Το παρωχημένο «Όχι στην αξιολόγηση- χειραγώγηση» - Η ανάγκη αναθεώρησης των θέσεων του κλάδου των εκπαιδευτικών από ...χθες. Να αντιταχθούμε με προτάσεις, σε νομοσχέδια σαν αυτό της Κεραμέως.
Όταν διορίστηκα, 18 χρόνια πριν, σε μια από τις πρώτες συνελεύσεις, ακούγοντας τα γνωστά «Έρχεται η αξιολόγηση από την πίσω πόρτα με το τρέχον νομοσχέδιο», ένας αρκετά γηραιότερος συνάδελφος μου, μου είπε: «Αυτό ακριβώς ακούω εδώ και 20 χρόνια που είμαι διορισμένος! Η αξιολόγηση έρχεται σε κάθε νομοσχέδιο!».
18 ακόμη χρόνια μετά δεν άλλαξε τίποτα, ακόμα ακούω στις απόπειρες συνέλευσης ότι έρχεται η αξιολόγηση (από την πίσω πόρτα!) σε κάθε, μα σε κάθε, νομοσχέδιο!
Ο μεταφορικός λόγος που έχει χρησιμοποιηθεί για την αξιολόγηση, από τις συνδικαλιστικές παρατάξεις, δεν έχει προηγούμενο: « Ανοίγει η κερκόπορτα της αξιολόγησης», «στρώνεται το χαλί για την αξιολόγηση», « έρχεται από την πίσω πόρτα η αξιολόγηση», «αξιολογική περικύκλωση» κ.λπ. κ.λπ.
Μόνο εσχάτως με το έκτρωμα Κεραμέως θέλει να έρθει πια από τη μπροστινή πόρτα μια επονομαζόμενη αξιολόγηση, που μόνο θετική δεν είναι και προσπαθεί να πατήσει στην υπαρκτή αδράνεια δεκαετιών επί του θέματος.
Κυβερνητική επιλογή η απουσία οποιασδήποτε αξιολόγησης για δεκαετίες
Εδώ και 40 χρόνια η απουσία κάθε αξιολόγησης δομών και προσωπικού στο Δημόσιο σχολείο, είναι φυσικά επιλογή των εκάστοτε κυβερνώντων.
Άλλωστε αν ήθελαν κάτι σχετικό θα το είχαν πράξει, ακόμα και άκρως τιμωρητικά, καθώς πολύ πιο επώδυνα για τους εργαζόμενους μέτρα (ονομαστική μείωση μισθών, κόψιμο δώρων μετά από 70 χρόνια κ.α.), πέρασαν χωρίς να ανοίξει μύτη.
Δε θα δυσκολευόντουσαν να φέρουν μια αξιολόγηση στο Δημόσιο σχολείο, την οποία και η πλειοψηφία της κοινωνίας θα ήθελε, καθώς είναι γνωστές οι παθογένειες του Δημόσιου σχολείου και η βαθύτατα ταξική εκπαίδευση.
Λόγω του τελευταίου μπορούσαν όποτε ήθελαν να φέρουν είτε μια υγιή και επωφελή αξιολόγηση (φυσικά ποτέ δεν ήθελαν κάτι τέτοιο καθώς η βελτίωση της εκπαίδευσης δεν είναι στόχος), είτε και μια κακή, τιμωρητική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών την οποία δυστυχώς η κοινωνία είναι ώριμη να δεχτεί, λόγω της αδράνειας δεκαετιών.
Τίποτα από τα δύο δεν έπραξαν, γιατί μέχρι τώρα δεν ήθελαν.
Είναι κατά τη γνώμη μου προφανείς και οι λόγοι για τους οποίους δεν υπήρξε ποτέ πρόθεση της πολιτείας για καμία (πολλώ μάλλον για επωφελή και χρήσιμη) αξιολόγηση στο Δημόσιο σχολείο.
Tο χάιδεμα των συντεχνιών, ψηφοφόρων πελατών πρωτίστως, αλλά και η «χαλαρή» μόρφωση δευτερευόντως , ήταν στρατηγικές επιλογές του συστήματος.
Αυτά εκπληρώνονται απολύτως με τη μη ενόχληση, την αδράνεια και την απουσία οποιασδήποτε αξιολόγησης θεσμών και προσωπικού.
Η απουσία κάθε αξιολόγησης, μέχρι βαθμού ατιμωρησίας σοβαρών αδικημάτων στο Δημόσιο ( π.χ. χρηματισμοί σε πολεοδομίες, εφορίες, νοσοκομεία κ.α.) ήταν πυλώνας στο στήσιμο του πελατειακού κράτους, που τόσο τους χρειάστηκε και χρησιμοποίησαν οι κυβερνήσεις της Μεταπολίτευσης.
Άλλωστε μια αξιολόγηση του προσωπικού θα έπρεπε αν μη τι άλλο να καταγράψει τους εκπαιδευτικούς και που αυτοί βρίσκονται.
Εκεί θα «αποκαλύπτονταν» εκατοντάδες εκλογικοί πελάτες, που αποσπώνται για χρόνια στη Βουλή, σε πολιτικά γραφεία και αλλού, αφήνοντας σχολεία υποστελεχωμένα. Που να μπλέκεις τώρα και γιατί;
Η φαντασιακή «αντίσταση» των σωματείων
Σε αυτή τους την πολιτική οι κυβερνώντες βρήκαν, μάλλον ...αναπάντεχο σύμμαχο τα σωματεία των εκπαιδευτικών, προεξέχοντος δυστυχώς του αριστερού συνδικαλισμού, που φαντασιωνόταν ότι πρόβαλλε συνεχώς αντίσταση στην αέναη(!) πρόθεση των κυβερνώντων να φέρουν αξιολόγηση! Η αντίσταση στην αξιολόγηση που συνεχώς θα ερχόταν θύμιζε το συμβολικό παιχνίδι του πεντάχρονου αγοριού, που σκίζει με το σπαθί του τον αέρα ώρες ολόκληρες, καθώς έρχονται οι πειρατές!
Σίγουρα πολλοί αριστεροί άνθρωποι με άλλες αφετηρίες, άλλη στοχοθεσία και άλλη ηθική υπόσταση από τους κυβερνώντες, όμως η σύγκλιση ήταν εντυπωσιακή.
Οι μεν (κυβερνώντες) για ψηφοθηρικούς και άλλους λόγους, οι δε (αριστεροί συνδικαλιστές), για λόγους αγκύλωσης κι επειδή δεν υπάρχει εργαζόμενος που κάνει κάτι στραβά, συνέκλιναν ότι αξιολόγηση δεν πρέπει να υπάρξει.
Αφήνοντας μάλιστα απαράλλαχτη τη συνθηματολογία της δεκαετίας του ΄70, επί επιθεωρητή, εξακολούθησαν να μιλούν και για χειραγώγηση των εκπαιδευτικών, 40 χρόνια μετά! Η επίκληση του κινδύνου χειραγώγησης των εκπαιδευτικών στη σημερινή εποχή, πρόσθεσε φαιδρότητα στη θέση των σωματείων. Κανένα σύστημα δε θέλει να χειραγωγήσει ανθρώπους που δεν τους ακολουθεί εκλογικά (τα κόμματα τους) και κινηματικά ούτε πεταλούδα! Η απαξίωση των σωματείων στην εποχή μας είναι πρωτοφανής και αντιστρόφως ανάλογη της επίθεσης που δέχονται οι εργαζόμενοι.
Όταν το σύνθημα «Όχι στην αξιολόγηση χειραγώγηση» γεννήθηκε στη δεκαετία του ΄70, το σύστημα πράγματι δεν ήθελε ο εκπαιδευτικός να προτρέψει τους μαθητές στον κομμουνισμό, το μη εκκλησιασμό κ.α.
Μιλάμε για εποχές που η Αριστερά είχε αντισυστημικό πρόσημο και επιρροή στους νέους ανθρώπους. Σήμερα δυστυχώς η Αριστερά σε όλα τα μέτωπα πνέει τα λοίσθια και το σύστημα δεν κινδυνεύει, ούτε στο ελάχιστο, από αχειραγώγητους αριστερούς αιθεροβάμμονες, που δεν τους ακολουθεί κανείς.
Επιπλέον επειδή εδώ και πολλά χρόνια ζούμε το ακριβώς αντίθετο της χειραγώγησης, γεγονός που μια μειοψηφία εκπαιδευτικών το έχει ξεχειλώσει, η αναφορά σε κίνδυνο χειραγώγησης είναι τελείως ασύμβατη με την εποχή μας.
Το αποτέλεσμα της απόλυτης αδράνειας για 40 χρόνια είναι η σημερινή αναποτελεσματική και βαθιά ταξική εκπαίδευση μας. Το αποτέλεσμα επίσης είναι ότι η κοινωνία είναι δυστυχώς ώριμη να δεχτεί μια τιμωρητική και απολύτως αναποτελεσματική «αξιολόγηση», όπως αυτή που ευαγγελίζεται η Κεραμέως, η οποία μόνο προς όφελος του Δημόσιου σχολείου δεν είναι.
Η δήθεν προσπάθεια για εσωτερική αξιολόγηση των σχολικών μονάδων, εν μέσω αναρίθμητων στρεβλώσεων, κεντρικών επιλογών του υπουργείου, είναι εντελώς άστοχη, αναποτελεσματική και γραφειοκρατικά τιμωρητική για τους εκπαιδευτικούς, αν δεν εμφορείται και από ιδιοτελή κίνητρα. Είναι άλλωστε γνωστή και έκδηλα αποτυπωμένη πολλάκις η διάθεση του παρόντος υπουργείου για εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων (εξίσωση κολεγίων, «δωρεάν» χρηματοδότηση COSCO κ.α).
Για να μην είμαι άδικος με το συνδικαλισμό του κλάδου (που ούτως ή άλλως η ύπαρξη του είναι απαραίτητη, παρά τις αγκυλώσεις του), είναι πολύ θετικό ότι η ΟΛΜΕ έδωσε διέξοδο με την απεργία- αποχή στην επίθεση που επιχειρήθηκε από την Κεραμέως με την πρόφαση επωφελούς αξιολόγησης.
Αναγκαία η αλλαγή πλεύσης προς όφελος των εργαζόμενων εκπαιδευτικών και γονιών
Χρειάζεται, κατά τη γνώμη μου, μια εντελώς άλλου τύπου αντίσταση από εμάς τους εκπαιδευτικούς.
Μια πραγματική αντίσταση στην αδράνεια δεκαετιών και στη βούληση ή τουλάχιστον την αδιαφορία των κυβερνώντων για την αμορφωσιά των νέων ανθρώπων.
Μια αξιολόγηση του θεσμού που λέγεται Δημόσιο σχολείο, προς όφελος των εργαζόμενων (γονιών και εκπαιδευτικών), έπρεπε να είναι σθεναρά ζητούμενο από τους εκπαιδευτικούς εδώ και δεκαετίες.
Είναι όμως προφανές ότι η όποια επωφελής αξιολόγηση πρέπει να ξεκινήσει από πάνω προς τα κάτω, με σαρωτικές αλλαγές σε κεντρικές επιλογές του υπουργείου(προγράμματα σπουδών, βιβλία, ύλες, αναθέσεις και πολλά πολλά άλλα) στα οποία προσωπικά έχω επανειλημμένως αναφερθεί και που για δεκαετίες βαλτώνουν την Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
Η συνέχιση της στείρας άρνησης κάθε αξιολόγησης του θεσμού του Δημόσιου σχολείου, κάνει απλά ολοένα και πιο εύπεπτες επιθέσεις με βιτρίνα υγιούς αξιολόγησης, σαν την τελευταία της Κεραμέως.
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 05/7
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
