Πανελλήνιες 2023: Αποτελεί πλέον παράδοση παραμονές των εισαγωγικών εξετάσεων να τίθενται επίσης παραδοσιακά ερωτήματα όπως “πόσοι πρέπει να εισαχθούν στα Πανεπιστήμια;”, “να καταργηθεί η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής (ΕΒΕ);”, “τι θα απογίνουν εκείνοι που δεν εισάγονται σε ένα πανεπιστήμιο;”, “ πόσους απόφοιτους ανωτάτων σχολών “ αντέχει” αυτή η χώρα;”.
Αυτά είναι τα παραδοσιακά ερωτήματα που τίθενται. Ας παραθέσουμε όμως και κάποια ερωτήματα τα οποία δεν τίθενται και ας τα αξιολογήσουμε.
“Πόσο ενημερωμένος είναι ένας απόφοιτος Λυκείου για το περιεχόμενο, τα χαρακτηριστικά, τις δυνατότητες επαγγελματικής αποκατάστασης, των δεκάδων σχολών που περιλαμβάνονται στο μηχανογραφικό που θα συμπληρώσει και που ίσως να καθορίσει το μέλλον του;”, “ ποιος και με ποιο δικαίωμα, γνώση και ευθύνη θα καθορίσει τον αριθμό των εισακτέων σε κάθε σχολή;”, “ πρέπει και σε ποιο βαθμό να συνδέεται ο αριθμός των νέων επιστημόνων που σε ετήσια βάση παράγει το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας με την παραγωγική της ανάπτυξη;” “υπήρξε ποτέ σε αυτή τη χώρα ένα σχέδιο-προγραμματισμός αναπτυξιακός που να συνδέει σε στέρεα βάση την παραγωγή νέων επιστημόνων ικανών να συμβάλλουν σε συγκεκριμένες κατευθύνσεις στην ανάπτυξη των κρατικών αναπτυξιακών σχεδιασμών της χώρας;”, ενώ παράλληλα “να ικανοποιεί, ως υποχρέωση του κράτους, την επιθυμία των νέων για γνώση “Ανωτάτου-Τριτοβάθμιου” επιπέδου και ανάλογη επαγγελματική αποκατάσταση;”.
Αρχικά ο επαγγελματικός προσανατολισμός των μαθητών είναι ανύπαρκτος. Οι επιλογές τους στηρίζονται στις παραινέσεις-επιδράσεις του οικογενειακού τους περιβάλλοντος, συζητήσεις μεταξύ συμμαθητών ή του κυριαρχούντος εκάστοτε lifestyle. Φυσικά, ούτε λόγος να γίνεται για ενδοσχολική τους αξιολόγηση από ειδικούς όσον αφορά τάσεις, δεξιότητες, ιδιαίτερα ενδιαφέροντα που αναπτύσσει ο μαθητής στην τάξη και που θα μπορούσαν να καθορίσουν, σε ένα βαθμό, ποιες κατευθύνσεις - επιστημονικά αντικείμενα - σχολές του ταιριάζουν περισσότερο, όπου εκεί θα μπορούσε να είναι πιο αποδοτικός και να χαίρεται τις σπουδές του. Η γνωστή επιθυμία της ελληνικής οικογένειας “το παιδί να σπουδάσει”, οδηγεί το παιδί να εγγραφεί σε μια σχολή πολλές φορές αδιαφορώντας αν τον ελκύει ως αντικείμενο, αγνοώντας εάν έχει επαγγελματικά δικαιώματα, πιο είναι το πρόγραμμα σπουδών της και εάν υπάρχει επάρκεια υποδομών για έστω ανεκτού επιπέδου εκπαίδευσή του.
Η πολυεπίπεδα άκριτη Ανωτατικοποίηση των ΤΕΙ και η “Πανεπιστημιοποίησή” τους εν μια νυκτί, οδήγησε σε ένα απίστευτα μεγάλο αριθμό “Ανώτατων” Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων, πολλά εκ των οποίων με ασαφή έως ανύπαρκτα επαγγελματικά δικαιώματα και ελλειμματικές υποδομές και προσωπικό, αλλά και περιεχόμενο σπουδών που να δικαιολογεί τον Πανεπιστημιακό τους χαρακτήρα. Η ικανοποίηση των γονέων διότι τώρα πια το παιδί τους θα έχει «πτυχίο» από “Πανεπιστήμιο”, μαζί με την ικανοποίηση των διδασκόντων στα ΤΕΙ, μια και έγιναν “Καθηγητές Πανεπιστημίου”, οι νέες οικονομικές προοπτικές των τοπικών κοινωνιών, υπήρξαν ένα ικανό πολιτικό κίνητρο για τις κυβερνήσεις τις ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ για την εφαρμογή, αποδοχή και διατήρηση του μέτρου. Καμία κυβέρνηση μέχρι σήμερα, ουδέποτε, μπήκε στον κόπο να μελετήσει τη δομή, την ανάπτυξη αλλά και το ρόλο της Μεταλυκειακής Εκπαίδευσης της χώρας. Είναι πολύ εύκολο να σκιαμαχείς για τον αριθμό των εισακτέων στα πανεπιστήμια, τη “βάση του 10”, από το να μελετήσεις σε πολιτικό επίπεδο είτε είσαι κυβέρνηση, αντιπολίτευση ή και οποιοσδήποτε υπεύθυνος πολιτικός φορέας, το
- “ποιες επιστημονικές ειδικότητες έχει ανάγκη η χώρα σε σχέση με ένα σαφώς καθορισμένο πλαίσιο παραγωγικής ανασυγκρότησής της μιας μέσης ή και μακράς χρονικής διάρκειας, παράλληλα με την ανάπτυξη του γνωσιακού επιπέδου των νέων μας σε μεταλυκειακό επίπεδο”.
Για να γίνει αυτό χρειάζεται η εκτίμηση και η επιλογή των κατευθύνσεων που θα επιχειρήσεις να αναπτύξεις όπου το επιστημονικό προσωπικό που θα παράξεις θα συμβάλλει αποφασιστικά. Αυτή η εκτίμηση θα καθορίσει τις προτεραιότητες ενίσχυσης επιστημονικών αντικειμένων σε συγκεκριμένα ΑΕΙ, δημιουργία σχετικών Ερευνητικών Ινστιτούτων, παροχή κινήτρων για την ανάπτυξή τους και την αξιοποίηση των αποφοίτων. Ο διεθνής ανταγωνισμός, η συγκέντρωση και συγκεντροποίηση της επιστημονικής γνώσης και τεχνολογίας σε συγκεκριμένες οικονομικές μητροπόλεις, περιορίζει αφάνταστα τη δυνατότητα ανάπτυξη τομέων υψηλής επιστημονικής-τεχνολογικής εξειδίκευσης σε χώρες σαν την Ελλάδα. Εδώ λοιπόν, αντί για τις μεγαλοστομίες για την κατάταξη των ελληνικών ΑΕΙ σύμφωνα με τις διεθνείς αξιολογήσεις, με ειλικρίνεια και ρεαλισμό πρέπει να καθοριστούν με βέλτιστο τρόπο οι αναπτυξιακές επιλογές, δίνοντας προτεραιότητα στην ικανοποίηση των άμεσων κοινωνικών αναγκών αλλά και αξιοποίησης εθνικών τοπικών πλουτοπαραγωγικών πηγών. Να δοθούν κίνητρα για τη συγκράτηση της αιμορραγίας που προκαλείται με την ανεξέλεγκτη φυγή των νέων επιστημόνων στο εξωτερικό που μπορούν και πρέπει να αξιοποιηθούν στην κατεύθυνση αυτή.
Είναι φανερό ότι το πολιτικό πλαίσιο που οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις έχουν επιλέξει να κρατούν εγκλωβισμένη τη χώρα, Ευρωπαϊκή Ένωση, ΝΑΤΟ, καπιταλιστική οικονομική πολιτική, λειτούργησε και συνεχίζει να λειτουργεί ασφυκτικά σε βάρος κάθε προσπάθεια για μια ανεξάρτητη εθνική οικονομική ανάπτυξη. Αυτό είναι ένα κεντρικό πολιτικό ζητούμενο το οποίο αφού το συνειδητοποιήσει ο ελληνικός λαός θα πρέπει να αγωνιστεί για την διάλυσή του. Αν δεν το συνειδητοποιήσει θα συνεχίσει να υπερηφανεύεται για το παιδί του που μπήκε στο πανεπιστήμιο, έχοντας ο ίδιος πεινάσει για να το «σπουδάσει», όταν σύμφωνα με την “Εθνική Αρχή Ανώτατης Εκπαίδευσης (EΘAAE)” στην ετήσια έκθεσή της (2021) για την “ Ποιότητα της Ανώτατης Εκπαίδευσης” στην Ελλάδα:
- “ Σχετικά με την ανεργία πτυχιούχων ΑΕΙ ηλικίας 25-39 ετών (με βάση τα δεδομένα της Eurostat) , η Ελλάδα είναι πρώτη με 17%, έναντι του μέσου όρου της ΕΕ27 που είναι στο 5,3% (Σελ 24 Σχ. 15).” ή ακόμα
- “Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, το 2021, η Ελλάδα εμφανίζει το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας, 17%, στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης στους πτυχιούχους τριτοβάθμιας εκπαίδευσης ηλικίας 25-39 ετών και το δεύτερο μεγαλύτερο ποσοστό ανεργίας του ενεργού πληθυσμού 14,7%”.
Υπόψη ότι αυτά τα στοιχεία δεν λαμβάνουν υπόψη μετανάστευση πτυχιούχων ελληνικών πανεπιστημίων για εργασία στο εξωτερικό, που αν έμεναν στην Ελλάδα τα ποσοστά αυτά θα ήταν ακόμα χειρότερα, καθώς και όλους τους Έλληνες φοιτητές στο εξωτερικό.
Οι εκθέσεις των διαφόρων φορέων είναι ξεκάθαρες. Παρ’ όλα αυτά οι εκάστοτε κυβερνώντες παραπλανούν τον ελληνικό λαό, αποκρύβοντας συστηματικά την κατάσταση που επικρατεί. Πόσοι αλήθεια από τους Έλληνες πολίτες που ψήφισαν πριν μερικές ημέρες και καλούνται να ξαναψηφίσουν (!!!!) έχουν διαβάσει το ποιο θα είναι το μέλλον των παιδιών τους, γεγονός που καταδεικνύουν οι επίσημες εκθέσεις, όπως αυτή που προαναφέραμε? Πόσοι από αυτούς έχουν ακούσει ή δει κάτι σχετικό με τα παραπάνω από τα ελεγχόμενα ΜΜΕ? Ποιος έχει γνώση της πραγματικής θέσης αυτής της χώρας στην περίφημη πολυδιαφημισμένη Ευρωπαϊκή Ένωση?
Και μετά την Ανωτατικοποίηση των πάντων και την εξαφάνιση της Τεχνολογικής Μεταλυκειακής Εκπαίδευσης τι ? Τεχνικοί με ολοκληρωμένη τεχνολογική γνώση, σε όλες εκείνες τις ειδικότητες που έχει ανάγκη η καθημερινή μας ζωή, οι ανάγκες της εγκατάστασης, λειτουργίας, συντήρησης ως και αναβάθμισης μηχανών, συστημάτων και πλείστων όσων συμβάλουν στη δημιουργία καλύτερων συνθηκών και λειτουργίας υπηρεσιών και διαβίωσης, πως και από που θα παραχθούν?
Σύγχρονοι τεχνικοί, με πλήρη γνώση του αντικειμένου τους, όχι εμπειρικοί τεχνίτες με γνώση που αποκτήθηκε δίπλα σε ένα μάστορα. Με γνώση χρήσης υπολογιστών, μιας ξένης γλώσσας, με διασφαλισμένα εργασιακά δικαιώματα και όχι είμαι ό,τι δηλώσω, ώστε να μπορεί να αναπτύξει τη δική του επιχείρηση, να επικοινωνεί με ξένους προμηθευτές. Και όλα αυτά μέσα σε ένα καλά σχεδιασμένο, πλήρως στελεχωμένο σύστημα Δημόσιας Τεχνολογικής Μεταλυκειακής Εκπαίδευσης.
Φυσικά, παράληλλα, θα πρέπει να έχεις ξεκαθαρίσει το ρόλο και τους στόχους των προηγούμενων δύο βαθμίδων της Εκπαίδευσης, Πρωτοβάθμιας και ιδιαίτερα της Δευτεροβάθμιας, όπου η Λυκειακή Εκπαίδευση στο πλαίσιο της Δευτεροβάθμιας έχει χάσει εντελώς τον αυτοτελή της χαρακτήρα και ρόλο, με εμφανή δυσκολία οι απόφοιτοι Λυκείου να χρησιμοποιήσουν ένα αναλυτικό-συνθετικό συλλογισμό ή να περιγράψουν ένα αντικείμενο, που δεν περιλαμβάνεται στην ύλη των εισαγωγικών εξετάσεων για το πανεπιστήμιο.
Όλα αυτά όμως χρειάζονται δουλειά, περίσκεψη, ειλικρίνεια, πολιτικό θάρρος, και αποδέσμευση από την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των λίγων προς όφελος των πολλών.
Πολιτικό θάρρος να αναγνωρίσεις τα δεσμά που σου επιβάλλουν η ένταξη της χώρας σε συγκεκριμένες οικονομικοπολιτικές δομές καθώς και οι τρόποι διακυβέρνησης και τα οικονομικά μοντέλα που μόνο προς όφελος του λαού μας δεν λειτουργούν. Ένα πλαίσιο που παράγει φτώχεια και ανεργία, και που η ανατροπή του πάντα θα αποτελεί ρεαλιστική προσδοκία και όχι όνειρο για εκείνους που δεν έχουν χάσει την ελπίδα τους και εξακολουθούν να διερωτώνται και να τολμούν.
Ομότ. Καθηγητής Τμ. Φυσικής Ε.Κ.Π.Α.
Ειδήσεις, θέματα και λύσεις για Πανελλήνιες 2024 - Βάσεις εισαγωγής
Μηχανογραφικό 2024: Αφιέρωμα στα τμήματα Πληροφορικής των δημόσιων ΑΕΙ
Σχολές έως 15.000 μόρια με επαγγελματικές ευκαιρίες
Μηχανογραφικό: Διαφοροποιήσεις στις επιλογές των υποψηφίων και επιλογές που εκπλήσσουν
