Ανταποκρινόμενη σε ερωτήματα αναγνωστών σχετικά με προηγούμενο άρθρο που αναρτήθηκε στις 12/5 οφείλω να διευκρινίσω ότι το εν λόγω άρθρο, όπως πολύ εύστοχα παρατήρησε κάποιος αναγνώστης δεν προσφέρει σε καμία περίπτωση επιστημονική τεκμηρίωση για την αποδοτικότητα ή μη των μέτρων. Δεν είναι εύκολο, ίσως επί του παρόντος είναι και αδύνατο να αποδείξουμε ότι δεν μας σώσανε τα μέτρα αλλά η καλή μας τύχη, πόσο μάλλον αφού η καραντίνα ξεκίνησε πριν προλάβει να συμβεί σχεδόν τίποτα στη χώρα μας. Ήταν μια προληπτική καραντίνα για να μην πάθουμε αυτά που έπαθαν άλλοι, προς γνώση και συμμόρφωση. Ούτε όμως και οι υπεύθυνοι για την επιβολή των μέτρων μπορούν να προσφέρουν ορθή επιστημονική τεκμηρίωση για τις πρακτικές που ακολουθήθηκαν από τα στατιστικά στοιχεία που παραθέτουν.
Η στατιστική είναι ένα δίκοπο μαχαίρι, μπορεί να χρησιμοποιηθεί επιλεκτικά και με αντικρουόμενα συμπεράσματα και προφανώς η επιστήμη αυτή είναι από τις πιο σύνθετες και πιο δύσκολες και ουδείς θα έπρεπε να κάνει ασυλλόγιστα χρήση των δεδομένων χωρίς να είναι βαθιά εξοικειωμένος με αυτό το αντικείμενο.
Εγώ δεν είμαι. Αυτός είναι και ο λόγος που έχω παραθέσει ελάχιστα στατιστικά στοιχεία και με πολύ επιφύλαξη αφού δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η επιδημία ακόμα “τρέχει”, δεν έχει ολοκληρώσει τον κύκλο της και ότι τα δεδομένα που συλλέγονται και προβάλλονται, συνεχώς αναθεωρούνται. Συμπεράσματα ασφαλή μπορούν να εξαχθούν ΜΟΝΟ αφού ολοκληρωθούν οι μελέτες.
Υπάρχει εν τούτοις η τάση (τουλάχιστο αυτό εκπροσωπεί μία μερίδα επιστημόνων) τα στατιστικά στοιχεία για τη θνητότητα του ιού συνεχώς να αναθεωρούνται προς τα κάτω (ορισμένοι μάλιστα εκτιμούν μικρότερα ποσοστά και από αυτά της γρίπης). Οι απόψεις όμως αυτές δυστυχώς δεν προβάλλονται. Η αρχική εκτίμηση πάντως ότι αυτή η επιδημία θα έχει νεκρούς της τάξης έως και δεκάδων εκατομμυρίων φαντάζει με τα τελευταία δεδομένα αστρονομική.
Όσο για το θέμα των θετικών δειγμάτων πρέπει να επισημανθεί ότι αυτό που γενικά βλέπουμε από τις δειγματοληψίες που γίνονται, είναι μόνο η άκρη μιας πυραμίδας. Κάτω από αυτή την άκρη ο πραγματικός αριθμός των ατόμων που πιθανόν έχουν ως τώρα υπάρξει θετικοί στον ιό, είτε έχουν νοσήσει είτε όχι είναι υπερπολλαπλάσιος. Δηλαδή εάν για παράδειγμα στην Ελλάδα έχουν ανιχνευθεί φερ' ειπείν 3000 θετικά δείγματα, ο πραγματικός αριθμός των θετικών ατόμων μπορεί να ξεπερνά τις 100000 ή και τις 200000, πράγμα καθόλου παράλογο αφού μιλάμε για επιδημία.
Είναι επίσης λογικό ότι τα κρούσματα θα αυξάνονται εκεί που χαλαρώνουνε τα μέτρα εφόσον δεν έχει επέλθει φυσική ανοσοποίηση του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού. Αυτό από μόνο του όμως δεν πρέπει να αποτελεί λόγο ανησυχίας μιας και η συντριπτική πλειοψηφία αυτών που θα μολυνθούν ή έχουν μολυνθεί από τον ιό δεν παρουσιάζουν ή παρουσιάζουν ελάχιστα και ελαφρά συμπτώματα. Οι περισσότεροι δεν θα καταλάβουν ποτέ από τι νόσησαν.
Αυτό που ΔΕΝ είναι λογικό είναι να προβάλλεται επιμόνως και να καταμετράται σε ημερήσια, για να μην πω σε ωριαία βάση, κάθε ένα μεμονωμένο κρούσμα και κάθε ένας μεμονωμένος θάνατος σαν να έχουμε εγκαταστήσει ένα μετρητή μέσα στο κεφάλι μας, σαν ο χάρος να μας μετράει μία μία αντίστροφα τις ώρες μας. Αυτό είναι επιστημονικά απαράδεκτο, αποτελεί τον ορισμό της παραπληροφόρησης (σκόπιμης κατά τη γνώμη μου) και οδηγεί σε τρέλα.
Έστω ότι παραδεχόμαστε την αποδοτικότητα της καραντίνας και δεδομένου ότι αυτή επιβλήθηκε τόσο πρόωρα δεν θα έπρεπε λογικά να έχει προλάβει να επέλθει ανοσοποίηση του πληθυσμού ούτε στη χώρα μας. Με αυτή τη λογική θα έπρεπε να βλέπουμε και εδώ μια άνοδο της καμπύλης μετά την άρση της καραντίνας.
Πού είναι λοιπόν τα αυξημένα κρούσματα τώρα που ο κόσμος κυκλοφορεί και μάλιστα χωρίς να πολυπροσέχει; Κρούσματα σαφώς υπάρχουν. Το ερώτημα είναι γιατί έχουν πάψει να ασχολούνται ή γιατί έχουν πάψει να τα προβάλλουν με τόση έμφαση όπως έκαναν πριν και κατά τη διάρκεια της καραντίνας.
Θα έλεγε κανείς ότι μας έχουν αφήσει να ηρεμήσουμε λίγο, όχι όμως και να χαλαρώσουμε εντελώς αφού προβάλλονται εικόνες από νέες χώρες που μπήκαν στο χορό του κορωνοϊού. Εν όψει δεύτερου κύματος...
Η δικαιολογία ότι εμάς μας βοηθάει ο καιρός είναι ανυπόστατη γιατί το καλοκαίρι ακόμη ΔΕΝ το είδαμε και οι κλιματολογικές συνθήκες που επικρατούν αυτή τη στιγμή (δηλαδή τα απότομα σκαμπανεβάσματα της θερμοκρασίας, η αυξημένη υγρασία στην ατμόσφαιρα σε συνδυασμό με συχνές νεφώσεις, ξαφνικές βροχοπτώσεις και σκόνες) είναι ΙΔΑΝΙΚΕΣ για την εξάπλωση πάσης φύσεως ιογενών λοιμώξεων.
Σαφώς και πρέπει να προστατευτούν οι ευπαθείς, αλλά όχι με αυτόν τον τρόπο, όχι με τον κοινωνικό τους αποκλεισμό που οδηγεί σταδιακά στην εξόντωσή τους και βέβαια όχι εις βάρος της κοινωνίας ολόκληρης. Υπάρχει εξάλλου μεγάλη δόση υποκρισίας όταν τόσα χρόνια γίνεται δραματική υποβάθμιση του συστήματος υγείας υπό την ηγεμονία των μνημονίων και ξαφνικά τους έπιασε ο καημός για τις ευπαθείς ομάδες.
Είναι βέβαιο ότι και αυτή τη στιγμή που μιλάμε μπορεί δεδομένα από αυτά που παραθέτω στο προηγούμενο άρθρο να έχουν ήδη ανατραπεί. Αυτό δεν αλλάζει όμως τίποτα από την ουσία όσων προσπαθώ να αναδείξω.
Αντιλαμβάνομαι απόλυτα ότι δεν είναι δυνατό μέσα σε μερικές σελίδες αρθρογραφίας να διασκεδαστούν φόβοι ή καλύτερα μία συλλογική φοβική συμπεριφορά που καλλιεργήθηκε τόσο μεθοδικά και επί τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα στον κόσμο. Από τη μεριά μου εξάλλου δεν είναι δυνατή περαιτέρω επιστημονική ανάλυση διότι σε αυτό μεταξύ άλλων με περιορίζει η ειδικότητά μου.
Η γνώμη μου είναι ότι πρέπει να κλείσουμε επιτέλους τις τηλεοράσεις και να σταματήσουμε να ασχολούμαστε με τις τραμπάλες των αριθμών. Δεν είναι δυνατόν η εικονική πραγματικότητα των τηλεοπτικών δελτίων να υπερισχύει στα μυαλά μας της απτής πραγματικότητας και της καθημερινής μας εμπειρίας.
Την ώρα που εμείς φοβόμαστε μην πεθάνουμε πλήττει την χώρα μας μία τέτοιων διαστάσεων οικονομική καταστροφή, το κόστος της οποίας σε ανθρώπινες ζωές θα είναι στο τέλος (και το πιστεύω απόλυτα) πολλαπλάσιο των θυμάτων του ιού.
Δεν είναι τυχαίο που το μεγαλύτερο φόρο σε νεκρούς από λοιμώδη νοσήματα τον αποδίδουν χώρες με χαμηλό βιοτικό επίπεδο, ανύπαρκτο σύστημα δημόσιας υγείας και άθλιες διατροφικές συνήθειες του πληθυσμού τους. Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι στους θανάτους υπολογίζονται και οι αυτοκτονίες και πως για κάθε ποσοστιαία μονάδα αύξησης της ανεργίας αυξάνει αντίστοιχα και ο αριθμός των αυτοκτονιών.
Αυτά τα δεδομένα άραγε δεν είναι αρκετά τρομακτικά ώστε να δώσουν ώθηση σε κάποια μορφή κοινωνικής αντίδρασης;
Δεν είναι ώρα εξάλλου να αναλωνόμαστε σε θεωρίες σχετικά με την προέλευση αυτού του ιού. Είτε προέκυψε από φυσικές μεταλλάξεις είτε κατασκευάστηκε εργαστηριακά, είτε τους ξέφυγε, είτε τον αμολήσανε, στην παρούσα φάση αυτά είναι ζητήματα ήσσονος σημασίας.
Σημασία έχει το πώς αξιοποιήθηκε ο ιός αυτός.
Και είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι αξιοποιήθηκε απόλυτα και προς την κατεύθυνση διαμόρφωσης σε ανύποπτο χρονικό διάστημα μιας κοινωνίας παραδομένης στο φόβο, την υστερία, τον ψυχαναγκασμό και την αυτοματοποίηση, μιας κοινωνίας ως εκ τούτου εύκολα χειραγωγήσιμης.
Σε αυτό καταλυτικό ρόλο έπαιξε η αμάθεια ή χειρότερα η ημιμάθειά μας σε συνδιασμό με μία καθολική ηθική κατάπτωση η οποία σημειωτέον δεν είναι τωρινό φαινόμενο αλλά συντελείται αργά, σταθερά και εξίσου μεθοδευμένα εδώ και δεκαετίες.
Η υποβάθμιση της Παιδείας είναι κομβική στο θέμα αυτό. Η χαριστική βολή δίνεται αυτή τη στιγμή που μιλάμε.
Στις εισόδους των σχολείων υποδέχονται τα παιδιά μας όχι πλέον οι δάσκαλοί τους αλλά κάποιοι άγρυπνοι φρουροί που επιβλέπουν την τήρηση μέτρων και αποστάσεων. Τα παιδιά μας επιπλήττονται όταν πλησιάζονται, όταν κάνουν απόπειρα να αγγιχτούν, να ανταλλάξουν μεταξύ τους κάποιο αντικείμενο. Προαυλίζονται με καθεστώς κρατουμένων. Υποβάλλονται σε σεμινάρια τήρησης κανόνων υγιεινής με ψυχαναγκαστική σχολαστικότητα. Απομονώνονται από τους συμμαθητές τους αν παρουσιάσουν κάποιο ύποπτο σύμπτωμα σαν τιμωρούμενοι και δακτυλοδεικτούμενοι. Αντιμετωπίζονται ως μιάσματα που οφείλουν να αντιμετωπίζουν και τους γύρω τους ως μιάσματα. Ο κορωνοϊός αιωρείται μόνιμα επάνω από τα κεφάλια τους σαν μαύρη απειλή. Πήγε περίπατο όλη η παιδαγωγική επιστήμη και τα περί ηθοπλασίας των νέων. Και το κερασάκι είναι η απαίτηση από τα παιδιά μας να αναλύσουν σε εκθέσεις ιδεών τα αισθήματα και τους προβληματισμούς τους σχετικά με τον ιό. Πρώτα μας βιάζουν ψυχολογικά και μετά μας περιθάλπουν. Υλικό για ψυχανάλυση.
Προετοιμάζεται με αριστοτεχνικό τρόπο μία αυριανή γενιά αρρωστημένων υποκειμένων.
Και όλα αυτά για την υγεία μας...
Είπα και άλλοτε ότι πρέπει να υπερασπιστούμε τα παιδιά μας. Αυτό που ανεχθήκαμε να υποστούμε εμείς ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΤΟ ΦΟΤΡΩΣΟΥΜΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ.
Η απομάκρυνση των παιδιών μας από το σχολείο σε καμία περίπτωση δεν είναι λύση διότι παρέχει το απόλυτο και επιδιωκόμενο άλλοθι για την ταχύτερη αποδόμηση και διάλυση του εκπαιδευτικού συστήματος.
Αυτή τη στιγμή συμβαίνει το εξής εξωφρενικό οι δάσκαλοι να παραδίδουν μάθημα το πρωί στις τάξεις για τα παιδιά που έρχονται στο σχολείο και το απόγευμα να ετοιμάζουν το υλικό για τα παιδιά που μένουν σπίτι. Για πόσο μπορεί να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση;
Δεδομένης της αυξανόμενης δυσφορίας παιδιών και εκπαιδευτικών για τους παραπάνω λόγους και με την κερκόπορτα της ελεύθερης επιλογής ανοιχτή, μοιραία η εκπαιδευτική διαδικασία θα μετακυληστεί προς την τηλεκπαίδευση.
Οφείλουμε να στείλουμε όλοι τα παιδιά μας στο σχολείο και ταυτόχρονα να αντιταχθούμε συντονισμένα σε τέτοιες πρακτικές.
Ο κόσμος έχει αρχίσει και πριν την Πρωτομαγιά ακόμα, εν μέσω καραντίνας να βγαίνει στους δρόμους. Αυτό είναι πολύ θετικό σημάδι αρκεί να κατανοήσουμε ότι η καταστρατήγηση δικαιωμάτων και ελευθεριών από τη μία μεριά και η “κρίση” του κορωνοϊού καθώς και τα απορρέοντα από αυτήν “υγειονομικά” μέτρα από την άλλη, είναι δύο πράγματα ΑΛΛΗΛΕΝΔΕΤΑ. Όσο επιμένουμε στην συνείδησή μας να τα διαχωρίζουμε ή να θεωρούμε τη δημοσιονομική κρίση που προέκυψε “μοιραίο” επακόλουθο μιας πανδημίας (αυτό ακριβώς δηλαδή για το οποίο λυσσομανούν να μας πείσουν), τόσο θα παραμένουμε ευάλωτοι και τρωτοί στις πολιτικές και στρατηγικές που ανατρέπουν όλα τα δεδομένα της ζωής μας.
Δεν είναι δυνατόν να εστιαζόμαστε στο ξύλο που μας βαράει και να μην βλέπουμε αυτόν που κρατάει το ξύλο.
Πρέπει να αντιληφθούμε ότι με το κοινωνικό πείραμα στο οποίο μας υποβάλλουν συντελείται ένα έγκλημα σε βάρος της κοινωνίας με προεκτάσεις γενοκτονίας.
Τα τελευταία γεγονότα στις ΗΠΑ κρούουν καμπάνες για όσα απειλούν τις κοινωνίες της Ευρώπης και συνιστούν ένα κραυγαλέο παράδειγμα προς αποφυγή.
Η κοινωνία των ΗΠΑ είναι βαθιά διαβρωμένη από ανισότητες που δεν αφορούν μόνο στη μερίδα των αφροαμερικανών κι ας παρουσιάζεται έτσι. Τεράστια τμήματα του πληθυσμού είναι φτωχοποιημένα και εξαθλιωμένα με ανύπαρκτο μορφωτικό επίπεδο. Αυτό οδηγεί τον κόσμο ανά διαστήματα και με αφορμές ίσως λιγότερο σημαντικές των περιστάσεων σε βίαια και ανεξέλεγκτα ξεσπάσματα οργής και πλιάτσικου, τα οποία εν τέλει δεν μπορούν να διοχετευτούν σε καμία ανατροπή του κατεστημένου και να πυροδοτήσουν ουσιώδη κοινωνική αλλαγή. Προκαλούν απλώς μία εκτόνωση συσσωρευμένης αρνητικής ενέργειας και αυτό είναι πάντα προς το συμφέρον των κρατούντων οι οποίοι αξιοποιούν την κατάσταση με διάφορους τρόπους.
Το θέμα είναι να μην φθάσουμε ποτέ σε αυτό το σημείο. Ο εξαθλιωμένος άνθρωπος δεν έχει πολιτικό κριτήριο, αντιδρά σπασμωδικά και αντανακλαστικά. Δεν επαναστατεί, απλά βιαιοπραγεί έως ότου να εκτονωθεί.
Η κοινωνία μας πρέπει να αντιληφθεί άμεσα όλους αυτούς τους κινδύνους και να αντιδράσει συνειδητοποιημένα, ώριμα, ψύχραιμα και συντονισμένα. Πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι δεν υπάρχουν ηγέτες διατεθειμένοι να αναλάβουν τη σωτηρία μας. Μόνο μία ευρεία βάση δημοκρατικά σκεπτόμενων πολιτών μπορεί να αποτελέσει το ορμητήριο για ουσιαστική κοινωνική αλλαγή και πρόοδο.
*Ιατρός Παθολογοανατόμος
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 7/8
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
