Alfavita Newsroom « ΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ ΑΠΗΡΓΗΣΑΝ ΖΗΤΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΣΦΑΓΗΣ»
Ντ. Χριστιανόπουλος
Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΥ
Ιστορία λεηλασίας :Συμπυκνώνοντας τα γεγονότα, για να κατανοήσουμε τη σημερινή κατάσταση είναι αναγκαίο να κάνουμε μια σύντομη ιστορική αναδρομή. Η μεγάλη κρίση του 1929 οδήγησε σε συστημικές μεταρρυθμίσεις, μεταξύ των οποίων ήταν και το κοινωνικό κράτος. Ένα – ένα τα κράτη τότε ρυθμίζουν εκ νέου τις εργασιακές σχέσεις και απαλλοτριώνουν τα ταμεία των εργατικών ή κλαδικών ενώσεων, κάνοντας την ασφάλιση των εργατών υποχρεωτική, υπό κρατική διαχείριση. Στην Ελλάδα, το 1935 καθιερώθηκε η υποχρεωτική ασφάλιση όλων των μισθωτών στο Ίδρυμα ΙΚΑ, που αποτέλεσε το γενικό φορέα ασφάλισης των μισθωτών. Η λειτουργία του άρχισε το 1937, αλλά η χορήγηση παροχών ρυθμίστηκε το 1951 ο οποίος με τις διαδοχικές του τροποποιήσεις συνθέτει και το ισχύον θεσμικό πλαίσιο. Το 1961 ιδρύεται και ο ΟΓΑ, αντίστοιχα για τους αγρότες.
Από το 1950 ξεκινάει η απίστευτη ληστεία των αποθεματικών των ταμείων μέσω της δέσμευσής τους σε λογαριασμούς με πολύ χαμηλότερο επιτόκιο από τα τότε επίπεδα πληθωρισμού και τραπεζικών επιτοκίων. Οι μεγαλύτερες όμως απώλειες συντελέστηκαν την περίοδο 1974-1994, Τα δεσμευμένα αποθεματικά χρησιμοποιούνταν όλη την περίοδο από τις τράπεζες για να δανειοδοτηθούν μια σειρά καπιταλιστικών επενδύσεων (γνωστά ως «θαλασσοδάνεια»…). Σύμφωνα δε με υπολογισμούς της ΓΣΕΕ, εάν τα χρήματα αυτά τοκίζονταν κανονικά, τότε τα αποθεματικά των ταμείων στα τέλη του 1990 θα ξεπερνούσαν τα 75-90 δις ευρώ.
Αργότερα, μόνο από την κατάρρευση του Χρηματιστηρίου, τα ασφαλιστικά ταμεία έχασαν 3,5 δις ευρώ την τριετία 1999-2002. Επιπλέον, η πάγια εισφοροδιαφυγή των αφεντικών, σε συνδυασμό είτε με τις συνεχείς μειώσεις του εργοδοτικού κόστους, είτε μέσω της θέσπισης ευνοϊκών ρυθμίσεων καταβολής των οφειλομένων είτε μέσω της μη καταβολής τους (8,5 δις ευρώ οι βεβαιωμένες οφειλές των αφεντικών προς τα ταμεία ήδη από το 2010), και να μην ξεχνάμε και τις τεράστιες οφειλές (ύψους 12 δις ευρώ το 2010) του ίδιου του κράτους-εργοδότη προς τα ασφαλιστικά ταμεία. Η εφαρμογή του PSI το 2012, δηλαδή του προγράμματος ονομαστικού κουρέματος οδήγησε σε συνολικές απώλειες άνω των 12 δις ευρώ, αν και οι πραγματικές απώλειες με όλα τα συνοδευτικά μέτρα αγγίζουν τα 21 δις, έτσι από 26 δις ευρώ το 2009 τα αποθεματικά έφτασαν μόλις τα 4,5 δις το 2013.
Το τραγελαφικό είναι ότι το ασφαλιστικό και το συνταξιοδοτικό όλες αυτές τις δεκαετίες υπέστη αλλεπάλληλα «εξυγίανση», «μεταρρύθμιση», «εκσυγχρονισμό» «σώσιμο».
Το τελευταίο ασφαλιστικό νομοσχέδιο της εξυπηρετικότατης και εθελόδουλης στο ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο « πρώτη φορά αριστερά» κυβέρνησης Τσίπρα, είναι εξαιρετικά δυσμενές για τους εργαζόμενους, τους αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους και τους ελεύθερους επαγγελματίες. Στα χρόνια των βάρβαρων μνημονίων έχουμε την κατάργηση της 13ης και 14ης σύνταξης, τη μείωση των κύριων συντάξεων κατά 30-40%, το κούρεμα στα ασφαλιστικά ταμεία, τη μείωση των εσόδων από ασφαλιστικές εισφορές και την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης. Αυτά σε συνδυασμό με την ανεργία, τη μερική απασχόληση αι τη μαύρη εργασία δημιουργούν μια κατάσταση διάλυσης. Με το νέο νομοσχέδιο παγιώνονται όλα τα παραπάνω και προχωρά η γενικότερη κλιμάκωσή τους:
ΚΟΝΩΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΕΛΟΣ
Για μία ακόμη φορά ιστορικά βρισκόμαστε σε πόλεμο , σε πόλεμο που διεξάγει το κεφάλαιο ενάντια στα συμφέροντά μας ,έχοντας την πρωτοβουλία των κινήσεων ενώ παρακολουθούμε βουβά και με χλιαρές και ελεγχόμενες προς το παρόν αντιδράσεις να μπαίνουν στο στόχαστρο και να εξαφανίζονται δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αιματηρούς αγώνες στο όνομα της κοινωνικής συναίνεσης για την έξοδο από την περίφημη κρίση.
Η σύνταξη πιο συγκεκριμένα αποτελεί μέρος του κοινωνικού μισθού . Οι συνταξιούχοι μιας δεδομένης περιόδου ζουν από εκείνο το μέρος της αξίας το οποίο παράγουν οι εργαζόμενοι της ίδιας περιόδου και το οποίο μεταβιβάζεται σε αυτούς μέσω των ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων, των αφεντικών και του κράτους. Οι σημερινοί συνταξιούχοι δεν ζουν με τα χρήματα που είχαν πληρώσει οι ίδιοι παλιότερα αλλά με αυτά που καταβάλουν οι σημερινοί εργαζόμενοι.
Στο κατά βάση αναδιανεμητικό σύστημα στο οποίο ισχύει η αρχή της ισότητας εισοδήματος συνταξιούχων εργαζομένων , η αναδιανομή γίνεται στα πλαίσια της εργατικής τάξης , αναγνωρίζεται η συλλογική ύπαρξη της τάξης.. Το ανταποδοτικό/κεφαλαιοποιητικό σύστημα με την εξολοκλήρου ατομίκευση των συντάξεων αυτό σκοπεύει να αλλάξει .H αύξηση των ορίων ηλικίας για συνταξιοδότηση από τη μια και η συμπίεση των συντάξεων συνεπάγονται παράταση της διάρκειας του εργασιακού μας βίου, άρα και εκμετάλλευσής μας από το κεφάλαιο και από την άλλη επίθεση στο προσδόκιμο της ζωής αφού είναι πολύ πιθανό να πεθαίνουμε χωρίς να δούμε την περίφημη αυτή σύνταξη ,όση τελικά καταλήξει να είναι. Βεβαίως κατά τον τρόπο αυτό θα έχει εξυγιανθεί ο λόγος εργαζομένων/συνταξιούχων!
Γιατί τώρα τόσο ενδιαφέρον από την πλευρά του κεφαλαίου για την μεταρρύθμιση εξυγίανση του ασφαλιστικού συστήματος.
Πρόκειται για μια επιλογή στρατηγικής προκειμένου τα αφεντικά και το καπιταλιστικό κράτος να αντιμετωπίσουν το πτωτικό ποσοστό κέρδους το οποίο συνεπάγεται η διαρκής κρίση αναπαραγωγής της καπιταλιστικής σχέσης που τραντάζει από τα θεμέλια την κοινωνία της εκμετάλλευσης εδώ και δεκαετίες. Στα πλαίσια αυτής της στρατηγικής είναι και η άγρια επίθεση στον άμεσο και έμμεσο μισθό μας. Η όξυνση των διαχωρισμών και των διαιρέσεων που σκοπό έχουν να αποδυναμώσουν το συλλογικό αγώνα της τάξης , με επιλεκτική διαχείριση ορισμένων τμημάτων του προλεταριάτου έναντι άλλων, συγκυριακά , την πλήρη εξατομίκευση και τον εξαναγκασμό σε ανεύρεση ατομικών λύσεων, την αναβάθμιση των ήδη υπαρχουσών διαχωρισμών με καινούριες ιεραρχικές κατηγοριοποιήσεις είναι μερικά από τα εργαλεία που χρησιμοποιούνται. Στόχος της στρατηγικής αυτής είναι η καθολική απαξίωση της εργασιακής δύναμης σαν το εμπόρευμα που αξιοποιεί το κεφάλαιο και η πλήρης κινητικότητα σύμφωνα με τις ανάγκες κεφαλαιακής συσσώρευσης . Αυτό βέβαια μας πάει πίσω στην κρίση κερδοφορίας το 1970 που ήταν κρίση γενικά του κεφαλαίου. Μια από τις μορφές αυτής της κρίσης είναι και η κρίση χρέους , όπως την βιώνουμε τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, που σκοπό έχει την αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης των εργαζομένων από τη μια και την συσσώρευση κεφαλαίου και την αύξηση κέρδους για τους καπιταλιστές από την άλλη. Την κρίση του κεφαλαίου την έχουμε δημιουργήσει εμείς με την απροθυμία μας να φανούμε αρκετά αποδοτικοί για τη συσσώρευση αξίας που επιδιώκει το κεφάλαιο. Αυτό λοιπόν επιδιώκει μεγαλύτερο μερίδιο της συνολικής κοινωνικής υπεραξίας μέσω της μείωσης του κοινωνικού μισθού , δηλαδή της συνεχόμενης μείωσης των συντάξεων, των επιδομάτων της περίθαλψης αντί της επιστροφής της σε αυτούς που την έχουν δημιουργήσει
ΑΝΤΙΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ
Η κύρια σύνταξη πέφτει κατακόρυφα μέσω του νέου υπολογισμού της. Θα είναι άθροισμα δύο τμημάτων: της «εθνικής» (384 ή και λιγότερη) και της «ανταποδοτικής» που δεν θα υπολογίζεται με βάση τις αποδοχές των τελευταίων ασφαλισμένων ετών αλλά το μέσο όρο των μηνιαίων αποδοχών όλου του ασφαλιστικού βίου.
Κόβει ξανά τις ήδη πετσοκομμένες επικουρικές αυξάνοντας ταυτόχρονα την εργατική εισφορά από 3 σε 3,5%.
Καταργεί εγκληματικά με κλιμάκωση το ΕΚΑΣ σε βάθος τριετίας.
Τριπλασιάζει τις ασφαλιστικές εισφορές αγροτών και αυξάνει τις εισφορές των αυτοαπασχολούμενων και των ελεύθερων επαγγελματιών-εκτός των νέων.
Αυξάνει τα όρια ηλικίας μέχρι και 15 χρόνια για μεγάλο αριθμό ασφαλισμένων τόσο στον ιδιωτικό όσο και στο δημόσιο τομέα.
Θεωρούμε αναγκαίο να απαντήσουμε στο μόνιμο επιχείρημα που ακούγεται από εξαγορασμένους διανοούμενους και παπαγαλάκια των ΜΜΕ πως η αλλαγή των ασφαλιστικών νόμων οφείλεται στην αλλαγή της σχέσης ασφαλισμένων – συνταξιούχων υπέρ των συνταξιούχων. Η δεδομένη σχέση είναι πλαστή λόγω της διευρυμένης εισφοροδιαφυγής των εργοδοτών, που η ανύπαρκτοι ελεγκτικοί μηχανισμοί δεν καταγράφουν. Εξάλλου, όπως τονίστηκε παραπάνω τα αποθεματικά των ταμείων ήταν εύκολη λεία από όπου οι εκάστοτε κυβερνήσεις αντλούσαν χρήμα με πρόσχημα την οικονομική ανάπτυξη για να επωφελούνται από αυτό μεσάζοντες, επιχειρηματίες, τραπεζίτες, κράτος. Τέλος οι απώλειες των ταμείων είναι τεράστιες από τη μαύρη εργασία φτωχών ελλήνων και μεταναστών που από τις αρχές του 90 αυξάνεται και τα μνημονιακά χρόνια παίρνει μεγάλες διαστάσεις (25-35%). Επομένως, οι μειώσεις των συντάξεων και του χρόνου εργασίας είναι θέμα ταξικών συσχετισμών και όλα τα άλλα αποτελούν ιδεολογήματα και φαρισαϊσμούς.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ ;
Πως απαντάμε σε μια τέτοια επίθεση; Σίγουρα όχι με την απουσία μας και την εκκωφαντική σιωπή μας την ώρα που το αντίπαλο στρατόπεδο κατακρεουργεί κάθε δικαίωμα που αποκτήσαμε με αγώνες και μετατρέπει τη νέα γενιά σε γενιά μεταναστών, εργαζόμενων νομάδων, κακοπληρωμένων, ανασφάλιστων ή ανέργων.
Σίγουρα όχι με μονοήμερες ή διήμερες απεργίες τις οποίες δεν υποστηρίζουν επαρκώς ούτε και αυτοί που τις εξαγγέλλουν και που λειτουργούν τελικά αρνητικά αφού δεν οδηγούν σε κλιμάκωση του αγώνα, αλλά σε στιγμιαία αποφόρτιση που την ακολουθεί το αίσθημα της ήττας.
Ας ξεκινήσουμε και πάλι από πράγματα γνωστά : ενότητα-συντονισμός εργαζομένων, συνταξιούχων, ανέργων και μελλοντικών ανέργων/φοιτητών αυτός είναι ένας αγώνας που μας αφορά όλους. Η διάσπαση και η διαίρεση με δήθεν προνομιακή μεταχείριση κάποιων ομάδων είναι γνωστό παιχνίδι των από πάνω, ας μην τους κάνουμε τη χάρη, ας μη δράσουμε συντεχνιακά.
Καλό θα ήταν να υπάρξει συντονισμός των πρωτοβάθμιων σωματείων, τουλάχιστον αυτών που κατά τη διάρκεια της κρίσης κινητοποιήθηκαν και μπορούν να δημιουργήσουν μέτωπο.
Να αξιοποιήσουμε την εμπειρία από τις κινητοποιήσεις του 2013 όταν 18 ΕΛΜΕ είχαν αποφάσεις για συνέχιση της απεργίας ξεπερνώντας την ομοσπονδία, οι οποίες όμως δεν αξιοποιήθηκαν δυστυχώς στην κατεύθυνση του συντονισμού τους.
Πριν όμως και πάνω από όλα χρειάζεται εμείς να βγούμε από το καταφύγιο και την απομόνωση του σπιτιού μας.Χωρίς την παρουσία και τη μεταξύ μας ζύμωση τίποτε δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί, δεν είναι αγώνας των συνδικαλιστών, δεν είναι αγώνας για επιδόματα, είναι αγώνας επιβίωσης που πρέπει να δώσουμε ξεπερνώντας ακόμα και τα συνδικάτα , αγώνας από τη βάση συνεχής και αδιαπραγμάτευτος.
ΤΑΞΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
Πάτρα, Μάης 2016
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 7/8
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
