Alfavita Newsroom Σε συνέχεια του δημοσιεύματος της «Εφ.Συν.» το οποίο αναδημοσίευσε το alfavita.gr («Ιδιωτικό... αντάρτικο στην εκπαίδευση με τις ευλογίες του Δημοσίου», 25/2/2024) για το Ataxia School δεχτήκαμε μακροσκελή απαντητική επιστολή από το σχολείο, την οποία δημοσιεύσαμε ολόκληρη.
Δεχτήκαμε επίσης επιστολή από γονείς μαθητών στο συγκεκριμένο σχολείο, οι οποίοι απογοητευμένοι αποφάσισαν να πάρουν τα παιδιά τους από εκεί και να τα πάνε στο δημόσιο σχολείο. Τα πλήρη στοιχεία τους είναι στη διάθεση μας.
Οι ίδιοι δηλώνουν την «έμπρακτη και δημόσια στήριξή τους στον συντάκτη Κώστα Ζαφειρόπουλο και στην εφημερίδα».
Η επιστολή των γονέων
Με την επιστολή μας αυτή θέλουμε να δηλώσουμε έμπρακτα και δημόσια την παρουσία μας και τη στήριξη μας στον δημοσιογράφο κ. Ζαφειρόπουλο για το θέμα που καταπιάστηκε σχετικά με το Ataxia school. Θεωρώντας άδικη την κριτική που δέχτηκε ο ίδιος και η «Εφ.Συν.», αποφασίσαμε να καταθέσουμε την εμπειρία μας και εμείς, ως γονείς που φοίτησαν τα παιδιά μας τους πρώτους τρεις μήνες στο ιδιωτικό σχολείο ataxia school.
Πέραν της στήριξή μας στο πρόσωπό του κ. Ζαφειρόπουλου, θα θέλαμε εδώ να σημειώσουμε και να τονίσουμε, ότι είμαστε υπέρ όλων των εγχειρημάτων που ασχολούνται με την προώθηση της ελευθεριακής εκπαίδευσης στην Ελλάδα και όχι μόνο. Είμαστε συνοδοιπόροι, πολλά χρόνια τώρα, στην προσπάθεια για μια καλύτερη εκπαίδευση των παιδιών, στη συμπερίληψη, στην διαφορετικότητα και σε καμία περίπτωση αυτή η επιστολή δεν αφορά σε κάποιο άλλο εγχείρημα, παρά μόνο σε αυτό του ataxia school και στην εμπειρία που είχαμε και ζήσαμε από τα μέσα, όσο αυτό μας επιτράπηκε. Έχοντας λοιπόν στις βαλίτσες μας μεγάλη εμπειρία, τόσο από τα διαβάσματα μας, όσο και από τις συμμετοχές μας σε διάφορες προσπάθειες, καθώς και από τον τρόπο ζωής μας, προσεγγίζοντας την ελευθεριακή παιδεία, ξεκινήσαμε με θάρρος το ταξίδι μας προς το Στείρι Βοιωτίας.
Στόχος μας ήταν να στηρίξουμε τη προσπάθεια που γινόταν εκεί. Ξεκινήσαμε από διάφορα μέρη της Ελλάδος, αλλάζοντας και φέρνοντας τα πάνω κάτω στις ζωές μας. Σκοπός μας πάνω από όλα ήταν η συνδημιουργία, όπως επιθυμούσαμε και μας είχε επικοινωνηθεί ότι θα συμβεί, εξαρχής. Δυστυχώς αυτό το αφήγημα που αρχικά μας έπεισε να κάνουμε αυτή την αλλαγή, κατέρρευσε πολύ νωρίς .Ήρθαμε αντιμέτωποι με τη μηδαμινή ετοιμότητα, σε ένα εγχείρημα που στο θεωρητικό επίπεδο μπορεί να υποσχόταν πολλά όμως στη πράξη υπήρχαν μεγάλα προβλήματα.
Ενδεικτικά αναφέρουμε:
● Δυσκολία στην επικοινωνία μεταξύ γονέων και εκπαιδευτικών με τη μόνιμη δικαιολογία ότι δεν υπάρχει χρόνος .
● Μη τήρηση μοντέλων προσαρμογής από την αρχή της σχολικής χρονιάς.
● Απουσία γνώσης, αλλά και πρόθεση εκπαίδευσης, στο βασικό εργαλείο των δημοκρατικών σχολείων ,της συνέλευσης και χλευασμός αυτής της διαδικασίας.
● Εκπαιδευτικό προσωπικό χωρίς κατάρτιση στην ελευθεριακή εκπαίδευση και ελλείψεις προσωπικού όσον αφορά τις ειδικότητες.
● Συχνή βία ανάμεσα στα παιδιά με συνεχόμενα περιστατικά και άρνηση διαχείρισης του εκάστοτε περιστατικού από τους εκπαιδευτικούς -υπευθύνους βάζοντας το ως θέμα μόνο στη συνέλευση τους, γεγονός που κατέληξε να είναι το μόνο θέμα για το οποίο θέλανε τα παιδιά να κάνουν συνέλευση και βάζοντας τα στη θέση του δικαστή δίνοντας ποινές ,όπως χαρακτηριστικά τις ονόμαζαν στα παιδιά που δεν συμμορφώνονταν.
● Χαρακτηριστική συμπεριφορά από τα μέλη της ΚοινΣεπ ήταν όταν μια οικογένεια από τις 13, η οποία είχε κάνει ειδική συμφωνία με την ΚοινΣεπ για τα δίδακτρα, δυσκολεύτηκε προσωρινά να πληρώσει. Αντί να υπάρξει ουσιαστική επικοινωνία μεταξύ της οικογένειας και της ΚοινΣεπ, προκειμένου να βρεθεί λύση στο πρόβλημα, οι υπεύθυνοι της, κάλεσαν έκτακτη συνέλευση, (σημ. οι συνελεύσεις που έγιναν το πρώτο 3μηνο ήταν μόνο δύο, η πρώτη τακτική και η έκτακτη - άρα καμία ζύμωση και τριβή), στοχεύοντας στο συναίσθημα των γονιών, με το ψευδές επιχείρημα ότι «τα παιδιά δε θα έχουν θέρμανση εξαιτίας αυτής της οικογένειας», ενισχύοντας έτσι την πόλωση μεταξύ των γονέων. Πέρα από τους λίγους γονείς που προσπάθησαν να βρουν κάποιες λύσεις, έχοντας κόμπο στο στομάχι για την άδικη επίθεση στους ανθρώπους, που ήδη βρίσκονταν σε δύσκολη θέση, λόγω της προσωρινής τους αδυναμίας να ανταποκριθούν στις οικονομικές υποχρεώσεις τους απέναντι στη ΚοινΣεπ, οι υπόλοιποι γονείς, εμφανώς επηρεασμένοι και χωρίς κανένα έλεος στο λόγο τους, δεν είχαν να προτείνουν κάποια λύση και από μέλος της ΚοινΣεπ ειπώθηκε χαρακτηριστικά η φράση: «πόση αλληλεγγύη πια θέλετε, αυτό δεν είναι αλληλεγγύη αλλά ελεημοσύνη». Ακόμη και τώρα κατηγορούμαστε στα διάφορα «πηγαδάκια» της τοπικής κοινωνίας, ότι αποχωρήσαμε διότι δεν πληρώναμε ή δεν είχαμε να πληρώσουμε, πράγμα που δεν ισχύει. Να διευκρινίσουμε εδώ ότι πέρα από τη μία οικογένεια που είχε κάνει ειδική συμφωνία, οι υπόλοιπες ήταν συνεπείς στις οικονομικές τους υποχρεώσεις.
● Μια μέρα κατά την διάρκεια δράσης διαμόρφωσης των παρτεριών του σχολείου από εθελοντές γονείς, από την αίθουσα του νηπιαγωγείου ακούστηκε ένα τραπ τραγούδι που οι στίχοι του δε μπορούν να γίνουν κατανοητοί από παιδιά του προνηπίου και νηπίου, χωρίς να συζητηθεί έστω η ερμηνεία του. Στη συνέχεια όταν εκφράσαμε την «έκπληξή» μας, δε μας δόθηκε καμία εξήγηση και δεν υπήρξε καμία συζήτηση. Αντ' αυτού, εισπράξαμε επίθεση και κατηγορίες ότι γίναμε παρατηρητές και κριτές στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα τους.
Κουβέντες όπως «αν δε σας αρέσει να φύγετε» ειπώθηκαν ήδη από πολύ νωρίς. Μέχρι και στην 1η τακτική συνέλευση που ένας γονιός εξέφρασε την ανασφάλεια του με αφορμή το περιστατικό με το τραπ τραγούδι, σχετικά με την εμπειρία και την κατάρτιση του εκπαιδευτικού προσωπικού, δόθηκε αυτή η απάντηση και ένα «δεν σας αφορά»(!). Εδώ θέλουμε να σημειώσουμε ότι παρόλο που έχουμε αρκετή γνώση όσον αφορά τη λειτουργία των δημοκρατικών σχολείων, η πρόθεση μας δεν ήταν να κρίνουμε τα γεγονότα αλλά να υπάρξει μια γόνιμη κουβέντα μεταξύ των γονέων και των εκπαιδευτικών, πράγμα το οποίο δεν έγινε ποτέ. Όταν τελικά αποχωρήσαμε, απειλητικές επιστολές στάλθηκαν προς εμάς, προκειμένου να μην αναπαράγουμε τα όσα ζήσαμε τους τρεις αυτούς μήνες φοίτησης των παιδιών μας και να μην εκφράσουμε την αλήθεια μας, σε ανθρώπους της τοπικής κοινωνίας και όχι μόνο χαρακτηρίζοντας την ως «ψευδή δυσφήμιση». Αυτά και άλλα πολλά μπορούμε να πούμε ότι ζήσαμε μέσα στους τρεις πρώτους μήνες στο σχολείο αυτό. Θέλοντας να μην εμπλακούμε άλλο με τη κοινότητα που είχε δημιουργηθεί εκεί- ήδη μας είχαν πετάξει έξω με διάφορους τρόπους- μέλη της ΚοινΣεπ δε μας μιλούσαν για δύο μήνες, ενώ καθημερινά συναντιόμασταν, αφήνοντας εκεί τα παιδιά μας. Πέραν όλων αυτών, αντιμετωπίσαμε μια κατάσταση οικογενειοκρατίας που δε μας άφησε περιθώρια έκφρασης λόγω του ότι, στη κοινότητα γονέων, εκτός από τα μέλη της ΚοινΣεπ και των εκπαιδευτικών, υπήρχαν και συγγενείς τους, από τους οποίους λαμβάναμε λεκτικές επιθέσεις, προσβολές και δημιουργούσαν εντυπώσεις. Είναι πολλά ακόμα που θα μπορούσαμε να αναφέρουμε αλλά θα περιοριστούμε σε μια πρόταση «τροφή για σκέψη». Κάνοντας μια τόση μεγάλη αλλαγή στη ζωή μας τον Σεπτέμβρη, πιστεύοντας στο όραμα για μια καλύτερη αντιμετώπιση των παιδιών και των ανθρώπων γενικότερα, θεωρεί κάποιος ότι έτσι απλά θα φεύγαμε από αυτό το σχολείο τον Δεκέμβρη...; Πλέον τα παιδιά μας πάνε αλλού σχολείο, διαλέξαμε το δημόσιο και θα παλέψουμε από τις θέσεις μας η καθεμία και ο καθένας μας για ένα καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα στην Ελλάδα με όποιον τρόπο μπορούμε.
Η κατάθεση αυτή είναι το βίωμα μας και το βίωμα των παιδιών μας. Η αμφισβήτηση του είναι καθαρά υποκειμενική, όπως και ένα βίωμα άλλωστε. Η προσπάθεια για υγιή κουβέντα, που ήταν και το επιθυμητό, δεν ήρθε ποτέ. Άρα δυστυχώς έχουμε φτάσει στα αποτελέσματα της προχειρότητας, της μη ετοιμότητας και της μη διάθεσης για συνδιαμόρφωση. Δεν είναι κάτι νέο αυτό, δυστυχώς, συμβαίνει κατά κόρον στη κοινωνία μας. Όμως εμείς οφείλαμε, πρωτίστως στα παιδιά μας, να το εντοπίσουμε και να αποχωρήσουμε. Οι ζωές μας έχουν προχωρήσει και με πολύ κόπο έχουν τα παιδιά μας αποδεχτεί, έχοντας σίγουρα κάποιο «αγκαθάκι», τη νέα τους ζωή! Το αγαπημένο τους κομμάτι στο σχολείο αυτό ήταν οι βόλτες, οι ατελείωτες βόλτες! Αν τα ρωτήσεις αυτό θα σου πουν... Και είναι μια τεράστια αλήθεια. Τα παιδιά όλου του κόσμου αξίζουν τις πιο όμορφες βόλτες, εμείς ως γονείς, αναπληρώνουμε αυτό το κενό, γιατί έτσι κι αλλιώς, το κάναμε πάντα στις ζωές μας.
Σκοπός μας, λοιπόν και κλείνοντας αυτή την επιστολή, δεν είναι να κρίνουμε αυτό το εγχείρημα, είναι απλώς το να εκφράσουμε το βίωμα μας. Τασσόμαστε υπέρ κάθε νέας προσπάθειας και είμαστε και θα είμαστε κοντά σε όλα αυτά τα εγχειρήματα, καθώς και στο πλευρό των ανθρώπων που τολμούν και μιλούν για ότι πάει να συγκαλυφθεί. Είμαστε στο εδώ και στο τώρα και μιλάμε, γιατί έχουμε φωνή. Δεν μας δόθηκε ο χώρος και ο χρόνος να εκφραστούμε όσο βρισκόμασταν στο σχολείο αυτό, οπότε τώρα νιώθουμε την ανάγκη, δυστυχώς...Θα προτιμούσαμε να τα είχαμε κουβεντιάσει στο εκεί.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 29 Απριλίου
Μοριοδοτούμενο σεμινάριο Ειδικής Αγωγής (ΕΛΜΕΠΑ) με μόνο 50Є εγγραφή- αιτήσεις ως 29/4
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
Proficiency και Lower μόνο 95 ευρώ σε 2 μόνο ημέρες στα χέρια σας (ΧΩΡΙΣ προφορικά, ΧΩΡΙΣ έκθεση!)
ΕΥΚΟΛΕΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ και ΙΤΑΛΙΚΩΝ για εκπαιδευτικούς - Πάρτε τις άμεσα
