Νηστεύουμε ό,τι μας κοστίζει

η προτεσταντική ηθική και το πνεύμα του καπιταλισμού

 

της Ανδριανής Στράνη

 

Τέλος Σαρακοστής και λίγο πριν από τη Μεγάλη Εβδομάδα επέλεξε να επισκεφτεί την Ελλάδα τής νηστείας η γνωστή κυρία Μέρκελ. Αφού απόλαυσε όλα τα πλούσια εδέσματα και κατασπάραξε τον πασχάλιον αμνόν πριν την ώρα του, στο σπίτι του φτωχού, ως είθισται, αρνήθηκε την πρόταση για το επιδόρπιο γλύκισμα με τη δικαιολογία της νηστείας. Στη χώρα μου και στη θρησκεία μου, είπε, νηστεύουμε ό,τι μας κοστίζει περισσότερο. Για τους Γερμανούς διαμαρτυρόμενους η άρνηση του γλυκού ήταν ένα μάθημα νηστείας και λιτότητας στους πλούσιους και αχόρταγους Έλληνες. Οι σκληρά εργαζόμενοι Γερμανοί διαμαρτυρόμενοι επιβάλλεται να νηστεύουν το γλυκό, ενώ οι τεμπέληδες Έλληνες, ως υποτελείς από την εποχή του Όθωνος, επιβάλλεται να νηστεύουν το φαγητό. Μπορούν βεβαίως να τρώνε νηστήσιμα γλυκά του κουταλιού.

Στον Δείπνο της Ακρόπολης, και όχι στον Μυστικό, οι κυρίαρχες έννοιες «κόστος» και «αξία» φωτίστηκαν περισσότερο κάτω από τον ιερό βράχο, αποκαλύπτοντας την προτεσταντική ηθική και το πνεύμα του καπιταλισμού, για να θυμηθούμε και τον παλιομοδίτη ομοεθνή της Κυρίας, κοινωνιολόγο Max Weber. Η προτεσταντική ηθική της ανατολικογερμανίδας καγκελαρίου, εναρμονισμένη με το πνέυμα του καπιταλισμού και ιμπεριαλισμού, έραψε το ταγεράκι τού Θεού στα μέτρα της.

 

Αυτός ο άγλυκος Θεός, ο στερημένος από τις επιθυμίες, που δεν ξοδεύει, αλλά νηστεύει, αποταμιεύει και επενδύει στην εξαθλίωση των Λαών, δημιουργεί από την πίστη του το Κεφάλαιο. Αυτός ο Διαμαρτυρόμενος Θεός είναι πλασμένος «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν» του Γερμανού καπιταλιστή. Ο Θεός της Κυρίας είναι για τον εαυτό του ο Δημιουργός του Κεφαλαίου που δανείζει, τοκίζει, και χαρίζει τα χρέη των αμαρτωλών Λαών και Εθνών. Η πίστη του διαμαρτυρόμενου στην Αγία Γραφή και την ατομική σωτηρία αποδεικνύεται από την αφοσίωσή του στη σκληρή εργασία και στην ανάπτυξη του Κράτους σε ένα παγκοσμιοποιημένο (ιμπεριαλιστικό) σύστημα κινητών αξιών, καθαγιασμένου από τον θεό του Κέρδους. Ο θεός της Αγάπης, της Πράξης, και της Αλληλεγγύης, ο Πάσχων Δούλος της Ανατολικής παράδοσης, αφήνει αδιάφορο τον Γερμανό καπιταλιστή, αφού γι’ αυτόν μόνο ο ανταγωνισμός και το πλεόνασμα οδηγούν στην ανάπτυξη του δυτικού πολιτισμού. Η ισότητα και η αδελφοσύνη των Λαών δεν βολεύει του χριστιανοευρωπαίους ιμπεριαλιστές, γιατί οι αξίες αυτές προβάλλουν τον αδύναμο και τις ανάγκες του και όχι τον Υπεράνθρωπο κερδοσκόπο της Αγοράς.

Άρα, καλά καταλάβαμε το νόημα των λόγων της Κυρίας, περί της αξίας και του κόστους της νηστείας. Ήρθε λοιπόν να μας ελέγξει και να μας υπενθυμίσει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει συγκεκριμένο πρόγραμμα νηστείας, στο οποίο οφείλουμε να συμβαδίσουμε, αν θέλουμε να είμαστε εταίροι και συνεταίροι της Αγίας Οικογένειας. Και επειδή όλα τα πράγματα έχουν το κόστος τους, σύμφωνα με τα λεχθέντα, καταλάβαμε καλά τι είναι αυτό που προσπαθεί εδώ και καιρό να πετύχει η Αγία Οικογένεια με κάθε κόστος. Στόχος είναι η Ιστορία και η Παράδοση ενός Λαού που αγωνίζεται και αντιστέκεται ενάντια στους ντόπιους δυνάστες και ξένους κατακτητές.

Εμείς προτάσσουμε τον Άνθρωπο της Εργασίας και τις ανάγκες του, εκείνη τη στήριξη του γερμανικού ιμπεριαλισμού και του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος. Εμείς βιώνουμε το Πάθος μέσα από τον δρόμο τού Γολγοθά, προσδοκώντας την Ανάσταση της Πατρίδας, εκείνοι άτεγκτα επιλέγουν την οδό του Μαρτυρίου, της υποτέλειας και της φτώχειας για τους Λαούς και τα καταπιεζόμενα Έθνη.

Ωστόσο, η Κυρία καλό θα ήταν να γνωρίζει, όταν επισκέπτεται τη χώρα που γέννησε τη Φιλοσοφία και την Επιστήμη, να αποφεύγει τα επιδόρπια ρητά, διότι γνωρίζουμε και να τα ερμηνεύουμε.