Αγωνιστική Κίνηση Γ ΕΛΜΕ Αθήνας: Εκλογοαπολογιστική ΓΣ 3/12- Ψηφοδέλτιο

ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ

Και ποιος τη χάρη μας τώρα, πέρασε η μπόρα

Αφού μας το ’πε ο Σαμαράς τι θέλεις τώρα;
Σου λέω έρχονται, αριβάρουν σε λιγάκι
Οι τράπεζες του Βενιζέλου και η «ανάπτυξη» του Χατζηδάκη
Στρώστε το χαλί και φτάνουν  οι επενδυταί
Να ’τα καλώς τα παιδιά τι να τους φέρουμε;
ΟΠΑΠ, ΔΕΗ και ύδωρ τους προσφέρουμε
Και αν τύχει και ανακαλύψουν και πετρέλαιο
Τότε χαιρέτα μου φίλε τον πολυέλαιο
Όπως στη Χαλκιδική και το Στρατόνι
Μας τρέφει, τρέφεται από μας και μας σκοτώνει.
Και συ που βγαίνεις μες το δρόμο και φωνάζεις
Σε δέρνουνε μην τους επενδυτές τρομάζεις…

(από το τραγούδι Φράουλες στη Μανωλάδα
   των Social Waste) 

·         ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ- ΕΕ-ΔΝΤ-ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

·         ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ, ΤΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ & ΚΑΘΕ ΕΠΙΔΟΞΟΥ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΥ

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ-ΑΠΕΡΓΙΑΚΕΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΠΑΝΤΟΥ

Έξω  το ΔΝΤ & η  ΕΕ

Διαγραφή του δημόσιου χρέους-

δεν πληρώνουμε τίποτα στους έλληνες

& διεθνείς τοκογλύφους που διαλύουν τις ζωές μας.

Προωθεί νέο μνημόνιο με νέες συνέπειες σε μισθούς, επικουρικές συντάξεις και στο εφάπαξ, καθώς και νέα φορολογική επιβάρυνση για τους εργαζόμενους για να πάρει νέα δάνεια ώστε να πληρώσει τα προηγούμενα…να χρηματοδοτήσει ξανά τις τράπεζες με δισ. από τα δάνεια, που αλυσοδένουν το λαό στο σημείο να χάνει και το σπίτι του. Οι 505 πιο πλούσιοι Έλληνες αύξησαν την περιουσία τους από 50 δισ. ευρώ το 2012 σε 60 το 2013! Στον προϋπολογισμό του 2014 αποφασίζουν αύξηση 2,5 δισ. των άμεσων φόρων και περικοπές 2,5 δισ. ευρώ από περίθαλψη και ασφάλιση. Το χρέος παρά το «κούρεμα», που βύθισε τα ασφαλιστικά ταμεία και τα ΑΕΙ, αυξάνεται σε απόλυτους αριθμούς από 301 δισ. το 2009, σε 321 δισ. το 2013. Η τρόικα απαιτεί 25.000 διαθεσιμότητες και 15.000 απολύσεις στο δημόσιο ως το 2014, κλείσιμο, ξεπούλημα δημόσιων επιχειρήσεων, πλήρη απελευθέρωση των απολύσεων στις ιδιωτικές επιχειρήσεις, με ανεργία στο 1,5 εκατ.

Η γενικευμένη επίθεση στην εκπαίδευση οδηγεί στη διάλυση του δημόσιου σχολείου, το πετσόκομμα της Τεχνικής Εκπ/σης, και τη δένουν στο άρμα των επιχειρηματικών συμφερόντων, την ώρα που η ΕΕ με το διεθνές πλέγμα των καπιταλιστών προωθούν μια παιδεία με δίδακτρα. Το «νέο» σχολείο απογειώνει τους ταξικούς φραγμούς, τσακίζει τα μορφωτικά δικαιώματα των νέων, οι οποίοι με τη μαθητεία θα προσφέρουν τζάμπα εργασία για τον εργοδότη.  Με συγχωνεύσεις – καταργήσεις σχολείων, συμπτύξεις τμημάτων και αύξηση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα, περικοπές των δαπανών για την εκπαίδευση, δημιουργούν τεχνητά πλεονάσματα,  διαθεσιμότητες και υποχρεωτικές μετατάξεις. Στοχεύουν στην κατάργηση των οργανικών θέσεων και την αποδόμηση της μόνιμης και σταθερής εργασίας, την δημιουργία  του απαραίτητου  εκείνου αποθέματος  εκπαιδευτικών  σε κινητικότητα - διαθεσιμότητα ώστε  να καλυφθεί,  στο χώρο της Παιδείας, ο «στόχος» των χιλιάδων  απολύσεων που θα γίνουν συνολικά στο Δημόσιο, με την αξιολόγηση  ως κυρίαρχη  μεθοδολογική συνταγή επιλογής. Η  προσπάθεια να επιβληθεί κλίμα αυταρχισμού στα σχολεία, με το «παρουσιολόγιο» στους καθηγητές δε θα περάσει. Δεν την αποδεχόμαστε και την ακυρώνουμε στην πράξη.

που χρεοκοπεί και  δεν μπορεί να προσφέρει πια τα στοιχειώδη, κοινωνικό κράτος, μόνιμη δουλειά, κανονικό μεροκάματο, σύνταξη, παιδεία και υγεία όλους. Αλλά με την πάλη των εργαζομένων για  εθνικοποίηση των τρα-πεζών και των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας, με εργατικό έλεγχο και χωρίς αποζημίωση, ώστε να σταματήσουμε τα κερδοσκοπικά παιχνίδια των καπι-ταλιστών. Με την ανατροπή του καπιταλισμού και το άνοιγμα του δρόμου για την κοινωνική χειραφέτηση.

Μόνο ο αγώνας των εργαζομένων και του λαού μπορεί να οδηγήσει σε ανατροπή αυτής της πολιτικής, της κυβέρνησης και οποιασδήποτε άλλης κυβέρνησης ακολουθήσει την ίδια πολιτική. Η εκλογική αναμονή ή τα επαναστατικά ευχολόγια, που φτάνουν ως τη δύναμη της ψήφου και τις αποστειρωμένες συγκεντρώσεις αδρανο-ποιούν και αποδυναμώνουν την όποια δυναμική των αγώνων.

Η απεργία διαρκείας των καθηγητών θα μπορούσε να είχε μεγαλύτερη συνέχεια και αποτελεσματικότητα, ωστόσο δεν μπορέσαμε να φτάσουμε ως το τέλος.

 Ήταν μια μεγάλη μάχη, που ξεκίνησε από το Μάη, συνεχίστηκε με αμείωτους ρυθμούς μέσα στο καλοκαίρι, και εντάθηκε με την απεργία διαρκείας, με αιτήματα που ανταποκρίνονταν στις ανάγκες των εργαζόμενων και της κοινωνίας. Οι Γενικές Συνελεύσεις των ΕΛΜΕ λειτούργησαν καταλυτικά, εκφράζοντας τις διαθέσεις των καθηγητών. Έδειξαν ότι, όταν οι «από πάνω δεν θέλουν», οι «από κάτω μπορούν» να τους ξεπερνούν συλλογικά. Η επιλογή της μορφής της απεργίας διάρκειας, ως αποφασιστικής μορφής σύγκρουσης με την κυβερνητική πολιτική, απέναντι στις ασύνδετες και διασπαρμένες 24ωρες απεργίες, ήταν μονόδρομος, αν μιλά κανείς από τη σκοπιά της ανάγκης να μπει φρένο σ’ αυτή την επίθεση κι όχι από τη σκοπιά της διαμαρτυρίας. Γιατί ήταν και είναι ο μόνος δρόμος για να αντιταχθούμε στις διαθεσιμότητες των συναδέλφων των ΕΠΑΛ κ΄ στην κατάργηση των ειδικοτήτων. Γιατί ο αγώνας αυτός έδειξε, ότι διαθέσεις υπάρχουν και οι εργαζόμενοι μπορούν να παίρνουν την υπόθεση στα χέρια τους μέσα από τα σωματεία τους και τις ΓΣ , ανεξάρτητα αν η πλειοψηφία του ΔΣ της ΟΛΜΕ  μπορεί  να ομονοεί σε αυτή.

Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία σε ΓΣΕΕ–ΑΔΕΔΥ και όλες οι συμβιβασμένες ηγεσίες σε ομοσπονδίες και συνδικάτα εμπόδισαν τη συγκρότηση ενός διακλαδικού αγωνιστικού απεργιακού μετώπου, γιατί δεν θέλουν και δεν μπορούν να οργανώσουν έναν νικηφόρο αγώνα.  ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚ έκαναν τα πάντα για να στηρίξουν την κυβέρνηση και έχουν ταχθεί με τη μεριά του Μνημονίου. Ευθύνες υπάρχουν και στην αριστερά. Το ΠΑΜΕ,  αρνήθηκε τη λογική του αποφασιστικού αγώνα και τον απεργιακό συντονισμό στους άλλους κλάδους του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα και τα ΣΥΝΕΚ, μετά την πρώτη βδομάδα, σταμάτησαν να τη στηρίζουν. Πολιτικές χωρίς εμπιστοσύνη στη δυνατότητα των εκπαιδευτικών και των εργαζομένων να αγωνίζονται, να σφραγίζουν τις εξελίξεις και να πετυχαίνουν ανατροπές, δε βοηθούν στη διαμόρφω-ση ενός εργατικού απεργιακού μετώπου ανατροπής αλλά σπέρνουν απογοήτευση και ηττοπάθεια.

Η αναστολή της απεργίας (μόνο 17 ΕΛΜΕ την πρότειναν) αφαίρεσε τη δυνατότητα γενίκευσης της οργάνωσης από τα κάτω. Η καρδιά της απεργίας ήταν η ενεργοποίηση αγωνιστών της βάσης στις απεργιακές επιτροπές, που ενέπνευσαν τους καθηγητές να μπουν στον αγώνα, μετέτρεψαν σχολεία σε κέντρα αγώνα και μετέφεραν το μήνυμα της απεργίας και της στήριξης του δημόσιου σχολείου σε άλλους εργατικούς χώρους και τις γειτονιές.

Η Αγωνιστική Κίνηση εντάσσεται στο δίκτυο σχημάτων σε κάθε ΕΛΜΕ των Παρεμβάσεων-Συσπειρώσεων-Κινήσεων. Προσπαθήσαμε με όλες τις δυνάμεις μας να συμβάλουμε στην επιτυχία του αγώνα. Δώσαμε τη μάχη της μαζικοποίησης των απεργιακών επιτροπών, της καθημερινής ενημέρωσης των συναδέλφων, της οργάνωσης των περιφρουρήσεων και σταθήκαμε αποφασιστικά και αταλάντευτα στην κατεύθυνση της απεργίας διαρκείας και το ίδιο κάνουμε και τώρα.

Η μάχη είναι μπροστά μας. Συνεχίζουμε τη λειτουργία των απεργιακών επιτροπών και των απεργιακών ταμείων και των σχολείων ως κέντρα δραστηριοτήτων και αγώνα, προετοιμάζοντας το επόμενο απεργιακό μας βήμα. Θέλουμε το σωματείο μας να είναι αγωνιστικό, με ταξικό προσανατολισμό, ικανό να υπερασπιστεί τα συμφέροντα μας. Αναβαθμίζουμε την αντίληψη συγκρότησης οριζόντιου συντονισμού των ΕΛΜΕ μεταξύ τους, αλλά και με τους διδασκαλικούς συλλόγους, με άλλους κλάδους και σωματεία, που κινούνται σε αγωνιστική κατεύθυνση, όπως οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ, που από τον Ιούνη, εμποδίζουν την εγκατάσταση της τηλεόρασης του ΔΝΤ στο ραδιομέγαρο και

αποτελούν παράδειγμα εργατικού ελέγχου. Όπως, οι διοικητικοί υπάλληλοι των πανεπιστημίων, που συνεχίζουν την απεργία διαρκείας κόντρα σε εισαγγελείς και έχουν εντείνει την πολιτική κρίση της κυβέρνησης.

Πολιτικοποιούμε τους αγώνες για να γίνουν οι εργαζόμενοι το αντίπαλο δέος στο κατεστημένο

και τα συμφέροντα που το υπηρετούν…

Προβάλλουμε τις διεκδικήσεις μας, για την ενίσχυση του σημερινού δημόσιου σχολείου, που απαιτεί αντίστοιχο εκπαιδευτικό προσωπικό, που χωράει όλους τους μαθητές.

Μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους- Μαζικοί διορισμοί. Να ανακληθούν τώρα διαθεσιμότητες κ΄ υποχρεωτικές μετατάξεις. Καμιά απόλυση! Διασφάλιση των εργασιακών δικαιωμάτων μονίμων και αναπληρωτών.

­          Να αποσυρθεί το νομοσχέδιο για την αντιδραστική αναδιάρθρωση της εκπαίδευσης. Όχι σε ταξικούς – εξεταστικούς φραγμούς. Επαναφορά τομέων και ειδικοτήτων της ΤΕΕ που καταργήθηκαν.

­          Καμιά συγχώνευση, κατάργηση σχολείου! 20 μαθητές στο τμήμα, 15 στις κατευθύνσεις και 10 μαθητές ανά καθηγητή στα εργαστήρια.

­          Άμεσα μέτρα ενίσχυσης για να λειτουργήσουν όλα τα σχολεία. Αύξηση  των δαπανών για την εκπαίδευση στο 5% του ΑΕΠ ή το 15% του προϋπολογισμού.

­          Απόσυρση του ΠΔ για την αξιολόγηση και του νόμου για τη διασφάλιση ποιότητας (Κατάργηση του ν.4142/13). Διαγραφή από τα σωματεία κάθε στελέχους εκπαίδευσης που θα εμπλακεί σε αξιολόγηση εναντίον εκπαιδευτικών.

­          Όχι στο παρουσιολόγιο-ποινολόγιο.

­          Κατάργηση του μισθολογίου – βαθμολογίου της φτώχειας και της χειραγώγησης. Αυξήσεις στους μισθούς. Διπλασιασμός αποδοχών του νεοδιόριστου. Ενιαίος βασικός μισθός με χρονοεπίδομα. Κατάργηση του ν.4024/11.

­          Πλήρης σύνταξη στα 30 χρόνια υπηρεσίας. Όχι στη διάλυση της επικουρικής ασφάλισης και τη μείωση του εφάπαξ. 

­          Κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων. Σύστημα υγείας, συνταξιοδότησης, πρόνοιας, κοινωνικής ασφάλισης για όλους, αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν.

Δημόσια και δωρεάν όλα τα κοινωνικά αγαθά, παιδεία, υγεία, ασφάλιση, ενημέρωση, ρεύμα και νερό Καμιά ιδιωτικοποίηση-ξεπούλημα. Δωρεάν υγεία, παιδεία, ασφάλιση, υποδομές, κοινωφελείς υπηρεσίες.

Δημόσια Δωρεάν Παιδεία για όλους, με παιδαγωγική ελευθερία. Δημοκρατικό σχολείο, ανοιχτό σε όλα τα παιδιά, χωρίς εξεταστικά φίλτρα και ταξικούς φραγμούς, χωρίς αποκλεισμούς, διακρίσεις, κατηγοριοποιήσεις,  που παίρνει αντισταθμιστικά εκπαιδευτικά μέτρα  και αντιμετωπίζει τις ρατσιστικές, εθνικιστικές, μιλιταριστικές και φασιστικές, αντιλήψεις στα σχολεία.

 Σταμάτημα κάθε συνδικαλιστικής δίωξης, κάθε απόπειρας τρομοκράτησης με πειθαρχικά, αργίες κλπ. Καμιά δίωξη ενάντια στους αγωνιζόμενους. Άμεση κατάργηση των νόμων για το νέο Πειθαρχικό Δίκαιο (ν.4093/12 και 4057/12) που θέτουν τους εκπαιδευτικούς υπό διωγμό.

       Παλεύουμε ενάντια στο ρατσισμό και το φασισμό, που γεννιούνται μέσα από τα σπλάχνα του καπιταλιστικού συστήματος και στο έδαφος της κρίσης του κ΄ της κατεδάφισης των κοινωνικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Συνδέουμε την πάλη με τη μάχη κατά της κυβέρνησης των μνημονίων και της ΕΕ, γιατί η επίθεση είναι ταξική και οι εργατικοί αγώνες μπορούν να τσακίσουν τους νεοναζί και να ανατρέψουν τη ρατσιστική ατζέντα της κυβέρνησης. Γι’ αυτό εντάσσουμε  τα αντιφασιστικά και αντιρατσιστικά  αιτήματα στο πλαίσιο διεκδίκησης του σωματείου: 1) να κλείσουν τα γραφεία της Χρυσής Αυγής και να σταματήσει η χρηματοδότησή της 2) να μπουν στη φυλακή όλοι οι νεοναζί και να τιμωρηθούν για τα εγκλήματά τους, όπως και αυτοί που τους κάλυπταν. 3) ιθαγένεια για όλα τα παιδιά 4) να κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. 5) Οργανώνουμε εκδηλώσεις στα σχολεία μαζί με τους μαθητές, ενόψει της 21 Μάρτη, παγκόσμια μέρα κατά του ρατσισμού και συμμετέχουμε στην αντιφασιστική κινητοποίηση 22 Μάρτη.

Καλούμε κάθε εκπαιδευτικό, κάθε εργαζόμενο, που βιώνει τις επιθέσεις της κρίσης του καπιταλισμού και αντιστέκεται στη βία των μνημονίων, των απολύσεων και της ανεργίας, του ρατσισμού και

των φασιστικών συμμοριών να δουλέψουμε σ’ αυτή την κατεύθυνση και να οργανώσουμε τη συνέχεια.

  έλεγχο κ΄ χωρίς αποζημίωση

4 Δεκέμβρη: στις εκλογές για ΔΣ της ΕΛΜΕ στηρίζουμε-ψηφίζουμε

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ  ΚΙΝΗΣΗ 

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ –ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ -ΚΙΝΗΣΕΙΣ  Δ.Ε.

ΓΚΑΡΑΝΕ ΝΤΙΝΑ

39^ο Λύκειο Αθηνών

ΖΗΡΟΣ ΝΙΚΟΣ

30^ο Γυμνάσιο Αθηνών

ΚΑΣΑΠΑΚΗ ΜΑΡΙΑ

4^ο Λύκειο Γαλατσίου

ΚΟΛΙΟΣ ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ

1^ο Λύκειο Ν. Φιλαδέλφειας

ΚΟΦΦΑ ΓΕΩΡΓΙΑ

1^ο Λύκειο Ν. Φιλαδέλφειας

ΛΕΓΑΚΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ

39^ο   Λύκειο Αθηνών

ΛΕΚΚΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ

18^ο Λύκειο Αθηνών

ΝΟΥΣΙΑ ΧΡΙΣΤΙΝΑ

60^ο  Γυμνάσιο Αθηνών

ΣΚΟΥΤΕΛΗ ΜΑΡΙΑ

59^ο Γυμνάσιο Αθηνών

ΤΕΝΕΚΙΔΟΥ ΕΡΗ

4^ο ΕΠΑΛ Αθηνών

ΦΑΡΚΩΝΑ ΑΓΓΕΛΙΚΗ

39ο Λύκειο Αθηνών

ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ