Alfavita Newsroom Εδώ «Τα θρανία της Άνοιξης»!
Ακούτε το ραδιόφωνο των παιδιών!
Παιδιά, μείνετε συντονισμένα!
Σήμερα παιδιά έχουμε μαζί ανάκατα πόρτες, θέατρο, κινηματογράφο και μικρούς αρχιτέκτονες στις παιδικές χαρές. Τα παιδιά έξω από τις παιδικές χαρές προσπαθούν να ανοίξουν τις πόρτες τους. Μεγαλύτερα παιδιά πηδούν τα κάγκελα και απολαμβάνουν το παιχνίδι. Η παιδική χαρά κατασκευάζει την παιδική ηλικία και η παιδαγωγική Freinet, αυτή που μέχρι τώρα δούλευε με τις παιδικές χαρές κάνοντας ανοιχτό σχολείο, ραντεβού στην κοινότητα, συμπερίληψη και φυτά ή πουλιά, είναι μπροστά σ’ ένα σκασιαρχείο των παιδιών κι αναζητά τρόπους να ανοίξουν. Σ’ όλο το Πεδίο του Άρεως της Αθήνας τα παιδιά κινούνται, παίζουν μπάλα, κάνουν ποδήλατο, λένε μυστικά, κυκλοφορούν με τον σκύλο τους, κάνουν γενέθλια, ακούν ραδιόφωνο και δοκιμάζουν εμπειρίες. Όμως οι παιδικές χαρές είναι κλειστές. Και μέσα παίζουν παιδιά, κάνοντας άλλα παιδιά να απορούν για το πώς μπορούν να μπουν μέσα. Και δίπλα τους να είναι άλλα παιδιά που να ευχαριστιούνται το παιχνίδι χωρίς να θέλουν να μπουν μέσα. Το είναι λέγεται πολλαχώς.
Και κάποια παιδιά κλαίνε. Θα μιλήσουμε γι’ αυτά τα παιδιά που οδύρονται, αυτά που ζουν το νέο διχασμό του υποκειμένου, αυτόν της υπακοής/ ανυπακοής; Πέρασαν κι οι μέρες που γιορτάζαμε τα δικαιώματα του παιδιού. Τώρα τα παιδιά αυτά είναι με πολλές ανισότητες, άλλα χωρίς συνέλευση κι αγαθά κι άλλα χωρίς εκπροσώπηση και δικαιώματα. Και χωρίς χαρά από την παιδική χαρά. Οι γονείς συζητούν με τα παιδιά τους πως τα καταστήματα άνοιξαν κι ότι είναι κυβερνητικό λάθος που δεν ανοίγουν οι παιδικές χαρές. Τα συμβουλεύουν να κάνουν υπομονή. Πρέπει να τα πείσουν και να καταστείλουν τον θυμό τους. Το έργο του σχολείου δηλαδή, με άλλο τρόπο. Η φωνή των παιδιών τι γίνεται όμως; Ο δήμος, η περιφέρεια και η κυβέρνηση δεν ακούν τη φωνή των παιδιών. Τα ευτυχισμένα προαύλια και το ραδιόφωνο των παιδιών δεν φτάνει στ’ αυτιά τους. Κι ο παιδαγωγικός και ο αρχιτεκτονικός λόγος στην συνεργασία τους, όλη αυτή την περίοδο της πανδημίας, απουσιάζει. Μόνοι τους κάποιο γονείς έριξαν τις πόρτες και μόνοι τους προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα με τους εθνικισμούς.
Δυστυχώς, κανένας/ καμία δεν έχει κάποια χωρογραφία στο νου που θα έκανε ανοιχτές τις παιδικές χαρές με την προσέλευση μικρού αριθμού παιδιών ανά διαστήματα. Δεν μπορεί να φανταστεί το υποτελές υποκείμενο, αυτό της υπ – ακοής, αυτό που δεν ακούει. Απλά, κάποτε μπορούμε να πούμε πως απ’ αυτά που θα ακούσουμε μπορεί να αλλάξει ο κόσμος κι όχι απ’ αυτά που θα δούμε. Αυτή είναι και η ιδέα πίσω από «Τα θρανία της Άνοιξης», να κάνουν τα παιδιά ραδιόφωνο τη φωνή τους για να μετακινήσουμε τα όρια. Τα παιδιά μαθαίνουν τώρα τα ανελαστικά όρια του εδάφους και σπαράσσονται από οδύνη. Λίγο να μείνεις να κοιτάς τις πόρτες της παιδικής χαράς ένα θέμα μπαίνει στο φόντο σου, το παιδί. Κι είναι σα να βλέπεις μια παιδική ταινία. Ένας άλλος παιδικός κινηματογράφος έτοιμος να κάνει εικόνα τη σχέση του δημόσιου χώρου με το παιδί.
Θα ταίριαζε λοιπόν σ΄ αυτόν τον παιδικό κινηματογράφο να κάνουμε ένα θέατρο του καταπιασμένου έξω απ’ αυτές τις πόρτες. Και να προσθέσουμε το ραδιόφωνο, το τυπογραφείο και την αλληλογραφία. Εξάλλου ένα πολιτισμικό εργαλείο που μας έμαθε η πανδημία είναι ότι μας έμαθε να βλέπουμε τον κόσμο μέσα από κάδρα, παράθυρα ή έργα τέχνης. Μπορούμε λοιπόν και μέσα από πόρτες. Το πρώτο σενάριο να είναι αυτό που μας καταπιέζει. Και το δεύτερο να είναι η ορμή της πλατείας των παιδιών στη σκηνή. Τότε το παιδί - υποκείμενο μπορεί να πάρει άλλα χαρακτηριστικά. Αυτή τη φορά συμμετοχικά, βέβηλα, συνεργατικά, αμεσότητας, συνέλευσης, (ν)ομαδικότητας, αποκέντρωσης και οικολογίας. Τότε μπορεί να επιστρέψει, μετά από αυτή την ακοσμία, ο κόσμος με τον κόσμο των παιδιών, με ανοιχτές πόρτες, εφημερίδες, ροδιές και κάθε λογής παράξενα πουλιά. Και τα παιδιά να γίνουν πουλιά και αδιαίρετα να φέρουν πάνω τους την ελευθερία, την ευτυχία και την επιθυμία. Ένα μέρος του συντακτικού αλλάζεις κι άλλη γραμματική χρησιμοποιείς. Και τα ρήματα να έχουν τον πρώτο λόγο. Γιατί δεν γίνεται να υπάρχουν χωρίς να κάνουμε κάτι. Για να στηρίξουμε τις γέφυρες ξανά και ξανά αρχιτεκτονικής και παιδαγωγικής. Για να είναι η ροδιά μας στην είσοδο της πόρτας η «φιλενάδα μας η φουντουκιά» της λογοτεχνίας της Αγγελικής. Και γύρω της να συνεχίζουμε να κάνουμε ραδιόφωνο. Και να είναι τα παιδιά της γης ο κύκλος μας, σε μια πόλη που συμμετέχουν στη δημιουργία της. Και να είναι το Πεδίο του Άρεως το ευτυχισμένο προαύλιο των σχολείων μας γύρω απ’ αυτό! Ξέροντας πάντα από κήπους με γάτες και προβλήματα που μπορούμε να αντικαθιστούμε με άλλα προβλήματα, όπως κάνουμε δέκα και παραπάνω χρόνια τώρα!
Γεια σας παιδιά! Μεγάλα και μικρά!
Ραντεβού στο λόφο του Στρέφη, στις 6/2/2021, στις 13:00 το μεσημέρι! Να κάνουμε τη συνέλευση των παιδιών! Κάθε παιδί έχει δικαίωμα στο λόφο του!!!! Μη μας βάλουν πόρτες κι εκεί!!!!
Ήταν «Τα θρανία της Άνοιξης» – το ραδιόφωνο των παιδιών.
Στο κείμενο και στο μικρόφωνο ο κ. Μπάμπης, 2/2/2021, Αθήνα – Κυψέλη.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
ΑΣΕΠ: Η πιο Εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών για μόρια σε 2 ημέρες (δίνεις από το σπίτι σου με 95 ευρώ)
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 6/11
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
