Alfavita Newsroom
Το μεταπολιτευτικό σχολείο με τα μάτια του ιστορικού του μέλλοντος.
Όταν ο ιστορικός της εκπαίδευσης θα σκίσει τα πτυχία του .*
Σταγκουράκης Νίκος Δάσκαλος
Ο καημένος ο ιστορικός της εκπαίδευσης όταν κληθεί να μελετήσει την εκπαιδευτική πολιτική των 4 δεκαετιών που ακολούθησαν τη μεταπολίτευση θα τρίβει τα μάτια του όταν θα έχει μπροστά του:
> Τις εξαγγελίες των εκάστοτε υπουργών παιδείας για κοσμογονικές παρεμβάσεις
> Τις προγραμματικές δηλώσεις όλων των κυβερνήσεων της περιόδου για τις σχεδιαζόμενες τομές
> Τις θριαμβολογίες για τις ΄΄Μεταρρυθμίσεις΄΄ που έγιναν ή θα γίνουν
> Τις εξαγγελίες για ΄΄Νέο Σχολείο ΄΄ - Καινοτομίες
> Τις τυμπανοκρουσίες για τον περίφημο ΄΄Διάλογο ΄΄με τους φορείς της εκπαίδευσης .
Πιθανά θα αναρωτηθεί: « Μα καλά, μετά απ’όλα τα παραπάνω, ποιο αόρατο χέρι ,ποια μαγική δύναμη , κρατά καθηλωμένο το Ελληνικό Δημόσιο Σχολείο σταθερά τόσο χαμηλά από πλευράς αποτελεσματικότητας και όλες οι εκθέσεις το εμφανίζουν να βρίσκεται σε επίπεδα που μόνο σε τριτοκοσμικές χώρες συναντούμε; »
Μάλιστα όταν θα αναλογιστεί ότι από τη θέση του υπουργού παιδείας πέρασαν μεγάλα ονόματα της πολιτικής και μετέπειτα πρωθυπουργοί ή επίδοξοι πρωθυπουργοί η απορία του θα μεγαλώσει.
Θα εντοπίσει βέβαια ότι καθένας από αυτούς ,φιλοδοξώντας να αφήσει το στίγμα του, ξήλωνε ότι έβρισκε από τους προκατόχους του, έκανε τη δική του ΄΄Μεταρρύθμιση΄΄ ή τουλάχιστον έτσι τη βάφτιζε.
Σίγουρα θα παρατηρήσει πως στο λεξιλόγιο κάθε υπουργού παιδείας η λέξη ΄΄Διάλογος ΄΄ ήταν το απαραίτητο ρεφρέν .Στην πράξη όμως ,η συνάντηση με τους φορείς και ιδιαίτερα με τις ομοσπονδίες των εκπαιδευτικών και των γονέων, ήταν η είδηση της χρονιάς και αποτέλεσμα επανειλημμένων αιτημάτων τους.
Θα του δημιουργηθεί μάλιστα η απορία :Μα καλά γιατί όλοι και όλα άρχιζαν και τελείωναν στο Λύκειο και το σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση;
Είναι δυνατόν να ξεκινούμε από τα κεραμίδια και όχι από τα θεμέλια που στην περίπτωσή μας είναι η Προσχολική Αγωγή και το Δημοτικό;
Μια άλλη του διαπίστωση θα τον θυμώσει. Ξαφνικά το δημόσιο σχολείο γύρω στο 2000 κατακλύστηκε από αλλοδαπούς και αλλόγλωσσους μαθητές και η πολιτεία σφύριζε αδιάφορα ,δε σήμανε συναγερμός ,αφέθηκαν οι εκπαιδευτικοί και οι συγκεκριμένοι μαθητές στην τύχη τους.
Μόνο ένας τυφλός, ή σε διατεταγμένη υπηρεσία ερευνητής ,θα παρέλειπε να καταγράψει μια ακόμη μόνιμη πληγή του εκπαιδευτικού συστήματος ,την αναξιοκρατία και τον κομματισμό ,ιδιαίτερα στην επιλογή των στελεχών της εκπαίδευσης.
Εμείς δε σκοπεύουμε να αδικήσουμε κανέναν.
Ότι σήμερα καταγράφεται ως πραγματικότητα στο Δημόσιο Σχολείο το πιστώνουμε σε όσους κατά καιρούς θήτευσαν σε αυτό το υπουργείο.
Βέβαια η ιστορία θα γράψει ότι εν έτει 2012 όσοι νεοέλληνες περίμεναν να τους προσφέρει το Δημόσιο Σχολείο, Γλωσσομάθεια, γνώσεις νέων τεχνολογιών, καλλιτεχνική αγωγή, περιβαλλοντική αγωγή, αγωγή υγείας και καταναλωτή ,τα εφόδια για εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, μάλλον «κατανάλωναν ληγμένα».
Όταν ο ιστορικός εντοπίσει τις σοβαρές δυσλειτουργίες του 2012, δικαιολογημένα θα σκεφτεί ότι ίσως έχουν να κάνουν με την κρίση χρέους που η χώρα κλήθηκε να αντιμετωπίσει .
Με μια πιο προσεκτική όμως μελέτη θα μείνει εμβρόντητος όταν ανακαλύψει ότι φαινόμενα όπως:
Η διπλοβάρδια, τα Σχολεία αποθήκες, η καθυστερημένη άφιξη βιβλίων και εκπαιδευτικών γύρω στα Χριστούγεννα και βάλε, η υποχρηματοδότηση, η ανύπαρκτη Ειδική και Αντισταθμιστική αγωγή, η υποτυπώδης Επιμόρφωση, ήταν μόνιμο χαρακτηριστικό του Δημόσιου Σχολείου διαχρονικά.
Υποθέτουμε ότι σεβόμενος τον εαυτό του και το καθήκον του θα εξετάσει:
Οι μαθητές
* Τι διδάσκονταν ( Αναλ. Προγράμματα και σύγχρονες ανάγκες ) ,
* Πως διδάσκονταν (μέσα διδασκαλίας - μέθοδοι),
* Από ποιους( παιδαγωγική κατάρτιση ,επιμόρφωση και αμοιβές εκπ/κών), και τέλος
* Που (Υποδομές – Ανύπαρκτα εργαστήρια – Ανύπαρκτοι χώροι άθλησης παρά τα υψηλά ποσοστά παχυσαρκίας των μαθητών )
Φανταζόμαστε την έκπληξή του όταν θα διαπιστώσει ότι αν και χώρα της ευρωπαϊκής ένωσης όλα τα παραπάνω παραπέμπουν σε καθυστερημένη χώρα της Λατινικής Αμερικής και να μας συγχωρήσουν οι χώρες της Λατινικής Αμερικής αν τις αδικούμε.
Πιθανόν να ολισθήσει στην πλάνη ότι τα χρόνια που προηγήθηκαν η οικονομική δυσπραγία εμπόδισε την πολιτεία να διαθέσει τους αναγκαίους πόρους .Θα έχει εκτεθεί .Όφειλε να γνωρίζει πως την ίδια περίοδο βρέθηκαν χρήματα για μυθικές σπατάλες, για άχρηστους εξοπλισμούς, για διαπλεκόμενους εργολάβους, για αμφιλεγόμενες επιχορηγήσεις φορέων και για Ολυμπιακούς Αγώνες μνημείο σπατάλης και αρπαχτής.
Περιμένοντας το θαύμα
Ξεφυλλίζοντας στη συνέχεια το υλικό του ο ιστορικός θα γίνει κοινωνός του σχεδιασμού της πολιτικής ελίτ για το δημόσιο σχολείο του μέλλοντος.
Τώρα μάλιστα .Εδώ θα συναντήσει την προσμονή του θαύματος.
Για ποιο θαύμα μιλούμε ; Μα την αναβάθμιση του δημόσιου σχολείου με:
* Λιγότερους Πόρους
( Οι επιχορηγήσεις για τα λειτουργικά και τις συντηρήσεις συνεχώς κουρεύονται - Το ΕΣΠΑ σε λίγο τελειώνει )
* Λιγότερους Εκπαιδευτικούς
(Αποχωρήσεις προς προσλήψεις δέκα προς ένα και στην εκπαίδευση)
* Περισσότερο Διοικητισμό και Συγκεντρωτισμό
(Κατάργηση των γραφείων εκπαίδευσης – Έρχεται ένας Διευθυντής Εκπαίδευσης και για τις δύο βαθμίδες ανά νομό και μετατρέπεται ο Διευθυντής Σχολείου σε Μάνατζερ)
Θα αναρωτηθεί.΄Αραγε μήπως και θεωρούσαν ως φάρμακο για κάθε νόσο την Αξιολόγηση, ως το εργαλείο που μετατρέπει τους εκπαιδευτικούς σε πειθαρχημένους δημοσίους υπαλλήλους που εργάζονται σε καθεστώς γαλέρας και διδάσκουν με την ΄΄ευελιξία τους΄΄ την υποταγή ; Άλλωστε οι μαθητές πρέπει να έχουν τα σωστά πρότυπα καθώς τους περιμένει έξω από την πόρτα του Σχολείου η ζούγκλα του ανταγωνισμού, της αγοράς εργασίας και της ανεργίας.
Συμπέρασμα
* Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν ως πανάκεια έβλεπαν τη στήριξη του εκπαιδευτικού στο έργο του, με μέσα και υποδομές, την επιστημονική στήριξη (Επιμόρφωση ) και την οικονομική στήριξη(διαχρονικά καταγράφεται ως ο χειρότερα αμειβόμενος δημόσιος λειτουργός) .
* Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν οι εκάστοτε πολιτικοί προϊστάμενοι του Υπ. Παιδείας έστελναν και τα δικά τους παιδιά σε δημόσιο σχολείο.
* Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν οι εκάστοτε πολιτικοί προϊστάμενοι του Υπ. Παιδείας αφιέρωναν λιγότερο χρόνο για την πολιτική τους επιβίωση και ανέλιξη και περισσότερο για παραγωγή πολιτικής που θα αναβαθμίζει πραγματικά το εκπαιδευτικό μας σύστημα.
Τότε ίσως μιλούσαμε και για μια άλλη κοινωνία, μια άλλη οικονομία ,μια άλλη χώρα.
Και βέβαια τότε οι υπουργοί θα κυκλοφορούσαν ανάμεσά μας, στο φως της ημέρας, χωρίς φουσκωτούς ,θα επισκέπτονταν και τα σχολεία, , χωρίς το φόβο αποδοκιμασιών από μαθητές ,γονείς και εκπαιδευτικούς.
*Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Αυγή στις 29/1/2012
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
VOUCHER Green Skills 400 ευρώ: Ξεκινήστε ΑΜΕΣΑ εδω
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 7/8
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
