Η κραυγή των ραμμένων στομάτων

ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΤΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ ΠΕΙΝΑΣ
Στο όνομα του Μοναδικού που έπλασε την Ελευθερία…
Η ΕΕ ακόμα δεν κατάφερε να παρέχει στους πρόσφυγες την πολύκροτη ΑΣΦΑΛΕΙΑ για την οποία φημίζεται.
Διανύσαμε τις πιο κακόφημες και μη ασφαλείς περιοχές για να ζητήσουμε καταφύγιο εδώ. Γυρεύαμε ένα απάνεμο λιμάνι και σεβασμό στην ανθρώπινη υπόστασή μας και ακόμα να βιώσουμε την πολυπόθητη ασφάλεια.
Είμαστε ελεύθεροι, και καμία χώρα δεν εχει δικαίωμα να μας αφαιρέσει αυτή την ιδιότητα.
Βάσει της Συνθήκης περί Προσφύγων του 1951 η Ελευθερία αποτελεί βασικό δικαίωμα κάθε πρόσφυγα και ως αποτέλεσμα μας δόθηκε το δικαίωμα να επιλέγουμε τη χώρα προορισμού μας σε οποιαδήποτε χώρα της Ευρώπης.
Καμία χώρα δεν έχει δικαίωμα να μας απελάσει πίσω στις χώρες από τις οποίες ξεκινήσαμε αλλά ούτε και σε καμία αναλόγως μη ασφαλή χώρα.
Καμία χώρα δεν δικαιούται να υποβάλλει σε βασανιστήρια ή σε φυλάκιση τους πρόσφυγες.
Κανένας νόμος δεν επιτρέπει την καταπάτηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και τον συνεχή εξευτελισμό. Όλες οι αυτο-αποκαλούμενες πολιτισμένες χώρες φαίνεται να θεωρούν εαυτούς προστάτες – υπερασπιστές και παρατηρητές της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με ιδιαίτερες ευαισθησίες απέναντι στα γυναικόπαιδα.
Όμως η πραγματικότητα αφηγείται μια άλλη ιστορία. Στην πραγματικότητα από την πρώτη στιγμή της άφιξής μας στη Λέσβο ένα ελληνικό νησί που είναι μέρος της ΕΕ, έχουμε συστηματικά δεχθεί τον εξευτελισμό και βρεθήκαμε αντιμέτωποι με τις πιο απεχθείς φασιστικές συμπεριφορές. Όμως δεν θεωρούμε πλέον αναγκαίο να εστιάσουμε στο τι συμβαίνει στη Μόρια.
Μια απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο στο Google ή στο Youtube θα σας δώσει όλες τις πληροφορίες που χρειάζεστε για να έχετε μια ξεκάθαρη εικόνα. Από εκεί και μόνο θα καταλάβετε σε τι αναφερόμαστε. Ανάμεσά μας υπάρχουν μόνο άντρες, γυναίκες και παιδιά που αναγκάστηκαν να δραπετεύσουν από βομβαρδισμούς και που τελικά κατέληξαν στη Μόρια όπου νιώθουμε να μας συμπεριφέρονται σαν να είμαστε κρατούμενοι σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης των Νεο-Ναζί.
Εμείς οι πρόσφυγες που δεν έχουμε που αλλού να αποταθούμε, αποδράσαμε από την Μόρια και δεν θα επιστρέψουμε εκεί ή σε οποιοδήποτε άλλο στρατόπεδο στη Λέσβο, γιατί θέλουμε την Ελευθερία μας. Ζητάμε τον αυτονόητο σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπειά μας και ζητάμε να τηρήσετε τους δικούς σας νόμους. Ζητάμε να τηρήσετε την Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και την Σύμβαση για τους Πρόσφυγες του 1951, που εσείς οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι συντάξατε.
Με όλα αυτά δεδομένα, κάποιοι έχουμε ήδη αποφασίσει να προχωρήσουμε σε απεργία πείνας από σήμερα Παρασκευή 27/10. Οι υπόλοιποι θα δώσουν στην ελληνική κυβέρνηση και στην Ύπατη Αρμοστεία περιθώριο τεσσάρων ακόμα ημερών ώστε να μας αφήσουν ελεύθερους, πριν ακολουθήσουμε τους απεργούς πείνας. Μέσα σε αυτήν την κοιτίδα της υποτιθέμενης δημοκρατίας, μας εξαναγκάζετε να ράψουμε τα στόματά μας και να ξεκινήσουμε απεργία πείνας και ο μόνος λόγος γι αυτό είναι για να υπερασπιστούμε την αξιοπρέπεια και την ελευθερία μας.
Λαοί της Ευρώπης, απευθυνόμαστε σε σας. Εμείς καταφτάσαμε εδώ αιτούμενοι άσυλο. Δραπετεύσαμε από χώρες που ταλαιπωρούνται και καταστρέφονται από ολοκληρωτικά καθεστώτα, εκμετάλλευση και πολέμους. Θεωρήσαμε ότι αποτελείτε το κατ’ εξοχήν παράδειγμα μιας συλλογικής αγάπης προς τον πολιτισμό και την ειρήνη.
Ωστόσο αποτροπιάζει το γεγονός ότι φιλοξενηθήκαμε απλά από τους ψυχρούς έρημους δρόμους σας και όχι από τη ζεστή αγκαλιά σας.
Διατείνεστε ότι δεν μας έχετε αντιληφθεί τις τελευταίες 9 ημέρες; Εάν όχι, τότε πρέπει να γνωρίζετε ότι είμαστε μια ομάδα ανδρών, γυναικών και παιδιών που κοιμόμαστε έξω εκτεθειμένοι στη βροχή και στο κρύο. Οφείλετε να μας δεχθείτε ως πρόσφυγες, ειδάλως ας μας δώσετε την ελευθερία της μετακίνησης για να πορευτούμε παρακάτω.
Θα θέλαμε να επαναλάβουμε πως ένας αριθμός προσφύγων πρόκειται να ξεκινήσει σήμερα Παρασκευή απεργία πείνας και τέσσερις μέρες αργότερα ένας μεγαλύτερος αριθμός ανδρών και γυναικών θα ενωθούν με τους πρώτους, αν τα δίκαια αιτήματά μας δεν γίνουν δεκτά.
Κλείνοντας, σας αφήνουμε μόνους με τη συνείδησή σας.