Εκπαιδευτικός όμιλος-Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης: Τι να κάνουμε

Aριστοτέλους και Aβέρωφ 23, Αθήνα, 10433 τηλ. 2109705865, 6974438720, 6944253743

http://www.antitetradia.gr e-mail [email protected]

 

 

Ψηφίστηκε με τη διαδικασία του κατεπείγοντος και με την έναρξη των μαθητικών διακοπών του Πάσχα το πολυνομοσχέδιο της τρικομματικής κυβέρνησης που έρχεται να ολοκληρώσει τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, τη μείωση του κατώτατου μισθού, τη συντριβή της ασφάλισης και την απογείωση των απολύσεων στο δημόσιο τομέα. Πρόκειται για ένα σαρωτικό νομοσχέδιο του οποίου οι επιπτώσεις θα φανούν σταδιακά , ενώ οι πρώτες συνέπειες θα φανούν άμεσα ακόμα και πριν το Πάσχα.

Οι επιπτώσεις αυτές αφορούν τις απολύσεις αρκετών χιλιάδων εργαζομένων στο δημόσιο τομέα είτε με το πρόσχημα του επίορκου είτε με την κατάργηση φορέων του δημοσίου που θα οδηγήσει τους συμβασιούχους και τους εργαζομένους με σχέση ιδιωτικού δικαίου στην απόλυση, καθώς και την απόλυση όλων εκείνων των οποίων η οργανική θέση καταργείται. Είναι γεγονός ότι οι παραπάνω ρυθμίσεις οι οποίες αναμένονταν εδώ και αρκετό καιρό, ολοκληρώνουν ένα βαθύτατα αντιδημοκρατικό πλαίσιο λειτουργίας στο δημόσιο, η βασική του όμως κατεύθυνση είχε ήδη προετοιμαστεί απ’ τις αλλαγές που είχαν συντελεστεί στον δημοσιοϋπαλληλικό κώδικα με τις αλλαγές του 2007. Το νέο αντιδραστικό πλαίσιο είχε βέβαια τους προπομπούς του,  τόσο παλαιότερα τον γνωστό Πάγκαλο που συνέχεια υπενθύμιζε την ανάγκη της κατάργησης της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων, μέχρι τις τελευταίες δηλώσεις του Σαμαρά που με συνέντευξή του προσδιόριζε τις συνταγματικές δυνατότητες για απολύσεις μονίμων υπαλλήλων του δημοσίου. 

Μεγάλα θύματα επίσης της νέας κυβερνητικής επίθεσης είναι και οι εκπαιδευτικοί τόσο οι καθηγητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης όσο και οι δάσκαλοι και οι νηπιαγωγοί με τις νέες κυβερνητικές επιλογές. Συγκεκριμένα μέσα από την οριζόντια αύξηση του διδακτικού ωραρίου κατά δύο ώρες σε όλους τους καθηγητές δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ανοίγει ο δρόμος για χιλιάδες απολύσεις- μετακινήσεις εργαζομένων στα Γυμνάσια και Λύκεια. Με μέτριους υπολογισμούς και χωρίς να συνυπολογίσει κανείς τις επιπτώσεις από τις συμπτύξεις τμημάτων, περίπου 10-12.000 αναπληρωτές εκπαιδευτικοί δεν θα επαναπροσληφθούν στο κανονικό πρόγραμμα λειτουργίας του σχολείου ενώ παράλληλα πάνω από 15.000 μόνιμοι εκπαιδευτικοί θα βρεθούν χωρίς οργανική θέση και θα μετακινηθούν δεκάδες ή και εκατοντάδες  χιλιόμετρα μακριά ή θα απολυθούν μέσα στις δυο επόμενες σχολικές χρονιές. 

Το δεύτερο κύμα που θα οδηγήσει επίσης σε μαζικές προγραφές εκπαιδευτικών θα προέλθει από την σύμπτυξη των τμημάτων. Είναι δεδομένη η πολιτική απόφαση του υπουργείου παιδείας και της συγκυβέρνησης  να μην υπάρξουν τμήματα με λιγότερους από 28 έως 30 μαθητές σε κάθε τμήμα, ενώ άγνωστη είναι ακόμα η «τύχη» πολλών μικρών σχολείων σε απομακρυσμένα μέρη ή νησιά. Ήδη στην Α/βάθμια εκπαίδευση, με τη μέθοδο αυτή, τίναξαν στον αέρα, μόνο στο λεκανοπέδιο, εκατοντάδες οργανικές θέσεις, βγάζοντας αντίστοιχα υπεράριθμους δασκάλους και νηπιαγωγούς. Ταυτόχρονα και με όχημα την επερχόμενη αξιολόγηση θα επιχειρηθεί να δημιουργηθεί ένα νέο τοπίο στην εκπαίδευση, να συντριβεί η όποια δημοκρατική εσωτερική του λειτουργία, να κατηγοριοποιηθούν οι εκπαιδευτικοί, να νομιμοποιηθούν νέες απολύσεις, έτσι ώστε να εφαρμοστεί απρόσκοπτα η μνημονιακή πολιτική της τρόικα και της κυβέρνησης. 

Πρέπει όμως να τονίσουμε ότι τα μεγάλα θύματα της πολιτικής αυτής είναι πρώτα απ’ όλα οι μαθητές, η νέα γενιά που θα κληθεί να μορφωθεί μέσα σε ένα σχολείο – γαλέρα,  ιδιαίτερα ανταγωνιστικό, ένα σχολείο της αγοράς και όχι της γνώσης, ένα σχολείο φθηνό, πειθαρχημένο ιδεολογικά, χειραγωγημένο με τις αντιδραστικές απόψεις και θεωρίες του νεοφιλελευθερισμού, του μεγαλοϊδεατισμού, ένα σχολείο όπου οι απόψεις και οι θεωρίες της χρυσής αυγής θα είναι ευπρόσδεκτες ενώ οι απόψεις της προόδου και της κοινωνικής δικαιοσύνης θα είναι εξοβελιστέες και διωκόμενες.

 

ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ;

 

Πρέπει με κάθε ειλικρίνεια να τονίσουμε ότι η επίθεση είναι πολύ μεγάλη και οι συσχετισμοί ιδιαίτερα αρνητικοί. Η αλλαγή του νοσηρού κλίματος της υποταγής, της μίζερης γκρίνιας, αποτελεί την πρώτη προϋπόθεση για να αρχίσει να οργανώνεται το κίνημα για να δώσει έναν πολύ μεγάλο αγώνα. Έναν αγώνα μαζικό και παρατεταμένο, σκληρό και απαιτητικό, αντάξιο και αντίπαλο της παρατεταμένης, ολομέτωπης και σκληρής επίθεσης που δέχεται το σύνολο των εργαζομένων και μέσα σε αυτούς οι εκπαιδευτικοί. Οφείλουμε να προσδιορίσουμε ορισμένες βασικές αρχές πάνω στις οποίες πρέπει να βαδίσουμε γειωμένα έτσι ώστε να καταφέρουμε να ξεπεράσουμε μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα τις όποιες δυσκολίες υπάρχουν για να υπάρξει μια άμεση απάντηση στην επίθεση που εξαπολύει η κυβέρνηση.

Πρώτη προϋπόθεση είναι να εξασφαλίσουμε τον όρο ότι η απεργία είναι απεργία του κλάδου και όχι της αριστεράς. Αυτό σημαίνει ότι διεκδικούμε τη συμμετοχή όλων των συνδικαλιστικών δυνάμεων και κυρίως όλων των εκπαιδευτικών χωρίς αποκλεισμούς και για να μειωθεί η πιθανότητα λειτουργίας απεργοσπαστικών μηχανισμών αντίστοιχων με αυτούς που είχαν στηθεί από το υπουργείο παιδείας το 1990 με τη συνδρομή της ΔΑΚΕ.

Δεύτερη προϋπόθεση που προφανώς συνδέεται με την πρώτη αφορά στο πλαίσιο δράσης. Με σαφήνεια πρέπει να προσδιορίζεται ότι στόχος της όποιας κινητοποίησης είναι η ανατροπή του πολυνομοσχεδίου που συντρίβει τις εργασιακές μας σχέσεις, απολύει ή μετακινεί βίαια χιλιάδες συναδέλφους και υποβαθμίζει δραματικά το επίπεδο του δημόσιου σχολείου σε βάρος της μαθητικής νεολαίας.

Τρίτη προϋπόθεση που αποτελεί και το κλειδί της δράσης αφορά την μαζική συμμετοχή των εκπαιδευτικών σε γενικές συνελεύσεις που θα πάρουν την όποια απόφαση για κινητοποιήσεις. Είναι προφανές ότι αν δεν υπάρχουν μαζικές συνελεύσεις, αν δεν υπάρχει η ενεργός συμμετοχή του κλάδου στις διαδικασίες λήψης απόφασης, τότε καμιά ουσιαστική μορφή πάλης δεν μπορεί να προχωρήσει. Οι όποιες προσπάθειες με χαρακτηριστικά που απέχουν απ’ τη κίνηση των μαζών είναι καταδικασμένη στην αποτυχία.    

Τέλος σε ότι αφορά τη μορφή πάλης έχουμε να παρατηρήσουμε τα εξής. Είναι προφανές ότι δεν είναι δυνατόν να μην υπάρχει απεργιακός αγώνας διάρκειας για να μπορέσει να ανατραπεί αυτή η πολιτική. Όμως η όποια μορφή τελικά προκριθεί  (απεργία διάρκειας, 48 ωρες επαναλαμβανόμενες, κλπ,) εκείνο που έχει σημασία είναι να διασφαλίζει τη μαζική συμμετοχή και το στοιχείο του παρατεταμένου αγώνα. 

 

 ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΩΡΑΡΙΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΜΑΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ

 ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΕΙΣ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΚΑΙ ΤΜΗΜΑΤΩΝ ΠΟΥ ΔΙΑΛΥΟΥΝ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ 

 ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΕΣ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ – ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ – ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

 ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΜΑΖΙΚΑ ΣΤΗ ΝΕΑ ΣΤΥΓΝΑ ΑΝΤΙΛΑΪΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ, ΠΟΥ ΔΙΑΛΥΕΙ ΤΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ, ΣΤΕΛΝΕΙ ΣΤΟΝ ΚΑΙΑΔΑ ΤΟΥΣ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΕΣ ΚΑΙ ΩΡΟΜΙΣΘΙΟΥΣ ΚΑΙ ΘΕΤΕΙ ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ ΤΑ ΜΟΡΦΩΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΛΑΪΚΩΝ ΣΤΡΩΜΑΤΩΝ.

 ΚΑΜΙΑ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ!

 ΚΑΜΙΑ ΥΠΟΤΑΓΗ ΣΤΟΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΚΑΙ ΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΜΕΣΑΙΩΝΑ. ΚΑΛΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΝΑ ΤΗΡΗΣΕΙ ΤΙΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΚΗΡΥΞΕΙ ΜΑΖΙΚΟ ΚΑΙ ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟ ΑΠΕΡΓΙΑΚΟ ΑΓΩΝΑ.

ΜΕ ΟΠΛΟ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ, ΤΗ ΜΑΖΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΠΟΚΡΟΥΣΟΥΜΕ ΤΟ ΒΑΡΒΑΡΟ ΜΕΤΡΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΝΟΛΙΚΟΤΕΡΟ ΞΕΘΕΜΕΛΙΩΜΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΩΝ ΚΑΙ ΜΟΡΦΩΤΙΚΩΝ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΩΝ

 

2/5/2013