Ζούμε σε εμφανώς δύσκολες και κρίσιμες συνθήκες. Σε όλους τους τομείς. Στο πλαίσιο αυτό πέφτουμε όλοι λίγο πολύ στην παγίδα να αμφισβητούμε και να υποψιαζόμαστε τα πάντα, αντί να δούμε την ουσία των πραγμάτων και να αποφύγουμε την αυτοκαταστροφή.
Το ζήτημα της (αυτο)αξιολόγησης σχολικών μονάδων έχει απασχολήσει τους εμπλεκόμενους φορείς εδώ και χρόνια. Προσεγγίστηκε κάθε φορά με τον ίδιο σκεπτικισμό, κάτω όμως από την ομπρέλα κομματικών και συνδικαλιστικών βλέψεων. Εκεί ακριβώς νιώθω πως έγκειται το λάθος μας.
Ουδέποτε επηρέασε την κρίση μου αυτός ο παράγοντας, στα πολλά χρόνια που ασκώ το λειτούργημα της παιδαγωγού και ό,τι εκφράζω εδώ είναι αμιγώς παιδαγωγικές σκέψεις. Τα σχολεία μας είναι το δεύτερο σπίτι μας. Οι μαθητές μας είναι παιδιά μας. Οι συνάδελφοί μας, συμπορευτές και αγαπημένοι συνεργάτες.
Και, να, που μέσα στη δίνη των κοινωνικών προβλημάτων που βιώνουμε γενικότερα, βλέπω τη μεγάλη εκπαιδευτική οικογένεια στην οποία ανήκουμε να διχάζεται.
Ποιος άραγε δεν έχει στην άκρη του μυαλού του ενδοιασμούς για την αδιάβλητη και αντικειμενική διεκπεραίωση της διαδικασίας στην οποία κληθήκαμε να ενταχθούμε;
Η άρνηση συμμετοχής όμως τι μηνυμα νομίζουμε πως μεταφέρει στην ευρύτερη κοινωνία που διψά να στηριχθεί σε άξιους, ομολογουμένως, παιδαγωγούς;
Είτε αρνούμαστε να συμμετάσχουμε είτε όχι, όλοι λέμε πως είμαστε υπέρ της αξιολόγησης.
Ορμώμενη από το σκεπτικό ότι η σχολική κοινότητα του κάθε εκπαιδευτικού προσομοιάζει με το σπιτικό και την οικογένειά του, αναρωτιέμαι για τα παρακάτω.
Ποιος από εμάς δεν προγραμματίζει, δεν αναθεωρεί ή δεν αποτιμά τις εξελίξεις στην οικογένειά του, που αποτελεί τον πυρήνα της κοινωνίας;
Αρνούμαστε πως η κάθε σχολική κοινότητα είναι ένας μικρόκοσμος της κοινωνίας ,φορέας παράλληλα κοινωνικοποίησης για τα παιδιά μας;
Δεν φροντίζουμε καθημερινά, ούτως ή άλλως, όλοι οι εκπαιδευτικοί για τη βιωσιμότητά της;
Σίγουρα παλεύουμε να έχουμε καλύτερες συνθήκες, στεκόμαστε στο πλευρό των μαθητών, φροντίζουμε για τη διάπλαση του χαρακτήρα τους και ετοιμάζουμε αυριανούς, ενεργούς πολίτες, κοινωνικα ευαισθητοποιημένους, έχοντας ανοιχτό δίαυλο επικοινωνίας με τις οικογένειές τους.
‘Οσους ενδοιασμούς κι αν έχουμε, που έχουμε, ας εστιάσουμε στην ουσία. Ας μείνουμε ενωμένοι και τώρα, αποδεικνύοντας πως είμαστε κλάδος που νοιάζεται για το γενικό καλό και ξέρει να το δείξει! Μπορούμε ΕΜΕΙΣ να κάνουμε αντικειμενική και βάσιμη την όποια (αυτο)αξιολογηση. Μπορούμε να στρέψουμε τη ρότα του καραβιού στη σωστή κατεύθυνση.
Πρέπει όμως να είμαστε ενωμένοι. Πόσο με πονά αλήθεια να βλέπω το διχασμό λόγω αβεβαιότητας! Σέβομαι 100% τους φόβους που ακούω στον κλάδο μας να εκφράζονται, μα έτσι εξασφαλίζουμε ταχύτερα και πιο σίγουρα την αποδοκιμασία. Έτσι κινδυνεύουμε να τροφοδοτήσουμε “φωνές” που καραδοκούν να ακυρώσουν τον καθημερινό, αέναο αγώνα μας.
Αξίζουμε καλύτερες συνθήκες και το ξέρουμε. Δίνουμε την ψυχή μας και το ξέρουμε.
Μήπως είναι καιρός να το μάθουν και όσοι ίσως το αμφισβητούν;
Πόπη Παπαδοπούλου
Εκπαιδευτικός Γ.Ε.Λ. Τριανδρίας,Θεσσαλονίκη
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
ΑΣΕΠ: Η πιο Εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών για μόρια σε 2 ημέρες (δίνεις από το σπίτι σου με 95 ευρώ)
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 25/11
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
