Αίγυπτος: Η εξέγερση προορίζεται να συνεχισθεί

Η “Νέα Αίγυπτος” δεν έχει ακόμη γεννηθεί και η “αιγυπτιακή εξέγερση” αποδεικνύεται μία διαδικασία μακρά και αιματηρή, η οποία δεν ήταν δυνατόν να περιορισθεί στις“18 ένδοξες μέρες” του Ιανουαρίου και Φεβρουαρίου του 2011 που κατέληξαν στην πτώση του HosniMubarak. 

 

Με την πραγματικότητα αυτή καλείται να αναμετρηθεί κατεξοχήν ο διεθνής παράγοντας, που υπήρξε περισσότερο πρόθυμος να αποδειχθεί τη νέα εξουσία της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, απ΄ ό,τι, όπως αποδεικνύεται, οι ίδιοι οι Αιγύπτιοι. 

 

Οι βίαιες συγκρούσεις των οπαδών του προέδρου Morsi με τους διαδηλωτές της αντιπολίτευσης, προκύπτουν από τον περίπλοκο χαρακτήρα της τριμερούς αντιπαράθεσης στην Αίγυπτο την τελευταία διετία όπου τα στηρίγματα του παλαιού καθεστώτος (με προεξάρχοντα τον στρατό), η πανίσχυρη οργανωτικά Μουσουλμανική Αδελφότητα και το νεφέλωμα των φιλελεύθερων και αριστερών κοσμικών δυνάμεων (που πρωτοστάτησαν στην ανατροπή του Mubarak) μετατρέπονται με ταχύτατες εναλλαγές από τακτικούς συμμάχους σε θανάσιμους αντιπάλους και αντιστρόφως. 

 

Το θεσμικό κενό της “επόμενης μέρας” αποτελεί τον χώρο που αναζωπυρώνει τη σύγκρουση σε αλλεπάλληλους γύρους, καθώς ο μεν Morsi δικαιούται να υποστηρίζει ότι με τις έκτακτες εξουσίες που απέδωσε στον εαυτό του και με το δημοψήφισμα επί του νέου Συντάγματος το οποίο θα πραγματοποιηθεί σε εννέα ημέρες υπερασπίζεται το “επαναστατικό κεκτημένο”, που απειλούνταν θανάσιμα από τις δικαστικές αποφάσεις που έχουν ήδη καταργήσει τη Βουλή, ενώ οι αντίπαλοί του κάνουν λόγο για “νέο Φαραώ”, ο οποίος έχει βαλθεί να εγκαθιδρύσει απολυταρχική εξουσία. 

 

Ο Morsi, ο οποίος με μεγάλη επιδεξιότητα κατόρθωσε να σταθεροποιήσει την αμφισβητούμενη εξουσία του κατά τους πρώτες μήνες της θητείας του βρέθηκε ξαφνικά να εγκαταλείπεται από βασικούς του συνεργάτες οι οποίοι ανακοινώνουν τις παραιτήσεις του, ενώ για πρώτη φορά εμφανίζεται υποχρεωμένος να δίνει προσοχή στις πιέσεις που δέχεται εξ αριστερών (όταν έως τώρα η κύρια μέριμνα της Μουσουλμανικής Αδελφότητας ήταν ο εκ δεξιών διεμβολισμός της από τους υπερσυντηρητικούς σαλαφιστές). 

 

Τα νέα ποιοτικά στοιχεία, τα οποία αναδείχθηκαν τις τελευταίες ημέρες, είναι αφενός η δημιουργία ενός περισσότερο συνεκτικού μετώπου της έως τώρα διάσπαρτης αντιπολίτευσης (υπό τον νομπελίστα MohammedelBaradei, τον πρώην γ.γ. του Αραβικού Συνδέσμου AmrMoussa και τον νασερικό προεδρικό υποψήφιο HamdeenSabahi), αφετέρου η εμφάνιση για πρώτη φορά στους δρόμους ένοπλων οπαδών της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, αποφασισμένων να υπερασπισθούν δια της βίας την εξουσία του προέδρου, και κατά τρίτον η έστω και συμβολική παρουσία δυνάμεων και τεθωρακισμένων της Ρεπουμπλικανικής Φρουράς γύρω από το Προεδρικό Μέγαρο. Κλείνοντας παλαιούς δυσάρεστους λογαριασμούς, ο Morsiφαίνεται να έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη του στρατού, μετά τον αποκεφαλισμό της προηγούμενης ηγεσίας του τον Αύγουστο, που σταθεροποίησε τη συμμαχία του με κατώτερα στελέχη τα οποία ασφυκτιούσαν υπό την παλαιά επετηρίδα. Το ίδιο το επίμαχο σχέδιο Συντάγματος των ισλαμιστών προβλέπει τη συγκρότηση ενός 15μελούς Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας (με 8 μέλη διορισμένα από τις ένοπλες δυνάμεις),το οποίο ουσιαστικά διασώζει την ανεξαρτησία του στρατεύματος απέναντι στην πολιτική εξουσία και τον ιδιαίτερο ρόλο του στην οικονομική ζωή. 

 

Στήριξη από τον αιγυπτιακό στρατό σημαίνει, βέβαια σχεδόν αυτομάτως και στήριξη από τον υπερατλαντικό εκπαιδευτή και χρηματοδότη του. Είναι από αυτή την άποψη χαρακτηριστικό, ότι κατά τις πρώτες ημέρες του νέου γύρου τις σύγκρουσης οι αμερικανικές αντιδράσεις υπήρξαν αρκετά υποτονικές, ενώ στην τηλεφωνική του επικοινωνία με τον Morsi την Πέμπτη ο πρόεδρος των ΗΠΑ BarackObama χαιρέτισε το σχέδιο του Αιγυπτίου ομολόγου του για εθνικό διάλογο και κάλεσε όλες τις πολιτικές δυνάμεις να συμμετάσχουν σε αυτόν χωρίς προϋποθέσεις. Όρους συμμετοχής όμως μόνο η αντιπολίτευση θέτει, διαμηνύοντας ότι ο εθνικός διάλογος δεν έχει νόημα “με το πιστόλι στον κρόταφο”, δηλ. χωρίς αναβολή του δημοψηφίσματος επί του σχεδίου Συντάγματος το οποίο εκπονήθηκε αποκλειστικά από ισλαμιστές. 

 

Η νέα τάξη πραγμάτων που οραματίζονται οι ΗΠΑ για την περιοχή, με πρωταγωνιστή την Μουσουλμανική Αδελφότητα, αμφισβητείται στην ίδια την φυσική ηγέτιδα του αραβικού κόσμου και μάλιστα από δυνάμεις οι οποίες τοποθετούνται πλησιέστερα στις δυτικές αξίες. Κυρίως δε αμφισβητείται από τους ανθρώπους εκείνους που ρισκάρουν καθημερινά τη ζωή τους στους δρόμους –και δεν προβλέπεται να πάψουν να το πράττουν όσο εκκρεμεί η δομική πειρθωριοποίησή τους.

 

 

Πηγή: capital.gr