Πλευρές της υπόθεσης με τη λίστα Λαγκάρντ

Πλευρές της υπόθεσης με τη λίστα Λαγκάρντ

 

Την ερχόμενη Πέμπτη θα γίνει στη Βουλή η συζήτηση και ψηφοφορία για τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής, που θα διερευνήσει ποινικές ευθύνες πολιτικών προσώπων στην υπόθεση της λεγόμενης λίστας Λαγκάρντ. Η δικαστική έρευνα έχει ήδη προϊδεάσει για τις δαιδαλώδεις διαδρομές της λίστας, που δίνουν μια πρώτης τάξης αφορμή για να φύγει η συζήτηση από την ουσία. Δημιουργούν ταυτόχρονα το υπόβαθρο για να συγκαλυφθούν οι ποινικές και οι πολιτικές ευθύνες όλων όσοι εμπλέκονται.

 

Το ενδεχόμενο αυτό είναι πολύ ισχυρότερο αν η ψηφοφορία γίνει με τρεις κάλπες, μια για την πρόταση κάθε κόμματος και όχι με τέσσερις, μια για κάθε πρόσωπο που προτείνεται (Παπακωνσταντίνου, Βενιζέλος, Παπανδρέου, Παπαδήμος), ανεξάρτητα από το ποιο κόμμα καταθέτει την πρόταση. Το ΚΚΕ έχει προειδοποιήσει για το πραξικόπημα που εξετάζουν, καλώντας τα κόμματα και το προεδρείο της Βουλής να πάρουν τις ευθύνες τους.

Σε κάθε περίπτωση, ο λαός έχει αυτονόητο δικαίωμα να απαιτεί την τιμωρία όσων διέπραξαν ποινικά αδικήματα στη διαχείριση της λίστας και να αποδώσει τις πολιτικές ευθύνες. Σ' αυτή την κατεύθυνση θα συμβάλει με όλες του τις δυνάμεις το ΚΚΕ και μέσα στη Βουλή.

Ο επικοινωνιακός αντιπερισπασμός που επιχειρεί συνολικά το αστικό σύστημα με τη λίστα Λαγκάρντ βγάζει μάτι. Την ίδια ώρα που περνάνε νέα μέτρα φοροαφαίμαξης του λαού και ενισχύουν τη φοροασυλία για το κεφάλαιο, αναδεικνύουν το κυνήγι τάχα της φοροδιαφυγής σε κεντρικό πεδίο αντιπαράθεσης. Ωστόσο, οι εξελίξεις δημιουργούν τις προϋποθέσεις να παραμερίσει κανείς την προπαγάνδα των κομμάτων της διαχείρισης. Να βγάλει πολιτικά συμπεράσματα από τη στάση τους, είτε διαχειρίστηκαν τη λίστα, είτε καταγγέλλουν - με διαφορές μεταξύ τους - τους χειρισμούς που έγιναν.

Τα δισ. που περιέχει η λίστα Λαγκάρντ και άλλες λίστες, πολύ περισσότερο ο αμύθητος πλούτος που στοιβάζεται σε τράπεζες του εσωτερικού και του εξωτερικού, χωρίς να υπάρχει σε καμιά λίστα, δεν προέκυψαν από το πουθενά. Δεν έχουν καταθέσεις στην Ελβετία και «οφ σορ» εταιρείες οι λαϊκές οικογένειες και οι μεροκαματιάρηδες στην Ελλάδα, αλλά οι μεγαλοεπιχειρηματίες και τα στελέχη των πολυεθνικών ομίλων.

Πού τα βρήκαν τα λεφτά; Τα αποθησαύρισαν από την εκμετάλλευση εκατομμυρίων εργαζομένων στην Ελλάδα, από την εκτόπιση χιλιάδων μικρών ΕΒΕ και αυτοαπασχολούμενων, με τη μονοπώληση τομέων της οικονομίας. Τα χρήματα αυτά είναι συσσωρευμένα κέρδη που μεταφέρθηκαν νόμιμα ή λιγότερο νόμιμα στο εξωτερικό, κάνοντας χρήση της ελευθερίας κίνησης κεφαλαίων της ΕΕ. Αυτή τη θεμελιώδη για το κεφάλαιο ελευθερία υιοθέτησε η Ελλάδα με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, που ψήφισε και ο τότε ΣΥΝ.

Αυτά τα χρήματα, είτε φορολογήθηκαν, είτε όχι, περιμένουν τη σειρά τους να επενδυθούν, ενδεχόμενα και στην Ελλάδα, όταν διαμορφωθούν οι κατάλληλες προϋποθέσεις γι' αυτούς που τα έχουν. Οταν δηλαδή η επένδυσή τους θα είναι σε θέση να αποφέρει ικανοποιητικό κέρδος, με αξιοποίηση όλου του φιλομονοπωλιακού πλέγματος που διαμορφώνει η κυβέρνηση για τους κεφαλαιοκράτες, προκειμένου να προσελκύσει επενδύσεις.

Η συζήτηση περί λίστας Λαγκάρντ έχει και τέτοιες πλευρές, ανεξάρτητα αν στον ορυμαγδό της επικοινωνιακής διαχείρισης περνούν σε δεύτερη και τρίτη μοίρα. Ο επαναπατρισμός κεφαλαίων και η προσέλκυση επενδύσεων είναι στην κορυφή των επιδιώξεων όλων των αστικών κομμάτων και του ΣΥΡΙΖΑ. Ορισμένοι, μάλιστα, όπως ο Γ. Καρατζαφέρης, έχουν προτείνει δημόσια να εγκαταλείψει το κράτος κάθε σκέψη για τη φορολόγηση των κεφαλαίων που φυγαδεύτηκαν στο εξωτερικό και με ένα συμβολικό χαρτζιλίκι για τα δημόσια ταμεία, να ζητήσει να επιστρέψουν και να επενδυθούν στην Ελλάδα.

Αν σε κάτι βόλεψε τη συγκυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ η λίστα Λαγκάρντ, ήταν ότι τους έδωσε τη δυνατότητα να σηκώσουν κουρνιαχτό με τον μεταξύ τους ανταγωνισμό για το ποιος είναι ικανότερος να πατάξει τη διαφθορά και τη φοροδιαφυγή.

Η κόντρα τους συνδέεται και με το μείγμα διαχείρισης που ο καθένας προπαγανδίζει σαν αποτελεσματικότερο να βγάλει το κεφάλαιο από την κρίση. Καταλήγουν όμως και οι δύο στον απόλυτο αποπροσανατολισμό του λαού και ο λόγος είναι ένας: Καλλιεργούν αυταπάτες ότι με πάταξη της φοροδιαφυγής και με ενίσχυση των θεσμών του αστικού κράτους, θα αυξηθούν τα δημόσια έσοδα και έτσι θα ανακοπούν οι περικοπές και η επίθεση στο εισόδημα και στα δικαιώματα του λαού.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, μάλιστα, πάει και ένα βήμα παραπέρα. Λέει ότι αν τα κόμματα που κυβέρνησαν έως τώρα δε συγκάλυπταν τη φοροδιαφυγή και δεν εμπλέκονταν στη διαφθορά, δε θα είχε έρθει η κρίση και θα είχε γλιτώσει ο λαός από τα μέτρα που τον συντρίβουν. Δεν υπάρχει καλύτερη συνεισφορά στο ξελάσπωμα του καπιταλισμού από το να αποδίδει ένα κόμμα την κρίση στα φαινόμενα της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής, που είναι σύμφυτα με το αστικό πολιτικό σύστημα, ανεξάρτητα με το πόσο αποδοτικά λειτουργούν οι θεσμοί του.

Τα μέτρα που τώρα παίρνονται σε βάρος του λαού είναι προαποφασισμένα στην ΕΕ και στα κράτη - μέλη. Υπηρετούν τη στρατηγική κατεύθυνση της Ευρωένωσης, που λέει ότι για να γίνει ανταγωνιστικό το κεφάλαιο πρέπει να βρίσκει ολοένα και φτηνότερα εργατικά χέρια, νέα πεδία δράσης, ζεστό κρατικό χρήμα και υποδομές. Ακόμα κι αν τα ταμεία του κράτους ήταν γεμάτα - πράγμα αδύνατο, αφού χρέος έχουν όλα τα καπιταλιστικά κράτη, σε κρίση και ανάπτυξη - τα αντιλαϊκά μέτρα θα παίρνονταν σε κάθε περίπτωση, αφού αυτό επιτάσσει το συμφέρον των μονοπωλίων και ο μεταξύ τους ανταγωνισμός.

Ακόμα όμως κι αν το κράτος πιστοποιήσει ότι ορισμένοι από αυτούς που είναι στις λίστες έχουν παρανομήσει και τελικά τους φορολογήσει, αυτό σημαίνει ότι τα έξτρα έσοδα του κράτους θα μεταφραστούν σε παροχές στους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους; Μήπως θα μεγαλώσει ο μισθός και η σύνταξη; Μήπως θα καλυφθούν σε προσωπικό και εξοπλισμό οι οξυμένες ανάγκες των νοσοκομείων, θα γίνουν δωρεάν οι υπηρεσίες τους για το λαό; Μήπως έστω θα ανακοπεί η επίθεση στα λαϊκά στρώματα, θα ακυρωθούν κάποια από τα επόμενα μέτρα σε βάρος τους;

Η απάντηση είναι κατηγορηματικά «όχι». Ακόμα κι αν το κράτος εισπράξει μερικά εκατομμύρια ή δισεκατομμύρια παραπάνω από τους φοροφυγάδες του εξωτερικού, τα ποσά αυτά θα μεταφραστούν σε νέες φοροαπαλλαγές, επιδοτήσεις και προνόμια για τους ίδιους ως τάξη, αφού το κράτος καίγεται για έσοδα που θα κατευθύνει στη διευκόλυνση των επενδύσεων. Για χρήματα, δηλαδή, που θα διοχετεύσει στο κεφάλαιο με όποια μορφή, προκειμένου αυτό να κάνει επενδύσεις.

Εδώ κρύβεται και άλλη μια πτυχή του θέματος με τη λίστα Λαγκάρντ. Κανένας άλλος, εκτός από το ΚΚΕ, δε λέει ότι η φοροδιαφυγή και οι φοροαπαλλαγές για το κεφάλαιο είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος και στόχο έχουν να θωρακίσουν την κερδοφορία του. Από τη φοροδιαφυγή που μένει στο απυρόβλητο ευνοήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια και ορισμένα στρώματα, με τα οποία το αστικό κράτος επιδίωκε να συνάψει συμμαχίες, για να χειραγωγήσει το λαϊκό κίνημα και να σταθεροποιηθεί.

Οι συμμαχίες αυτές σπάνε τώρα που το κράτος «καίγεται» για έσοδα και έτσι εξηγείται η «κινητικότητα» στην πάταξη τάχα της φοροδιαφυγής.

Μια τελευταία πλευρά: Συγκυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ συμφωνούν ότι για να διασφαλιστεί η «κοινωνική συνοχή» θα πρέπει να διερευνηθεί η υπόθεση με τη λίστα Λαγκάρντ και να καλλιεργηθεί η αίσθηση ότι το πολιτικό σύστημα είναι αποφασισμένο να τιμωρήσει τους ενόχους. Η στάση τους υπηρετεί αντικειμενικά τη θωράκιση του αστικού συστήματος - ακόμα και μέσα από την αναμόρφωσή του - που ζει και αναπνέει σε βάρος του λαού.

Τι λένε; Για τη σημερινή κρίση φταίει η διαπλοκή, η φοροδιαφυγή, η ρεμούλα. Η εμπλοκή πολιτικών προσώπων σε υποθέσεις διαφθοράς έχει απαξιώσει το σύστημα και του προκαλεί τρανταγμούς. Αρα, αν τιμωρηθούν κάποιοι από αυτούς που εμπλέκονται σε καραμπινάτες υποθέσεις διαφθοράς, ο λαός θα ησυχάσει και η κατάσταση θα ομαλοποιηθεί. Αυτά ήταν τα συνθήματα που έριχναν ή ανέχονταν και στις πλατείες, δίνοντας τόπο να σταθεί η προπαγάνδα της Χρυσής Αυγής για τους κλέφτες που πρέπει να πάνε στο Γουδή και άλλα παρόμοια.

Κάπως έτσι φτάνουν να καλλιεργούν στους εργαζόμενους και στα άλλα λαϊκά στρώματα την αυταπάτη ότι το σάπιο σύστημα δεν έφαγε ακόμα τα ψωμιά του. Οτι ακόμα κι αν το πτώμα μυρίζει, υπάρχουν τα περιθώρια να ανακάμψει και να καθαρθεί, αρκεί να υπάρξει βούληση από τα κόμματα να τιμωρήσουν τους ενόχους, να ενισχύσουν τους θεσμούς. Πάνω εκεί ανταγωνίζονται και κοροϊδεύουν το λαό ότι ο καπιταλισμός διαθέτει την ικανότητα της αυτοκάθαρσης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, μάλιστα, φτάνει να υπόσχεται υγιή καπιταλισμό και υγιή επιχειρηματικότητα σαν αντίβαρο τάχα στο σημερινό «κρατικοδίαιτο» ιδιωτικό τομέα! Την ίδια ώρα, βέβαια, υπόσχεται μεγαλύτερη σύνδεση του κράτους με τα μονοπώλια, υποσχόμενος ότι αν κυβερνήσει θα ενισχύσει το πρόγραμμα δημόσιων επενδύσεων και τις συμπράξεις με τους ιδιώτες, σε αντίθεση με τις ιδιωτικοποιήσεις που τώρα κάνει η κυβέρνηση.

 

Ο λαός δεν πρέπει να πέσει στην παγίδα που του στήνουν για να καλλιεργήσουν τον αποπροσανατολισμό και τη χειραγώγηση, ώστε να διευκολυνθεί το πέρασμα των βάρβαρων αντιλαϊκών μέτρων. Διεκδικώντας την πλήρη διερεύνηση της υπόθεσης και την απόδοση των ευθυνών σε όλους όσοι εμπλέκονται, πρέπει ταυτόχρονα να κλιμακώσει την πάλη του για την ανατροπή αυτής της πολιτικής, να διεκδικήσει τη δική του εξουσία, τον πλούτο που παράγει.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ