Alfavita Newsroom «Ε κακομοίρη άνθρωπε,
μπορείς να μετακινήσεις βουνά,
να κάμεις θάματα,
κι εσύ να βουλιάζεις στην κοπριά,
στην τεμπελιά και στην απιστία!
Θεό έχεις μέσα σου,
Θεό κουβαλάς και δεν το ξέρεις
–
που πεθαίνεις, μα είναι πολύ αργά.
Ας ανασκουμπωθούμε εμείς
που το ξέρουμε, ας σύρουμε,
μπορεί να μας ακούσουν!»
Νίκος Καζαντζάκης
Με δεδομένη την υπερψήφιση του 3ου Μνημονίου από τη Βουλή με καθοριστική τη συμμετοχή στην υλοποίηση των νεοφιλελεύθερων μνημονιακών πολιτικών της πλειοψηφίας της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, ποτέ άλλοτε στην μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας δεν ήταν πιο κρίσιμα τα πράγματα για το λαό και το εργατικό – λαϊκό κίνημα.
Η μεγαλειώδης προδοσία που συντελέστηκε αυτές τις τελευταίες ημέρες στη χώρα μας σε βάρος του λαού και των ελπίδων που εναπόθεσε καταθέτοντας την ψήφο και τους αγώνες του στην υπόθεση της κοινοβουλευτικής αυτοδυναμίας του ΣΥΡΙΖΑ και της «κυβερνώσας αριστεράς» που θα ανέτρεπε τα μνημόνια και τις πολιτικές λιτότητας, θα αποτελέσει σίγουρα πεδίο ευρύτατων μελετών για τους ιστορικούς του μέλλοντος, ευρύτερων ακόμα και από αυτές τις μελέτες για τη συμφωνία της Βάρκιζας, η οποία καθόρισε τις μεταπολεμικές πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις στη χώρα μας.
Έτσι και τώρα το 3ο μνημόνιο που ψήφισε και υλοποιεί η νεομνημονιακή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και η εφαρμογή του ή η ανατροπή του (μαζί με τα προηγούμενα μνημόνια και εφαρμοστικούς νόμους) θα καθορίζει από εδώ και στο εξής τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις στη χώρα μας.
Ο λαός μας σε μια στιγμή απόδειξης του αντιστασιακού και ταξικού του ένστικτου, κόντρα και ενάντια σε αφόρητες πιέσεις και εκβιασμούς, με όλους τους θεούς και τους δαίμονες να προσπαθούν να του αλλάξουν τη βούληση και τη θέληση ψήφισε στις 5 Ιουλίου ένα εκκωφαντικά ηχηρό ΟΧΙ στις πολιτικές των μνημονίων και της λιτότητας που επιβάλλονται από την Ε. Ε. στη χώρα μας, διευρύνοντας ακόμα περισσότερο την εντολή που είχε λάβει η κυβέρνηση (ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ) στις 25 Ιανουαρίου για ρήξη με τις πολιτικές της λιτότητας και των μνημονίων ενάντια στις επιλογές της Ε. Ε.
Στις ημέρες που ακολούθησαν αμέσως μετά το δημοψήφισμα και με τον εκβιασμό σε βάρος της χώρας και του λαού από την πλευρά της Ε. Ε. να απογειώνεται για να καταλήξει στη συμφωνία – μνημόνιο που υποβλήθηκε και επιβλήθηκε στη χώρα από τους «εταίρους» - δανειστές (με την αγαστή συμφωνία και συνεργασία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ που πρόδωσε τη λαϊκή εντολή της 25ης Ιανουαρίου και παραχάραξε το αποτέλεσμα της κάλπης του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου) αποδείχτηκε περίτρανα ότι η συμμετοχή της χώρας στη ζώνη του ευρώ και την Ε. Ε. είναι όχι μόνο επιζήμια, αλλά και καταστροφική για τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού.
Δεν υπάρχει κοινωνική κατηγορία εργαζόμενων, ανεξαρτήτως ταξικής θέσης, που να μη θίγεται από τις διατάξεις του 3ου μνημονίου. Αν εξαιρέσει κανείς το μεγάλο, χρηματιστηριακό κυρίως, κεφάλαιο η καταστροφή που φέρνει το 3ο μνημόνιο στην ελληνική κοινωνία και οικονομία είναι τόσο μεγάλη και καθοριστική, ώστε με σιγουριά θα μπορούσε κάποιος να πει ότι αν τελικά εφαρμοστεί και υλοποιηθεί η κοινωνική φυσιογνωμία της χώρας και η παραγωγική της δομή θα αλλάξει δραματικά, ισοπεδώνοντας κάθε έννοια εργασιακού και δημοκρατικού κεκτημένου για τους πολίτες της.
Το πρόγραμμα «διάσωσης» της ελληνικής οικονομίας (3ο μνημόνιο) που μας επιβλήθηκε από την Ε. Ε. και ψηφίστηκε πρόσφατα από τη Βουλή των Ελλήνων με προσχηματικό στόχο την αντιμετώπιση του προβλήματος του Δημόσιου χρέους της χώρας, ουσιαστικά οδηγεί την Ελλάδα στην πλήρη διάλυση βγάζοντας την στο σφυρί και ακόμα περισσότερο βγάζοντας από τη μέση και τους εργαζόμενους της, τους αγρότες και τις μικρές επιχειρήσεις.
Στο πλαίσιο του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων ξεπουλιούνται τα πάντα: Αεροδρόμια, λιμάνια, ενεργειακά συστήματα, γη και ακίνητα με το αιτιολογικό που προβάλλεται από τους δανειστές και την Ε. Ε. που λέει: «Πούλησε τα περιουσιακά σου στοιχεία και θα είσαι σε θέση να αποπληρώσεις το χρέος σου». Όμως δίκαια θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς πώς είναι δυνατό μια χώρα πουλώντας κερδοφόρα ή δυνητικά κερδοφόρα κρατικά περιουσιακά της στοιχεία να μπορέσει να καταστεί ικανή να πληρώσει το χρέος της;
Μαζί με τις ιδιωτικοποιήσεις επιχειρείται να υλοποιηθεί κι ένα ευρύ πρόγραμμα απορρύθμισης της εργασιακής και ασφαλιστικής νομοθεσίας της χώρας σαρώνοντας ουσιαστικά κάθε έννοια εργασιακού δικαιώματος για τους εργαζόμενους. Μισθοί και συντάξεις μειώνονται, αυξάνονται τα έτη ασφάλισης για την παροχή συντάξεως με στόχο να μην μπορεί να πάρει κανένας σύνταξη πριν τα 67 ή ακόμα κι αν πάρει να μη μπορεί να επιβιώσει, ενώ περιορίζονται οι συλλογικές διαπραγματεύσεις και απελευθερώνονται οι απολύσεις.
Κι ο πόλεμος που έχει κηρυχθεί από την πολιτική των μνημονίων και την Ε. Ε. απέναντι στους εργαζόμενους, τους αγρότες και τις μικρές επιχειρήσεις δεν έχει τέλος κι αυτό επιβεβαιώνεται με την κατάργηση της νομοθεσίας της χώρας που αφορά στην προστασία των επιχειρήσεων αυτών (φαρμακεία, φούρνοι, βιβλιοπωλεία κλπ.) από τον ανταγωνισμό των μεγάλων επιχειρήσεων, ενώ συμβαίνει και το απίστευτο, δηλ. να ζητιέται από την Ελλάδα να κάνει τους νόμους για το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές πιο «φιλελεύθερους» κι από αυτούς που ισχύουν στη Γερμανία.
Είναι περιττό να μιλήσουμε για την πλήρη διάλυση του Δημόσιου συστήματος υγείας και της Δημόσιας Δωρεάν Εκπαίδευσης το πλαίσιο λειτουργίας των οποίων και η χρηματοδότησή τους από το κράτος εναρμονίζονται πλήρως με τις πολιτικές άγριας λιτότητας και τις μνημονιακές δεσμεύσεις της χώρας, αφού οποιαδήποτε προσπάθεια οικονομικής τους στήριξης από το κράτος, εκτός των προβλεπομένων, θεωρείται μονομερής ενέργεια.
Αυτό που πραγματικά συμβαίνει στη χώρα μας είναι ένα πείραμα ελεύθερης αγοράς, αφού τα μέτρα που επιβάλλονται από τους πιστωτές δεν αποτελούν μια σειρά λογικών μεταρρυθμίσεων στο πλαίσιο της καπιταλιστικής οικονομίας, αλλά δημιουργούν τις συνθήκες και προετοιμάζουν τη διαχείριση οικονομικών ακραίας «ελεύθερης αγοράς».
Όλα τα παραπάνω είναι ακόμα πιο ακραία απ’ όσα έχουν εφαρμόσει πολλές από τις χώρες που έχουν δανείσει την Ελλάδα και στοχεύουν ευθέως στο ν’ ανοίξει ο δρόμος να δημιουργηθούν ακόμα μεγαλύτερα κέρδη για το μεγάλο κεφάλαιο και τις μεγάλες επιχειρήσεις, ώστε να συνεχιστεί η «ανάπτυξη» της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου και να δημιουργηθεί κι ένα ακραίο μοντέλο «οικονομικής ανάπτυξης» για όλες τις χώρες της Ευρώπης.
Πρόκειται για μια κυνική προσπάθεια να δημιουργηθεί στην Ελλάδα ένας επιχειρηματικός παράδεισος της Μεσογείου μετατρέποντας ουσιαστικά τη χώρα σε ζώνη ειδικής οικονομικής δραστηριότητας εντός της ευρωζώνης με περιορισμένη εθνική και πολιτική κυριαρχία, τελούσα υπό καθεστώς μόνιμης επιτροπείας από την Ε. Ε. με ότι αυτό σημαίνει για τη χώρα και το λαό κι αυτό πρέπει να αποφευχθεί πάση θυσία…..!!!!
Αυτά τα μέτρα δεν μπορεί και δεν πρέπει να αφήσουμε να εφαρμοστούν.
Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και όσοι από το κόμμα αυτό ισχυρίζονται ότι η ψήφιση του 3ου μνημονίου αποτελεί «τακτική αναδίπλωσης» γνωρίζουν καλύτερα από όλους μας ότι ο δρόμος για τη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ σε σοσιαλφιλελεύθερο κόμμα διαχείρισης της επικείμενης κοινωνικής καταστροφής, η οποία θα ενταθεί, με την εφαρμογή των μέτρων «σωτηρίας» του 3ου μνημονίου, έχει πλέον ανοίξει και αποτελεί μονόδρομο για τον «πάλαι ποτέ» αντιμνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ.
Στο πλαίσιο αυτό φαίνεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ένας ακόμα αναλώσιμος πολιτικός σχηματισμός που υλοποιεί και εφαρμόζει αντιλαϊκές – νεοφιλελεύθερες πολιτικές στο πλαίσιο της συμμετοχής της χώρας στη ζώνη του ευρώ και την Ε. Ε. με στόχο την καπιταλιστική ολοκλήρωση της ελληνικής οικονομίας.
Η αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού στη χώρα, για άλλη μια φορά από τις εκλογές του 2009 και μετά, είναι δεδομένη στη βάση της εξαφάνισης ή συρρίκνωσης των «αναλώσιμων» πολιτικών σχηματισμών της εξυπηρέτησης και εφαρμογής των μνημονιακών πολιτικών. Έτσι εξαφανίστηκαν η ΔΗΜ. ΑΡ. και ο ΛΑ.Ο.Σ. και συρρικνώθηκαν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και η Ν. Δ. στη βάση των σχεδιασμών του αστικού πολιτικού συστήματος εξουσίας. Την ίδια ακριβώς τύχη θα έχει και ο νεομνημονιακός ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Το ζήτημα είναι τι κάνουν ή τι μπορούν να κάνουν οι δυνάμεις εκείνες του κινήματος και της Αριστεράς που προσβλέπουν ότι η λύση του δράματος του ελληνικού λαού βρίσκεται έξω από τις «πεπατημένες» οδούς των μνημονίων, των θυσιών χωρίς αντίκρισμα στο βωμό της συμμετοχής της χώρας στη ζώνη του ευρώ και στην υποτιθέμενη «ασφάλεια» που μας προσφέρει η συμμετοχή της χώρας στην Ε. Ε., αλλά και έξω από τους σχεδιασμούς του αστικού πολιτικού συστήματος εξουσίας;
Αν πραγματικά θέλουμε το πολιτικό σκηνικό να αναδιαταχθεί στη βάση της αμφισβήτησης του ευρομωνόδρομου και της κυριαρχίας της Ε. Ε. και των νεοφιλελεύθερων πολιτικών κοινωνικής καταστροφής και περιστολής των δημοκρατικών δικαιωμάτων των λαών που εφαρμόζονται σήμερα, οφείλουμε πρώτα και πάνω από όλα να είμαστε ειλικρινείς απέναντι στου εαυτούς μας και στους γύρω μας απαντώντας με καθοριστικό και ξεκάθαρο τρόπο στα επίδικα πολιτικά ζητήματα της περιόδου. Τα ζητήματα αυτά δεν είναι άλλα από το μέλλον της χώρας και του λαού εκτός ευρώ και Ε. Ε., με έναν άλλο τρόπο οικονομικής και πολιτικής συγκρότησης της χώρας στον αντίποδα του νεοφιλελευθερισμού και της καπιταλιστικής ολοκλήρωσης.
Δεν χρειάζεται να επαναληφθεί το (χιλιοειπωμένο και χιλιογραμμένο τις τελευταίες ημέρες) επιτακτικά αναγκαίο ζητούμενο της συγκρότησης ενός ευρέως κοινωνικού πολιτικού μετώπου όλων των αγωνιστών, των σωματείων, των πολιτικών και κοινωνικών συλλογικοτήτων, αλλά και των διανοούμενων που επιλέγουν με διαφορετικές προσεγγίσεις, ιδεολογικές αφετηρίες και πολιτικές αναγνώσεις να υπηρετήσουν την επιλογή της ρήξης και της σύγκρουσης με την ΕΕ και το ΔΝΤ, που παλεύουν για να καταργηθούν τα μνημόνια και προβάλλουν την ανάγκη μονομερούς διαγραφής του χρέους, εθνικοποιήσεων και ριζικής αναδιανομής του πλούτου.
Το μέτωπο όμως αυτό που θα μετουσιώσει τη δυσαρέσκεια και τη λαϊκή θέληση για αντίσταση σε καθημερινή πολιτική πράξη και θα ενοποιήσει την εργαζόμενη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας σε ριζοσπαστική κατεύθυνση είναι απαραίτητο, αν θέλει στοιχειωδώς να απαντήσει πολιτικά και να εκφράσει τις ανάγκες και τις ελπίδες των χιλιάδων ανθρώπων της χώρας που ψήφισαν ΟΧΙ στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου και διατράνωσαν την αντίθεσή τους στα μνημόνια, τη λιτότητα και την επιτροπεία της Ε. Ε. να έχει τους παρακάτω βασικούς άξονες στο πρόγραμμά του:
Καταγγελία των Μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων και κατάργηση όλων των μνημονιακών νόμων.
Άρνηση πληρωμής και μονομερής διαγραφή του εξωτερικού χρέους.
Έξοδος από τη ζώνη του ευρώ και την ΕΕ.
Έλεγχος στην κίνηση των κεφαλαίων εκτός της χώρας.
Προοδευτική φορολογική μεταρρύθμιση για να πληρώσει η ολιγαρχία και να βελτιωθεί η θέση του λαού και των μικρομεσαίων στρωμάτων.
Εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος με στόχο τη διάσωση του και τη χρησιμοποίηση του ως μοχλού για μια φιλολαϊκή οικονομική αναπτυξιακή πορεία.
Παραγωγική αναδιάρθρωση της οικονομίας με στόχο την ανασυγκρότησή της στη βάση κοινωνικού σχεδιασμού με γνώμονα τις λαϊκές ανάγκες και κάτω από εργατικό – λαϊκό έλεγχο.
Εθνικοποίηση των τομέων κοινής ωφέλειας και των μεγάλων παραγωγικών μονάδων σε κρίσιμους τομείς της οικονομίας, κοινωνικός έλεγχος των βασικών οικονομικών κλάδων, ενεργητική βιομηχανική πολιτική (δημιουργίας, προστασίας και στήριξης συγκεκριμένων κλάδων).
Φιλολαϊκή εισοδηματική πολιτική (μισθοί και συντάξεις που εξασφαλίζουν την ευημερία της μεγάλης εργαζόμενης κοινωνικής πλειονότητας) και ανόρθωση -ενίσχυση της κοινωνικής πρόνοιας (υγεία, ασφάλιση) και της δωρεάν εκπαίδευσης.
Σχεδιασμένη και πολυδιάστατη εξωτερική οικονομική και εμπορική πολιτική.
Διεύρυνση της δημοκρατικών δικαιωμάτων των πολιτών και της λαϊκής κυριαρχίας.
Όλες οι δυνάμεις του λαϊκού κινήματος και της αριστεράς οφείλουν να αναλάβουν άμεσα τις ευθύνες τους και να μην ολιγωρήσουν ούτε για μια στιγμή πλέον, συμβάλλοντας στη δημιουργία του μετώπου αυτού, του νέου Ε. Α. Μ., που έχει άμεση ανάγκη ο λαός και η χώρα στο πλαίσιο της πάλης του ενάντια στα μνημόνια, τη λιτότητα, την Ε. Ε. και την επιτροπεία που του έχει επιβληθεί παρά τη θέλησή του.
Το ερώτημα είναι τι κάνουν ακόμα μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ όσοι διαφωνούν με τις πολιτικές που υλοποιεί και εφαρμόζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και δηλώνουν ακόμα αριστεροί;
Υπάρχει άμεση αναγκαιότητα να τελειώνουν με το ΣΥΡΙΖΑ όσοι δηλώνουν και τοποθετούνται ενάντια στις πολιτικές των μνημονίων και της λιτότητας, αλλά και των ανθρωποθυσιών που αυτά επιβάλλουν προκειμένου να παραμένει η χώρα στη ζώνη του ευρώ. Το αστείο στηρίζουμε την κυβέρνηση (Τσίπρα) που εισηγείται και υλοποιεί μνημόνια χωρίς να τα ψηφίζουμε πρέπει να τελειώνει άμεσα, διότι ενέχει κινδύνους γελοιοποίησης ειδικά γι’ όσους επιθυμούν να αποτελέσουν την εναλλακτική πολιτική έκφραση των δυνάμεων του ΟΧΙ.
Σ’ αυτές τις συνθήκες οι πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις που πρωταγωνίστησαν στους μεγάλους λαϊκούς – εργατικούς αγώνες αυτής της τελευταίας πενταετίας έχουν μια τελευταία ίσως ευκαιρία, τώρα που οι μάσκες έπεσαν.
Χωρίς καμιά άλλη αναμονή, με πίστη στη δύναμη του λαού και των εργαζόμενων όσοι λέμε ότι ανήκουμε στην Αριστερά ας συμβάλλουμε να βγει στο προσκήνιο μια νέα κινηματική – αντιΕΕ αριστερά απαλλαγμένη από αυταπάτες, δίνοντας έμφαση και βάρος στην οργάνωση της πάλης του λαού ενάντια στα μνημόνια, τη λιτότητα και τις πολιτικές της Ε. Ε. Τώρα είναι η ιστορική στιγμή και η ιστορική ευθύνη, να πάρουμε το πολιτικό ρίσκο.
Αυτό που οφείλουμε όλοι μας να παλέψουμε είναι ν’ ανοίξει ο άλλος δρόμος για τη χώρα. Ας δείξουμε ότι μπορούμε χωρίς άλλες καθυστερήσεις!!!!
* Ο Δ. Πολυχρονιάδης είναι δάσκαλος και ενεργός συνδικαλιστής της Π. Ε.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
ΑΣΕΠ: Η πιο Εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών για μόρια σε 2 ημέρες (δίνεις από το σπίτι σου με 95 ευρώ)
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 18/11
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
