Ο στολισμός του έλατου κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων είναι μια παράδοση που χρονολογείται πίσω στον πρώιμο μεσαίωνα, όταν οι λαοί της βόρειας Ευρώπης γιόρταζαν το χειμερινό ηλιοστάσιο. Εντούτοις, το έθιμο δεν είχε αρχικά θρησκευτική σύνδεση με τη γέννηση του Χριστού, αλλά με τη λατρεία του ήλιου και την αναγέννηση της ζωής μετά την πιο σκοτεινή νύχτα του χρόνου.
Την εποχή του παγανισμού, οι διάφορες βορειοευρωπαϊκές φυλές περίμεναν κάθε Δεκέμβριο να έρθει η ημέρα του χειμερινού ηλιοστασίου (μεταξύ 20 και 23 Δεκεμβρίου, ανάλογα με τη χρονιά), το οποίο χαρακτηρίζεται από την πιο μεγάλη νύχτα του χρόνου. Επειδή μόλις περάσει το ηλιοστάσιο η ημέρα αρχίζει πάλι να μεγαλώνει (και ο ήλιος ανακτά σταδιακά την κυριαρχία του), οι λαοί των ευρωπαϊκών εκείνων περιοχών καθιέρωσαν την 23η Δεκεμβρίου ως τη γιορτή της αναγέννησης του ήλιου (Yule).
Για τους Δρυίδες (ιερατική τάξη των Κελτών) ήταν η ημέρα της αναγέννησης του μεγάλου κερασφόρου θεού τους (παρομοίως για τους Ρωμαίους ήταν η ημέρα της γέννησης του αήττητου ήλιου, ενώ για τους Αιγυπτίους η ημέρα που πεθαίνει και ξαναγεννιέται ο Όσιρις). Έτσι λοιπόν – όπως λένε οι μύθοι – οι Ευρωπαίοι το γιόρταζαν δεόντως, με ανάλογες παγανιστικές τελετές και ανθρωποθυσίες. Λέγεται ότι ένα από τα πιο ακίνδυνα έθιμα της συγκεκριμένης γιορτής ήταν ο στολισμός των σπιτιών με αειθαλή δέντρα και θάμνους.
Έλατο, το δέντρο των Χριστουγέννων
Στους άγριους χειμώνες, όταν πάγωναν τα πυκνά και σκοτεινά γερμανικά δάση (όπου φυτρώνουν κυρίως έλατα), οι ντόπιοι λέγεται ότι επικαλούνταν τα πνεύματα του δάσους για να τους βοηθήσουν. Πίστευαν μάλιστα ότι το γκι, το ου και τo έλατo, που έχουν την ιδιότητα να παραμένουν καταπράσινα ακόμα και όταν τα κόψεις, είναι προικισμένα με μαγικές, προστατευτικές δυνάμεις. Έτσι τα μετέφεραν μέσα στα σκοτεινά, μεσαιωνικά σπίτια τους, όπου εκτός των άλλων, μετέδιδαν ένα άρωμα φρεσκάδας στον χώρο.
Όταν λοιπόν γιόρταζαν τη γιορτή της γέννησης του ήλιου, έφερναν ως δώρα μήλα, πορτοκάλια και αναμμένα κεριά (που συμβόλιζαν τον ήλιο), τα οποία κρεμούσαν στα κλαδιά του έλατου. Το έλατο ήταν επιπλέον σύμβολο αθανασίας για τους Δρυίδες, επειδή δεν πεθαίνει. Υπήρχαν όμως και άλλοι λόγοι που το διάλεγαν. Έτσι κι αλλιώς πρόκειται για ένα αειθαλές δέντρο που επικρατεί στα ευρωπαϊκά δάση και ξεχωρίζει για το συμμετρικό κωνικό, πυραμιδοειδές σχήμα του και την ομορφιά του. Τα κλαδιά του είναι γερά (αντέχοντας έτσι τα στολίδια), οι βελόνες του δεν πέφτουν, ενώ παραμένει αναλλοίωτο και μετά την κοπή του.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
Γιατί στη Θεσσαλονίκη χρησιμοποιούν τη φράση «με λες» αντί για «μου λες»
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
Είσαι άνεργος στο κέντρο της Αθήνας; ΠΑΡΕ ΤΩΡΑ έκτακτο επίδομα 1000 ευρώ
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση