Την βία στο ίντερνετ φοβάται ο Πρετεντέρης

«Η βία στο Διαδίκτυο μ’ έχει τρομάξει», λέει προχθές ο Γιάννης Πρετεντέρης στην εκπομπή του «Ανατροπή», εννοώντας κυρίως αυτούς που εξυμνούν την τρομοκρατία, δείχνουν συμπάθεια για τους 4 ληστές του Βελβεντού Κοζάνης και παρακινούν το λαό να πάρει τα όπλα, να βγει στο δρόμο και όποιον πάρει ο Χάρος.

 

Πράγματι στο Διαδίκτυο υπάρχει «και» αυτή η βλακώδης πλευρά, υπάρχει το βλακώδες και δήθεν επαναστατικό παραλήρημα, όμως υπάρχει και μια άλλη, φρικιαστική πλευρά της βίας την οποία συχνά συναντάμε στα σχόλια της ηλεκτρονικής έκδοσης του «Βήματος». Εδώ φιλοξενούνται ρατσιστικά, ναζιστικά κηρύγματα, μέχρι κι ευχές και προτροπές για ξεπάστρεμα λαθρομεταναστών, καθώς και χαρακτηρισμοί που αναδίδουν χρυσαυγίτικη μπόχα. Χυδαία επίθετα, σεξιστικοί κομπασμοί, πλήρης έλλειψη σεβασμού στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Συχνά το ίδιο συμβαίνει και στα «Νέα», δηλαδή στις δύο εφημερίδες του συγκροτήματος του οποίου προβεβλημένο στέλεχος είναι ο κ. Πρετεντέρης. Αυτή η εμετίλα, αυτή η πλήρης περιφρόνηση της ανθρώπινης ύπαρξης δεν ενοχλεί το δημοσιογράφο; Δεν μιλάμε για απόψεις, αλλά για χυδαίες ύβρεις και απειλές. Στο σπίτι του κρεμασμένου, λοιπόν, δεν μιλάνε για σχοινί.

 

Κατά τα άλλα, στη συζήτηση επαναλήφθηκαν οι κοινοτοπίες που γράφονται στον καθημερινό Τύπο, π.χ., για ανοχή της κοινωνίας απέναντι στη βία. Ιδιαίτερα επιθετικοί ήταν οι καλεσμένοι απέναντι στο σχολείο και κατ’ επέκταση στους εκπαιδευτικούς, καθώς υποστηρίχτηκε ότι υπάρχει «έλλειψη αγωγής» ή ότι «το σχολείο δεν διδάσκει υπευθυνότητα». Η στοιχειώδης δεοντολογία υπαγορεύει ότι αρμόδιοι να μιλήσουν για τη σχέση σχολείου-βίας είναι πάνω απ’ όλα οι δάσκαλοι και οι καθηγητές ή έστω κάποιοι εκπαιδευτικοί που προσπαθούν να κάνουν μιας πεντάρας δουλειά στα σχολεία. Η αφ’ υψηλού καταδίκη του δημόσιου σχολείου, του δασκάλου που βγάζει την ουρά του απέξω και του «σαστισμένου γονέα» δείχνει, αν μη τι άλλο, έλλειψη σεμνότητας κι εκ μέρους του παρουσιαστή κι εκ μέρους των καλεσμένων.

 

Κάπως ο Πέτρος Τατσόπουλος προσπάθησε να διαφοροποιηθεί από τα συντηρητικά στερεότυπα των περισσότερων καλεσμένων, όμως ταυτόχρονα έδειχνε ότι ήθελε να μετριάσει την εικόνα του άτακτου και οξύθυμου παιδιού. Ετσι, έλεγε αυτά που κάθε συντηρητικό αυτί θέλει να ακούσει. Ούτε μια φορά δεν ακούστηκε στην εκπομπή η λέξη ανεργία, απαξίωση πτυχίων, εργασιακή ανασφάλεια, αν και υπήρξε μια γενική παραδοχή ότι η βία συνδέεται και με την κρίση. Χωρίς αντίλογο όμως έμεινε η άποψη ότι η τρομοκρατία οφείλεται στην ανοχή της κοινωνίας, της οικογένειας, του σχολείου.

http://mao.gr