Ημερίδα για τα μαθηματικά 27/2, από την Κίνηση για την αλλαγή στην ΕΜΕ

      Για παράδειγμα

•  Μήπως οι παρεχόμενες σήμερα γνώσεις είναι υπερβολικά πολλές και υπερβολικά αφηρημένες για να τις  χωνέψουν οι μαθητές και να τις μετατρέψουν σε λειτουργική γνώση;

Στο μέτρο που οι εξωσχολικοί παράγοντες δεν είναι απαγορευτικοί, αυτή η θεώρηση της μαθηματικής διδασκαλίας όχι μόνο βοηθάει τα παιδιά, αλλά τους προσφέρει και ευχαρίστηση, η οποία προέρχεται από την ικανοποίηση της περιέργειας και τη χαρά της δημιουργίας. Όπως κάθε παιχνίδι, τα Μαθηματικά έχουν κανόνες: η υποταγή στους κανόνες αντισταθμίζεται από την ευχαρίστηση που παρέχει η χρήση τους.

•   Μήπως αντί για γνώσεις θα ‘ταν καλύτερα να δοθεί το βάρος στην καλλιέργεια «αρετών» και «καλών πρακτικών»  π.χ. στην καλλιέργεια του αναστοχασμού;

Οπότε, θεωρώντας  πως τέτοιες αρετές αξίζει να καλλιεργηθούν, γίνεται προσπάθεια να δοθεί απάντηση στο πώς, με ποιες διδακτικές μεθόδους – πρακτικές μας θα το πετύχουμε.

10.50-11.10 Γιάννης Σιούλας: «Τα μαθηματικά στο Δημοτικό Σχολείο»

·            Τι διδάσκονται οι μαθητές;

·            Αναλυτικά προγράμματα, σχολικά εγχειρίδια: Είναι αυτά που πρέπει;

·            Οι μαθητές γοητεύονται ή απογοητεύονται;

·            Πρέπει να αλλάξει κάτι; Τι και πώς;

11.15-11.35 Ευτύχης Παπαδοπετράκης: «Το πρόβλημα της παπαγαλίας και οι παράγοντες που το ευνοούν»

       Αναμφισβήτητα η παπαγαλία εμφανίζεται ως γλωσσικό φαινόμενο, γιατί όμως είναι εχθρός της μάθησης; Θα επιχειρήσουμε μια γνωσιοθεωρητική ανάλυση του φαινομένου, αφού πρώτα ορίσουμε αυστηρά, όπου αυτό είναι δυνατόν, ή αποσαφηνίσουμε τρεις βασικές έννοιες, η γλώσσα η σκέψη και η μάθηση. Η χρήση μιας γλώσσας συνεπάγεται και προϋποθέτει σκέψη. Η μηχανική αναπαραγωγή λόγου, δηλαδή η παπαγαλία, δεν προϋποθέτει χρήση γλώσσας. Πρόκειται απλά για μηχανική αναπαραγωγή λόγου, ο οποίος όμως ως λόγος (προφορικός ή γραπτός) είναι βεβαίως το αποτέλεσμα της πραγμάτωσης μιας γλώσσας, πραγμάτωσης όμως που έχει υλοποιηθεί από άλλον εγκέφαλο. Η παπαγαλία, όχι μόνο δεν καλλιεργεί τη σκέψη αλλά την ακρωτηριάζει.

Το μεγαλύτερο διδακτικό πρόβλημα είναι οι χρονικοί περιορισμοί, σε συνδυασμό με την αποτελεσματικότητα σε μετρήσιμες κλίμακες. Η επιλογή των παραμέτρων στις οποίες θα δοθεί μεγαλύτερη έμφαση είναι ιδεολογική. Πώς θα υπηρετηθεί μια κοινωνικά δίκαιη επιλογή είναι το πρόβλημα στο οποίο θα επιχειρηθεί να δοθούν θεωρητικές και πρακτικές απαντήσεις.

12.30-12.50 Τάσος Πατρώνης: «Προϋποθέσεις για ένα “διαπολιτισμκό“ διάλογο Μουσικής και Μαθηματικών στο Γυμνάσιο»

          Από τα αρχαία χρόνια τα μαθηματικά και η μουσική βάδιζαν μαζί ή παράλληλα. Η εποχή του μπαρόκ επέφερε και στις δύο κουλτούρες την υπερβολή και την έπαρση, αλλά ο μοντερνισμός τις επανένωσε σε μεγάλους του εκπροσώπους⁽¹⁾. Το πιο σπουδαίο για τα 9 πρώτα χρόνια της εκπαίδευσης σύστημα αριθμών, οι ρητοί, εξακολουθούν να διδάσκονται με απομνημόνευση κανόνων, ενώ ξέρουμε καλά (;) ότι οι σχέσεις τους αποτελούν τη βάση της Πυθαγόρειας κλίμακας: Ένα μάθημα που θα μπορούσε να προσφέρει τέρψη, αλλά και (σε δασκάλους και μαθητές) καλύτερη κατανόηση.

(1)    Τ. Πατρώνης: «Μοντερνισμός και εμμονές της εκδίπλωσης», Περιοδικό Πολίτης, τεύχος 90-91, Αύγ. 2001

 13.30-15.30

Β ΚΥΚΛΟΣ: ΣΤΡΟΓΓΥΛΟ ΤΡΑΠΕΖΙ

Συντονίζουν: Γιώργος Κομπότης, Στρατής Κουνιάς, Βαγγέλης Δριβαλιάρης

Συμμετέχουν στο πάνελ οι εισηγητές

Θα γίνουν παρεμβάσεις από το κοινό και συζήτηση με τους συντονιστές και τους εισηγητές

16.00-17.30

Γ ΚΥΚΛΟΣ: ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΦΥΣΙΟΓΝΩΜΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ