Alfavita Newsroom Αποσαφήνιση θέσεων- προτάσεων των ΣΑΤΕΑ: μία επιβεβλημένη απάντηση για τα μεταπτυχιακά -διδακτορικά…
Με αφορμή το κείμενο που κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο από τη «Συντονιστική Επιτροπή Εκπαιδευτικών Παιδαγωγικού Τμήματος με μεταπτυχιακό/διδακτορικό και προϋπηρεσία στην Ειδική Αγωγή (ΠΕ. 70.50 και ΠΕ. 60.50)», το οποίο αποτελεί απάντηση στο ψήφισμα που προωθούν οι ΣΑΤΕΑ «Ακούστε τη φωνή της Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης», νιώθουμε ότι απαιτείται για μία ακόμη φορά η αποσαφήνιση ορισμένων θέσεων-προτάσεών μας.
Επισημαίνουμε ότι δεν είναι καθόλου τυχαίο πως, από το σύνολο των θέσεων-προτάσεων που έχουμε καταθέσει (είτε στο ψήφισμα είτε στο έντυπο μας είτε κατά καιρούς σε κείμενα στην ιστοσελίδα μας), είναι το ζήτημα της στελέχωσης και ειδικότερα της κατάταξης των αναπληρωτών ειδικής αγωγής που σχολιάζεται. Ζητήματα που αφορούν στη διάγνωση και φοίτηση των μαθητών περνούν σε δεύτερη μοίρα μπροστά στην περιβόητη κατάταξη των αναπληρωτών! Παρ’ όλα αυτά, με «ελαφρά τη καρδία», αναπτύσσονται παραδοχές στο κείμενο της Επιτροπής ότι το ψήφισμα στερείται «επιστημονικής και παιδαγωγικής τεκμηρίωσης», «βάζει στεγανά ανάμεσα στην ειδική και γενική αγωγή», «υψώνουμε απόρθητα κάστρα ειδικής αγωγής στα οποία θα είναι έγκλειστοι όσοι χαρακτηρίζονται ως μαθητές με ειδικές ανάγκες» και άλλα πολλά.
Το συγκεκριμένο κείμενο της Επιτροπής ξεκινά με τη διατύπωση ενός «υπαρκτού προβλήματος», το μη διορισμό των αποφοίτων των τμημάτων ειδικής αγωγής. Το κείμενο, όμως, ξεχνάει ένα άλλο πρόβλημα, το γεγονός πως το θεσμικό πλαίσιο για τους αναπληρωτές ειδικής αγωγής αποτελούσε εδώ και χρόνια ένα «καθεστώς εξαίρεσης», σε σχέση με ό, τι ίσχυε για όλους τους άλλους κλάδους εκπαιδευτικών και πίνακες αναπληρωτών. Ένα «καθεστώς εξαίρεσης», στο οποίο η μία πλευρά του μόνο ήταν ότι κάτοχοι διδακτορικού και μεταπτυχιακού τίτλου προηγούνταν από τους απόφοιτους των τμημάτων ειδικής αγωγής στην κατάταξη των αναπληρωτών. Άλλες πλευρές ήταν το γεγονός ότι οι αναπληρωτές ειδικής αγωγής εξαιρούνταν συστηματικά από το διορισμό με 30μηνο, ότι τα αιτήματα των αναπληρωτών για να συμμετέχουν στους διαγωνισμούς ΑΣΕΠ της γενικής εκπαίδευσης απορρίπτονταν σωρηδόν, ότι τα «σεμινάρια 400 ωρών» αποτελούσαν «εξειδίκευση» στην Ειδική Αγωγή, ότι εντάσσονταν στους πίνακες αναπληρωτών ειδικής αγωγής εκπαιδευτικοί χωρίς σπουδές στο αντικείμενο και άλλα πολλά.
Ποιο είναι, όμως, το «αντικείμενο»;
Αποτελεί η Ειδική Αγωγή «ιδιαίτερο» επιστημονικό και πρακτικό πεδίο ή μήπως αυτό είναι μια φενάκη;
Ποια η σχέση της Ειδικής Αγωγής με τη Γενική Εκπαίδευση;
Μήπως αυτοί οι ορισμοί είναι παρωχημένοι;
Μήπως η εκπαίδευση είναι μία και αδιαίρετη και πρέπει να βρούμε μια νέα ονομασία;
Ακόμη παραπέρα, μήπως σήμερα χρειάζεται «Διαφοροποίηση της Διδασκαλίας» και όλα τα παιδιά να ενταχθούν «σ’ ένα σχολείο για όλους»;
Το κείμενο της Επιτροπής αναδεικνύει τέτοια ζητήματα αλλά μόνο επιγραμματικά, κάνοντας απλουστευτικές παραδοχές ότι το περιεχόμενο του ψηφίσματος των ΣΑΤΕΑ, ως προς τη διατύπωση και το περιεχόμενο του, «απηχεί παρωχημένα ιατρικά πρότυπα προσέγγισης στην αναπηρία». Καταλήγει δε ότι «η λογική ότι η ειδική αγωγή αποτελεί ξεχωριστό κλάδο από τη γενική αγνοεί τις εξελίξεις (τουλάχιστον την τελευταία εικοσαετία) στην παιδαγωγική επιστήμη αλλά και τις κατακτήσεις του παγκόσμιου αναπηρικού κινήματος, που τονίζουν ότι οι δομές της ειδικής εκπαίδευσης πρέπει να αποτελούν κομμάτι της γενικής εκπαίδευσης και ότι η ειδική παιδαγωγική είναι προέκταση της γενικής». Θα δούμε στη συνέχεια ότι το βασικό αίτημα της Επιτροπής αντιφάσκει με αυτήν την τελευταία παραδοχή που κάνει…
Η δική μας άποψη είναι ξεκάθαρη:
Η Ειδική Αγωγή δεν είναι απλά προέκταση της γενικής παιδαγωγικής αλλά εκείνο το επιστημονικό και πρακτικό πεδίο που ΘΕΤΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΘΕΤΕΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΤΗΝ ΠΡΟΚΛΗΣΗ μετασχηματισμού της γενικής παιδαγωγικής, του γενικού σχολείου. Ιστορικά, ο θεσμός της εκπαίδευσης με τη μορφή του «σχολείου» απευθυνόταν (και φαίνεται ακόμα ν’ απευθύνεται) στα παιδιά τυπικής ανάπτυξης και βασικά ούτε καν σ’ αυτά: απευθυνόταν στο λεγόμενο «μέσο όρο» της τυπικής ανάπτυξης. Ό, τι απέκλινε, κατηγοριοποιούνταν ως «μη εκπαιδεύσιμο», «τεμπέλικο» ή «ανίκανο» κτλ. Η Ειδική Αγωγή αναπτύχθηκε από εκείνους τους πεφωτισμένους/ες δασκάλους και δασκάλες αλλά και γονείς που αποφάσισαν να ασχοληθούν με αυτό το «μη εκπαιδεύσιμο» και να ανατρέψουν το «στίγμα» και τα στερεότυπα. Δεν αρνήθηκαν τη διαφορετικότητα των παιδιών/μαθητών. Τόνισαν αρχικά αυτή τη διαφορετικότητα, για να αποκτήσουν φωνή, δημόσιο λόγο, ταυτότητα. Ακόμα και σήμερα οι περισσότεροι φορείς των γονέων τονίζουν αυτή τη διαφορετικότητα ως ταυτότητα – αρκεί κανείς να δει τα ονόματα των συλλόγων/φορέων: «Ελληνική Εταιρεία Προστασίας Αυτιστικών Ατόμων», «Εθνική Ομοσπονδία Τυφλών», «Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Γονέων Παιδιών με Δυσλεξία και Μαθησιακές Δυσκολίες», «Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία», «Παvελλήvια Ομoσπovδία Σωματείωv Γovέωv και Κηδεμόvωv Ατόμωv με Αvαπηρίες» κ.ο.κ. Γιατί όμως το κάνουν αυτό ακόμα και σήμερα; Αφού πια λέμε «όλοι διαφορετικοί, όλοι ίσοι»…
Επειδή –ως προς την εκπαίδευση των παιδιών- οι γονείς και το αναπηρικό κίνημα γνωρίζει καλά:
α) τις ιδιαιτερότητες που υπάρχουν στην αλληλεπίδραση γενικού σχολείου και παιδιών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες ή «μη τυπικής» ανάπτυξης (ψυχολογικός όρος) ή, όπως λέμε στην επικρατούσα «ιατρική γλώσσα», παιδιών με αυτισμό, νοητική καθυστέρηση, ΔΕΠ-Υ[1] κτλ.
β) ότι το γενικό σχολείο ακόμα και σήμερα δεν εντάσσει/συμπεριλαμβάνει όλα τα παιδιά, δεν έχουμε ακόμα «ένα σχολείο για όλους» που παρέχει «εκπαίδευση για όλους». Αντίθετα, σε αρκετές περιπτώσεις, τα παιδιά μπορεί να τύχουν καλύτερης εκπαίδευσης σε ένα ειδικό σχολείο (γι’ αυτό και σαν ΣΑΤΕΑ είμαστε υπέρ της ένταξης/συμπερίληψης των μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στο γενικό σχολείο, όταν υφίστανται βασικές προϋποθέσεις και διαφωνούμε με την κατάργηση όλων των ειδικών σχολείων -τα οποία θα έπρεπε να λειτουργούν συστεγαζόμενα και με κοινά προγράμματα με τα γενικά σχολεία).
γ) ότι το γενικό σχολείο θα πρέπει ν’ αλλάξει ΡΙΖΙΚΑ (ως προς τα αναλυτικά προγράμματα, το ωρολόγιο πρόγραμμα, τους χώρους, τα εποπτικά μέσα κτλ.), για να «χωρέσει» την εκπαίδευση των παιδιών τους.
Το γενικό σχολείο θα πρέπει ν’ αλλάξει και ως προς την εκπαίδευση των δασκάλων.
Οι περισσότεροι δάσκαλοι δεν έχουν εκπαιδευτεί, όχι μόνο να κάνουν διαφοροποιημένη διδασκαλία (το νέο «πολιτικό» μότο του Υπουργείου), αλλά ούτε να κάνουν τις στοιχειώδεις προσαρμογές της σχολικής αίθουσας για ένα υπερκινητικό παιδί.
Ποια ήταν η απάντηση της Πολιτείας (σε διαφορετικές χώρες και στη δική μας) ως προς την «εκπαίδευση των εκπαιδευτικών», για να αντιμετωπίσουν το «διαφορετικό»: άλλοτε μετεκπαίδευσε τους εκπαιδευτικούς, άλλοτε δημιούργησε εμπλουτισμένα προπτυχιακά προγράμματα σπουδών. Στη χώρα μας έδωσε και τις δύο απαντήσεις.
Αρχικά λειτούργησε ο θεσμός της δίχρονης μετεκπαίδευσης, ο οποίος κακώς καταργήθηκε. Διότι, μιας και θέλουμε να μιλήσουμε για «αξιοκρατία», απευθυνόταν σε όλους τους διορισμένους εκπαιδευτικούς και όχι μόνο σε όσους έχουν «γερό πορτοφόλι». Ήταν πραγματικά πρωτοποριακό ν’ αναλαμβάνει η ίδια η Πολιτεία τις ευθύνες της απέναντι στους μαθητές και στους γονείς και να μετεκπαιδεύει τους δασκάλους/νηπιαγωγούς της. Σήμερα, για να μετεκπαιδευτεί ένας εκπαιδευτικός πρέπει να βγει στην «αγορά», να δει τι προσφέρεται και σε πολλές περιπτώσεις, είτε να ψάξει χρηματοδότηση π.χ. μια υποτροφία είτε να χρηματοδοτήσει ο ίδιος τις σπουδές του, συχνά με αυξημένο κόστος. Η δημόσια και δωρεάν μετεκπαίδευση πρώτα περιορίστηκε, μετά καταργήθηκε (στη Δευτεροβάθμια δεν υπήρξε ποτέ) και έτσι έγινε ένα «σπάνιο» αλλά «πολύτιμο» προϊόν (γιατί συνδέθηκε με την εργασιακή αποκατάσταση) μέσα σε μια αγορά εκπαιδευτικών προϊόντων. Κάτι ανάλογο, δηλαδή, με αυτό που συμβαίνει με όλα τα αγαθά (ρεύμα, νερό, υγεία κτλ.), γιατί και η εκπαίδευση (και η μετεκπαίδευση) κοινωνικό αγαθό (θα έπρεπε να) είναι…
Δεύτερη λύση ήταν τα εμπλουτισμένα προπτυχιακά προγράμματα σπουδών. Για το βαθμό που είναι εμπλουτισμένα ή όχι ας κάνει κάποιος τον κόπο να τα μελετήσει στα αντίστοιχα πανεπιστημιακά τμήματα. Έπειτα, ας τους κάνει κριτική. Μ’ αυτόν τον τρόπο (προπτυχιακές σπουδές), υπήρχε σε θεσμικό επίπεδο ένας αξιοκρατικός τρόπος εισαγωγής, όσο «αξιοκρατικές» είναι οι πανελλαδικές εξετάσεις (σε μια κοινωνία που υπάρχουν τόσο μεγάλες οικονομικές ανισότητες, τίποτα δεν θα είναι ποτέ πραγματικά «αξιοκρατικό», αφού δεν ξεκινούν όλοι από την ίδια αφετηρία π.χ. δεν κάνουν όλοι οι μαθητές της Γ΄ Λυκείου τα ίδια φροντιστήρια κτλ.). Χωρίς να είμαστε υπέρμαχοι των εξετάσεων, για να δείξει κάποιος την «αξία» του (και πώς να είμαστε υπέρμαχοι ως εκπαιδευτικοί των παιδιών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες), γνωρίζουμε σίγουρα ότι οι εξετάσεις είναι πιο αξιοκρατικές από την «πληρωμή» ανάλογα με το εισόδημα του καθενός.
Τρίτη λύση που προτείνεται από το κείμενο της Επιτροπής: το διδακτορικό και το μεταπτυχιακό. Αναλύσαμε το ζήτημα της «αξιοκρατίας». Το ερώτημα είναι:
τι είναι το διδακτορικό και τι είναι το μεταπτυχιακό;
Το διδακτορικό αποτελεί μια πολυετή και συστηματική ΕΡΕΥΝΑ επάνω σε μία πολύ συγκεκριμένη πλευρά ενός γνωστικού αντικειμένου. Παραθέτουμε τους τίτλους των τριών διδακτορικών που έχουν αναγνωριστεί στους πίνακες Β΄ αναπληρωτών δασκάλων ειδικής αγωγής και «προηγούνται» στην κατάταξη (από την απάντηση της Διεύθυνσης Ειδικής Αγωγής στις ενστάσεις των αποφοίτων τμημάτων ειδικής αγωγής – Αριθμ.Πρωτοκ.55130/Γ6 – 8/4/2014) :
1. «Η ευεργετική μοναξιά στην παιδική ηλικία: κατασκευή κλίμακας και προτάσεις για παιδαγωγικές εφαρμογές» (ΕΚΠΑ, Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης, Τομέας Ειδικής Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας): στους πίνακες από το σχολικό έτος 2009-2010.
2. «Γλωσσικές ικανότητες στην αναπτυξιακή δυσλεξία και την ειδική γλωσσικής διαταραχή: μια συγκριτική και διαγλωσσικής μελέτη» (ΑΠΘ, Τμήμα Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας): στους πίνακες από το σχολικό έτος 2011-2012.
3. «Η συμβολή της αφής, της ακοής και της όσφρησης στη διαμόρφωση και ενημέρωση νοητικών χαρτών από άτομα με πρόβλημα όρασης» (Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, Τμήμα Εκπαιδευτικής και Κοινωνικής Πολιτικής): στους πίνακες από το σχολικό έτος 2012-2013.
Το διδακτορικό δεν εμπεριέχει ούτε θεωρητική κατάρτιση στο πλήθος των ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών που εμφανίζονται στην αλληλεπίδραση σχολείου-μαθητή ούτε πρακτική άσκηση με εποπτεία/καθοδήγηση σε σχολικά πλαίσια της Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης (Ειδικά Σχολεία, Τμήματα Ένταξης, Γενικές Τάξεις όπου γίνεται συνεκπαίδευση). Αυτά τα πλαίσια είναι «η πραγματική ζωή», όπου καλείσαι σε σύνθετο περιβάλλον να εκπαιδεύσεις ταυτόχρονα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες, νοητική καθυστέρηση, αυτισμό, κινητικές αναπηρίες, ΔΕΠ-Υ κ.τ.λ. Με άλλα λόγια, ένας δάσκαλος με διδακτορικό δε σημαίνει de facto ότι έχει γνωρίσει την ιστορία και φιλοσοφία της Ειδικής Αγωγής, ότι από Ειδική Αγωγή μιλάμε σήμερα για Παιδαγωγική της Ένταξης ή Συμπερίληψη (και πως αυτό μεταφράζεται πρακτικά σε μια σχολική μονάδα), ότι ο εκπαιδευτικός Ειδικής Αγωγής έχει έναν πολυσύνθετο ρόλο και δεν περιορίζεται απλώς στο να εξειδικευθεί κάποιος στην αντιμετώπιση μιας μορφής αναπηρίας/ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών π.χ. να εξειδικευθεί κάποιος στην Κώφωση (μεταπτυχιακό στο Πανεπιστήμιο Πατρών). Μπήκαμε και στο θέμα των μεταπτυχιακών. Αν θεσμικά δεν τα θεωρούμε αξιοκρατικά (διότι αποκτώνται μέσω ατομικής πληρωμής, σε αντίθεση με τις προπτυχιακές σπουδές και τη μετεκπαίδευση που χρηματοδοτήθηκαν από το υστέρημα όλων των φορολογουμένων), παιδαγωγικά τα αναγνωρίζουμε ως μετεκπαίδευση;
Δυστυχώς είναι λίγα τα μεταπτυχιακά που ακολουθούν τη λογική της μετεκπαίδευσης (πρακτική άσκηση με εποπτεία/καθοδήγηση σε πραγματικά σχολικά πλαίσια, θεωρητική κατάρτιση σε ένα πλήθος ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών που θα αντιμετωπίσεις στο σχολείο, γνώση της ιστορίας και της μετεξέλιξης της ειδικής αγωγής ως επιστημονικό και πρακτικό πεδίο μετασχηματισμού του γενικού σχολείου και της γενικής αγωγής)[2]. Και ακόμα και αν τα αναγνωρίσουμε (παιδαγωγικά) αυτά τα λίγα ως μετεκπαίδευση, αυτή η αναγνώριση σε θεσμικό επίπεδο καταργεί και την ανάγκη δημόσιας και δωρεάν μετεκπαίδευσης των εκπαιδευτικών και την ύπαρξη των δύο δημόσιων πανεπιστημιακών τμημάτων ειδικής αγωγής. Για ποιο λόγο να υπάρχουν και να τα χρηματοδοτούν οι φορολογούμενοι; Το ζήτημα είναι λοιπόν και πολιτικής κατεύθυνσης (αν πρέπει να υπάρχει δημόσια και δωρεάν παιδεία, αν πρέπει να υπάρχει καθολική πρόσβαση στο πανεπιστήμιο για τους εκπαιδευτικούς, αν πρέπει κάποια στιγμή ένα πτυχίο να έχει επαγγελματικά δικαιώματα ή όχι).
Εν κατακλείδι: οι ΣΑΤΕΑ δε θεωρούν τα μεταπτυχιακά αντίστοιχα και ισότιμα (και ως «εκπαίδευση των εκπαιδευτικών» αλλά και πολιτικά-θεσμικά) με τη διετή μετεκπαίδευση των διδασκαλείων ή με τις προπτυχιακές σπουδές στην Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση. Αναμφίβολα κάθε ΜΕΤΑ ΤΟ ΠΤΥΧΙΟ επιμόρφωση, εξειδίκευση, μετεκπαίδευση κτλ. έχει νόημα και αξία. Αξία που ήδη αποτυπώνεται και υλικά, δηλαδή μισθολογικά και ως προσόν διορισμού (μοριοδότηση στον ΑΣΕΠ) κτλ.
Ως ΣΑΤΕΑ, η θέση μας -ότι ζητάμε «καθαρούς πίνακες»- διαστρεβλώνεται από το κείμενο της Επιτροπής. Στην ουσία ζητάμε την ίδια μεταχείριση με όλους τους άλλους εκπαιδευτικούς, την εναρμόνιση του θεσμικού πλαισίου γενικής-ειδικής εκπαίδευσης. Αντίθετα φοβόμαστε ότι η Επιτροπή μπαίνει σε επικίνδυνα μονοπάτια κατηγοριοποίησης των εκπαιδευτικών και σε κραυγαλέες αντιφάσεις. Πως;
Με το ίδιο το όνομα της: «με μεταπτυχιακό/διδακτορικό και προϋπηρεσία στην Ειδική Αγωγή». Πολύ σύντομα θα δούμε την Επιτροπή «με σεμινάριο», την Επιτροπή «με 10 μήνες προϋπηρεσία» κτλ.
Ζητώντας ξεχωριστό κλάδο ΠΕ70.50 και ΠΕ60.50. Ενώ οι εκπαιδευτικοί ΠΕ71- ΠΕ61 αποκλείστηκαν από τους κλάδους ΠΕ70-ΠΕ60 (μας απαγορεύτηκε να δώσουμε ΑΣΕΠ ενώ δεκάδες είχαμε κάνει τα χαρτιά μας και ενώ για χρόνια μας έδιναν τον κωδικό ΠΕ70-ΠΕ60), η Επιτροπή πάει αυτόν τον αποκλεισμό/κατηγοριοποίηση ένα βήμα παραπέρα, ζητώντας νέο κλάδο ΠΕ70.50. Αδυνατεί να δει ότι ένας τέτοιος υποκλάδος, σε περίπτωση που συσταθεί και ενταχθούν σε αυτόν και οι μόνιμοι εκπαιδευτικοί των διδασκαλείων, αποτελεί ένα πρώτης τάξης πεδίο για κατάργηση οργανικών θέσεων και απόλυση. Ήδη οι συνάδελφοι των διδασκαλείων έχουν θορυβηθεί με την προοπτική δημιουργίας ενός τέτοιου κλάδου και την προοπτική να ενταχθούν εκεί και ν’ αποκοπούν από τον κλάδο ΠΕ70-ΠΕ60.
Ενώ η Επιτροπή αναφέρει ότι δεν πρέπει να βλέπουμε τον ειδικό και τον γενικό εκπαιδευτικό ως ξεχωριστές οντότητες, εντούτοις δεν αναφέρει ότι:
α) ως εκπαιδευτικοί γενικής αγωγής έχουν θεσμικά το δικαίωμα να βρίσκονται στον πίνακα αναπληρωτών γενικής εκπαίδευσης και να εργαστούν μέσω αυτού στην εκπαίδευση, προσφέροντας στους μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, που άλλωστε αποτελούν περίπου το 10% του μαθητικού πληθυσμού και τους συναντάμε σε κάθε γενική τάξη. Αφού δεν θέλουμε να «ακυρώνουμε την ενταξιακή προοπτική της Παιδείας και υψώνουμε απόρθητα κάστρα ‘ειδικής αγωγής’ στα οποία θα είναι έγκλειστοι όσοι χαρακτηρίζονται ως ‘μαθητές με ειδικές ανάγκες’» γιατί τέτοιος «καημός» από την Επιτροπή με την κατάταξη στους πίνακες αναπληρωτών ειδικής αγωγής; Καημός που δε σχολίασε ολόκληρο το ψήφισμα αλλά μόνο την κατάταξη; Γιατί τέτοιος καημός με την «ειδική αγωγή» γενικά; Τι μόδα είναι αυτή; Πρέπει ο κάτοχος μεταπτυχιακού στην Ειδική Αγωγή να βρεθεί οπωσδήποτε σε Ειδικό Σχολείο, Τμήμα Ένταξης, Παράλληλη Στήριξη; Η γενική τάξη δεν τον έχει ανάγκη; Μη κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας. Το έχουμε ξαναπεί δημόσια σε παλιότερο κείμενο μας: «Γνωρίζουμε ότι υπάρχει μεγάλη ανεργία και για τους συναδέλφους μας της Γενικής Αγωγής, αλλά το πρόβλημα της αδιοριστίας δε λύνεται με το να βαπτίσουμε το κρέας ψάρι, αλλά με κοινό αγώνα των αδιόριστων εκπαιδευτικών».
β) οι ΣΑΤΕΑ ζητούν να υπάρχει επικουρικός πίνακας αναπληρωτών ΠΕ60-ΠΕ70 με σπουδές στην ΕΑΕ (διδακτορικό/μεταπτυχιακό), όπου θα μπορούν να κατατάσσονται και σε αυτόν οι εκπαιδευτικοί που αναφέρει η Επιτροπή. Για τους λόγους (παιδαγωγικούς και πολιτικούς-θεσμικούς) που αποσαφηνίστηκαν αναλυτικά παραπάνω, δε θεωρούμε αντίστοιχο και ισότιμο το μεταπτυχιακό ή διδακτορικό με το πτυχίο. Γι’ αυτό, πουθενά δε βάλαμε εμείς την έννοια του «προτάσσονται» σ’ έναν πίνακα. Ζητάμε ξεχωριστό πίνακα για το πτυχίο μας, όπως ισχύει και στους άλλους κλάδους (πίνακας με βάση το πτυχίο και την προϋπηρεσία), ζητάμε να εργαζόμαστε εκεί που υπηρετούμε εδώ και 12 χρόνια. Ρωτάμε ακόμα: αν η Επιτροπή δε θεωρεί τους «ειδικούς παιδαγωγούς» ως διαφορετική οντότητα από τους «γενικούς παιδαγωγούς», γιατί δεν προτείνει να δώσουμε ΑΣΕΠ Γενικής Αγωγής (οι απόφοιτοι των τμημάτων ειδικής αγωγής) και να εντασσόμαστε στον πίνακα αναπληρωτών γενικής αγωγής; Θα περίμενε κανείς μια τέτοια πρόταση από τις παραδοχές της. Λείπει όμως μια τέτοια πρόταση...
4. Γιατί η Επιτροπή δεν αναφέρει τίποτα για τη μοριοδότηση οποιουδήποτε μεταπτυχιακού, είτε στον πίνακα γενικής είτε στον πίνακα ειδικής αγωγής; Δηλαδή, αν ένας αναπληρωτής εκπαιδευτικός έχει μεταπτυχιακό στις νέες τεχνολογίες, γιατί να μη μοριοδοτείται και στον πίνακα γενικής αγωγής; Σε παλιότερο κείμενό μας έχουμε δηλώσει: «αν ισχύσει ένα θεσμικό πλαίσιο για όλους τους εκπαιδευτικούς που μιλάει για μοριοδότηση των διδακτορικών και μεταπτυχιακών τίτλων (όπως π.χ. αναφέρει ο ν.3848/2010 της Διαμαντοπούλου, άρθρο 3, όπου μοριοδοτείται ο βαθμός στον διαγωνισμό του ΑΣΕΠ, η προϋπηρεσία, η ξένη γλώσσα, η γνώση ηλεκτρονικού υπολογιστή και οι διδακτορικοί/μεταπτυχιακοί τίτλοι), τότε δεν έχουμε πρόβλημα, δεν είμαστε καμία εξαίρεση. Αν μοριοδοτηθεί ο μαθηματικός που έκανε μεταπτυχιακό/διδακτορικό στα μαθηματικά, έτσι να μοριοδοτηθεί και ο δάσκαλος ειδικής αγωγής που έκανε μεταπτυχιακό/διδακτορικό στην Ειδική Αγωγή. Ζητάμε την Ισονομία. ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΤΗΝ ΙΣΟΤΗΤΑ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ, ΤΟ ΙΔΙΟ ΘΕΣΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ.»
Γιατί η Επιτροπή μιλάει για άλλη ομάδα εκπαιδευτικών και ότι οι ΣΑΤΕΑ μετακυλύουν το πρόβλημα σε άλλη ομάδα εκπαιδευτικών (που πήγε εδώ ο ενιαίος χαρακτήρας της εκπαίδευσης και των εκπαιδευτικών), τη στιγμή που η πρότασή μας δεν τους αποκλείει ούτε από τη Γενική ούτε από την Ειδική Εκπαίδευση;
Ολοκληρώνοντας, το κείμενο της Επιτροπής κάνει προς το τέλος, τρομακτικά ολισθήματα:
Α) «Δε θέλουμε ούτε να ακυρώνεται το έργο μας, ούτε να γινόμαστε θύματα λογικών ή πρακτικών που εξυπηρετούν μικρο-συντεχνιακά συμφέροντα». Το να εμφανίζεσαι 15 μέρες πριν παρουσιαστεί ο νόμος, για να δηλώσεις την παρουσία σου, σχολιάζοντας μόνο το ζήτημα της κατάταξης και να μιλάς για μικρο-συντεχνιακά συμφέροντα απέναντι στο ψήφισμα (και ίσως δεν το γνώριζαν) απέναντι στους ΣΑΤΕΑ, οι οποίοι εδώ και χρόνια έχουν αγωνιστεί και έχουν θέσεις για το σύνολο της Ειδικής Αγωγής σε πρωτοβάθμιο επίπεδο (καθότι θεωρούμε πολύ πιο σωστό να μιλήσει για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση ο εκεί εμπλεκόμενος κόσμος) είναι τουλάχιστον προσβλητικό! Αλλά η Επιτροπή είναι ξεκάθαρο ότι κινείται σε ατομικιστικό πλαίσιο καριέρας και όχι σε πλαίσιο συλλογικής πρότασης και διεκδίκησης για την εκπαίδευση: «Είμαστε άνθρωποι που επένδυσαν (σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο) σε συγκεκριμένες επιλογές επιστημονικής επιμόρφωσης - μετεκπαίδευσης και επαγγελματικής σταδιοδρομίας, με βάση τα θεσμικά δεδομένα της καθιερωμένης εκπαιδευτικής νομοθεσίας για την αποτίμηση των τυπικών και ουσιαστικών προσόντων του διδάσκοντος». Αυτό το «με βάση τα θεσμικά δεδομένα» δε σχολιάζεται στο κείμενο (η μέχρι σήμερα πρόταξη των μεταπτυχιακών). Αντίθετα, οι απόφοιτοι των τμημάτων ειδικής αγωγής γι’ αυτά τα «θεσμικά δεδομένα» και για τα άλλα προβλήματα της Ειδικής Αγωγής (μη άνοιγμα των Ειδικών Σχολείων στις 12 Σεπτέμβρη, υποστελέχωση κτλ.) έχουν βρει μέχρι και την Αστυνομία απέναντί τους και όχι μία μόνο φορά. Και φυσικά είχαν «επενδύσει» και αυτοί κάποτε στο πτυχίο και την προϋπηρεσία τους…
Β) «Η λογική της ‘καθαρότητας’ στη στελέχωση της Ε.Α.:
- Ενισχύει τον αποκλεισμό και την απομόνωση των ΑμεΑ από τις δομές της Γενικής Παιδείας και έρχεται σε αντίθεση με το στόχο της εκπαιδευτικής ένταξης των μαθητών με αναπηρία.
Η φράση «καθαροί πίνακες» φαίνεται να είναι παρεξηγήσιμη. Το πώς, όμως, η πρότασή μας ενισχύει τον αποκλεισμό και την απομόνωση των ΑμΕΑ από τις δομές της Γενικής Παιδείας και έρχεται σε αντίθεση με την ένταξη, αφού π.χ. οι εκπαιδευτικοί ΠΕ71-ΠΕ61 είναι αυτοί που στελεχώνουν ως επί το πλείστον τα Τμήματα Ένταξης και τις Παράλληλες Στηρίξεις και προωθούν τη Συνεκπαίδευση στο γενικό σχολείο όλα αυτά τα χρόνια είναι «λογικό» άλμα.
- Καταργεί την αξιοκρατία, υποβαθμίζει τη σημασία της επιμόρφωσης του εκπαιδευτικού και ακυρώνει τις όποιες προσπάθειες για την αναβάθμιση των τυπικών και ουσιαστικών προσόντων του διδακτικού προσωπικού της Ειδικής Αγωγής.
Μιλήσαμε παραπάνω για την αξιοκρατία των μεταπτυχιακών: Κύπρος, Ιταλία, Βουλγαρία, Ελλάδα, ένα γιγαντιαίο εμπόριο τίτλων αναπτύχθηκε επάνω ακριβώς στο «καθεστώς εξαίρεσης» του θεσμικού πλαισίου στελέχωσης της ΕΑΕ. Τελευταίο τραγελαφικό διήγημα αυτής της ιστορίας θα δείτε στο alfavita, στο άρθρο «Πώς ένα περιζήτητο μεταπτυχιακό Ειδικής Αγωγής καταλήγει να γίνει βραχνάς»…
Όσο για την επιμόρφωση και την υποβάθμισή της που προωθούμε, παραπέμπουμε στο www.satea.gr «Προβλήματα στην Επιμόρφωση για την Παράλληλη Στήριξη» (19/4/2013), όπου γραπτά καταθέτουμε τις προτάσεις μας, για τις οποίες έχουμε δώσει ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ μάχη σε κάθε επιμορφωτική διαδικασία. Μπορείτε να ερευνήσετε την ιστοσελίδα μας, όπου περιγράφεται το πλήθος των ενεργειών μας.
Αν, τέλος, η ρήση «προσπάθειες αναβάθμισης» αναφέρεται στην αυτό-αξιολόγηση και τη σύνδεσή της με τα μεταπτυχιακά (άριστος εκπαιδευτικός θεωρείται μόνο ο κάτοχος μεταπτυχιακού), η απάντηση μας βρίσκεται στο www.satea.gr – «Αξιολόγησης παράδοξα» (3/2/2014)
- Καταστρατηγεί εργασιακά κεκτημένα και ευτελίζει την επιστημονική κατάρτιση και παιδαγωγική προσφορά των εκπαιδευτικών ΠΕ. 70.50/60.50.
Ούτε δικαίωμα διορισμού (είτε μέσω της γενικής εκπαίδευσης τα πρώτα έξι χρόνια είτε μέσω της ειδικής εκπαίδευσης μετά το 2008), το βασικό πτυχίο και η προϋπηρεσία ν’ απαξιώνονται στους πίνακες αναπληρωτών κάθε χρόνο, ο διορισμός με βάση το 30μηνο να μη γίνεται δεκτός, να προτείνουμε να υπάρχει επικουρικός πίνακας ειδικής αγωγής (εγγραφή εκπαιδευτικών σε δύο πίνακες αναπληρωτών) και η πρότασή μας να «καταστρατηγεί εργασιακά κεκτημένα και να ευτελίζει»; Η συγκεκριμένη φράση είναι «ατυχής» απέναντι στους θεσμικά αποκλεισμένους από το εκπαιδευτικό σύστημα για μια 12ετια αναπληρωτές ειδικής αγωγής!
Και μιας και όλα τα κείμενα τελειώνουν με ευχολόγια του τύπου «αντί να αναλωνόμαστε σε μικρόνοες και διχαστικές τακτικές, θα ενώσουμε όλοι οι εκπαιδευτικοί τις φωνές μας στον αγώνα για ένα καλύτερο εκπαιδευτικό αύριο για όλους τους μαθητές χωρίς αποκλεισμούς και διακρίσεις" να προσθέσουμε ότι
ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΑ ΔΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ.
ΟΙ ΣΑΤΕΑ ΕΚΕΙ ΚΡΙΝΟΝΤΑΙ.
ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΕΚΕΙ ΜΑΣ ΚΡΙΝΟΥΝ.
ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΜΑΣ ΕΚΕΙ ΜΑΣ ΚΡΙΝΟΥΝ.
ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΑΠΟΦΟΙΤΩΝ ΤΜΗΜΑΤΩΝ ΕΙΔΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ – www.satea.gr
[1] Οι ορισμοί, που χρησιμοποιούμε όλοι για την «αναπηρία», προέρχονται από την πιο δυνατή ομάδα του χώρου: τους ιατρούς (ψυχιάτρους) και τα διαγνωστικά τους εργαλεία (που όλο αλλάζουν και έτσι π.χ. το σύνδρομο Asperger έχασε πρόσφατα τη ξεχωριστή του περιγραφή στο DSM V). Τα σύνδρομα που παρουσιάζονται π.χ. στο DSM δεν είναι χωρίς κλινική ή χωρίς εκπαιδευτική αξία. Περιγράφουν ορισμένες συμπεριφορές που πραγματικά είναι κοινές σε πολλές περιπτώσεις παιδιών, αυτό το δείχνουν και επιδημιολογικές μελέτες αλλά και η καθημερινή μας εμπειρία. Κανένα παιδί δεν είναι ίδιο με το άλλο, αλλά ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά έχουν οδηγήσει στην ανάπτυξη συγκεκριμένων διδακτικών πρακτικών. Ως εκπαιδευτικοί καλούμαστε να κάνουμε εκπαιδευτική αξιολόγηση του μαθητή (δηλαδή τι μπορεί να κάνει ή όχι ο μαθητής σε σχέση με το σχολείο) και γι’ αυτό χρησιμοποιούμε και τον όρο ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες – που κάποια στιγμή θ’ αλλάξει κι αυτός.
[2] Επισυνάπτουμε στο τέλος του κειμένου και τα μεταπτυχιακά που έχουν αναγνωριστεί στον Πίνακα Β΄ Δασκάλων ΕΑΕ για να δει κάποιος ποιοι τίτλοι έχουν αναγνωριστεί…
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
ΑΣΕΠ: Η πιο Εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών για μόρια σε 2 ημέρες (δίνεις από το σπίτι σου με 95 ευρώ)
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 25/11
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
