Alfavita Newsroom Το τελευταίο χρονικό διάστημα, χέρι χέρι με τις υπουργικές εξαγγελίες για διαδραστικούς πίνακες, ψηφιακά φροντιστήρια, πλατφόρμες για bullying, νέες ψηφιακές πύλες και άλλα ηχηρά παρόμοια, παρελαύνει η «συμπεριληπτική εκπαίδευση» κατακτώντας τη δεύτερη θέση στο επίπεδο των εξαγγελιών.
Πρόσφατα μάλιστα το υπουργείο Παιδείας και ο επικεφαλής του Γραφείου της UNICEF στην Ελλάδα κ. Luciano Calestini συνυπέγραψαν Μνημόνιο Συνεργασίας, με κοινό σκοπό και αμοιβαία δέσμευση «τον προγραμματισμό, τον σχεδιασμό, την οργάνωση και την υλοποίηση μίας σειράς παρεμβάσεων, ώστε να καταστεί δυνατή, για όλα τα παιδιά στην Ελλάδα, η πρόσβαση σε ολοκληρωμένες υπηρεσίες συμπεριληπτικής, ισότιμης και βιώσιμης εκπαίδευσης. Στο πλαίσιο αυτό, περιλαμβάνεται και η ενίσχυση της υπάρχουσας δυναμικής και η ανάπτυξη νέων ποιοτικών υπηρεσιών και ευκαιριών συνεργασίας».
«Αν υπάρχει κάτι που οφείλει να βρίσκεται στον πυρήνα της εκπαιδευτικής διαδικασίας -και εκεί είναι που κρίνονται όχι απλώς τα εκπαιδευτικά συστήματα αλλά οι κοινωνίες- αυτό συνοψίζεται σε μία λέξη, τη λέξη συμπερίληψη», έχει τονίσει ο υπουργός Παιδείας.
Αντίστοιχα στη σελίδα του ΙΕΠ διαβάζουμε ότι η «Συμπεριληπτική Εκπαίδευση είναι μια ανοικτή συνεχής διαδικασία βελτίωσης του σχολικού κλίματος, των σχέσεων και της ποιότητας μάθησης στο σχολείο ώστε όλα τα πρόσωπα -παιδιά, εκπαιδευτικοί, γονείς- να απολαμβάνουν με αξιοπρέπεια, ισότητα και δημοκρατία το δικαίωμα στην εκπαίδευση. Η Συμπεριληπτική Εκπαίδευση ως όρος σχετίζεται στενά -και ενίοτε ταυτίζεται- με τους όρους Σχολείο για όλους, Δημοκρατικό Σχολείο, Καθολικός Σχεδιασμός της Μάθησης».
Προφανώς το υπουργείο Παιδείας, ανακάλυψε τη μαγική συνταγή για την καταπολέμηση και άμβλυνση των εκπαιδευτικών ανισοτήτων!
Αλήθεια ποιος θα μπορούσε να διαφωνήσει για μία εκπαίδευση στη βάση της ισότητας; Ποιος δεν θα συμφωνούσε πως η περιθωριοποίηση και ο αποκλεισμός, ειδικά από τη δημόσια δωρεάν παιδεία, θα πρέπει να καταπολεμηθούν; Ε, λοιπόν, η μαγική συνταγή επιτέλους βρέθηκε και ακούει στο όνομα: «συμπεριληπτική εκπαίδευση»! Τώρα, σε κάθε τάξη μπορούμε να έχουμε μαθητές όλων των γνωστικών και νοητικών επιπέδων και ικανοτήτων στο πλαίσιο της επίσης «προοδευτικής» αντίληψης με σύνθημα: «ένα σχολείο για όλους!»
Πόσο όμως η πραγματικότητα έχει οποιαδήποτε σχέση με τις διακηρύξεις; Για να τα δούμε τα πράγματα με μια σειρά.
Πριν ακόμα αρχίσει η φετινή σχολική χρονιά το Υπουργείο Παιδείας είχε στείλει στα σχολεία όλης της χώρας Εγκύκλιο (Φ.7/80483/Δ1/15-7-2024) σύμφωνα με την οποία προβλέπονταν, μεταξύ άλλων, και το εξής: “Σημειώνεται ότι σε τμήματα στα οποία προβλέπεται υποστήριξη μαθητή/τριας με Παράλληλη Στήριξη, δεν εφαρμόζονται οι προβλέψεις για μείωση του αριθμού των μαθητών τους”.
Όμως, σύμφωνα με το νόμο που διέπει τη λειτουργία της ειδικής αγωγής (3699/2008 με όλες τις τροποποιήσεις του), κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται πουθενά. Αντιθέτως, προβλέπεται, υπό προϋποθέσεις που ο νόμος ρητά ορίζει, μείωση μαθητών σε τμήμα όπου φοιτά συγκεκριμένος αριθμός παιδιών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.
Ορίζει, για παράδειγμα, ο νόμος (στο άρθρο 6) ότι «ο αριθμός των μαθητών με αναπηρία ή/και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, που προβλέπονται στην παράγραφο 1 του άρθρου 3 και στην παράγραφο 2 του άρθρου 3, εκτός των ειδικών μαθησιακών δυσκολιών, όπως δυσλεξία, δυσγραφία, δυσαριθμησία, δυσαναγνωσία, δυσορθογραφία, δεν μπορεί να είναι ανώτερος του ενός (1) ανά τμήμα. Αν ύστερα από την κατανομή των μαθητών σε τμήματα της ίδιας τάξης προκύπτει ότι ο αριθμός των μαθητών του προηγούμενου εδαφίου είναι ανώτερος του ενός (1), ο αριθμός των μαθητών του τμήματος μπορεί να μειώνεται και να υπολείπεται συνολικά κατά τρεις (3) μαθητές από το μέγιστο προβλεπόμενο από τις ισχύουσες διατάξεις αριθμό μαθητών ανά τμήμα».
Πουθενά δεν γίνεται λόγος για μη μείωση μαθητών ανά τμήμα όταν εφαρμόζεται υποστήριξη μαθητή ή μαθήτριας με Παράλληλη Στήριξη. Γίνεται σαφές, ότι με την εγκύκλιό του το Υπουργείο Παιδείας ουσιαστικά ανατρέπει τις διατάξεις του σχετικού νόμου χωρίς να έχει κανένα σχετικό δικαίωμα.
Πέρα όμως από το νομικό κομμάτι, υπάρχει και αυτό της καθημερινότητας των μαθητών και των μαθητριών μέσα στις σχολικές αίθουσες. Έχει, λοιπόν, διαπιστωθεί ότι η παρουσία μέσα στο ίδιο τμήμα δύο, τριών ή και περισσότερων παιδιών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες (όλων των διαβαθμίσεων) οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην υποβάθμιση των υπηρεσιών, που προσφέρει ένας εκπαιδευτικός ειδικής αγωγής στην τάξη.
Ανισότητες μέσα στις ανισότητες, μαθητές σε εγκατάλειψη
Κοντολογίς, το λεγόμενο συμπεριληπτικό σχολείο, με μια σειρά παρεμβάσεων του υπουργείου Παιδείας έχει γίνει πιο αφιλόξενο για όλους τους μαθητές και πολύ περισσότερο για τους πλέον αδύναμους, καθώς έχει βαθύνει και βαθαίνει ολοένα και περισσότερο την υποχρηματοδότηση, τις περικοπές, τον ανταγωνιστικό και εξεταστικοκεντρικό του χαρακτήρα, την ανάγκη καταφυγής σε φροντιστηριακά στέγαστρα.
Τα ερωτήματα πηγάζουν και πριμοδοτούνται από την ίδια την κατάσταση που έχουν διαμορφώσει οι νομοθετικές παρεμβάσεις της ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας.
Ένα σχολείο μπορεί να είναι συμπεριληπτικό όταν είναι υποστελεχωμένο;
Οταν τα τμήματα έχουν 25 και βάλε μαθητές μαζί με παιδιά με αναπηρίες ή ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες;
Οταν οι μαθητές με ειδικές ανάγκες στο τέλος της χρονιάς εξετάζονται στα ίδια ακριβώς θέματα με τους άλλους συμμαθητές τους και είτε ξετινάζονται στις εξετάσεις είτε προάγονται στην επόμενη τάξη στη βάση μιας ελεημοσύνης που μπορεί να μαλακώνει την καρδιά αλλά δεν αντιμετωπίζει την ανισότητα;
Πολύ σωστά ο εκπαιδευτικός Τάσος Χατζηαναστασίου σημειώνει ότι έχουμε πιθανόν την παγκόσμια πρωτοτυπία να θεωρούμε ως ισότητα ευκαιριών την αμορφωσιά! Αντί δηλαδή να υπάρχει φροντίδα για ουσιαστική και πλήρη λειτουργία υποστηρικτικών δομών στη βασική εκπαίδευση, κρύβεται το πρόβλημα κάτω από το χαλί, ανεμίζεται η σημαία της δήθεν «ισότητας» ώσπου να έρθει η ωμή κοινωνική πραγματικότητα να αποκαταστήσει την τάξη, δηλαδή τις υπαρκτές κοινωνικές ανισότητες! Η «ισότητα» όπως την εννοεί η θεωρία της «συμπερίληψης» έχει καθαρά σε νεοφιλελεύθερη βάση: όλοι ίσοι σε μία άνιση κοινωνία!
Στο πλαίσιο αυτό η «συμπερίληψη» καμιά ισότητα ευκαιριών δεν διασφαλίζει. Δεν ωφελεί δηλαδή ούτε τα άτομα ούτε το κοινωνικό σύνολο. Αντίθετα, ενώ δεν προσφέρει τίποτα στους δήθεν «επωφελούμενους», όσο ανεβαίνουμε βαθμίδα εξοστρακίζει μαθητές από το σχολείο που δεν μπορούν να παρακολουθούν το πρόγραμμα του «ενός σχολείου για όλα τα παιδιά». Όσο για τους εκπαιδευτικούς η «συμπερίληψη» με την εξατομίκευση της διδασκαλίας που υποχρεωτικά προβλέπει, θα αποτελέσει ακόμη μία αφορμή για την απαξίωση και συκοφάντησή τους ότι «δεν κάνουν τη δουλειά τους».
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
ΑΣΕΠ: Η πιο Εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών για μόρια σε 2 ημέρες (δίνεις από το σπίτι σου με 95 ευρώ)
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 25/11
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
