Μία εμπειρία από αναπληρώτρια εκπαιδευτικό μαμά - «Λυπάμαι, μα δε γνωρίζω...»
Με το «τέρας» της αβεβαιότητας έρχονται αντιμέτωποι κάθε χρόνο οι αναπληρωτές

Γνωστό και επαναλαμβανόμενο είναι το μαρτύριο το οποίο ζουν κάθε έτος οι αναπληρωτές, καταδικασμένοι να βιώνουν την εργασιακή και οικονομική αβεβαιότητα. Εκτός φυσικά από αυτό, σοβαρές είναι και οι ανισότητες με τις οποίες έρχονται αντιμέτωποι, σε σχέση με τους μόνιμους εκπαιδευτικούς.

Ιδιαίτερα βαρύ είναι και το συναισθηματικό φορτίο το οποίο πρέπει να υπομείνουν οι αναπληρωτές, καθώς πίσω τους αφήνουν μαθητές και συναδέλφους με τους οποίους κατά το σχολικό έτος έκτισαν σχέσεις αλληλοσεβασμού, εκτίμησης κι αγάπης.

Στα «σκουπίδια» φαίνεται ότι πάει ο κόπος των αναπληρωτών που όπως και οι μονιμοποιημένοι συνάδελφοί τους, εκτός από το βασικό πτυχίο τους, έχουν επενδύσει συναισθηματικά και χρονικά σε μεταπτυχιακά, επιμορφώσεις και σεμινάρια, με στόχο την εξέλιξή τους. Κάτι που, εν τέλει, δεν τους προσφέρει τίποτα πέρα από ένα σαθρό μέλλον στην εκπαίδευση.

Η εκπαιδευτικός Ελισάβετ Αγόρου Δασκάλα ΠΕ70.ΕΑΕ, εκτός των άλλων, τονίζει πως «ειδικά στις περιπτώσεις των οικογενειών των οποίων τα παιδιά υποστηρίζονται από εκπαιδευτικούς ειδικής αγωγής, η σχέση αυτή εκπαιδευτικού- παιδιού είναι εξαιρετικά πολύτιμη και αναντικατάστατη».

Και φυσικά, από τις ήδη επιβαρυντικές συνθήκες που αντιμετωπίζουν οι αναπληρώτριες είναι και τα άνισα δικαιώματα στο κομμάτι της εγκυμοσύνης και της άδειας μητρότητας, συγκριτικά με τις μονιμοποιημένες εκπαιδευτικούς. Η κα Αγόρου τονίζει ότι, «Δε δικαιούμαστε το εννιάμηνο της μητρότητας, όπως σε πολλές περιπτώσεις του ιδιωτικού κ δημόσιου τομέα. Δε δικαιούμαστε την άδεια επαπειλούμενης κύησης. Σε περίπτωση δε κύησης ΥΨΗΛΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ πρέπει να διαλέξουμε ανάμεσα στη ΔΟΥΛΕΙΑ ( μισθό, μόρια..) και στην ΥΓΕΙΑ/ΖΩΗ του παιδιού μας».

Άμεσα όλα τα ζητήματα πρέπει να επιλυθούν, με στόχο την επίτευξη βιώσιμων συνθηκών για τους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς. Παράλληλα πρέπει να μπει ένα «στοπ» στην αντιμετώπισή τους σαν πολίτες δεύτερης κατηγορίες με περιορισμένα δικαιώματα και με ένα αμφίβολο μέλλον.

Όλα όσα εκμυστηρεύτηκε η εκπαιδευτικός

«-Κυρία θα σας έχουμε του χρόνου;

-Μαμά, πού θα είσαι του χρόνου;

-Λυπάμαι, μα δε γνωρίζω..

Δύο ερωτήσεις με τον ίδιο παρονομαστή.

Δύο ερωτήσεις που ακόμη, στην Ελλάδα του 2024, δεν έχουν απάντηση για τους περισσότερους από εμάς που ανήκουμε σε μια ειδική κατηγορία επαγγελματικά η οποία ως φαινόμενο χρονίζει και τείνει να γίνει κανονικότητα, την κατηγορία των αναπληρωτών εκπαιδευτικών. 

Τα τελευταία έξι χρόνια εργάζομαι ως αναπληρώτρια δασκάλα στα σχολεία της χώρας μας, μαζεύοντας κάθε Ιούνιο υλικές και συναισθηματικές αποσκευές, αφήνοντας αγκαλιές, φιλίες, συνεργασίες και περιβάλλον... μέχρι τον επόμενο Σεπτέμβρη στην καλύτερη των περιπτώσεων. 

Τα τελευταία έξι χρόνια αναπλήρωσης, με πτυχίο και μεταπτυχιακό με Άριστα σε ελληνικό δημόσιο Πανεπιστήμιο, με σεμινάρια, εξειδικεύσεις και ατελείωτες επιμορφώσεις, καθώς αγαπώ τη δουλειά μου και θέλω να εξελίσσομαι πάνω στην παιδαγωγική επιστήμη, ακόμη αναρωτιέμαι..

Άραγε, εμείς οι χιλιάδες αναπληρωτές ποιον αναπληρώνουμε τελικά, αφού τα κενά και οι ανάγκες στα σχολεία μας συνεχώς αυξάνονται;

Τα τελευταία έξι χρόνια χτίζω (ή προσπαθώ) μια μικρή, ζεστή φωλιά στην καρδιά κάθε μαθητή και μαθήτριάς μου, ώστε να νιώσει ασφάλεια, αγάπη και αποδοχή ΠΡΩΤΑ έτσι ώστε να μπορέσει να μάθει από εμένα κι εγώ από εκείνον/ή μιας και χωρίς παιδαγωγική σχέση, η μάθηση είναι δύσκολο να επιτευχθεί στον μέγιστο βαθμό.

Τα τελευταία έξι χρόνια, χτίζω όμως και μια ζεστή σχέση (στον βαθμό του δυνατού) και με τους γονείς και τους θεραπευτές που πλαισιώνουν τους μαθητές μου. Μια σχέση συνεργασίας, που χρειάζεται κόπο,  χρόνο και που σκοπό έχει την εξέλιξη και υποστήριξη συναισθηματική και εκπαιδευτική του κάθε μαθητή/τριας. Μια σχέση, που κάθε Σεπτέμβριο θα αρχίσει από την αρχή και θα τερματιστεί τον επόμενο Ιούνιο και μαζί της τερματίζεται η επαφή, η επικοινωνία, η σχέση εμπιστοσύνης και ασφάλειας που με πολύ κόπο χτίζεται μέσα στο μικρό διάστημα των εννέα (θεωρητικά) μηνών. 

Ειδικά στις περιπτώσεις των οικογενειών των οποίων τα παιδιά υποστηρίζονται από εκπαιδευτικούς ειδικής αγωγής, η σχέση αυτή εκπαιδευτικού- παιδιού είναι εξαιρετικά πολύτιμη και αναντικατάστατη!!

Τα τελευταία έξι χρόνια στα σχολεία μας βλέπω αγάπη, προσπάθεια, δασκάλους που προσφέρουν από το υστέρημά τους και ταυτόχρονα ατελείωτες ελλείψεις, αδυναμίες, προβλήματα που δε βρίσκουν λύσεις..

Τα σχολεία μας χρειάζονται τη στήριξη της πολιτείας και της κοινωνίας. Χρειάζονται ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ στήριξη υλική, ΑΣΦΑΛΕΙΣ ΑΥΛΕΣ, ενίσχυση ανθρώπινου δυναμικού, ΣΤΑΘΕΡΟΥΣ ΨΥΧΟΛΟΓΟΥΣ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣ, ΣΧΟΛΙΚΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ, εκσυγχρονισμό διαδικασιών..

Τώρα πιο πολύ από ποτέ, ❗️ενεργειακά κτίρια❗️,εκπαίδευση για την ασφάλεια σε περιπτώσεις ακραίων καιρικών φαινομένων (όπως σε σχολεία του εξωτερικού dissasterriskmanagementact), Εκπαίδευση για την Κλιματική Αλλαγή climatechangeeducation. 

Πέρσι και φέτος όμως, γνώρισα άλλη μια σκληρή όψη της αναπλήρωσης, αυτή της αναπληρώτριας εγκύου που ΔΕΝ έχει βάσει νόμου ίσα εργασιακά δικαιώματα με τις μόνιμες εκπαιδευτικούς. Τα δικά μας παιδιά τι το διαφορετικό έχουν; Γιατί οι ανάγκες τους είναι λιγότερο σημαντικές;

Δε δικαιούμαστε το εννιάμηνο της μητρότητας, όπως σε πολλές περιπτώσεις του ιδιωτικού κ δημόσιου τομέα. 

Δε δικαιούμαστε την άδεια επαπειλούμενης κύησης.

Σε περίπτωση δε κύησης ΥΨΗΛΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ πρέπει να διαλέξουμε ανάμεσα στη ΔΟΥΛΕΙΑ (μισθό, μόρια..) και στην ΥΓΕΙΑ/ΖΩΗ του παιδιού μας.

Κλείνοντας αυτές τις 2 χρονιές (σχεδόν) εγκυμονούσα και μαμά, με επιστροφή από "άδεια " μητρότητας στους 5 μήνες και κάτι, αφήνοντας ένα μικρό πλάσμα που θηλάζει και επιστρέφοντας σε νέο σχολείο/περιβάλλον/απόσταση... θέλω να πω πως όλα κύλησαν ομαλά χάρη στη βοήθεια, την ανθρωπιά, την αλληλεγγύη και τη συναδελφικότητα των γύρω μου και τους ευχαριστώ πολύ, δασκάλους και διευθυντές!

ΚΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ από το ίδιο το κράτος και όχι να αφήνονται συνεχώς και τεχνηέντως τόσο σοβαρά ζητήματα στην καλοσύνη, ευχέρεια ή ενσυναίσθηση των υπολοίπων..

Πώς γίνεται σε μια χώρα που γερνάει, που τη μαστίζει η υπογεννητικότητα η μητρότητα να αντιμετωπίζεται με αυτόν τον τρόπο;

Αγωνιζόμαστε»

Ελισάβετ Αγόρου Δασκάλα ΠΕ70.ΕΑΕ

Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα

Βάσεις Εισαγωγής: Πτώση σε Πολυτεχνεία και Νομικές αλλά οι Ιατρικές διεκδικούν να πάνε ψηλότερα

Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό

Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 30/6

ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ

2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη

Google news logo Ακολουθήστε το Alfavita στo Google News Viber logo Ακολουθήστε το Alfavita στo Viber

σχετικά άρθρα