Νίκος Τσούλιας «Αυτό είναι το σχολείο που τόσο χρόνια υπηρετούσα; Είμαι άραγε εγώ που …έχω χαθεί; Πώς έχει αλλοιωθεί ο προσανατολισμός του σχολείου; Πώς θα αντιμετωπίσουμε αυτή τη νέα κατάσταση»;
Χείμαρρος ο λόγος της συναδέλφου, από το λύκειο που υπηρετούσα, μόλις με είδε, πριν καν με ρωτήσει πώς περνώ. «Νίκο το σχολείο δεν είναι αυτό που ήξερες. Δες ποια είναι τα καθημερινά προβλήματα. Τα φαινόμενα βίας, τα κινητά τηλέφωνα και η έλλειψη χρημάτων για τη λειτουργία του λυκείου σε βαθμό που δεν περιγράφεται πλέον. Άλλη η συμπεριφορά των μαθητών μας, δεν προσέχουν στο μάθημα. Το υπουργείο δεν μας λαμβάνει καθόλου υπόψη, το μόνο που το ενδιαφέρει είναι η αξιολόγηση».
Όλη η κοινωνία έχει συνειδητοποιήσει την εγκατάλειψη των σχολείων από την κυβέρνηση της Ν.Δ. Μαθητές και μαθήτριες έχουν πολλές αβεβαιότητες, δεν ξέρουν τι θα γίνει με το μέλλον τους, η οικονομική ανέχεια αγγίξει πλέον το μεγάλο μέρος του μαθητόκοσμου, τα ενδιαφέροντά τους δεν είναι ελπιδοφόρα – όχι το διαδίκτυο δεν είναι επιλογή τους, δεν έχουν κάτι άλλο και καταφεύγουν εκεί στην παθητικότητα…
Πάντα οι μεταβολές της κοινωνίας μεταφέρονται στο σχολείο, άλλοτε μετασχηματισμένες και διαθλασμένες από τους γονείς και τις οικογένειες τους αλλά και από τους εκπαιδευτικούς και άλλοτε αδιαμεσολάβητες απευθείας στους εφήβους. Σήμερα οι νέοι δεν κάνουν εύκολα όνειρα, δεν σχεδιάζουν το μέλλον τους, δεν ελπίζουν ότι η γνώση και η εκπαίδευση είναι ασφαλή μονοπάτια για τη ζωή τους.
Αν όλα αυτά ισχύουν – έστω ως έναν βαθμό -, θεωρώ ότι οποιαδήποτε ανάλυση και παρέμβαση για τα σχολικά πράγματα πρέπει να ξεκινάει από αυτή τη συνθήκη. Εάν παρακάμπτεται, αυτό απλά σημαίνει ότι δεν πρόκειται για κάποια παρέμβαση ουσιαστική, ότι θα είναι μια θεώρηση επιδερμική, ανούσια, αδιέξοδη. Αλλά πώς μπορεί να εξετάσει αυτή την κατάσταση η ηγεσία του Υπουργείου, όταν δεν βλέπει καν τη σκληρή πραγματικότητα, όταν δεν έχει κάνει ούτε μία έρευνα για το «τι συμβαίνει» στο σχολικό οικοσύστημα; Οι παρατρεχάμενοι του Υπουργού – ακόμα και απ’ άλλα κόμματα ως δήθεν φωνές …εγκυρότητας (sic) – μπορούν να είναι policy makers;
Για τον υπουργό όλα βαίνουν καλώς. Γι’ αυτό επιδίδεται σε περιορισμούς της δημόσιας εκπαίδευσης και σε απανωτές γραφειοκρατικές ρυθμίσεις, σε διοικητικές μεταβολές, που έχουν συρρικνώσει τον παιδαγωγικό ρόλο των σχολείων. Μόνο άγχος του κ. Πιερρακάκη είναι η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, και μάλιστα χωρίς καν να αναρωτιέται αν έχει καμιά σχέση με τη βελτίωση των σχολείων, γιατί πολύ απλά δεν το έχει καν θέσει ούτε ως θεωρητικό στόχο!
Προφανώς για λόγους ιδεολογικούς αλλά και ιστορικούς, η Ν.Δ. δεν πρόκειται να ανοίξει κάποιο διάλογο για μεταρρύθμιση στο περιεχόμενο του σχολείου. Ακόμα και στο ζήτημα του Ψηφιακού μετασχηματισμού έχει αποτύχει πλήρως. Οι περιπέτειες στην ηλεκτρονική ψηφοφορία των Αιρετών των εκπαιδευτικών ήταν ένα ακόμα επεισόδιο ασχετοσύνης. Τέλος, αντιμετωπίζει τη χρηματοδότηση της εκπαίδευσης ως κόστος και όχι ως επένδυση…
Αυταρχισμός, αλαζονεία, επιβολή είναι τα πολιτικά εργαλεία του υπουργού απέναντι στους εκπαιδευτικούς. Γι’ αυτό «δεν βλέπει» τις συνθήκες των νεοδιόριστων και των εκπαιδευτικών της περιφέρειας, συνθήκες που μας πάνε πίσω στη δεκαετία του 1960!
Υπάρχει και κάτι άλλο. Τώρα, κατά την κυβέρνηση, δεν υπάρχει κρίση. Γι’ αυτό ανάγει τη σουρεαλιστική εικόνα των εκπαιδευτικών, που μένουν σε αντίσκηνα και σε αυτοκίνητα, ως μορφή κανονικότητας. Γι’ αυτή, η κανονικότητα δεν είναι αυτή που ξέραμε ούτε αυτή που θεωρούν οι πολίτες.
Κάθε δημοκρατική εκπαιδευτική πρόταση οφείλει – κατά τη γνώμη μου – να στηριχτεί σε δύο πεδία: α) στο περιεχόμενο του σχολείου με στήριξη της ανθρωπιστικής παιδείας και του παιδαγωγικού και πολιτιστικού ρόλου του σχολείου, και παράλληλα στις πολλαπλές προκλήσεις των εποχών μας και β) στην αναβάθμιση του ρόλου των εκπαιδευτικών, στην ολόπλευρη στήριξή τους.
Τα τελευταία χρόνια η εκπαίδευση «βλέπει» όλο και πιο πολύ νόμους, εγκυκλίους, διατάγματα, με πλούσια, καθημερινή δημαγωγία περί «παραγωγής έργου» με στόχο τη μετατόπιση κάθε συζήτησης από τα προβλήματα σχολείου και εκπαιδευτικών και από τις απαιτήσεις των καιρών σε μια φτηνή προπαγάνδα.
Όχι, η σημερινή κατάσταση της ερήμωσης της δημόσιας εκπαίδευσης δεν είναι αποτυχία της κυβέρνησης της Ν.Δ. και του αρμόδιου υπουργού. Είναι επιλογή τους!
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 20/01
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
