Τελικά, αυτό το κείμενο αποδείχτηκε μάλλον ‘’προφητικό’’ χωρίς ωστόσο, εγώ που το έγραψα, να διεκδικώ την ιδιότητα του μάγου, του μάντη ή του προφήτη. Ένας απλός άνθρωπος είμαι με μια συνηθισμένη λογική που όμως διαθέτω ένα στοιχειώδες πολιτικό κριτήριο αφού προσπαθώ να στέκομαι διαλεκτικά και αντικειμενικά απέναντι στα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στην πορεία του χρόνου.
Από την δεκαετία του 1990 κι εντεύθεν στην Εκπαίδευση επικράτησε ένας αχαλίνωτος κομματισμός κι αυτό βεβαίως δεν έγινε τυχαία. Έκτοτε, η αδικία στο χώρο της εκπαίδευσης έγινε καθεστώς γι’ αυτούς που δε ήθελαν να σκύψουν το κεφάλι.
Ακόμα και η αστική δικαιοσύνη, μέσα σ’ αυτή την γενική ανοργανωσιά και την ακαταστασία που επικρατούσε κι ακόμα επικρατεί, αδυνατεί να επιβάλλει την ισότητα μεταξύ των ίσων ή να συγκρουστεί επί της ουσίας με το σάπιο σύστημα της αστικής ‘’δημοκρατίας’’ που έχει εκφυλιστεί κι έχει μετατραπεί σε μια ακροδεξιά, δεσποτική και αυταρχική τυραννία.
Η πολιτική της μεγιστοποίησης της απόδοσης της οικονομίας για τους λίγους από εκείνο ακόμα το μακρινό καιρό (και μετά από την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού) είχε ήδη διαμορφωθεί και προσανατολιστεί κι ‘’έπρεπε’’ τα πράγματα να οδηγηθούν σ’ αυτό το σημείο που βρίσκονται σήμερα. Για να αποδοθούν τελικά όλοι οι κερδοφόροι τομείς του Δημοσίου και του ευρύτερου Δημοσίου στην κρατικοδίαιτη ιδιωτική πρωτοβουλία, ντόπια και ξένη, αντί πινακίου φακής…
Αυτό ασφαλώς θα γινόταν μέσα από μία μακρόχρονη διαδικασία βήμα - βήμα. Βασικό ζήτημα για την επίτευξη αυτού του στόχου ήταν η συντριβή και η εξαφάνιση του συνδικαλιστικού κινήματος σ’ όλους τους χώρους εργασίας.
Δυστυχώς για τον κλάδο των εκπαιδευτικών, βρέθηκαν οι καλοθελητές και οι αχυράνθρωποι που πήραν εργολαβικά αυτή τη βρόμικη δουλειά κι ασφαλώς πάντα με το αζημίωτο. Για τις υπηρεσίες τους, οι δοτοί των αστικών κομμάτων κατέλαβαν εύκολα τις θέσεις, τα αξιώματα και τις καρέκλες και έγιναν τα ‘’μεγάλα αφεντικά.’’
Επί δεκαετίες αυτά τα τσιράκια της πλουτοκρατίας έλυναν και έδεναν και λογαριασμό δεν έδιναν σε κανέναν. Είχαν εξασφαλίσει το ακαταδίωκτο… Ο καθένας ήταν στη θέση του, συνήθως μακριά από τα σχολικά του καθήκοντα, προσηλωμένος ψυχή τε και σώματι στο βδελυρό έργο που του είχε αναθέσει το βάρβαρο πολιτικό σύστημα!
Οι επιβλαβείς και οι επιζήμιοι για το κοινωνικό σύνολο άνθρωποι, πάντα ήσαν οι πιο χρήσιμοι για την τάξη που κυβερνά, για τη συντήρηση και για τη διαιώνιση της εξουσίας της.
Η παθολογική φιλοδοξία, η δοξομανία και η αλαζονεία είναι τα κρίσιμα στοιχεία που συγκροτούν το υπερτροφικό εγώ του καταπιεσμένου ατόμου που πασχίζει με δογματική εμμονή να καταστήσει απόλυτα περιττό το εμείς. Ωστόσο κι αυτό το γεγονός εντέλει συνιστά μια τραγική αυταπάτη!
Γιατί ο εργαζόμενος ποτέ δε γίνεται επί της ουσίας αφεντικό. Τον εργαζόμενο (όπως και τον πολιτικό άλλωστε) απλά το χρησιμοποιεί το σύστημα όταν τον έχει ανάγκη προκειμένου να φέρει τα πράγματα εκεί που θέλει. Κι όταν δεν τον χρειάζεται πλέον, τότε τον πακετάρει και τον στέλνει στο σπίτι του.
Αυτοί λοιπόν οι κατ’ επάγγελμα ‘’συνδικαλιστές’’ φρόντιζαν ακούραστα και ασίγαστα να περνάνε την άποψη στον κλάδο πως δεν χρειάζεται το συνδικαλιστικό κίνημα, ούτε οι διαμαρτυρίες, ούτε τα συλλαλητήρια, ούτε οι απεργιακές κινητοποιήσεις… Εκείνο που χρειάζεται είναι ο εργαζόμενος να ενταχθεί στο κόμμα, να γίνει ψηφοφόρος και χειροκροτητής κι από κει κι ύστερα το κόμμα θα μεριμνήσει για να του λύσει όλα τα προβλήματα, είτε αυτά αφορούσαν αναθέσεις καθηκόντων, είτε οργανικές θέσεις, είτε τοποθετήσεις, είτε άδειες κ.τ.λ. Οι αναπληρωτές και οι ωρομίσθιοι βέβαια αποτελούν την πιο ευάλωτη ομάδα σε τούτη την περίπτωση.
Σ’ αυτή τη βάση παίχτηκε το παιχνίδι όλα αυτά τα χρόνια με όλους τους θεσμούς (ΠΥΣΔΕ, ΑΠΥΣΔΕ, ΚΥΣΔΕ) να υπηρετούν την ίδια πολιτική που ήταν πάντα σε συνέχεια ανεξάρτητα από ποιο κόμμα ήταν στην κυβέρνηση.
Η συνέχεια της πολιτικής φαίνεται ξεκάθαρα και από την αδιοριστία που κρατάει καλά πάνω από δέκα χρόνια και, που γι’ αυτό το γεγονός όλα τα κόμματα του αστικού πολιτικού συστήματος που κυβέρνησαν το διάστημα της κρίσης, των μνημονίων κι όχι μόνο, κράτησαν σθεναρά την ίδια στάση.
Ο στόχος της διάλυσης του συνδικαλιστικού κινήματος μέσα από μια μακρόχρονη πορεία και παρά τις έντονες αντιπαραθέσεις και τις μετωπικές συγκρούσεις μεταξύ των κυβερνώντων και των υγειών δυνάμεων της εκπαίδευσης, τελικά επιτεύχθηκε.
Το συνδικαλιστικό κίνημα σταδιακά υπέκυψε στην εύκολη λύση. Δέχτηκε να συμβιβαστεί μπροστά στην αχαλίνωτη βία και στη δύναμη της αποκρουστικής εξουσίας που προάγει σκόπιμα τον κομματισμό, τη συναλλαγή, τη διαπλοκή και το ρουσφέτι για να διαιρέσει τον κόσμο της ανάγκης. Κι ύστερα επικράτησε η λογική του: ‘’ο σώζων εαυτόν σωθήτω!’’
Τώρα όμως που ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, έφτασε και ο λογαριασμός. Κι ο λογαριασμός δε κάνει διακρίσεις σε δεξιούς, κεντρώους και αριστερούς. Ο λογαριασμός απευθύνεται σε όλους ανεξαίρετα.
Κάποιοι ελάχιστοι ωφελήθηκαν από όλη τούτη την τραγική για τους πολλούς κατάσταση που είχε διαμορφωθεί επί δεκαετίες γιατί πρόφτασαν και πήραν θέσεις και αξιώματα, γιατί κατάφεραν εντέλει και βγήκαν άκοπα και ανώδυνα στη σύνταξη.
Όμως η συντριπτική πλειοψηφία των εκπαιδευτικών, αν τελικά περάσει αυτό το σενάριο της κυβέρνησης της Ν. Δ. θα έχει να αντιμετωπίσει σοβαρά προβλήματα σε σχέση με την εργασία αλλά και με το ζήτημα της συνταξιοδότησης. Θα ζήσει ‘’αλλαγές’’ άκρως επιζήμιες, ολέθριες και καταστροφικές.
Γιατί, αν εντέλει η Εκπαίδευση καταλήξει στους δήμους, τότε είναι σίγουρο πως θα υπάρξει κλείσιμο σχολείων κι άρα απολύσεις αλλά και ριζικές αλλαγές ταυτόχρονα στις εργασιακές σχέσεις. Δε θα ήταν υπερβολή αν έλεγα πως αυτό θα σημάνει αυτόματα την κατάργηση της μονιμότητας κι ότι οι καθηγητές, σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, θα δουλεύουν με μπλοκάκι και με ωρομίσθιο…
Τι μέλλει γενέσθαι;
Χρέος του εκπαιδευτικού είναι βρει τη χαμένη του αξιοπρέπεια. Να καταλάβει την υποκρισία του πολιτικού συστήματος, να νιώσει επιτέλους ότι αυτό το χάος που επικρατεί στην κοινωνική ζωή μοιραία κάποτε θα αποβεί εις βάρος του.
Να περιφρονήσει το ελάχιστο κέρδος που προκύπτει από τη συναλλαγή με το αμαρτωλό σύστημα και να εντάξει το ατομικό συμφέρον του μέσα στο γενικότερο συμφέρον του κοινωνικού συνόλου.
Να ενωθεί με το υπόλοιπο κομμάτι του λαϊκού κινήματος για να υπερασπίσει από ευνοϊκότερη θέση αυτό που φτιάξαμε όλοι μαζί παλεύοντας με πείσμα, με αγωνία και με αληθινό ενθουσιασμό ολόκληρες δεκαετίες.
Ο καπιταλισμός, είναι ολοφάνερο, πως κάθε μέρα που έρχεται αλλάζει προς το χειρότερο κι οι εργαζόμενοι στην δημόσια εκπαίδευση δεν πρέπει να δούνε αυτό που χτίσανε με αίμα και με προσωπικές θυσίες, χρόνια και χρόνια, να καταστρέφεται μέσα σε μια μικρή στιγμή.
Να ξαναγυρίσουμε λοιπόν όλοι μαζί πίσω για να πάρουμε από την αρχή το σωστό το μονοπάτι. Το δοκιμασμένο χωματόδρομο των αρχών, των αξιών και των ιδανικών, τη χορταριασμένη στράτα των μαζικών αγώνων της τιμής, της λεβεντιάς και της αγερωχίας. Τη δύσκολη ατραπό που όμως μόνο αυτή μπορεί να εγγυηθεί για το σεβασμό και για την εκτίμηση της αξίας του παράγοντα ανθρώπου.
Κι είναι ζωτική ανάγκη συνάδελφοι να τιμήσουμε αυτό που είμαστε κι αυτό το ύψιστο αγαθό (τον ασύγκριτο πλούτο της γνώσης και της σοφίας) που προσφέρουμε απλόχερα, γενναιόδωρα και ακοπίαστα στα νιάτα της πατρίδας μας.
Δυστυχώς συνάνθρωποι δεν υπάρχει εύκολη επανάσταση. Αν δε στάξει αίμα στη γη τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει στον κόσμο της οδύνης.
Ωστόσο, η ιστορία αποδείχνει περίτρανα πως όταν οι πολλοί καταφέρουν να οργανώσουν την πάλη τους και να αντιπαρατεθούν μαζικά απέναντι στον κοινό εχθρό που είναι το εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα, τότε είναι σε θέση ανά πάσα στιγμή να δημιουργήσουν σοβαρές εντάσεις και ριζικές ανατροπές.
Πρέπει όμως να το αποφασίσουν πάραυτα,…
Στο κείμενό μου που δημοσίευσε το Εκπαιδευτικό δίκτυο alfavita (30-4-2020) μεταξύ των άλλων έγραφα:
5. Η απόδοση της εκπαίδευσης στους Δήμους είναι ένα ακόμα ζήτημα που συζητιέται έντονα το τελευταία διάστημα με κάποια ελάχιστη βέβαια κρατική επιχορήγηση. Αυτό, αν υλοποιηθεί, θα αποτελέσει το τελειωτικό χτύπημα για την εκπαίδευση όπως τη γνωρίζουμε αφού θα σηματοδοτήσει την κατάργηση της μονιμότητας των εκπαιδευτικών.
Η εφημερίδα ‘’Τα Νέα’’ το Σάββατο 23-Μαϊου 2020, στην πρώτη σελίδα με πηχυαίους τίτλους γράφει: ‘’Στους δήμους κέντρα υγείας και σχολεία’’ προλειαίνοντας φυσικά το έδαφος γι’ αυτό που πρόκειται να ακολουθήσει. Και ο νοών νοείτω,…
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
ΑΣΕΠ: Η πιο Εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών για μόρια σε 2 ημέρες (δίνεις από το σπίτι σου με 95 ευρώ)
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 25/11
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
