Ελληνικό: Διαφοροποίηση Νίκου Φίλη και κριτική στην απόφαση ΣΥΡΙΖΑ

Ο νόμος για το Ελληνικό που ψηφίστηκε σήμερα, υπονομεύει τη ρύθμιση που, σε συνθήκες μνημονίων, είχε καταφέρει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Συνιστά μάλιστα επικίνδυνο βήμα προς τα πίσω, αν αναλογιστούμε ότι δεν υφίστανται πλέον οι μνημονιακοί καταναγκασμοί, ενώ σε όλο τον κόσμο σημειώνεται δραματική επιδείνωση της κλιματικής κρίσης.

Μέσα στην πανδημία, σε μια περίοδο που η αντιμετώπιση της περιβαλλοντικής κρίσης αναδεικνύεται σε επείγουσα προτεραιότητα για τη ζωή, προτείνεται η επιστροφή στο μοντέλο ανάπτυξης που γεννά παρόμοιες κρίσεις, στη λατρεία των επενδύσεων χωρίς σεβασμό στο περιβάλλον και στην αρπακτική εμπορευματοποίηση των δημόσιων χώρων. Φτάνοντας, μάλιστα, στην περίπτωση του κυβερνητικού σχεδίου για το Ελληνικό, ακόμα και στον αποκλεισμό των κατοίκων των όμορων περιοχών και όλου του λεκανοπεδίου από την πρόσβαση στη θάλασσα. Στο διάγραμμα διανομής, προβλέπεται μια ολόκληρη τεθωρακισμένη και περίκλειστη πόλη, για την επίδειξη στους πληβείους ενός αναιδούς και προκλητικού πλούτου. Κάτι απεχθές για τον πολιτισμό μας, που συναντιέται μόνο σε τριτοκοσμικές «μπανανίες».

Αυτή η προοπτική και το μοντέλο ανάπτυξης που προωθείται, είναι εχθρική για τα συμφέροντα της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας και ιδιαίτερα των νέων, που αυτή την περίοδο βιώνουν τις επιπτώσεις της κρίσης, των πάσης φύσεως αποκλεισμών και την αστυνομική βαρβαρότητα. Η σύγχρονη Αριστερά οφείλει να στέλνει καθαρό μήνυμα δημοκρατίας, σεβασμού του δημόσιου χώρου και οικολογικής προοπτικής.

Με αυτές τις σκέψεις και με σταθερή και αταλάντευτη στάση υπέρ του δημοσίου συμφέροντος δεν συμμετείχα στη ψηφοφορία στη Βουλή για τη σύμβαση για το Ελληνικό. Εξακολουθώ να υποστηρίζω το σχέδιο και την πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, αλλά, όχι το νομοσχέδιο του κ. Μητσοτάκη που την ανατρέπει.

Το μέλλον της Ελλάδας του 21ου αιώνα, 200 χρόνια μετά την επανάσταση του 1821, δεν μπορεί να είναι να γίνει μια θλιβερή βαλκανική απομίμηση της Νεβάδας και του Λας Βέγκας. Το μέλλον των νέων της πατρίδας μας δεν είναι ο τζόγος, οι γκρουπιέρηδες και οι διεθνείς ραντιέρηδες, που μετά τα ιδιωτικά περιουσιακά στοιχεία, έρχονται να διαμοιράσουν και τη δημόσια γη των Ελλήνων.