Εν μέσω δριμύτατης επίθεσης στην εκπαίδευση, την πιο συνολική και οξύτερη της τελευταίας τουλάχιστον δεκαετίας, με σημαντικότερα και με ολέθρια και απροσδίοριστα ακόμα αποτελέσματα το κλείσιμο των σχολείων για μήνες, την αξιολόγηση, την ΕΒΕ, την τράπεζα θεμάτων, μέχρι την τηλεκπαίδευση και τις κάμερες στις τάξεις, με τους εκπαιδευτικούς να αγωνίζονται μόνοι κι αβοήθητοι να «μαζέψουν τα συντρίμμια» που αφήνει πίσω της η εκπαιδευτική κυβερνητική πολιτική, αναπροσαρμόζοντας όπως μπορούν την ύλη, καλύπτοντας όπως όπως τα τεράστια μορφωτικά και ψυχοκοινωνικά ελλείμματα που άφησε πίσω της η τηλεκπαίδευση, τα κλειστά σχολεία και η πανδημία, οι εκπαιδευτικές ομοσπονδίες απουσιάζουν εκκωφαντικά, τηρούν ένοχη σιωπή και απόσταση από όλα τα κεντρικά επίδικα!
Εδώ και μήνες οι πλειοψηφίες των ΔΟΕ και ΟΛΜΕ, με ευθύνη κυρίως των παρατάξεων ΔΑΚΕ (ΝΔ)/ΔΗΣΥ-ΠΕΚ (ΚΙΝΑΛ)/ΕΡΑ-ΑΕΚΕΕ-ΣΥΝΕΚ (ΣΥΡΙΖΑ), η καθεμιά με τον δικό της ιδιαίτερο τρόπο, έχουν επιδοθεί σε μια πρωτοφανή απόσυρση από τα κοινά και τα δια ζώσης κι έχουν επιδοθεί σε ένα πρωτόγνωρο διαδικτυακό συνδικαλισμό του τίποτα.
Ειδικά μετά το πρωτοφανές ξεπούλημα του 95% των κλάδων στην Απεργία Αποχή και της μεγαλειώδους συμμετοχής στην απεργία στις 11 Οκτώβρη, η πλειοψηφία του ΔΣ της ΔΟΕ αποφεύγει οτιδήποτε θα την φέρει σε επαφή τα μέλη της, οργανώνουν αποκλειστικά διαδικτυακές εκδηλώσεις, μάλιστα απολύτως ελεγχόμενες, αποκλείοντας τεχνικά ακόμα και τον ζωντανό σχολιασμό τους από τον κόσμο που τις παρακολουθεί, ενώ στην πρόσφατη συνδικαλιστική περιήγηση ανά την Ελλάδα με την ΑΔΕΔΥ, δεν δραστηριοποίησαν ούτε τα τοπικά παραταξιακά τους στελέχη!
Τελευταίο, αλλά εξαιρετικής σοβαρότητας επεισόδιο σε αυτή την εκκωφαντική απουσία από τα συνδικαλιστικά πράγματα αποτελεί η στάση τους στις συνδικαλιστικές διώξεις των απεργών εκπαιδευτικών που δεν ανάρτησαν τίποτα στις πλατφόρμες της αξιολόγησης του ΙΕΠ συμμετέχοντας στην απεργία αποχή που κήρυξαν τα πρωτοβάθμια σωματεία.
Η στάση της συγκεκριμένης πλειοψηφίας θα στιγματίσει το συνδικάτο και θα καταγράφεται στην ιστορία του εκπαιδευτικού κινήματος ως μελανή σελίδα ακραίου κρατικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού με ονοματεπώνυμο! Εκτός όμως, από τον συνδικαλισμό που υπηρετεί τους κυβερνητικούς και αστικούς σχεδιασμούς, στις δυο εκπαιδευτικές ομοσπονδίες κυριαρχούν και συνδικαλιστικοί νάνοι!
Χωρίς αιδώ το ΔΣ της ΔΟΕ είναι απών απ’ όλες τις κινητοποιήσεις συμπαράστασης κι αλληλεγγύης. Δεν εμφανίστηκε στις διευθύνσεις όταν τα εκπαιδευτικά σωματεία μαζί με εκατοντάδες εκπαιδευτικούς από τα σχολεία πραγματοποίησαν μαζικές παραστάσεις. Ακόμα χειρότερα επέλεξε να μην παρουσιαστεί στο Υπουργείο για την κατάθεση των ενστάσεων των διωκόμενων στις 3/3, πλην του Κυριακόπουλου Μάνθου που δεν εκπροσωπούσε το ΔΣ της ΔΟΕ μια και δεν τον είχε εξουσιοδοτήσει.
Κι «ο κατάλογος της ντροπής» δεν έχει τελειωμό!
Πέντε ΣΕΠΕ, Αριστοτέλης, Γληνός, Ηρώ Κωνσταντοπούλου, Κ. Σωτηρίου και Περικλής έκαναν αίτημα συνάντησης με το ΔΣ της ΔΟΕ για το συγκεκριμένο ζήτημα από τις 27/2 και η πλειοψηφία αυτού, δεν ανταποκρίθηκε ποτέ! Πρωτοφανή άρνηση στα ιστορικά χρονικά του συνδικαλιστικού κινήματος! Λες και έπρεπε να αιτούνται τα πρωτοβάθμια συνάντηση με την ομοσπονδία τους και να μη θεωρείται αυτονόητη συνδικαλιστική πρακτική!
Μόνο σε μελανές μαύρες περιόδους της ελληνικής πολιτικής ιστορίας υπήρξαν συνδικάτα που υπονόμευσαν την πάλη υπεράσπισης διωκόμενων απεργών! Ενώ θα έπρεπε το ίδιο το ΔΣ της ΔΟΕ να έχει προσκαλέσει του συλλόγους για να συζητηθεί διεξοδικά το ζήτημα και να δώσει το μέγιστο της στήριξής του, δεν ανταποκρίνεται καν στο αίτημα!
Βγάζει ψήφισμα στήριξης, στο οποίο παρέχει και νομική κάλυψη αλλά μόνο στο παρά πέντε της κατάθεσης των ενστάσεων η πλειοψηφία του ΔΣ της ΔΟΕ επιτρέπει επιτέλους, στη νομική σύμβουλο της ομοσπονδίας να δει τις ενστάσεις που έχουν ήδη ετοιμάσει οι νομικοί σύμβουλοι των πρωτοβάθμιων σωματείων ενώ δεν ανακοινώνει καμία συνέχεια ούτε στη νομική στήριξη.
Το χειρότερο όμως όλων είναι ότι στις πρώτες ονομαστικές απειλές Κόπτση Κεραμέως, το ΔΣ της ΔΟΕ αρνείται να εκδώσει ψήφισμα στήριξης, κλείνοντας ουσιαστικά το μάτι στο ΥΠΑΙΘ ότι έχει τα χέρια του ελεύθερα να προχωρήσει ένα βήμα περισσότερο από τις απειλές. Όπως κι έγινε!
Το μεγαλύτερο συνδικάτο του δημοσίου τομέα, με τεράστια αριθμητική δύναμη πυρός, επιλέγει -με άξονα μικροπαραταξιακά συμφέροντα καθώς και την πρόσδεση στο κυβερνητικό άρμα της συναίνεσης- να σιωπήσει ενώ το διακύβευμα είναι μεγάλο και πολύ σημαντικό, η προστασία του απεργιακού δικαιώματος!
Κι εδώ ξεκινούν τα μεγάλα ερωτήματα… Η πλειοψηφία της ΔΟΕ θέλει να προστατευτεί το απεργιακό δικαίωμα, αδιαφορεί ή προτιμά να θιχτεί και να ξεμπερδεύει με μορφές αγώνα όπως η απεργία αποχή, που έχει αποδειχτεί ότι ακυρώνουν κυβερνητικές επιλογές;
Στον νόμο 4823/2021 η Κεραμέως έθεσε συγκεκριμένες ποινές σε περίπτωση που οι εργαζόμενοι στην εκπαίδευση δεν συμμετείχαν στην αξιολόγηση. Αλλά αυτές οι ποινές νομικά και συνταγματικά δεν μπορούν να εφαρμοστούν όταν οι εργαζόμενοι τελούν υπό καθεστώς κηρυγμένης Απεργίας. Αυτό άλλωστε υποστήριξε η ΔΟΕ όταν κήρυξε η ίδια ΑΑ τον Σεπτέμβριο του 2021 απέναντι στις τότε απειλές Κόπτση Κεραμέως. Αυτό το καθορίζει το εργατικό δίκαιο που με σκληρούς και αιματοβαμμένους αγώνες έγινε και νομικό δίκαιο. Το οποίο μάλιστα, μόλις πρόσφατα, δικαιώθηκε περίτρανα όταν σε πρώτο και δεύτερο βαθμό (εφετείο) κηρύχτηκε παράνομη η επιβολή κύρωσης σε εργαζόμενους που απεργούν στην αντίστοιχη εφαρμογή της τροπολογίας Γεροβασίλη επί ΣΥΡΙΖΑ, που αφορούσε την αξιολόγηση στον δημόσιο τομέα.
Όλα λοιπόν, χωρίς καμία αμφιβολία, συνηγορούν υπέρ των διωκόμενων απεργών και των σωματείων τους! Και η κυβέρνηση και το ΥΠΑΙΘ, ο Κόπτσης και η Κεραμέως μπορούν να οδεύσουν σε πανηγυρική ήττα. Μια ήττα μάλιστα, που πέραν κάθε αμφιβολίας, θα διευκόλυνε εξαιρετικά τη συνέχιση του αγώνα ενάντια στην αξιολόγηση. Όλα και όλοι. Πλην των πλειοψηφιών στα ΔΣ ΔΟΕ και ΟΛΜΕ, με την ΟΛΜΕ να κάνει λες και δεν άκουσε καν το ζήτημα και τη ΔΟΕ να βγάζει μια ανακοίνωση που αντί να επικεντρώσει στη στήριξη των απεργών, επικεντρώνει στη στήριξη της επιλογής της για τα ενιαία κείμενα!
Ο δρόμος που διάλεξε η πλειοψηφία της ΔΟΕ είναι εξαιρετικά επικίνδυνος, αν δεν είναι προσυμφωνημένος με την κυβέρνηση! Η δίωξη των απεργών απειλεί το απεργιακό δικαίωμα. Η δικαίωση των διωκόμενων είναι αναγκαίος όρος για να μην εγκαθιδρυθεί το αντιδημοκρατικό, αυθαίρετο, παράνομο και αντισυνταγματικό καθεστώς των ποινών που θα περιλαμβάνει η νομοθεσία κάθε φορά που ο εργαζόμενος αγωνίζεται ενάντια σε έναν νόμο!
Μέχρι τώρα, κάθε κυβέρνηση ήταν υποχρεωμένη να πάει μια απεργία στα δικαστήρια με το πολιτικό κόστος που αυτό συνεπάγεται και με την πιθανότητα να χάσει ανάλογα με το συνολικό πολιτικό κλίμα. Αντίθετα, η εγκαθίδρυση ατομικών ποινών δρα εκφοβιστικά και τρομοκρατικά, θέτει το απεργιακό δικαίωμα υπό διωγμό και ακυρώνει τη συλλογική δράση των συνδικάτων που αποτελούσε και ατομική ασπίδα προστασίας των απεργών! Καταλαβαίνουμε τι σημαίνει να απειλείται από το κράτος ατομικά ο απεργός κάθε φορά που απεργεί.
Οι συγκεκριμένες δυνάμεις στα ΔΣ των ΔΟΕ/ΟΛΜΕ το γνωρίζουν. Παρ’ όλα αυτά διακινδυνεύουν να θέσουν το συνδικαλιστικό κίνημα στον πάγο, αντί να κάνουν το αυτονόητο, αυτό που έκαναν επί Γεροβασίλη, να δώσουν όλες τους τις δυνάμεις για να δικαιωθούν οι απεργοί, πράγμα που στην πραγματικότητα νομικά δεν είναι και ιδιαίτερα δύσκολο. Τι κρύβεται τελικά, πίσω από τη στάση τους αυτή;
Συνδικαλιστικοί νάνοι ή κυβερνητικός συνδικαλισμός; Τελικά και τα δύο
Τελικά ισχύουν και τα δύο! Συνδικαλιστικοί νάνοι γιατί δεν έχουν το ανάστημα να αντιταχτούν στις επιδιώξεις του ΥΠΑΙΘ, σε αντίθεση με τα πρωτοβάθμια σωματεία που σηκώνουν με μεγάλη αποφασιστικότητα και δυναμισμό τον αγώνα ενάντια στις διώξεις. Κυβερνητικός συνδικαλισμός γιατί με την τακτική τους επιλέγουν να αφοπλίσουν το συνδικάτο από το όπλο της απεργίας και να το υπονομεύσουν συνειδητά για να μην θίξουν την επιλογή των ενιαίων κειμένων αντί της επαναπροκήρυξης. Γιατί απλά, οι ομοσπονδίες όταν η απεργία αποχή που κήρυξαν εκείνες κρίθηκε παράνομη αλλά όχι καταχρηστική είχαν την επιλογή να οξύνουν την αντιπαράθεση με την κυβέρνηση, να κηρύξουν νέα απεργία με αλλαγές στα αιτήματα -όπως έκαναν τα πρωτοβάθμια σωματεία- και όπως είχε συμβουλεύσει η νομική σύμβουλος της ΔΟΕ ως μια επιλογή. Να ανταποκριθούν στο αίτημα χιλιάδων εκπαιδευτικών που στην ανακοίνωση της απόφασης του εφετείου δεν κιότεψαν αλλά απαίτησαν επαναπροκήρυξη! Δεν το έκαναν! Αντίθετα, την απεμπόλισαν! Και τώρα προχωρούν στο δεύτερο βήμα που είναι να απεμπολίσουν και τα κατοχυρωμένα δικαιώματα στην απεργία και στην προστασία του απεργού! Κι έτσι να αφήσουν την κυβέρνηση να παίζει με τις απειλές και να περνά την πολιτική της.
Τελικά, η σιωπή των ομοσπονδιών δεν είναι τίποτα άλλο από την ένοχη συνθηκολόγησή τους! Χωρίς αιδώ, αμαχητί, δήλωσαν παράδοση. Γι’ αυτό και τόσο ξεδιάντροπα απούσες.
Οι πολιτικές δυνάμεις που κατανοούν το μεγάλο διακύβευμα, και κυρίως ο μαχόμενος κόσμος της εκπαίδευσης οφείλουν να δώσουν το μέγιστο της στήριξης στους διωκόμενους και στα σωματεία της Απεργίας Αποχής χωρίς την παραμικρή ταλάντευση! Όλες οι πολιτικές πτέρυγες του εκπαιδευτικού και όχι μόνο, κινήματος κρίνονται σε αυτό! Στην αμέριστη, απροσχημάτιστη και αλληλέγγυα στήριξή στο δικαίωμα του απεργού να απεργεί χωρίς τον κίνδυνο να διωχθεί ατομικά.
Ο κόσμος της εκπαίδευσης πάντως, απάντησε άμεσα κι αποφασιστικά! Οι εκπαιδευτικοί από ολόκληρη τη χώρα δηλώνουν την αλληλεγγύη τους χωρίς δεύτερες σκέψεις, χωρίς υποσημειώσεις και αποσιωπητικά, χωρίς να χρειάζονται πολλές και περισπούδαστες αναλύσεις. Ένα συγκινητικό, πλατύ και μαζικό κύμα συμπαράστασης στις/ους διωκόμενες/ους απεργούς εκπαιδευτικούς αναπτύσσεται σε ολόκληρη τη χώρα μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Δεκάδες σωματεία, εκατοντάδες σχολικές μονάδες και χιλιάδες υπογραφές εκπαιδευτικών από όλη τη χώρα που δηλώνουν τη στήριξή τους στις/ους 114 διωκόμενες/ους προϊσταμένες και διευθυντ(ρι)ες σχολικών μονάδων, έρχονται να ενισχύσουν τις μαζικές παραστάσεις διαμαρτυρίας.
Τα πρωτοβάθμια σωματεία μπαίνουν στον αγώνα από την πρώτη στιγμή, δηλώνουν καθαρά και αταλάντευτα ότι θα σηκώσουν όλη τη μάχη, συνδικαλιστικά, νομικά οικονομικά, κι έτσι κάνουν! Με τη δύναμη πυρός ενός συνδικάτου κι ας είναι μόνο πρωτοβάθμια, με την μαχητικότητα που αντιστοιχεί στο μεγάλο διακύβευμα, στηριζόμενα στη βάση του κλάδου, στους χιλιάδες απεργούς σε όλη τη χώρα -γιατί χιλιάδες είναι αυτές/οί που δηλώνουν Απεργία Αποχή-, αλλά και στους δεκάδες χιλιάδες αλληλέγγυους εκπαιδευτικούς, με πείσμα να μην υποχωρήσουν μπροστά σε κανένα εμπόδιο. Γίνονται υπόδειγμα ταξικού συνδικαλισμού, δεν υπολείπονται σε τίποτα στη δράση από μεγάλες ομοσπονδίες, κινητοποιούν, γράφουν, οργανώνουν, συντονίζουν, αναλαμβάνουν τη νομική υποστήριξη, την οικονομική κάλυψη, στέκονται στο πλευρό των απεργών, τιμούν αυτές και αυτούς, γίνονται φάρος για κάθε εκπαιδευτικό σε όλη τη χώρα!
Κι όπως μου είπε μια συναδέλφισσα από τη Θεσσαλία… «Είστε τυχεροί που έχετε τέτοια σωματεία, ποιος να φοβηθεί σε εσάς, ξέρει ότι θα είστε εκεί ότι και να συμβεί!», Ε, λοιπόν, γι’ αυτό, όπως γράφει και το πανό του Αριστοτέλη από την πρώτη στιγμή του αγώνα ενάντια στην αξιολόγηση «Θα νικήσουμε»!
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
ΑΣΕΠ: Η πιο Εύκολη Πιστοποίηση Αγγλικών για μόρια σε 2 ημέρες (δίνεις από το σπίτι σου με 95 ευρώ)
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 18/11
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ - ΓΑΛΛΙΚΩΝ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
