ΕΤΣΙ ΦΤΑΣΑΜΕ ΩΣ ΕΔΩ, ΜΑ ΔΕΝ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΕΤΣΙ 

Καταθεση αποψεων μελων της απεργιακής επιτροπης που πήραν μερος στην Γ.Σ των προεδρων

Μια απεργία που δεν έγινε . Μια προληπτική επιστράτευση που με­τέ­τρε­ψε άμεσα την απερ­γία της ΟΛΜΕ σε πο­λι­τι­κή απερ­γία,  έμεινε χωρίς απάντηση.  Όλα λοιπόν ξεκίνησαν και τελείωσαν κανονικά. Η κοινωνική γαλήνη δεν διαταράχτηκε. Η τρικομματική κυβέρνηση, τα ΜΜΕ ο ΣΕΒ, και οι χρυσαυγίτες φίλοι τους χαμογελούν για την ώρα ευχαριστημένοι. Το δόγμα νόμος και τάξη επικράτησε όπως και σε άλλες περιπτώσεις , ΜΕΤΡΟ, ΝΑΥΤΕΡΓΑΤΕΣ,….

Οι εξετάσεις,  που επιβράβευσαν τον ανταγωνισμό τη παπαγαλία και την υποταγή του δημόσιου σχολείου στα φροντιστήρια , τα ιδιαίτερα ,και τα ιδιωτικά σχολεία πραγματοποιήθηκαν επιτυχώς.

Οι μαθητές και οι αγωνίες τους ξεχάστηκαν και τη θέση τους στα δελτία ειδήσεων πήραν οι κινέζοι επενδυτές, το θαύμα του ελληνικού τουρισμού, οι ρώσοι ολιγάρχες και η ανακαίνιση στο Σκορπιό.

Πως φτάσαμε ως εδώ;

 Υπήρξαν  γεγονότα που συνέβαλλαν στην ύπαρξη του καλού αυτού κλίματος το κάθε ένα με το δικό του τρόπο και στο δικό του χρόνο.

◙ Οι ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, που συγκροτούν την πλειοψηφία των ΑΔΕΔΥ και ΓΣΕΕ μας άδειασαν , αρνούμενοι να προκηρύξουν γενική  απεργία ενάντια  στην επιστράτευση των καθηγητών.

◙ Η ηγεσία της ΟΛΜΕ  αποδείχτηκε ότι δεν μπορούσε να δώσει αυτό τον μεγάλο αγώνα κάτι που πολλές φορές έχει τεθεί ως κρίσιμο ζήτημα από τις δυνάμεις της αριστεράς. Με ψήφους 8 – 1 (μειοψήφησαν οι Παρεμβάσεις) πρότειναν αναστολή της απεργίας στην Γ.Σ των προέδρων και ακύρωσαν μια απεργία χωρίς καν να συζητήσουν τους τρόπους με τους οποίους θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί. Μπροστά στο βάρος μιας δύσκολης  απόφασης που ξέφευγε από τα στενά κλαδικά όρια και αφορούσε όλη την κοινωνία οι  εκπρόσωποι των ΣΥΝΕΚ στο Δ.Σ της ΟΛΜΕ άφησαν στην άκρη  την αυτονομία του κινήματος και στοιχίστηκαν  στην κεντρική πολιτική επιλογή για εκτόνωση.

◙ Το ΠΑΜΕ  που εναντιώθηκε αρχικά στην προοπτική απεργιακής κινητοποίησης  παρακολουθούσε από μακριά, και δεν πήρε πρωτοβουλίες στο εργατικό κίνημα  για στήριξη μας.

◙ Οι παρεμβάσεις παρ’ όλο που ήταν οι μόνες από πλευρά παρατάξεων που ψήφισαν ενάντια στην αναστολή της απεργίας στο Δ.Σ της ΟΛΜΕ έδειξαν αμηχανία σε σχέση με το αρνητικό τοπίο που πήγε να δημιουργηθεί.

ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΓΙΑ ΜΑΣ δεν είναι οι θέσεις, και οι στάσεις, των παρατάξεων που μπορεί να είναι σημαντικές, στη διάρκεια ενός αγώνα και οι οποίες θα κριθούν , αλλά αν στη Γ.Σ των προέδρων εκφράζεται η θέληση των Γ.Σ , η δυνατότητα ώσμωσης των αποφάσεων  . Σ’ αυτά τα πλαίσια κρίνουμε ότι αφαιρέθηκε από τη Γ.Σ των προέδρων η δυνατότητα να εκφραστούν οι αποφάσεις των Γ.Σ, καθώς και  η ευ­χέ­ρεια να επι­λέ­ξουν οι πρόεδροι με βάση τις αποφάσεις αυτές τον τρόπο και τη μορφή της απερ­γί­ας ενά­ντια στην επι­στρά­τευ­ση: αν δη­λα­δή θα εκ­φρα­ζό­ταν με την ολική ή με­ρι­κή αποχή από τα κα­θή­κο­ντα των εξε­τά­σε­ων, αν θα έπαιρ­νε τη μορφή μιας «λευ­κής απερ­γί­ας», αν θα εκ­φρα­ζό­ταν με μα­ζι­κές συ­γκε­ντρώ­σεις και δια­δη­λώ­σεις έξω από τα εξε­τα­στι­κά κέ­ντρα κ.λπ.

◙ Τα κοινοβουλευτικά κόμματα ακόμα και της Αριστεράς ( ΣΥΡΙΖΑ ,  ΚΚΕ) δεν προ­χώ­ρη­σαν στην ενερ­γη­τι­κή πο­λι­τι­κή στή­ρι­ξη των εκ­παι­δευ­τι­κών, για  απερ­γία ανα­τρο­πής της επι­στρά­τευ­σης. Ταλαντεύτηκαν απέ­να­ντι στο κοι­νω­νι­κό και πο­λι­τι­κό κό­στος. Αν και γνώριζαν ότι η κε­ντρι­κή πο­λι­τι­κή στή­ρι­ξη μιας απερ­γί­ας μειώ­νει αντι­κει­με­νι­κά το εν­δε­χό­με­νο των μα­ζι­κών διώ­ξε­ων, κανένας από αυτούς δεν δήλωσε ότι θα στη­ρί­ξει πο­λι­τι­κά, δι­κα­στι­κά και διοι­κη­τι­κά τους διω­κό­με­νους κα­θη­γη­τές, αν η κυ­βέρ­νη­ση προ­χω­ρού­σε σε ποι­νι­κές δίκες ή απο­λύ­σεις. Κανένας τους δεν συνέβαλλε ώστε να δημιουργηθεί ένα αγω­νι­στι­κό κέ­ντρο, που θα απευθύνονταν στην ελ­λη­νι­κή κοι­νω­νία με μα­ζι­κές πρω­το­βου­λί­ες συ­μπα­ρά­στα­σης και αλ­λη­λεγ­γύ­ης.

1.  Μετά από καιρό  χιλιάδες εκπαιδευτικοί συναντηθήκαμε στο σωματείο. Η συζήτηση και η απόφαση για απεργία δεδομένης  της επιστράτευσης, με όλα τα συναισθήματα που την ακολουθούσαν : φόβος , θυμός, οργή ,επιφύλαξη,  ανασφάλεια , αλλά και αποφασιστικότητα, οδηγούσε σε δύσκολα μονοπάτια που δεν τα είχαμε περπατήσει, αλλά αποφασίσαμε τουλάχιστον να τα αντικρίσουμε.

2. Φέραμε ξανά τα προβλήματα της δημόσιας εκπαίδευσης στο προσκήνιο. Εργαζόμαστε σ’ ένα χώρο που μας επιτρέπει να επικοινωνούμε και να συζητούμε πιο άμεσα με την κοινωνία και τους μαθητές μας για την κατάσταση στη δημόσια εκπαίδευση. Εξηγήσαμε ότι  αγωνιζόμαστε  ενάντια στη διάλυση της δημόσιας παιδείας, ότι προασπιζόμαστε  το συνάδελφο που απολύεται , ή υποχρεωτικά μετακινείται.  Το σύνθημα μας κανένας μόνος του. Κάτω η επιστράτευση.

3. Είδαμε ότι μπορεί να μη μας στήριξαν η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ  . Αλλά ήρθαν αποφάσεις για να απεργήσουν μαζί μας  και να μας παράσχουν στήριξη  οι δάσκαλοι (ΔΟΕ), ο Συντονισμός πρωτοβάθμιων σωματείων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, η ΠΕΑΕ, το Συνδικάτο Εργαζομένων στην Ενέργεια «Εργατική Αλληλεγγύη»,  οι εργαζόμενοι στα Ορυχεία και τους ΑΗΣ της ΔΕΗ, οι σύλλογοι εργαζομένων στα νοσοκομεία Αττικόν, Άγιος Σάββας, οι νοσοκομειακοί γιατροί, η ΠΟΕ – ΟΤΑ και πολλά σωματεία εργαζομένων σε Δήμους (Ν. Σμύρνης, Χαλανδρίου, Ν. Ιωνίας κλπ),  η ΠΟΕ – ΔΟΥ, ΟΤΟΕ, το σωματείο εργαζομένων στον όμιλο επιχειρήσεων INTRACOM, η ένωση συντακτών, το διοικητικό προσωπικό και το ΔΕΠ πολλών ΑΕΙ, το σωματείο βιβλιουπαλλήλων, ο ΣΕΦΚ, σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων και συλλογικότητες μαθητών, φοιτητικοί σύλλογο, φαντάροι και μόνιμοι από 19 στρατόπεδα.

4. Ένα κομμάτι της κοινωνίας φάνηκε να ακουμπάει τις ελπίδες του πάνω σ’ αυτό τον αγώνα.

1. Επιβεβαιώθηκε  ότι η αλληλεγγύη μεταξύ των εργαζομένων διαφόρων κλάδων είναι βασική προϋπόθεση για να είναι κερδοφόρα μια μάχη σε οποιοδήποτε κλάδο.

2. Είδαμε τις αδυναμίες μας. Παρά την πρωτοφανή συμμετοχή στις Γ.Σ σημαντικό κομμάτι του κλάδου έμεινε έξω από τις αγωνιστικές διεκδικήσεις είτε κινήθηκε εγκλωβισμένο στη λογική της ανάθεσης.

3.Πιστοποιήσαμε ότι η κυβέρνηση με την επιστράτευση έδειξε την δύναμη της αλλά δήλωσε ταυτόχρονα και την αδυναμία της : ότι τρέμει και την παραμικρή διασάλευση του κλίματος υποταγής, αφασίας, απόγνωσης και φόβου που επιβάλλει. Έχει πάντα το φόβο ότι μια αγωνιστική σπίθα στον κάμπο μπορεί να έχει απρόβλεπτες συνέπειες .

◙ 500 καθηγητές υπεράριθμοι στην περιοχή μας, χιλιάδες σ’ όλη την Ελλάδα , οι πρώτοι υποψήφιοι προς μετακίνηση ή απόλυση.

 ◙ Η επικείμενη απόλυση χιλιάδων αναπληρωτών καθηγητών.

◙ Συγχωνεύσεις σχολείων  – συμπτύξεις τμημάτων  μείωση δαπανών για την παιδεία.

◙ Εγκατάλειψη φτωχών μαθητών.

◙ Η αλλαγή των εργασιακών σχέσεων στο δημόσιο μετά το νέο πολυνομοσχέδιο. Οι νέες προσλήψεις θα γίνονται από ΕΣΠΑ , και Μ.Κ.Ο (κοινωφελείς εργασία) με μικτό μισθό 450 ευρώ, δίνοντας την δυνατότητα στην κυβέρνηση και τους ημετέρους να χρησιμοποιήσουν μαζικά το ρουσφέτι προκειμένου να παραμείνουν στην εξουσία.

◙Αξιολόγηση - Εννιαίο μισθολόγιο  ΦΑΠ, χαράτσια, …..

◙ Ιδιωτικοποίηση , και η διάλυση οποιουδήποτε δημόσιου αγαθού (παιδεία υγεία , νερό , ρεύμα…..

◙ 65% ανεργία στους νέους, μετανάστευση νέων επιστημόνων, κατάθλιψη , πλήρης κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων

◙ Εκτός από τα παραπάνω καραδοκούν και τα πειθαρχικά . Θέλουν φοβισμένους καθηγητές. Παρεμβαίνουν στη παιδαγωγική ελευθερία (Χατζιδάκης – Κεμάλ), διώκουν   τη συμμετοχή σε διαδηλώσεις (Ο  Στέφανος Γκιουλώνης εκπαιδευτικός σε αυτιστικά παιδιά βρίσκεται σε διαδικασία απόλυσης γιατί συμμετείχε σε συλλαλητήριο με την κατηγορία της ανάρμοστης συμπεριφοράς εκτός υπηρεσίας).

1. Δεν πρέπει να αφήσουμε το ζήτημα της παιδείας, στις αγκαλιές του κράτους και της αγοράς, που “κόβει στα μέτρα του τους μαθητάδες”, στην αγοραία λογική της αποδοτικότητας και του ανταγωνισμού που προετοιμάζει τους αυριανούς σκλάβους μιας ασύδοτης εργοδοσίας.

2. Το εργατικό κίνημα για να νικήσει πρέπει να είναι οραματικό και συγκρουσιακό.

Ο αγώνας μας, οι μορφές δράσεις  θα πρέπει να είναι αντίστοιχες με το  μέγεθος της επίθεσης που δεχόμαστε. Οι αγώνες διαμαρτυρίας έχουν τελειώσει και δεν μπορούν να νικήσουν.  Σ’ αυτή την περίοδο χρειάζεται λαϊκός ξεσηκωμός,  κλιμάκωση των αγώνων, όχι κοινοβουλευτικές αναθέσεις  και αναμονή. Χρειάζεται οργάνωση  και στράτευση στον αναγκαίο «παρατεταμένο λαϊκό πόλεμο- που δεν είναι μιας ζαριάς .

3. Οφείλουμε  να σκεφτούμε με νέους όρους και εργαλεία. Το εργατικό κίνημα βρίσκεται σε κρίση και μια μόνο έκφρασή της είναι οι συσχετισμοί στα Δ.Σ. Θα πρέπει να συμβάλλουμε στην δημιουργία ενός μεγάλου και μαζικού συντονισμού με αγωνιστές της βάσης, πρωτοβάθμια σωματεία και αγωνιστικές ομοσπονδίες, που θα αποτελέσει ένα πραγματικό αγωνιστικό σημείο αναφοράς, προσπαθώντας παράλληλα να αλλάξουμε τους συσχετισμούς στην ΟΛΜΕ. Το εργατικό κίνημα θα χρειαστεί άμεσα να αναμετρηθεί σε μεγάλες συγκρούσεις. Με αιχμή τον συντονισμό των τριών επιστρατευμένων «μέχρι νεωτέρας» κλάδων- ΜΕΤΡΟ, ναυτεργάτες, εκπαιδευτικοί-αλλά και τους εργαζόμενους στην Υγεία την ενέργεια και τους Δήμους, που θα βρεθούν πολύ σύντομα στο μάτι του κυκλώνα.

4. Θα πρέπει να προασπίσουμε την αυτονομία του κινήματος και να καταπολεμήσουμε την λογική της ανάθεσης . Να αναζητήσουμε και τις δικές μας ατομικές ευθύνες όχι μόνο σε σχέση με το ποιους ψηφίζουμε για εκπροσώπους αλλά κυρίως σε σχέση με τη συμμετοχή μας στις μαζικές διαδικασίες και την απαίτηση να διατυπώνεται και να ακούγεται η άποψη και ο προβληματισμός μας. Οι ήττες θα έρθουν αν στις συνελεύσεις , στις εκλογές του σωματείου διαλέξουμε το δρόμο της αποχής και της απάθειας, αφήνοντας πάλι τους ίδιους να αποφασίζουν. Οι τρικλοποδιές και οι πολιτικοί ελιγμοί  θα σταματήσουν όταν μέσα από τις συνελεύσεις και τις άλλες μαζικές διαδικασίες αποφασίζουμε εμείς για το μέλλον μας.  Καμία ψήφος στις δυνάμεις που υποτάσσουν την συνδικαλιστική τους δράση στις πολιτικές προτεραιότητες του κομματικού τους φορέα κάτι που με ζήλο έχουν πράξει χρόνια τώρα ΠΑΣΚΕ -ΔΑΚΕ. Οι εργατικές ανάγκες πάνω απ’ όλα.

 Δύο δρόμοι ανοίγονται:

 Δεν έχει κλείσει τίποτα. Η αναμέτρηση είναι μπροστά ,  οι απαντήσεις αναζητούνται. Είμαστε στην εποχή προσωρινής «ισορροπίας των αδυνάτων». Θα νικήσουν όσοι πιστεύουν.

Πιστεύουμε ότι, η Αριστερά μπορεί να συμβάλλει και να παίξει καθοριστικό ρόλο, αν θέλει να έχει λόγο ύπαρξης, στην υπηρέτηση των παραπάνω θέσεων.  Στη σημερινή συγκυρία εξαιρετικής συμπύκνωσης του πολιτικού χρόνου χρειάζεται ένα Ενιαίο μέτωπο που κανείς αγωνιστής δεν θα περισσεύει είτε είναι ανεξάρτητος είτε ανήκει στο ΚΚΕ , ΣΥΡΙΖΑ , ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ…..Η ύπαρξη ενιαίου μετώπου δεν σημαίνει ότι καλύπτουμε τις διαφωνίες  και τις διαφορετικές πολιτικές εκτιμήσεις που έχουν γνήσιοι αγωνιστές από διαφορετικούς χώρους. Προϋποθέτει όμως ανοιχτό και απροκατάληπτο διάλογο και κοινή θέληση για δράση απέναντι στη κοινωνική ισοπέδωση . Η δύναμη της Αριστεράς βρίσκεται στο ζωντανό διάλογο  στους μαζικούς χώρους και όχι στα κομματικά γραφεία, προκειμένου να χαρτογραφηθούν οι νέες λεωφόροι που πρέπει να βαδίσουμε.  Είναι καιρός να δημιουργηθεί η κρίσιμη μάζα για να αλλάξει  τη φορά των πραγμάτων, στο κίνημα και την Αριστερά.

Αυτό το κείμενο στο διάλογο αυτό θέλει να συμβάλει.

 Τα μέλη της απεργιακής επιτροπής που πήραν μερος στην Γ.Σ των προεδρων

1.      ΑΛΕΞΙΟΥ ΘΟΔΩΡΟΣ

2.      ΓΡΙΒΑΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

3.      ΔΑΜΙΑΝΙΔΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

4.      ΚΟΥΡΝΙΩΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΣ

5.      ΣΑΜΟΙΛΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

6.      ΤΖΙΡΤΖΙΛΑΚΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ

7.      ΚΑΤΣΟΥΛΑΣ ΑΚΗΣ

Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα

ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση

Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό

Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 27/7

ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ

2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη

Ακολουθήστε το Alfavita στo Google News Ακολουθήστε το Alfavita στo Viber