Alfavita Newsroom Συνάντηση στο υπουργείο Παιδείας με τον Andreas Schleicher Διευθυντή Εκπαίδευσης και Δεξιοτήτων του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) θα έχει σήμερα ο Κυριάκος Πιερρακάκης.
Η συνάντηση θα πραγματοποιηθεί στο πλαίσιο της εκπόνησης της "μελέτης" με την ονομασία “Education Policy Review” για το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα που έχει αναλάβει κλιμάκιο του ΟΟΣΑ σε συνεργασία με το Υπουργείο Παιδείας.
Το κλιμάκιο του ΟΟΣΑ θα προχωρήσει σε συγκεκριμένες προτάσεις προς την ελληνική κυβέρνηση για όλα τα επίπεδα των δύο βαθμίδων εκπαίδευσης και κατάρτισης, δηλαδή την προσχολική αγωγή, την πρωτοβάθμια, τη δευτεροβάθμια, την επαγγελματική εκπαίδευση και τις δομές κατάρτισης.
Στόχος είναι να προωθηθούν ευρείες αλλαγές, καθώς οι προτάσεις του ΟΟΣΑ απλά θα έρθουν να αναπτύξουν και κυρίως να νομιμοποιήσουν όσα δρομολογούνται από το υπουργείο Παιδείας.
Με λίγα λόγια οι προτάσεις του ΟΟΣΑ θα χρησιμοποιηθούν ως ο νομιμοποιητικός κρίκος των νέων παρεμβάσεων που έχει σχεδιάσει το υπουργείο Παιδείας.
Οι "χρησμοί" του ΟΟΣΑ για το ζήτημα των διορισμών και της διαχείρισης του εκπαιδευτικού προσωπικού
Θυμίζουμε ότι με άρθρο του στο Capital.gr που έφερε τον τίτλο "Σχεδιάζοντας την Εκπαιδευτική Απάντηση της Ελλάδας στις Πραγματικότητες του 21ου αιώνα" και στον απόηχο των αποτελεσμάτων των μαθητών της Ελλάδας στον διεθνή διαγωνισμό PISA του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), ο κ. Andreas Schleicher, Διευθυντής Εκπαίδευσης και Δεξιοτήτων του Οργανισμού, ο οποίος ηγείται του Προγράμματος Διεθνούς Αξιολόγησης Μαθητών (PISA), έκανε μια πρώτη αξιολόγηση των ελληνικών αποτελεσμάτων και πρότεινε τη δική του "φαρμακευτική αγωγή". Ποια ήταν αυτή; Ο κ. Andreas Schleicher έφερε ως παράδειγμα μεταρρύθμισης την παροχή αυτονομίας σε κάθε σχολείο για να επιλέγει το ίδιο τους εκπαιδευτικούς που θα μπουν στην τάξη για να διδάξουν τους μαθητές.
Ενίσχυση της αυτονομίας των σχολείων και του ρόλου των διευθυντών: Μετάλλαξη του σχολείου και των εκπαιδευτικών!
Η λεγόμενη αυτονομία της σχολικής μονάδας, η διαφοροποίηση στο ίδιο το περιεχόμενο του σχολείου, η μετατροπή των σχολείων σε οικονομικές μονάδες που θα προσπαθούν να εξασφαλίσουν το ψωμί τους μόνες τους (προφανώς από τους γονείς ή από κάποιους χορηγούς), η λεγόμενη «ελεύθερη επιλογή» του διδακτικού προσωπικού (που σημαίνει εδραίωση μηχανισμών ρουσφετιού), μαζί με την ενίσχυση του ρόλου της γονεϊκής επιλογής, της δυνατότητας δηλαδή των γονιών να επιλέξουν σχολείο, αποτελούν τη χημεία της αποδόμησης του δημόσιου χαρακτήρα του εκπαιδευτικού συστήματος.
Παράλληλα, η ανάθεση μεγάλου μέρους της ευθύνης για τη χρηματοδότηση, τη λειτουργία, τους προσανατολισμούς κάθε εκπαιδευτικού ιδρύματος στο εκπαιδευτικό προσωπικό, στους εκπαιδευόμενους, στους γονείς, στην «τοπική κοινωνία» και στους «παραγωγικούς φορείς» είναι φανερό ότι καλλιεργεί την τάση των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων να υποχωρήσουν στις απαιτήσεις των «πελατών», αφού η συντήρηση ή η ανάπτυξή τους εξαρτάται άμεσα από τη «ζήτηση» των εκπαιδευτικών «προϊόντων» τους.
Η παιδαγωγική και η διδακτική οδηγούνται στο να υποταχθούν σε μια νέα αντίληψη, που έχει σχέση περισσότερο με την επιχειρηματική λογική, αφού το σχολείο θα λειτουργεί με κριτήριο την εξεύρεση κονδυλίων και πρέπει να προσαρμόζει τη λειτουργία του σ' αυτήν την προοπτική. Στο όνομα του «αποτελεσματικού σχολείου» και του ανταγωνισμού με βάση τα κριτήρια της αγοράς, είναι ορατός ο κίνδυνος δημιουργίας σχολείων πολλών και διαφορετικών ταχυτήτων, με αποτέλεσμα τη δημιουργία γκρίζων μορφωτικών ζωνών στις ήδη γκρίζες κοινωνικές περιοχές.
Η αποκέντρωση του εκπαιδευτικού συστήματος είναι η βάση για τη ραγδαία μείωση της χρηματοδότησης και της διαφοροποιημένης λειτουργίας των σχολικών μονάδων με βάση τις διαφοροποιημένες ανάγκες και οικονομικές δυνατότητες των τοπικών κοινωνιών.
Η αξιολόγηση στην εκπαίδευση είναι το στρατηγικό εργαλείο για την ένταση του καθεστώτος χειραγώγησης και ομηρίας των εκπαιδευτικών και δραστικής ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων.
Είναι φανερό ότι η αυτοαξιολόγηση των σχολικών μονάδων κι οι διαφορετικές επιδόσεις των σχολείων στη βάση μετρήσιμων δεικτών, θα συμβάλουν τάχιστα στην κατηγοριοποίησή τους, ενώ η σχεδιαζόμενη «άρση των γεωγραφικών ορίων» και η «ελεύθερη επιλογή σχολείου», δημόσιου και ιδιωτικού, που εισάγεται στα κείμενα που δημοσιοποιήθηκαν πρόσφατα, θέλει να σπρώξει τα δημόσια σχολεία σε έναν ανελέητο ανταγωνισμό προς «άγραν πελατών», από την οποία θα συναρτούν τη χρηματοδότηση και τη συνέχιση της λειτουργίας τους.
Πιερρακάκης: Αυτόν τον διευθυντή σχολικής μονάδας θέλουμε! -
Σε πρόσφατη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου (Δεκέμβριος 2024), ο υπουργός Παιδείας Κυριάκος Πιερρακάκης, είχε μιλήσει για μια νέα νομοθετική ρύθμιση για την ενίσχυση της αυτονομίας των σχολικών μονάδων και τη διεύρυνση των αρμοδιοτήτων των διευθυντών τους.
Κοντολογίς, σε συνέχεια του Ν. 4823/2021 που προέβλεπε την ενδυνάμωση του ρόλου του διευθυντή, η νέα νομοθετική ρύθμιση έρχεται να ενισχύσει περαιτέρω τις αρμοδιότητές του.
Ανάμεσα σε άλλα, ο διευθυντής ή η διευθύντρια του σχολείου θα μπορεί να επιλέγει υποδιευθυντή, να προτείνει την κατά προτεραιότητα αξιολόγηση εκπαιδευτικών της σχολικής μονάδας του και να οργανώνει το εβδομαδιαίο ωρολόγιο πρόγραμμα με έλεγχο παιδαγωγικής διάστασης από σύμβουλο και επόπτη ποιότητας. Σύμφωνα μάλιστα με πληροφορίες, τα παραπάνω δεν είναι η αιχμή του «υπουργικού δόρατος», αλλά θεωρήθηκε συνετό, για επικοινωνιακούς λόγους και για να μην ξεσηκώσει νέες αντιδράσεις των εκπαιδευτικών, να γίνει αναφορά μόνο στα παραπάνω.
Οι άμεσες επιπτώσεις
Η εφαρμογή ενός τέτοιου διοικητικού μοντέλου αναμένεται να επηρεάσει σημαντικά τις σχέσεις μέσα στη σχολική κοινότητα:
1. Αύξηση της γραφειοκρατίας: η ανάγκη για αναφορές, αξιολογήσεις και έγγραφα θα αυξηθεί, επιβαρύνοντας τους εκπαιδευτικούς.
2. Διάβρωση των συλλογικών οργάνων: ο Σύλλογος Διδασκόντων χάνει τον ουσιαστικό του ρόλο στη λήψη αποφάσεων.
3. Αυταρχικό περιβάλλον: οι εκπαιδευτικοί μετατρέπονται σε εκτελεστικά όργανα, ενώ οι διευθυντές αποκτούν εξουσίες που παραπέμπουν σε ιδιωτικές επιχειρήσεις.
4. Εντατικοποίηση της εργασίας: η πίεση για αποτελέσματα και οι αυξημένες ευθύνες οδηγούν σε εργασιακό στρες και υποβάθμιση του κλίματος συνεργασίας.
Οι σχέσεις των εκπαιδευτικών με τη διοίκηση εξατομικεύονται, καθώς μειώνονται οι ευκαιρίες συγκρότησης συναδελφικών κοινοτήτων. Το νέο δημόσιο μάνατζμεντ και οι πρακτικές οι οποίες το συγκροτούν προκαλούν αύξηση της παραγωγής διοικητικών εγγράφων και εκθέσεων, καθώς και της χρήσης των συγκεκριμένων εργαλείων για τη δημιουργία αποδοτικών και συγκρίσιμων συστημάτων πληροφόρησης.
Αυτό έχει συνέπεια τόσο την αύξηση της επιτήρησης του έργου και των αποτελεσμάτων των εκπαιδευτικών όσο και ένα διευρυνόμενο χάσμα που αφορά τις αξίες, τους σκοπούς και τις οπτικές μεταξύ του διευθυντικού προσωπικού, από τη μια πλευρά, το οποίο ενδιαφέρεται πρωταρχικά για τη διαχείριση των εντυπώσεων, και, από την άλλη πλευρά, του διδακτικού προσωπικού, που ενδιαφέρεται πρωταρχικά για την υλοποίηση του αναλυτικού προγράμματος, τον έλεγχο της σχολικής τάξης και τις ανάγκες των μαθητών.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 10/03
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
