Η αύξηση του ωραρίου φέρνει 13.000 απολύσεις

Σε ευθεία επίθεση στην εκπαίδευση και τους εκπαιδευτικούς προχώρησε η κυβέρνηση λίγο πριν τις διακοπές του Πάσχα. Με δυο νομοθετήματα και μια προειδοποίηση σκιαγράφησε τη νέα κατάσταση που θα επικρατεί από το Σεπτέμβριο του 2013 στο δημόσιο σχολείο αν όλα αυτά περάσουν. 

 

10.000 αναπληρωτές δε θα δουν την πόρτα των σχολείων, άλλοι 10.000-15.000 μόνιμων εκπαιδευτικών θα οδηγηθούν σε αναγκαστικές μεταθέσεις το...... επόμενο δίχρονο και αρκετοί στην απόλυση, οι διορισμοί θα καταργηθούν ενώ χιλιάδες μαθητές θα αναζητούν σχολείο γιατί στο σχολείο τους δε θα υπάρχει πια θέση.

 

Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση προχωρά με μεγάλη ταχύτητα το σχέδιο της για την αντιδραστική αναδιάρθρωση της εκπαίδευσης σε όλα τα επίπεδα, με προμετωπίδα σε αυτή τη φάση, τη βίαιη εξάρθρωση των εργασιακών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών και την αποδόμηση του δημόσιου σχολείου. Το σχολείο της αγοράς δείχνει το αποκρουστικό πρόσωπό του σε μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς. 

 

Το σχέδιο είναι μελετημένο και ξετυλίγεται γοργά. Με την απόφασή της η κυβέρνηση να αυξήσει το ωράριο των καθηγητών κατά δυο ώρες την εβδομάδα, στην ουσία υπέγραψε την απόλυση 13.000 εκπαιδευτικών δευτεροβάθμιας (αναπληρωτών και μονίμων) μια και τους κατέστησε με τον τρόπο αυτό χωρίς αντικείμενο εργασίας. Ειδικά, ορισμένες ειδικότητες θα βρεθούν κυριολεκτικά να μην μπορούν να καλύψουν το ωράριο τους όχι γιατί δεν το επιθυμούν αλλά γιατί δε θα περισσεύουν ώρες. 

 

Παρόμοιο είναι και το σχέδιο για την Πρωτοβάθμια εκπαίδευση, μόνο που στους εκπαιδευτικούς δημοτικών και νηπιαγωγείων προσπαθεί να επιβάλλει τις απολύσεις μέσω των συγχωνεύσεων και καταργήσεων χιλιάδων τμημάτων. Με μια πρωτοφανή εγκύκλιο στις αρχές Απριλίου, το Υπουργείο Παιδείας με αριθμητικές αλχημείες εξαφάνισε 10.000 τμήματα σε ολόκληρη τη χώρα! Διαιρώντας το συνολικό αριθμό των μαθητών κάθε σχολείου δια 25, αποφάσισε ότι ένα 6θέσιο δημοτικό πρέπει να γίνει 5θέσιο και ένα 12θέσιο να υποβαθμιστεί σε 10θέσιο!!! Κι εδώ οι προθέσεις είναι ολοφάνερες: να μειωθεί το εκπαιδευτικό προσωπικό, και οι λειτουργικές δαπάνες μέσω των καταργήσεων σχολείων που θα ακολουθήσουν αυτό το σχέδιο. 

 

Πάνω σ’ αυτή την προοπτική προχώρησε στην υπογραφή ενός Π.Δ. που θυμίζει χούντα, με το οποίο επιβάλλει τις υποχρεωτικές μετακινήσεις/μεταθέσεις των εκπαιδευτικών παντού ανά την Ελλάδα. Χιλιάδες εκπαιδευτικοί θα βρεθούν στη θέση να μετακομίζουν όπου η υπηρεσία το επιθυμεί. Η προοπτική αυτή δεν ακυρώνει απλά τον οικογενειακό προγραμματισμό αλλά κάθε έννοια εργασιακής προστασίας. Ο μεσαίωνας που επιβάλλουν οι εργοδότες στον ιδιωτικό τομέα, θεσμοθετούνται επίσημα και «νόμιμα» πια στο δημόσιο. Ο εργαζόμενος δεν ανήκει στον εαυτό του αλλά στον εργοδότη του. Ο σύγχρονος δούλος έχει να διαλέξει ανάμεσα στην απόλυση και στη βίαιη μετακίνηση σε άλλο γεωγραφικό τόπο, παρατώντας ζωή, οικογενειακές υποχρεώσεις, παιδιά. Ο στιχουργός αποδεικνύεται σοφός: «για ένα κομμάτι ψωμί δε φτάνει μόνο η δουλειά…». 

 

Και για να μην υπάρχει καμία απολύτως αμφιβολία περί δουλείας, η κυβέρνηση κρατά ομήρους χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους, με ένα πειθαρχικό δίκαιο που εκβιάζει, υποτάσσει, απολύει. Η εξουσία καταδικάζει τον υπάλληλο σε αναγκαστική αργία γιατί εκκρεμεί ένα δικαστήριο λόγω διαμάχης του με το γείτονα του!!! Ονομάζει επίορκο και απαιτεί την απόλυσή του, τον αγωνιστή του κινήματος που καταδικάστηκε για τη συμμετοχή του στη διαδήλωση!!! 

 

Τα παραπάνω μέτρα αφορούν και τους μαθητές. Με τη νέα χρονιά, χιλιάδες μαθητές θα υποχρεωθούν σε αλλαγή σχολικής μονάδας και θα πρέπει να αναζητήσουν νέο σχολείο που θα τα στεγάσει. Κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί πού θα είναι αυτό το σχολείο, αν θα εξυπηρετεί τις ανάγκες της οικογένειας και φυσικά κανείς, από όσους λογιστικά αντιμετωπίζουν την εκπαίδευση, δεν αναλογίζεται τις επιπτώσεις στη ζωή ενός παιδιού. Μετανάστες δε θα γίνουν μόνο οι εκπαιδευτικοί αλλά και οι μαθητές ενώ η υποβάθμιση της παρεχόμενης μόρφωσης μέσα από την επιδείνωση των συνθηκών εργασίας εκπαιδευτικών και μαθητών είναι δεδομένη. 

 

Όλα αυτά δεν είναι παρά η πρώτη πράξη του δράματος. Η κυβέρνηση θέλει μετατρέψει το δημόσιο σχολείο σε χώρο όπου δε θα υπάρχει κανένα δικαίωμα, καμία ασφάλεια, θα κυριαρχεί ο φόβος και η υποταγή ως απαραίτητες προϋποθέσεις για να περπατήσει η διάλυση του δημόσιου και δωρεάν σχολείου και η πλήρης προσαρμογή του με τις ανάγκες της αγοράς την εποχή της καπιταλιστικής κρίσης. Η κυβέρνηση, το κεφάλαιο και η ΕΕ δε θεωρούν απαραίτητο το εκπαιδευτικό προσωπικό του δημόσιου σχολείου να έχει σταθερή εργασιακή σχέση. Αντίθετα, στις μέρες μας, η ελαστική εργασία, οι προσλήψεις μέσω ΕΣΠΑ, η πληρωμή ακόμα και των μονίμων με λιγότερο μισθό με βάση τις ώρες εργασίας, είναι κεντρικές προτεραιότητες και επιδιώξεις. 

 

Απέναντι στο κυβερνητικό σχέδιο καμιά αναμονή και αδράνεια δε δικαιολογείται. Το εκπαιδευτικό κίνημα χρειάζεται να δώσει αποφασιστική μάχη τώρα! 

 

 

Χιλιάδες αναπληρωτές και μόνιμοι εκπαιδευτικοί οδηγούνται στην απόλυση με το 3ο μνημόνιο. 150.000 απολύσεις ζητάει η τρόικα μέχρι το 2015. Όλοι αυτοί θα προστεθούν στις εκατοντάδες καθημερινές απολύσεις του ιδιωτικού τομέα, υψώνοντας την ανεργία στον δραματικό αριθμό των 2,3 εκατομμυρίων ανέργων μέχρι τα τέλη του 2013. 

 

Το 2009 η κυβέρνηση Παπανδρέου προσπαθούσε να μας πείσει ότι το ελληνικό πρόβλημα οφείλεται στην «κρίση χρέους». Στοχοποίησε τους δημοσίους υπαλλήλους και προχώρησε σε ολομέτωπη επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. 

 

Η απελευθέρωση των απολύσεων, η μερική απασχόληση, η ελαστική εργασία, οι μειώσεις μισθών υπήρξαν ακρογωνιαίοι λίθοι αυτής της επίθεσης. 

 

1.207 απολύσεις καθημερινά είχαμε τον Οκτώβρη του 2012 στον ιδιωτικό τομέα. 1 στις 2 επιχειρήσεις απόλυσαν εργαζόμενους το 2012. 26,8% έφτασε η ανεργία το 2012 (60% στους νέους), δηλαδή 1.345.715 καταγεγραμμένοι άνεργοι. 

 

Κι όλα αυτά ενώ δεν έχουν ακόμη μπει σε πλήρη εφαρμογή τα μέτρα των απολύσεων στο δημόσιο (κατάργηση φορέων, οργανικών θέσεων, υποχρεωτικές μεταθέσεις, «αξιολόγηση» κ.λπ.), που έχουν στόχο να εκδιωχθούν τα επόμενα χρόνια 150.000 δημόσιοι υπάλληλοι, δηλαδή περίπου το 16%! Και χωρίς να υπολογίζουμε την αύξηση του ωραρίου των εκπαιδευτικών, που εντατικοποιεί την εργασία τους, υποβαθμίζει το εκπαιδευτικό έργο και δείχνει την πόρτα της απόλυσης σε 13.000 εκπαιδευτικούς. 

 

Τα χειρότερα τα έχουμε μπροστά μας, μιας και η ύφεση παρατείνεται, η «θεραπεία σοκ» αυξάνει την ανεργία και η «ανάπτυξη» που υπόσχονται αφαιρεί αντί να προσθέτει θέσεις εργασίας. 

 

Και όλα αυτά γιατί στόχος της παραγωγής και του κράτους δεν είναι οι ανάγκες του σύγχρονου εργαζόμενου ανθρώπου αλλά η κερδοφορία των επιχειρήσεων. Όσο η αγορά και το κέρδος καθορίζουν την παραγωγή, όσο τον πλούτο που παράγουν οι πολλοί, τον καρπώνονται οι λίγοι, η πραγματικότητα αυτή θα επανέρχεται. 

 

Πώς το περίπου 1,5 εκατομμύριο ανέργων θα βρει δουλειά και θα ζούμε όλοι αξιοβίωτα; Είναι εφικτό να μη γίνει καμιά απόλυση σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα; 

 

Ναι. Αρκεί το ταξικά ανασυγκροτημένο κίνημα των εργαζομένων με την πάλη του να πάει κόντρα στους ιερούς νόμους της αγοράς, του κέρδους, της ΕΕ, της εκμετάλλευσης, των μνημονίων. Επιβάλλοντας την απαγόρευση των απολύσεων, τη ριζική μείωση του χρόνου εργασίας, τη δημόσια ιδιοκτησία στις τράπεζες, τους κοινωφελείς οργανισμούς, τις παραγωγικές μονάδες, τη διαγραφή του χρέους. 

 

 

 

Η επιλογή για απεργία στις εξετάσεις δεν είναι των καθηγητών. Τον επέλεξε η κυβέρνηση, αφού προχώρησε στην ψήφιση των νόμων αυτή την περίοδο. Η μάχη πρέπει να δοθεί τώρα που η κυβέρνηση επιδιώκει αποφασιστικό χτύπημα. Το Σεπτέμβριο το σχολείο θα είναι τελείως διαφορετικό για τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς. 

 

Ο αγώνας αυτός πρέπει να δοθεί και να φιλοδοξήσει να σπάσει το τσαμπουκά της κυβέρνησης, να εμπνεύσει και να συσπειρώσει τον κλάδο, να σπάσει το φόβο, να οικοδομήσει κοινωνικές συμμαχίες και να πάρει πανδημοσιουπαλληλικά – ενάντια στις απολύσεις και την διάλυση του δημόσιου τομέα και ευρύτερα πανεργατικά χαρακτηριστικά. Να μιλήσει για τις ανάγκες των εργαζόμενων, των ανέργων και της νεολαίας, υπερασπίζοντας τη δημόσια δωρεάν εκπαίδευση για όλα τα παιδιά, το δικαίωμα στη μόνιμη σταθερή και αξιοπρεπή εργασία μακριά από το φόβο και την υποταγή. 

 

Είναι αγώνας πολιτικός για την ανατροπή της κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ, για να φύγουν νύχτα από τους αγώνες μας, για να πάρουμε στα χέρια μας τη ζωή που μας κλέβουν, για να μην παραδώσουμε τη γη και τα δημόσια αγαθά στο κεφάλαιο, για να δουλέψουν οι άνεργοι με αξιοπρεπείς μισθούς και εργασιακά δικαιώματα, για να μην πεινάνε τα παιδιά στο σχολείο, για να μη γίνουμε οι δούλοι του 21ου αιώνα. 

 

Σ΄ αυτή την κατεύθυνση οι Παρεμβάσεις κατέθεσαν στο ΔΣ της ΟΛΜΕ την παρακάτω πρόταση: 

 

Η ΟΛΜΕ ενεργοποιεί από ΤΩΡΑ την 24ωρη απεργία που ήδη έχει αποφασίσει για τις 17 Μάη, πρώτη μέρα των Πανελλαδικών εξετάσεων. Την Δευτέρα 13 Μάη καλεί όλους τους συλλόγους διδασκόντων να συζητήσουν το αγωνιστικό σχέδιο που προτείνει. Την Τρίτη 14 Μάη καλεί όλες τις ΕΛΜΕ της χώρας να προχωρήσουν σε γενικές συνελεύσεις να επαναβεβαιώσουν την 24ωρη απεργία της 17ης του Μάη και να ψηφίσουν πρόγραμμα επαναλαμβανόμενων 5νθήμερων απεργιών από τη Δευτέρα 20 του Μάη, με ενδιάμεσες συνελεύσεις κάθε εβδομάδα για εκτίμηση και συνέχιση της απεργίας. Η απεργία πρέπει να περάσει στα χέρια των εκπαιδευτικών με τη δημιουργία απεργιακών επιτροπών σε κάθε ΕΛΜΕ και συγκρότηση Κεντρικής Απεργιακής Επιτροπής που θα αναλάβει όλη την ευθύνη του αγώνα. 

 

Οι καιροί δεν επιτρέπουν καμιά ταλάντευση και ολιγωρία. Η μάχη πρέπει να δοθεί τώρα και να είναι νικηφόρα.