν να έχουν πολλά κρούσματα, θα επιβάλει πιο σκληρά περιοριστικά μέτρα, στον -κατά φαντασία και ονείρωξη σερίφη- υπουργό αστυνομίας που απειλεί τους κατοίκους της δυτικής Αθήνας ότι “θα τους σφραγίσει στο σπίτι” αν εξακολουθήσουν να νοσούν, στη νηπιαγωγό κατ’ αριστείαν διοικήτρια νοσοκομείου που διεξάγει ΕΔΕ κατά γιατρών και νοσηλευτών που αρρώστησαν, στους ΑΡΔ που διαπομπεύουν (και εμμέσως απαιτούν την παραδειγματική τιμωρία) της κυρίας που δοκιμάζει παπούτσια στο δρόμο ή του ηλικιωμένου που δεν φορά σωστά τη μάσκα, στους “καταξιωμένους ειδικούς” που ονειρεύονται την ποινικο-ποίηση της αγκαλιάς στα εγγόνια και του φιλιού στη μάνα ή στο παιδί...

Αναφέρομαι με άλλα λόγια στην καταθλιπτικά κυρίαρχη αντίληψη ότι η αντιμετώπιση της πανδημίας επαφίεται στον αυταρχισμό, τη φασιστικοποίηση, την πειθάρχηση - δεν εννοώ ασφαλώς τα ευνόητα και έλλογα μέτρα αυτοπροστασίας.

Η πρώτη ανάγνωση οπωσδήποτε παραπέμπει στην εμπέδωση της λογικής της “ατομικής ευθύνης”, προκειμένου να βγει από το κάδρο η εγκληματική πολιτική του κράτους και του κεφαλαίου, που αφήνουν απροστάτευτο το λαό απέναντι στην πανδημία.

Έχω πάντως την αίσθηση ότι δεν είναι μόνον αυτό. Όχι, ο Ξέρξης ίσως δεν έκανε λάθος! Μήπως τον αδίκησε η Ιστορία; Μήπως τελικά είχε και ένα δίκιο; Μήπως έπρεπε να μαστιγωθεί η θάλασσα; Μήπως είναι σωστό να ενοχοποιείται ο απρόσεκτος που επιβιβάζεται σαν σαρδέλα στα ΜΜΜ, που δουλεύει 8ωρο σε έναν ανεπαρκώς αεριζόμενο χώρο, που στοιβάζεται σε μια αίθουσα με άλλα 25 παιδιά; Ας πάμε και ένα βήμα παρακάτω: Μήπως εκτός από τους κακομούτσουνους να σκοτώσουμε και τους άστεγους, που χαλάνε τη φαντασμαγορία της γιορταστικά φωταγωγημένης Αθήνας (Θεσσαλονίκης, Λάρισας κλπ); Μήπως να τιμωρήσουμε τους “εισβολείς” του Καρα-Τεπέ και της Μαλακάσας με έναν αργό, εκτός των φώτων της δημοσιότητας, θάνατο; Τους έγκλειστους στις φυλακές, στα άσυλα, ακόμη και -γιατί όχι- στα γηροκομεία; Και ακόμη, μιας και “τρώγοντας έρχεται η όρεξη”: Ας πρόσεχε αυτός που έχασε τη δουλειά ή το σπίτι του κατά την πανδημία, εμείς δηλαδή που τη γλυτώσαμε μαλάκες είμαστε; Και αν διαμαρτυρηθεί υπάρχει και ο Ξέρξης με το μαστίγιό του. Το ίδιο ισχύει και για τον εμποράκο, που ας φρόντιζε ο θάνατός του να μη γίνει θεατρικό έργο, για το μαθητή που -ενώ δεν είχε υπολογιστή, τάμπλετ ή καλή σύνδεση- θα κληθεί να αξιολογηθεί κανονικά σε ένα μήνα κοκ...

Καλώς ήρθατε στο Θαυμαστό Καινούριο Κόσμο του Νεοφιλελεύθερου κοινωνικού δαρβινισμού, της ατομικής ευθύνης και του καλοκάγαθου αλλά αυστηρού πατερούλη-κράτους που μας προστατεύει (ακόμη και αν, ενίοτε, εμφανίζεται κάπως υπερβολικός)!

Παρ' όλ' αυτά, και κόντρα στο ρεύμα, ευχόμαστε καλή χρονιά, με υγεία, δυναμικούς και  αποτελεσματικούς αγώνες ενάντια στην αντιλαϊκή, αντιεκπαιδευτική πολιτική, την κατάρρευση του ΕΣΥ, την τρομοκρατία, τις χουντικής έμπνευσης απαγορεύσεις! Με μαζικούς πανεργατικούς αγώνες μπορούμε και πρέπει να πάρουμε πίσω τις κατακτήσεις και τις ζωές μας.

Περιστέρι, 17/12/2020