Alfavita Newsroom Δε μας χαρακτηρίζει η αφέλεια σε σχέση με τον ρόλο της εκπαίδευσης. Αναγνωρίζουμε ότι αυτή αποτελεί έναν μηχανισμό υποταγμένο στην κοινωνία που ανήκει. Σε ένα αστικό καθεστώς, στόχο έχει τη διαιώνιση του ταξικού συσχετισμού, την αναπαραγωγή της αστικής τάξης, τον ιδεολογικό εμποτισμό της νεολαίας με τις αστικές «αξίες».
Παρόλα αυτά, δε μπορεί παρά να μας εκπλήσσει η χυδαιότητα με την οποία επιχειρείται να παρουσιαστούν οι «αξίες» αυτές, καλυμμένες με το πέπλο της επιστημοσύνης, σε φοιτητές και εκπαιδευτικούς, στα πλαίσια του Πιστοποιητικού Παιδαγωγικής Επάρκειας. Την κατεύθυνση αυτή δεν αναιρεί η ανακοίνωση του υπουργείου για αναστολή εφαρμογής του νόμου που το καθιστά υποχρεωτικό, πόσο μάλλον όταν προβλέπεται η διεκπεραίωση των εκκρεμών αιτήσεων σχετικά με αυτό κι είναι στα σκαριά το νέο νομοθετικό πλαίσιο που το αφορά.
Στην ουσία, ορίζεται ότι, με την ολοκλήρωση των σπουδών του, ο απόφοιτος οφείλει να διαθέτει το εν λόγω πιστοποιητικό για να μπορεί να διδάξει, με αποτέλεσμα να δέχεται σοβαρό πλήγμα το πτυχίο του.Τα επαγγελματικά δικαιώματα που απορρέουν από αυτό διασπώνται, ανάλογα με το αν κατέχει ή όχι τον παραπάνω τίτλο, και το πτυχίο παύει να είναι η μόνη προϋπόθεση για δουλειά. Η απαίτηση «επάρκειας» όχι μόνο φορτώνει τα βάρη της ανεργίας και της αδιοριστίας στους ίδιους τους απόφοιτους- νέους εκπαιδευτικούς αλλά αποτελεί βάση περαιτέρω επιδρομής στα δικαιώματα τόσο αυτών όσο και των υπόλοιπων εργαζομένων.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι ήδη στο Πανεπιστήμιο η θεσμοθέτηση του πιστοποιητικού προσθέτει ένα κομμάτι στο παζλ της εντατικοποίησης, με τα σεμινάρια και κάθε άλλου είδους «χαρτιά» να προωθούνται συνεχώς, στα πλαίσια της δια βίου μάθησης που έχει κηρύξει το Υπουργείο Παιδείας. Η πολιτική της εντατικοποίησης, δίπλα στους ταξικούς φραγμούς που ορθώνονται στα παιδιά των λαϊκών οικογενειών, συνιστά σοβαρό λόγο παρεμπόδισης της συνέχισης, έως και εγκατάλειψης, της τριτοβάθμιας. Παράλληλα, καλλιεργεί τον ατομικό δρόμο και τον συμβιβασμό στον τωρινό καθηγητή-αυθεντία, κι αντίστοιχα στον αυριανό ασύδοτο εργοδότη, απομακρύνοντας από τις συλλογικές διαδικασίες και τους αγώνες.
Αν η μία πλευρά του ΠΠΕ είναι, λοιπόν, το χτύπημα του πτυχίου και η πρόσθεση «χαρτιών» στην προσπάθεια των νέων αποφοίτων να βρουν δουλειά, η άλλη πλευρά σχετίζεται με τη συνολικότερη προπαγάνδα του συστήματος. Σε μια περίοδο που οι ανταγωνισμοί των ιμπεριαλιστικών χωρών φέρνουν όλο και πιο κοντά την ανθρωπότητα στο ενδεχόμενο ενός νέου παγκοσμίου πολέμου, που οι παρεμβάσεις Ευρωπαίων και Αμερικανών έχουν οδηγήσει στη διάλυση κρατών, στο ξέσπασμα εμφύλιων συγκρούσεων και σε τεράστια μεταναστευτικά και προσφυγικά ρεύματα, πανεπιστημιακοί επιχειρούν να παρουσιάσουν την ΕΕ, τη διάλυση όλων των κεκτημένων των εργαζομένων, την πλήρη αποδοχή αυτού του βάρβαρου κοινωνικο - οικονομικού συστήματος ως μονόδρομο.
Η «Παιδαγωγική Επάρκεια» είναι μια διαδικασία αυστηρής συμμόρφωσης στην «ιδεολογία» των πολέμων, της φτώχειας, της ανεργίας, του κανιβαλισμού, της υποταγής στα πολιτιστικά σκουπίδια του συστήματος. Όπως και η περιβόητη (και διαβόητη) αξιολόγηση, άλλωστε…
Και για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι: μέσω της αξιολόγησης και με το πρόσχημα της αξιοκρατίας, επιδιώκεται η κατηγοριοποίηση αλλά και οι απολύσεις εκπαιδευτικών, το χτύπημα στη μονιμότητα, η εξίσωση προς τα κάτω των δικαιωμάτων συνολικά των εργαζομένων. Ιδεολογικά ακόμα, η αξιολόγηση συνεπάγεται την τρομοκράτηση και τη χειραγώγησή τους, καθώς εργάζονται υπό τον φόβο της «ανεπάρκειας». Πάει μάλιστα πακέτο με την αξιολόγηση των σχολικών μονάδων, η οποία ωθεί τα σχολεία στην ταξική κατηγοριοποίηση, ανάλογα με το κατά πόσο ευθυγραμμίζονται με τις επιταγές κυβέρνησης-ΕΕ-ΟΟΣΑ, κι οδηγεί ως εκ τούτου στην απόρριψη, πάλι με αξιοκρατικό τάχα τρόπο, των μαθητών των φτωχών στρωμάτων από τη σχολική εκπαίδευση. Αν συνυπολογίσουμε ότι η κυβέρνηση κλίνει προς τη συμμετοχή γονιών, μαθητών και εκπαιδευτικών στην αξιολόγηση των σχολείων, γίνεται σαφής η πρόθεσή της να επιρρίψει τις ευθύνες του συστήματος για την κατάσταση στην εκπαίδευση και τα προβλήματα της νεολαίας συνολικά στον λαό.
Στοιχισμένα, συγκροτημένα και με σχέδιο, επομένως, το Υπουργείο, μέσω των «προθύμων», έχει επιδοθεί σε ένα όργιο προπαγάνδας και ιδεολογικής παρέμβασης. Η εκπαίδευση που ονειρεύονται χτίζεται με τα υλικά του σάπιου συστήματος που επιλέγουν να υπερασπίσουν:
• Οι διορισμένοι εκπαιδευτικοί παρουσιάζονται σαν «γερασμένα σκυλιά», ανίκανα να μάθουν «νέα κόλπα» ενώ οι αναφορές σε αυτούς γίνονται, σε κάθε περίπτωση, με απαξιωτικό και προσβλητικό τρόπο.
• Η επετηρίδα εμφανίζεται σαν μια τραγική ανορθογραφία στο σύστημα διορισμών ενώ ο διαγωνισμός του ΑΣΕΠ αποτελεί ένα «μικρό μόνο βήμα προόδου» στη διαδικασία διορισμού.
• Η αξιολόγηση θα εφαρμοστεί και «τότε θα δείτε»…
• Για το συνταξιοδοτικό ευθύνονται οι μεγάλες διαδηλώσεις επί Γιαννίτση.
• Η παραμονή στην ΕΕ αποτελεί τη μοναδική επιλογή για τη χώρα.
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
Οι άνθρωποι του μεροκάματου, νέοι και παλιότεροι, είναι απ’ την ίδια πλευρά. Το χτύπημα στα επαγγελματικά δικαιώματα των πτυχιούχων, η ανεργία και η επισφάλεια στους νέους, οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις και η κινητικότητα, η αδιοριστία και η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, η χειραγώγηση μέσω της εφαρμογής της αξιολόγησης στο δημόσιο, η τρομοκρατία στον ιδιωτικό τομέα είναι όλες πλευρές του ίδιου νομίσματος.
Από δίπλα, η μαθητική και φοιτητική νεολαία προβληματίζεται έντονα για το μέλλον της.Βρίσκεται απέναντι σε ένα σύστημα που το μόνο που έχει να της υποσχεθεί είναι οι ατομικές λύσεις, το διαρκές κυνήγι δεξιοτήτων, η ανταγωνιστικότητα και όλα αυτά στο φόντο της ανεργίας, της μετανάστευσης, του πολέμου.
Απέναντί μας βρίσκονται όσοι απροκάλυπτα προωθούν τον κοινωνικό κανιβαλισμό.
• Η επετηρίδα αποτέλεσε μια κατάκτηση των εργαζομένων, σηματοδοτούσε την υποχρέωση του κράτους να εξασφαλίσει δουλειά. Θα μας πείσουν τώρα ότι αυτό είναι κακό;;
• Θα αποδεχτούμε ότι είναι λογικό να θεωρούμαστε διαρκώς ανεπαρκείς ή θα τους πούμε κατάμουτρα ότι αυτά είναι τα ιδεολογήματα της αστικής τάξης, ακριβώς επειδή μας θεωρεί αναλώσιμους;;
• Αξιολόγηση υπάρχει στον ιδιωτικό τομέα, ευνοεί την ανάπτυξη συνεργασίας ανάμεσα στους εργαζόμενους ή μήπως την υποταγή και την ανεμπιστοσύνη;;
• Θα στοιχηθούμε πίσω από την αντιδιαλεκτική και αντιεπιστημονική θέση των μονόδρομων και των νομοτελειών;; Πώς εξελίχθηκε η ανθρωπότητα; Με ή χωρίς επαναστάσεις;;
Το σύστημαπροσπαθεί να μετακυλήσει στους εκπαιδευτικούς την ευθύνη για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η εκπαίδευση. Αντιστρέφοντας την πραγματικότητα, αποκρύπτει το γεγονός ότι η συνθήκη η οποία διαμορφώνει και καθορίζει τους όρους ζωής και τις κοινωνίες δεν είναι η εκπαίδευση αλλά ο τρόπος παραγωγής στο εκάστοτε οικονομικό σύστημα. Ιδιαίτερα στη χώρα μας, ο εξαρτημένος ρόλος της οικονομίας και η ανυπαρξία σοβαρής παραγωγικής βάσης κάνουν τις «αντιγραφές» ξένων εκπαιδευτικών συστημάτων και την εφαρμογή τους στην Ελλάδα να φαντάζουν αστείες.
Επιπλέον, επιχειρεί να καταστήσει τους εκπαιδευτικούς «συμμέτοχους στην αναπαραγωγή σύγχρονων πολιτισμικών και ιδεολογικών προτύπων και αξιών». Εδώ απαντάει και ο όρος «αντίσταση των εκπαιδευτικών» που συναντάει κανείς στις πανεπιστημιακές σημειώσεις. Εκνευρίζει το συστημικό επιτελείο η μη στοίχισή τους με«καινοτομίες» όπως ο κόφτης της τράπεζας θεμάτων,το βίαιο σπρώξιμο μαθητών στην τεχνική εκπαίδευση, η ένταση των ταξικών φραγμών με τις εξετάσεις σε μικρότερες τάξεις κτλ.
Συγχρόνως, το σύστημα επιδιώκει να καταστήσει υπεύθυνους τους φοιτητές για την αδυναμία τους να ανταπεξέλθουν στους εξαντλητικούς όρους σπουδών ή να βρουν έπειτα δουλειά πάνω στο πτυχίο τους. Αποκρύπτει ότι το χτύπημα στο πτυχίο, οι ταξικοί φραγμοί και η εντατικοποίηση αποτελούν συγκεκριμένη πολιτική αποθάρρυνσης-πειθάρχησης,που υπαγορεύεται από την ανάγκη αναπαραγωγής του κεφαλαίου, σε μια περίοδο κρίσης, έντασης της αντιλαϊκής επίθεσης και βαθέματος της εξάρτησης.
Ωστόσο, το σύστημα γνωρίζει ότι η νεολαία ασφυκτιά και δεν μπορεί να ικανοποιηθεί από τα σάπια ιδανικά που της προβάλλει. Γι αυτό, παρά την κινηματική νηνεμία, προσπαθεί να πλήξει τη δυνατότητά της να αντιστέκεται, καταπατώντας τις συνδικαλιστικές ελευθερίες και το άσυλο, συκοφαντώντας την οργάνωση και την Αριστερά.
Η δική μας αλήθεια
Σε ότι μας αφορά, έχουμε από καιρό επιλέξει την πλευρά μας. Στο πλάι των φτωχών και των αδικημένων.
Όσο για τους υπερασπιστές του συστήματος των παγκοσμίων πολέμων και των πυρηνικών βομβών, ας αφήσουν τουλάχιστον στην άκρη τη ρητορεία περί επιστημονικότητας της διδασκαλίας τους. Είναι καθαρά πολιτικός, σαφέστατα τοποθετημένος λόγος, που βάζει στο στόχαστρο τους λαούς, τους εργαζόμενους, τη νεολαία.
• Καταγγέλλουμε το όργιο μαύρης προπαγάνδας που γίνεται στα πλαίσια του Πιστοποιητικού Παιδαγωγικής Επάρκειας!
• Καταγγέλλουμε την αμφισβήτηση του πτυχίου - παλεύουμε το πτυχίο να είναι μόνη προϋπόθεση για δουλειά.
• Καλούμε τους Φοιτητικούς Συλλόγους και τα σωματεία των Εκπαιδευτικών -την ΟΛΜΕ και τις ΕΛΜΕ- να πάρουν θέση μπροστά σε αυτό το αίσχος!
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ,
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΑΕΙ-ΤΕΙ
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
ΑΣΕΠ: Η πιο Εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών για μόρια σε 2 ημέρες (δίνεις από το σπίτι σου με 95 ευρώ)
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 25/11
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
