Η μελαγχολία της ύπαρξης ξεχνιέται πάνω από ένα αρνάκι με πατάτες. Το δράμα των εσωτερικών αντιφάσεων περιορίζεται μπροστά σ’ ένα καλοψημένο πουλερικό. Η αγωνία του αύριο απαλύνεται στη θέα ενός ταψιού με γεμιστά. Και οι πολιτικές που συνθλίβουν περαιτέρω τις ήδη φτωχοποιημένες λαϊκές τάξεις λησμονούνται με ένα ποτήρι κόκκινο, ή και λευκό, κρασί.
Είναι όμως έτσι;
Η διατροφή είναι ένας ολόκληρος κόσμος. Σύμπαν εντός του κοινωνικού ιστού, που κουβαλά όλες τις διαστρωματώσεις, τις οποίες όμως επικαλύπτει με την υπόσχεση μιας υλικής ηδονής με φτηνά υλικά. Και με πολλή φαντασία, αφού το χάσμα παραμένει υπαρκτό και αγεφύρωτο.
Η κουζίνα της φτώχειας, γεμάτη υδατάνθρακες, άμυλο και ζάχαρη, μακαρόνια και πατάτες, τυποποιημένα, καρκινογόνα μπισκοτοειδή, αντιπαρατίθεται στην κουζίνα του πλούτου, με τα βιολογικά προϊόντα και τα ραφιναρισμένα υλικά. Αλλιώς τρώει η εργατιά, αλλιώς η εργοδοσία. Η ασφυκτική αναγκαιότητα της πρώτης και η αμεριμνησία της δεύτερης δημιουργούν δυο ταχύτητες στο προσδόκιμο ζωής: οι από κάτω παχαίνουν και πεθαίνουν, οι από πάνω, άριστα διαιτώμενοι, ζουν. Και βασιλεύουν.
Στις δυτικές καπιταλιστικές κοινωνίες, δεν είναι μόνον ότι τα πάντα υπάρχουν και διακινούνται ως εμπορεύματα. Τα ίδια τα εμπορεύματα, ακόμα και τα πιο ευτελή, ιδεολογικοποιούνται, αποκτώντας διπλή χρήση. Πλασάρονται εκ νέου ως ενοποιητικοί παράγοντες των ταξικών αντιθέσεων και λειτουργούν ως προπαγανδιστικοί μηχανισμοί –στάχτη στους οφθαλμούς εκείνων που υποφέρουν.
Τα εμπορεύματα, επιπλέον, παγκοσμιοποιούνται. Χωρίς δασμούς στη φετιχοποίησή τους, με ελεύθερο ανταγωνισμό, κάνουν τον κοσμάκη να πιστεύει πως όταν γεύεται πολυδιαφημισμένα ανά τον κόσμο προϊόντα, γίνεται αυτομάτως τμήμα των πολυταξιδεμένων ελίτ. Με τις οποίες, εννοείται, ουδεμία σχέση διαθέτει ούτε ποτέ θα αποκτήσει.
Η κουλτούρα του φαγητού είναι μια κουλτούρα φαντασίωσης, γι’ αυτό και γίνεται ενοποιητική: όχι φυσικά στην πράξη, αφού οι μεν πληβείοι θα εξακολουθούν να γεύονται μεταλλαγμένα ψίχουλα ενώ οι πατρίκιοι τις εξελιγμένες, κοντά στα πανάκριβα μέτρα τους, συνταγές της Cucina Povera. Η καταγραφή στο συλλογικό ασυνείδητο γίνεται με όρους προπαγάνδας, μέρος των οποίων αποτελούν και τα διαβόητα «καλάθια» των σούπερ μάρκετ, με τα οποία πολιτεύεται η Ν.Δ.
Διότι οι άνθρωποι που καταναλώνουν, ταυτόχρονα με τα μακαρόνια των «καλαθιών», τη διαβόητη σοκολάτα απ’ το Ντουμπάι, με φύλλο κανταϊφιού και πραλίνα φιστικιού, καταβάλλουν τον οβολό τους στη μαγεία και στο φετιχισμό και όχι στην αξία καθαυτή του προϊόντος. Και φαντασιώνουν πως διακοπεύουν στο εμιράτο μαζί με τους βαθύπλουτους.
Έτσι, το φάντασμα μιας κοινωνίας ευημερίας, που πλασάρεται από τους κυβερνώντες ωσάν να έχει σάρκα και οστά, συμπυκνώνεται, σημειολογικά, σε μιαν ανατολίτικη σοκολάτα: η ανέχεια, που κρύβεται κάτω από το λούστρο της δήθεν ανάπτυξης, ο θάνατος που καραδοκεί, όχι μοναχά στα τρένα που συγκρούονται αλλά ακόμα και από πτώση ασανσέρ, στα ξεχαρβαλωμένα, ιδιωτικοποιημένα, νοσοκομεία, η εκμετάλλευση του διαιωνίζεται με το καταργημένο οκτάωρο, όλες, μα όλες, οι επιλογές του ακραίου Μητσοτάκειου φιλελευθερισμού είναι σαν τη σοκολάτα απ’ το Ντουμπάι. Απότοκα της ιδεολογικής ηγεμονίας του νέου σκοταδιστικού καπιταλισμού που αλλοτριώνει και χειραγωγεί. Βάζοντας διαρκείς τρικλοποδιές στη λαϊκή αφύπνιση.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
Παν.Πατρών: Tο 1ο στην Ελλάδα Πανεπιστημιακό Πιστοποιητικό Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς
Πανεπιστήμιο Αιγαίου: Το κορυφαίο πρόγραμμα ειδικής αγωγής στην Ελλάδα - Αιτήσεις έως 12/02
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
