Έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 95 ετών, ο Λάκης Κουρετζής, ο σπουδαίος δάσκαλος, εμπνευστής και πρωτοπόρος του θεατρικού παιχνιδιού στην Ελλάδα.
Ο Λάκης Κουρετζής σπούδασε Ψυχολογία της Παιδαγωγικής, Αισθητική αγωγή και έκφραση του παιδιού, Θέατρο, Παιδαγωγική θεάτρου, Σωματική έκφραση και Ψυχοδυναμική του ηθοποιού, Σημειολογική και αισθητική ανάλυση της θεατρικής πράξης – στην Αυστρία, Γερμανία και Ελβετία.
Υπήρξε Παιδαγωγός-Σκηνοθέτης-Συγγραφέας και Επίτιμος Διδάκτωρ του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του ΕΚΠΑ, σε θέματα Αισθητικής παιδείας και παιδευτικής θεατρικής έκφρασης. Δίδαξε στην μετεκπαίδευση δασκάλων και νηπιαγωγών στο Μαράσλειο Διδασκαλείο Δημοτικής Εκπαίδευσης, σε εργαστήρια μακρόχρονης εκπαίδευσης εκπαιδευτικών, σε διάφορα περιφερειακά Επιμορφωτικά Κέντρα, σε εκπαιδευτικά και γονεϊκά σεμινάρια, σε Συλλόγους Εκπαιδευτικών Π.Ε, και στο Εργαστήρι Παιδαγωγικής Θεάτρου – Θεατρικού Παιχνιδιού του Θεάτρου της Ημέρας, του οποίου ήταν βασικός Εμψυχωτής.
Ήταν μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών και Θεατρικών Συγγραφέων, του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου και από τα ιδρυτικά μέλη του Ελληνικού Κέντρου που ασχολείται με το θέατρο για παιδιά και νέους.
Τα τελευταία 50 χρόνια ο Λάκης Κουρετζής οργάνωσε και ανέπτυξε τη θεωρία και την πρακτική του θεατρικού παιχνιδιού, εμψύχωσε χιλιάδες εκπαιδευτικούς μέσα από τη διδασκαλία του στο Πανεπιστήμιο και το Μαράσλειο Διδασκαλείο, μέσα από εργαστήρια και σεμινάρια σε Συλλόγους εκπαιδευτικών και γονέων, μέσα από τα βιβλία που έγραψε. Άφησε λοιπόν, ένα σημαντικό αποτύπωμα σε όλες και όλους που προσπαθούν να αναπτύξουν μια ριζοσπαστική παιδαγωγική που συνενώνει τη ζωή με την εκπαίδευση, τη σωματική έκφραση με τη νόηση, την αισθητική καλλιέργεια με την τεχνική, τη συνεργατική αντίληψη με το ψυχοθεραπευτικό βάθος, το βλέμμα με την κίνηση, τον Εαυτό με τον Άλλο, την προσωπικότητα με την ομάδα, τη χαρά με τη δημιουργία, τα υλικά με τη φαντασία, τη μουσική με την αναζήτηση, τα χρώματα με τα όνειρα, τα συναισθήματα με την ελεύθερη έκφραση.
Ο τρόπος που προσεγγίζουμε σήμερα την εκπαιδευτική και παιδαγωγική μας λειτουργία, μέσα και έξω από την τάξη, η μεθοδολογία μας και οι πρακτικές μας κουβαλούν ένα κομμάτι αυτού του αποτυπώματος, όπου το θεατρικό παιχνίδι δεν είναι ξεχωριστό «μάθημα» ή μια ξεχωριστή εξειδικευμένη ώρα. Είναι συνδετικός ιστός ενός όλου, είναι μια διαπεραστική και συνεκτική αντίληψη της παιδαγωγικής, είναι μια γραμμή που γίνεται κύκλος και ένα επίπεδο που μετατρέπεται σε πολυσχηματικό σώμα.
Πολλές και πολλοί από εμάς είχαμε τη χαρά να βιώσουμε εργαστήρια του Λάκη, στην αρχή αμήχανοι/ες, και διστακτικοί/ες, με το βλέμμα μας να δυσκολεύεται να συναντήσει το απέναντι βλέμμα, το σώμα μας να συστρέφεται γρήγορα για να αποφύγει την επαφή με ένα άλλο σώμα, τα πόδια μας να βρίσκονται βιδωμένα στο πάτωμα… Και μετά αυτή η ευγενικά επιβλητική φωνή, οι μουσικές που γεμίζαν τον αέρα, οι εναλλασσόμενοι ρόλοι, τα ευρηματικά παιχνίδια, τα διάχυτα πανιά, μάς οδηγούσαν σε απελευθερωτική κίνηση, σε εσωτερικά ταξίδια, σε απροσδόκητους συμβολισμούς, σε έναν ψυχοθεραπευτικό διάλογο της προσωπικής μας ιστορίας με τις προσδοκίες μας, σε έναν μεταγνωστικό κύκλο συζήτησης με τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας. Μια διάσπαρτη συγκέντρωση ανθρώπων να μεταβάλλεται σε ομάδα και κοινότητα.
Το 1991-1992 είχαμε μαζευτεί μια ομάδα 20 περίπου δασκάλες και δάσκαλοι και είχαμε ξεκινήσει ένα εργαστήρι με τον Λάκη Κουρετζή, στο θέατρο της Ημέρας. Ήταν εποχές που η συμμετοχή μας σε εκπαιδευτικά ή παιδαγωγικά εργαστήρια δεν συνδεόταν ούτε με μοριοδοτήσεις ούτε με βεβαιώσεις σπουδών, παρά μόνο με την ανάγκη και την επιθυμία μας.
Ένα βράδυ του Δεκεμβρίου του 1991, όπου η ομάδα βρισκόταν σε κύκλο και συζητούσε, κλείνοντας το εργαστήρι εκείνης της ημέρας. Λίγο πριν είχε ξηλωθεί ένα κομμάτι κλωστής από την μπλούζα μου, με το οποίο έπαιζα, κάνοντάς του ένα κόμπο στην μία άκρη. Μπροστά μου βρισκόταν ένα ταμπουρίνο και ασυναίσθητα χτύπησα τον μικρό βαμβακερό κόμπο της κλωστής πάνω στο τεντωμένο δέρμα. Βγήκε ένα μικρός-μικρός ήχος με μια αιχμηρή τονικότητα, την ώρα που μιλούσε ο Λάκης. Επανέλαβα το χτύπημα για δεύτερη φορά και μετά τρίτη. Στην τρίτη κρούση ο Λάκης Κουρετζής άκουσε μια «σταγόνα βροχής»… Πώς ξαναβρεθήκαμε όρθιοι/ες προσπαθώντας να αποφύγουμε τη μπόρα και πώς ξαφνικά ο Λάκης ζωγράφισε στον αέρα μια πόρτα που έπρεπε να ανοίξουμε και να διαβούμε. Τι έβλεπε ο καθένας μας πίσω από αυτή την πόρτα; Φως, σκοτάδι, αχτίδα ήλιου, θάλασσα, ουρανό;
Αυτή η πόρτα μετατράπηκε για εμένα σε μια πραγματική πόρτα που άνοιξε διάπλατα, εκεί που δεν την έβλεπα. Και τη διάβηκα. Από το βράδυ εκείνο, είδα τη δουλειά μου στο σχολείο, τους/τις μαθητές/τριές μου, την προσωπική μου στάση, με διαφορετικό τρόπο.
Ο αποχαιρετισμός μας στον Λάκη Κουρετζή είναι ταυτόχρονα και μια υπόσχεση να συνεχίσουμε σε αυτό το δρόμο με τα παιδιά στο σχολείο και στην τάξη. Είναι μια υπόσχεση να ξαναδούμε την ολότητα της παιδαγωγικής σε όλες της τις διαστάσεις και με όλες της τις διασυνδέσεις.
Η κηδεία θα πραγματοποιηθεί στο Κοιμητήριο του Βύρωνα την Τετάρτη 4 Σεπτεμβρίου και ώρα 12:30.
Πηγή: e-lesxi
Όλες οι σημαντικές και έκτακτες ειδήσεις σήμερα
ΕΛΜΕΠΑ: Το κορυφαίο πρόγραμμα Ειδικής Αγωγής στην Ελλάδα για διπλή μοριοδότηση
Το 1ο στην Ελλάδα Πρόγραμμα επιμόρφωσης Τεχνητής Νοημοσύνης για εκπαιδευτικούς με Πιστοποιητικό
Παν.Πατρών: Μοριοδοτούμενο σεμινάριο ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗΣ με 65Є εγγραφή - έως 4/9
ΕΥΚΟΛΕΣ πιστοποιήσεις ΙΣΠΑΝΙΚΩΝ - ΙΤΑΛΙΚΩΝ για ΑΣΕΠ - Πάρτε τις ΑΜΕΣΑ
2ος Πανελλήνιος Γραπτός Διαγωνισμός ΑΣΕΠ: Τα 2 μαθήματα εξέτασης και η ύλη
