Απίστευτη καταγγελία Διευθυντή σχολείου: «Διαβιούμε σε σχολείο-κοτέτσι, αλλά δεν είμαστε κότες»

«Ο αντιδήμαρχος συνιστά... υπομονή»

Αναφερόμενος στη στάση του δήμου, ο κ. Βαρδακώστας τονίζει πως όλα αυτά είναι «σε γνώση του αντιδημάρχου καθαριότητας κ. Γραμματικοπούλου, ο οποίος συνιστά υπομονή» με τον διευθυντή του σχολείου να καταγγέλλει πως φέτος, μεσούσης της πανδημίας, μειώθηκε το προσωπικό καθαριότητας στο σχολείο, ενώ όλες οι εκκλήσεις για πρόσληψη καθαριστριών «έπεσαν στο κενό». Η μια δε καθαρίστρια από τις τρεις του σχολείου «δυσκολεύεται στην εκτέλεση των καθηκόντων της, έχουσα σοβαρά προβλήματα υγείας, τα οποία, κατά δήλωσή της, είναι σε γνώση του Δήμου, αφού έχει προσκομίσει τα σχετικά έγγραφα». 

«Ωραίος ο πολιτισμός, αλλά κάποιοι άλλοι σηκώνουν τον σταυρό»

«Ο κ. Αντιδήμαρχος βέβαιος ότι πρόβλημα, που δεν λύνεται σύντομα ξεχνιέται, θεώρησε προφανώς το θέμα λήξαν. Μόνο που στο Μουσικό Σχολείο Κατερίνης, παρά το ότι διαβιούμε σε κοτέτσι, δεν είμαστε κότες» τονίζει ο κ. Βαρδακώστας, σημειώνοντας πως «όταν τα παιδιά του Μουσικού Σχολείου βγαίνουν στις διάφορες εκδηλώσεις, όλοι σπεύδουν να δώσουν τα εύσημα. ''Μπράβο στα παιδιά και τι ωραία που τραγουδάνε''.

«Ωραίος ο πολιτισμός, αλλά κάποιοι άλλοι σηκώνουν τον σταυρό. Τα αστεία κάποια στιγμή πρέπει να τελειώσουν και ο καθένας θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογούν» καταλήγει. 

Το Μουσικό Σχολείο Κατερίνης στεγάζεται σε μια έκταση 10 στρεμμάτων, γεμάτη με φυλλοβόλα δέντρα, που γεμίζουν αδιάλειπτα τον προαύλιο χώρο με φύλλα, με τους νυχτερινούς επισκέπτες, να αφήνουν πίσω τους εκτός από πλαστικές σακούλες, χαρτιά, αποφάγια, κουτιά αναψυκτικών, μπουκάλια μπύρας (συχνά σπασμένα) και αποκαΐδια, μιας και στο τέλος, αφού φάνε και πιούνε, αφού σπάσουν κάποιο παγκάκι ή κάποιο λούκι, βάζουν και μια φωτιά για να ζεσταθούν. Ενίοτε ο προαύλιος χώρος εμπλουτίζεται με χρησιμοποιημένες σύριγγες, όχι από αυτές των εμβολίων αλλά από τις … άλλες.

Οι αίθουσες διδασκαλίας και οι βοηθητικοί χώροι είναι πάνω από 60 και χρησιμοποιούνται καθημερινά από 300 μαθητές και 80 καθηγητές, με δύο τουαλέτες για τα αγόρια και δύο για τα κορίτσια στο Γυμνάσιο και από μία για τα αγόρια και τα κορίτσια στο Λύκειο.

Οι μαθητές του Μουσικού Σχολείου, προέρχονται από ολόκληρο το νομό Πιερίας και παραμένουν στο σχολείο για 8-9 ώρες την ημέρα. Επιπλέον οι μισοί και πλέον από τους καθηγητές, πηγαινοέρχονται καθημερινά από Θεσσαλονίκη ή Λάρισα. Όπως καταλαβαίνει ακόμα και ο πιο χαζός, όλοι αυτοί, μαθητές και καθηγητές, κάποια στιγμή θα πρέπει να πάνε στις τουαλέτες, οι οποίες, ακόμα και χωρίς την πανδημία, εννοείται ότι πρέπει να καθαρίζονται και να απολυμαίνονται.

Όταν βρέχει όλη η έκταση του σχολείου μετατρέπεται σε μια απέραντη λίμνη κατάλληλη για την καλλιέργεια ρυζιού, αλλά ακατάλληλη για τον προαυλισμό και την κυκλοφορία καθηγητών και μαθητών.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στην τελευταία συνάντηση με τον Πρόεδρο της Σχολικής Επιτροπής Δ.Ε. του Δήμου Κατερίνης, ο Πρόεδρος του 15μελούς μαθητικού συμβουλίου του ζήτησε να προμηθεύσει το σχολείο με βάρκες, σωσίβια και βατραχοπέδιλα. Μιας και δεν υπάρχει κανένας απολύτως στεγασμένος χώρος και όλες σχεδόν οι αίθουσες «βλέπουν» κατευθείαν στον προαύλιο χώρο, εννοείται ότι η είσοδος των μαθητών σε αυτές τις μετατρέπει σε βούρκο γεμάτο με λασπόνερα, που σημαίνει ότι καθημερινά οι αίθουσες χρειάζονται εκτός από σκούπισμα και σφουγγάρισμα.

Λόγω της ολισθηρότητας από την πτώση των φύλλων, αλλά και από τα νερά, που συσσωρεύονται, οι πτώσεις για μαθητές και εκπαιδευτικούς είναι καθημερινό φαινόμενο και από καθαρή τύχη δεν έχει συμβεί, προς το παρόν, κάποιο σοβαρό ατύχημα.

Όλα αυτά βέβαια είναι σε γνώση του αντιδημάρχου καθαριότητας κ. Γραμματικοπούλου, ο οποίος συνιστά υπομονή. Όχι υπομονή μέχρι να στείλει καθαρίστριες στο σχολείο, αλλά απλά … υπομονή. Να τονίσουμε ότι οι συμβασιούχες καθαρίστριες στον Δήμο είναι 69, ακριβώς όσες ήταν και πέρυσι. Απλώς η κατανομή τους στις σχολικές μονάδες είναι διαφορετική.

Φαίνεται ότι στον Δήμο Κατερίνης, υπάρχει κάποιος περίεργος μηχανισμός με βάση των οποίο, οι περισσότερες από τις συμβασιούχες καθαρίστριες διαλέγουν σε ποιο σχολείο θα πάνε. Και βέβαια ένα σχολείο, που έχει μεγάλες απαιτήσεις καθαριότητας, όπως λ.χ. το Μουσικό Σχολείο δεν αποτελεί επιλογή τους.

Έτσι, το σχολείο μας από 4 καθαρίστριες που είχε πέρυσι, φέτος έχει μείνει με 2,5, αφού η μία, που δεν μιλάει καν ελληνικά, δυσκολεύεται στην εκτέλεση των καθηκόντων της, έχουσα σοβαρά προβλήματα υγείας, τα οποία, κατά δήλωσή της, είναι σε γνώση του Δήμου, αφού έχει προσκομίσει τα σχετικά έγγραφα.

Ένα σχολείο λοιπόν όπου τα πατώματα των αιθουσών/κοντέινερς έχουν σαπίσει και έχουν αρχίσει να "μαδάνε" στηρίζεται για άλλη μια φορά στους μαθητές του, οι οποίοι στα κενά τους αναλαμβάνουν καθήκοντα καθαρίστριας. Και πολύ καλά κάνουν, θα πει κάποιος, όπως στην Ιαπωνία, όπου οι μαθητές μετά το πέρας των μαθημάτων αναλαμβάνουν να καθαρίσουν τις αίθουσες, τα εστιατόρια, τους διαδρόμους και τις τουαλέτες.

Τι καλά να είχαμε και στο Μουσικό Σχολείο αίθουσες και εστιατόρια και διαδρόμους και κανονικές τουαλέτες κι ας μην είχαμε καθαρίστριες. Φυσικά στα γιαπωνέζικα σχολεία, παρά το ότι οι μαθητές καθαρίζουν, μόλις αποχωρήσουν, έρχονται συνεργεία καθαριότητας και απολυμαίνουν τα πάντα. Στο δικό μας το σχολείο έρχονται τα ποντίκια και οι κατσαρίδες.

Από πού να ξεκινήσει και πού να τελειώσει κανείς; Ξεκινήσαμε τη χρονιά με μία μόνιμη καθαρίστρια. Καλέσαμε τον κ. Γραμματικόπουλο να επισκεφτεί το σχολείο, το οποίο και έγινε. Τον ξεναγήσαμε στους χώρους του σχολείου και μας υποσχέθηκε ότι θα στείλει και μία συμβασιούχα καθαρίστρια. Δεν γελάσαμε με το αστείο, αλλά αντίθετα του εξηγήσαμε ότι το σχολείο, για μια στοιχειώδη καθαριότητα χρειάζεται οπωσδήποτε τέσσερις καθαρίστριες. Μας απάντησε ότι δεν υπάρχει προσωπικό και θα πρέπει να κάνουμε υπομονή. Υπενθυμίσαμε ότι ο αριθμός των συμβασιούχων καθαριστριών είναι ίδιος με πέρυσι και του αναφέραμε περιπτώσεις σχολείων, που γνωρίζαμε, όπου ο αριθμός των καθαριστριών αυξήθηκε. Δήλωσε άγνοια και τηλεφώνησε στην κ. Ασλανίδου. Αμέσως μετά δεσμεύθηκε ότι θα στείλει άλλη μία καθαρίστρια από τα δίμηνα και αποχώρησε.

Τις επόμενες ημέρες βιώσαμε τον απόλυτο παραλογισμό. Η κ. Ασλανίδου επικοινωνούσε καθημερινά με το σχολείο.

- Γεια σας. Αύριο θα σας έρθει η Α, που είναι μόνιμη και Β που είναι από τα δίμηνα.

Μετά από 10 λεπτά.

- Γεια σας πάλι. Τελικά δεν θα σας έρθει η Α και η Β, αλλά η Γ και η Δ, που είναι συμβασιούχες.

Μετά από μία ώρα.

- Ναι, η Ασλανίδου είμαι πάλι. Αντί για την Γ θα σας έρθει η Ε, που είναι από δίμηνα.

Την επόμενη μέρα.

- Η Ασλανίδου είμαι. Η Δ που σας ήρθε σήμερα δεν θα σας έρθει αύριο. Αντί γι’ αυτήν θα έρθει η Ζ, που είναι μόνιμη.

Για να μην τα πολυλογούμε, αυτό συνεχίστηκε για 2 εβδομάδες, με αποτέλεσμα παραμονές του αγιασμού το σχολείο να βρίσκεται σε τραγική κατάσταση και να αναγκαστεί ο κ. Γραμματικόπουλος να στείλει τρεις καθαρίστριες το Σαββατοκύριακο 11 και 12 Σεπτεμβρίου για να καθαρίσουν μαζί με τον Διευθυντή και με το νερό κομμένο στο μισό σχολείο.

Η κατάσταση στο Μουσικό Σχολείο μια βδομάδα μετά την έναρξη των μαθημάτων διαμορφώθηκε ως εξής: Μία μόνιμη καθαρίστρια, μία συμβασιούχος, μία από τα δίμηνα και μισή μόνιμη με προβλήματα υγείας. Σύνολο 3,5 καθαρίστριες. Πέρασαν οι δύο μήνες, που σημαίνει ότι έληξε η σύμβαση της μιας καθαρίστριας και έτσι μείναμε με 2,5.

Ρωτήσαμε την κ. Ασλανίδου τι μέλλει γενέσθαι και μας απάντησε ότι η κατάσταση θα παραμείνει ως έχει, καθότι δεν υπάρχει προσωπικό. Επικοινωνήσαμε με τον κ. Γραμματικόπουλο, όχι στο πρώτο τηλέφωνο, το οποίο δεν σήκωνε, αλλά στο δεύτερο, που το σήκωσε. Μας δήλωσε την συμπάθειά του, μας επανέλαβε ότι δεν υπάρχει προσωπικό και μας σύστησε να μιμηθούμε τον Ιώβ. Επιμείναμε στο αίτημα για να έρθει μία ακόμη καθαρίστρια και μας είπε ότι θα μιλήσει με τον Δήμαρχο. Επίσης μας είπε ότι θα μεριμνήσει για την αντικατάσταση της μισής καθαρίστριας με μια ολόκληρη, το οποίο δεν έγινε.

Ο ίδιος διάλογος επαναλήφθηκε και σε δεύτερη επικοινωνία με τον κ. Γραμματικόπουλο σε έντονους τόνους, όπου και πάλι μας δήλωσε ότι θα μιλήσει με τον Δήμαρχο για να μας στείλει κάποια καθαρίστρια από δίμηνα και αυτό ήταν. Ο κ. Αντιδήμαρχος βέβαιος ότι πρόβλημα, που δεν λύνεται σύντομα ξεχνιέται, θεώρησε προφανώς το θέμα λήξαν. Μόνο που στο Μουσικό Σχολείο Κατερίνης, παρά το ότι διαβιούμε σε κοτέτσι, δεν είμαστε κότες.

Όταν τα παιδιά του Μουσικού Σχολείου βγαίνουν στις διάφορες εκδηλώσεις, όλοι σπεύδουν να δώσουν τα εύσημα. «Μπράβο στα παιδιά και τι ωραία που τραγουδάνε». Ωραίος ο πολιτισμός, αλλά κάποιοι άλλοι σηκώνουν τον σταυρό. Τα αστεία κάποια στιγμή πρέπει να τελειώσουν και ο καθένας θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογούν. Αν ο κ. Γραμματικόπουλος δεν μπορεί, ίσως να μπορεί κάποιος άλλος. Η καθαριότητα στα σχολεία είναι αδιαπραγμάτευτη. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να παίζει με την υγεία μαθητών και εκπαιδευτικών.

Γιώργος Βαρδακώστας

Διευθυντής Μουσικού Σχολείου Κατερίνης

Υ.Γ.: Ζητήσαμε από την εταιρεία, που προμηθεύει με υλικά καθαριότητας τα σχολεία δοχεία με αντλίες για τα αντισηπτικά, καθότι μετά από 1,5 χρόνο τα περισσότερα έχουν σπάσει και ως γνωστόν σύμφωνα με τα ισχύοντα πρωτόκολλα, τέτοια δοχεία πρέπει να υπάρχουν σε όλους τους χώρους του σχολείου. Μας απάντησαν ότι η σύμβαση με τον Δήμο προβλέπει μόνο 20 τέτοια δοχεία για όλα τα σχολεία μαζί, τα οποία έχουν εξαντληθεί. Μαζί με αυτά έχει εξαντληθεί και η υπομονή μας.